Παρουσίαση βιβλίου ( Αγγελική Κώττη, "Γιάννης Ρίτσος, ένα σχεδίασμα βιογραφίας", εκδ.Ελληνικά Γράμματα, 1996, σελ. 238)
Το βιβλίο της Αγγελικής Κώττη " Γιάννης Ρίτσος" έχει εκδοθεί για πρώτη φορά το 1996. Όπως πολύ σεμνά η συγγραφέας του το χαρακτηρίζει στον υπότιτλο, είναι ένα σχεδίασμα βιογραφίας του ποιητή.
Και, κατά την εκτίμησή μας, είναι πολύ πετυχημένο. Η Αγγελική Κώττη καταφέρνει να προσεγγίσει τόσο τον άνθρωπο όσο και το έργο κατανοώντας την ουσία τους. Καταφέρνει στο περιεκτικό της πόνημα να προβάλει από τη ζωή και το έργο του ποιητή στιγμιότυπα που αποδίδουν εύστοχα την αλήθεια του. Να κατανοήσει έναν ποιητή που δηλώνει πως " το πιο βαρύ φορτίο είναι το φως που δεν μπορούμε να το δώσουμε", που ζητά " να 'μουν ήλιος, να χαρίζω φως", ένα φως που το συναντάει στις μακρές και πέραν του φωτός νύχτες της ζωής του.
Στο σχεδίασμα αυτό περνάει όλη η δημιουργία του Ρίτσου μέσα από τη γλαφυρή και στοιχειοθετημένη αφήγηση του βίου του. Οι αγωνίες του, το πείσμα του για ζωή, αυτό το
" τραύμα στην ανυπαρξία", όπως την ορίζει, η προσήλωσή του στην Ελευθερία, την Ειρήνη, στην Ομορφιά, στον Έρωτα, την Επανάσταση, η ανυποχώρητη σε όλο το μήκος της ζωής του διάθεση για δημιουργία, η ανεξάντλητη ενέργειά του, η καταδεκτικότητα, η κατάφαση στη Ζωή, ( "ένας έρωτας είναι η ζωή", δήλωνε σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ), η καθολική πίστη του στον Άνθρωπο σκιαγραφούνται αδρά στο βιβλίο της Αγγελικής Κώττη και επαληθεύονται από την παράθεση στίχων προσεκτικά επιλεγμένων.
Αντιγράφω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το εισαγωγικό κείμενο (σελ. 11-12):
" Πάντως, όποιος δεν έχει ακούσει το λαχάνιασμά του στο δρόμο αντοχής και ακάματης προσπάθειας να αιχμαλωτιστούν οι στιγμές, δεν μπορεί να κατανοήσει τη λαχτάρα του. Άλλωστε δύσκολα συνειδητοποιεί ο μη συστηματικός αναγνώστης πως μέσα απ' την τέχνη του προσελάμβανε τα πάντα, μέσω αυτής ήθελε να τα μοιράζεται. Απαρηγόρητος ο ίδιος, θέλησε να παρηγορήσει με τη δημιουργία του, την επιθυμούσε φωτιά ζωογόνο, εξυγιαντική, την ήθελε αεικίνητη και ταλαντευόμενη, πράξη Εξομολόγησης και Ηδονής, να του επουλώνει τις πληγές και να μετριάζει τη μοναξιά που αύξαινε όσο αύξαινε και η Δόξα. Ακόλουθοί της η Επανάσταση κι ο Έρωτας, το κάλλος των ωραίων ανθρώπων που είχαν τάξει τη ζωή τους, των καθάριων στοχασμών και των γυμνών νεανικών σωμάτων. Τα αδηφάγα μάτια του, οι αισθήσεις και το μυαλό του, οι οξυμμένες του ευαισθησίες τον βοηθούσαν να παρατηρεί ακατάπαυστα. Κατόπιν αθανάτιζε, δίνοντας σημασία στα μεγάλα και στα "μικρά, στα τρωκτικά, στ' αγνοημένα, στα φθαρμένα":
" αυτός ο ήσυχος άνθρωπος πώς πλούτισε τον κόσμο
με τραπεζάκια υπαίθριων καφενείων,
με φύλλα, με πουλιά κι ομπρέλες".
Το βιβλίο, εκτός από αρκετές φωτογραφίες του ποιητή, περιλαμβάνει και χρονολόγιο, βιβλιογραφία, ευρετήριο κύριων ονομάτων. Τη συγγραφέα του, Αγγελική Κώττη, μπορείτε να τη συναντήσετε στο http://many-books.blogspot.com/, με το ψευδώνυμο, παρμένο από ένα έργο του Γιάννη Ρίτσου, "Εαρινή Συμφωνία".
Αυτό το μήνα θα προσπαθήσουμε να το προμηθευτούμε στη βιβλιοθήκη μας και να το έχουμε στη διάθεσή σας. Εννοείται πως προτείνεται θερμά - και κυρίως για τους μαθητές της Γ΄ θεωρητικής που μελετάνε για τις εξετάσεις τους τη Σονάτα του Σεληνόφωτος.
Αλλά γι' αυτή σε επόμενο post.
το πρωτο βιβλιο που θα αγορασω μολις τελειωσει η εξεταστικη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περιμένουμε, ποιητή της πλατείας, όταν το διαβάσεις, να επιστρέψεις να μας γράψεις τα σχόλιά σου. Πιστεύω πως θα σου κάνει πολύ καλή παρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για το υπέροχο μπλογκ και τα θέματά σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια!
Ευχαριστούμε! Είναι πολύ νωρίς ακόμα και έχουμε μεγάλη ανάγκη τις ευχές σου, Κατερίνα. ( Εδώ που τα λέμε, έχουμε και καλούς ...δασκάλους που μπορούν και φυτρώνουν μόνοι τους, στο βουνό!..)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια έχουμε καλούς δασκάλους Διονύση μου! Αυτό μας έλλειπε! Ένας απ' αυτούς είσαι κι εσύ και μπράβο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ. Πώς μπορώ να ανταποδώσω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάποιο μελέτημά μου έχω ονομάσει τον Γιάννη Ρίτσο "Μαντατοφόρο της Ανάστασης". Το πιστεύω ακράδαντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σας! Καλή συνέχεια!!!
υ.γ. Διονύσης Μάνεσης, μήπως του Ιωάννη;
Π.Κ.
Βανάτο
Δεν είναι πράγματα για ανταπόδοση αυτά, Αγγελική.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Αν και από τώρα σκέφτομαι, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, να ετοιμάζαμε μια μικρή συζητησούλα με τους μαθητές της Γ΄ θεωρητικής, όταν θα διδάξουμε τη Σονάτα, να σε καλούσαμε, να ζωντανεύαμε τα του ποιητή. Πώς σου φαίνεται, εν πρώτοις; Το βλέπουμε;
Ο/Η Π.Κ. είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιονύσης Μάνεσης, μήπως του Ιωάννη;
Μα και βέβαια, αγαπητέ Π.Κ! Κοίτα πώς έρχονται τα πράγματα, καμιά φορά! Λες αυτά που δεν είπαμε ποτέ από κοντά να αρχίσουμε να τα λέμε σιγά σιγά δια της ηλεκτρονικής;;
Μόλις χτες το βράδυ κι εγώ είδα το "Π.Κ...Βανάτο", με το μεστό λόγο και την ποιητική διάθεση κι απόψε ήμουν έτοιμος να αφήσω ένα...μπιλιετάκι! Αδαείς νεοσσοί, βλέπεις, ακόμα, στην blogόσφαιρα..
Πολλά φιλιά, ευχαριστούμε για την επίσκεψη και πια σίγουρο είναι πως δε θα χανόμαστε!!
Αυτές είναι οι έξοχες δυναμικές του διαΔικτύου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι τα μάλα!
Θα χαρώ όντως πολύ να περάσεις απ' το φτωχομπλογκόσπιτό μας. Χωράει τους πάντες.
Πολύ καλή ιδέα. Περιμένω, λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήεαρινή συμφωνία: χαίρω χαρά μεγάλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήAkusame stin taxi tn sonata tou selinofotos.Siglonistika.O Ritsos einai megalos poiitis.To poiima se xtipai sinexia me minimata.An exis ta autia sou kai tin kardia sou anixta tin ora pu to akus exis na paris polla.vars..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Vars είπε:
ΑπάντησηΔιαγραφή" An exis ta autia sou kai tin kardia sou anixta tin ora pu to akus exis na paris polla.vars.."
Ένας άλλος μεγάλος ποιητής, Βαρς, δεν είχε πει το ίδιο;" πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου; " Κάτι που, άλλος πάλι, ο Πεσόα, ονόμαζε "Αγία Ανησυχία" και που σήμερα, κατά την άποψή μου, το έχει τόσο ανάγκη σήμερα ο άνθρωπος κι ο κόσμος..