Η αυλαία πέφτει...

             Η  χρονιά μας  έφτασε  στο  τέλος  της ! Κάνοντας  τον  απολογισμό  μας  τα  ευχάριστα  συναισθήματα  επικρατούν! Το  σχολείο  μας  προσπάθησε  να δημιουργήσει  ένα  περιβάλλον οικείο ,φιλικό ,δημιουργικό  ώστε  να  μπορέσουμε να  ανασάνουμε  από  την  πίεση των  μαθημάτων και  να  εμπλουτίσουμε  την εκπαιδευτική  διαδικασία  και  με ενδιαφέρουσες   δράσεις !

•        Επίσκεψη στην  Εφημερίδα  των Συντακτών με σκοπό  την  ενημέρωση για  τα  συνεταιριστικά  προγράμματα στο χώρο  των  ΜΜΕ ( προβληματιστήκαμε για  τον  ρόλο  των  ΜΜΕ στη σύγχρονη  κοινωνία και  πήραμε  μια  γεύση για  το  ...δύσκολο  εγχείρημα της  αυτοδιαχείρισης)

•      Παρακολούθηση εκπαιδευτικού προγράμματος με  θέμα  την Προσφυγική  κρίση στο   Ίδρυμα  Λασκαρίδη (προσεγγίσαμε το  θέμα  των  προσφύγων  από διάφορες πλευρές και  συνειδητοποιήσαμε είναι  ένα θέμα  που  αφορά  όλους  μας μια  και το  σύμπαν στο  οποίο  ζούμε  είναι ...μεταβλητό)

•      Ενημέρωση για  τις  σχολές και τα τμήματα από  τους  αρμόδιους  καθηγητές  του  Παντείου Πανεπιστημίου( ακούσαμε  ενδιαφέροντα  πράγματα που , ίσως ,  βοηθήσουν στην  επιλογή σχολής σε  μια  μετέωρη  αγορά  εργασίας!!)

•     Συμμετοχή  στους  αγώνες    Αυθόρμητου  Λόγου(  πειραματιστήκαμε  με κέφι ,  φαντασία  ,σπιρτάδα και  ...πρωτοτυπία)

         Μπορεί    αυτά να  μην είναι  όλα , όσα  θα θέλαμε  να πραγματοποιήσουμε μέσα  στη  χρονιά. Είναι , όμως , μια  προσπάθεια να χτίσουμε  ένα  σχολείο ,με  τα  πενιχρά μέσα  που  διαθέτουμε  (και  δεν  εννοώ  την υλικοτεχνική  υποδομή,γιατί  όσον  αφορά αυτό  το  κομμάτι είμαστε  τυχεροί  στο  6ο ΓΕΛ Καλλιθέας), δημιουργικό ,ανοικτό  στην κοινωνία .Ένα  σχολείο  που  θα  αγκαλιάζει  τους  μαθητές μας και  δεν  θα  τους  προκαλεί  άγχος ,ανία, ασφυξία.Δεν  ξέρουμε  σε  ποιο  βαθμό  το  καταφέραμε !Θέλουμε  να  πιστεύουμε  ικανοποιητικό!Του  χρόνου θα προσπαθήσουμε  περισσότερο!!!

..........και  μια μικρή  αφιέρωση στους νέους  που ονειρεύονται,ελπίζουν,διεκδικούν και  ...μας  εμπνέουν!!!

Ο. Ελύτης, [Είσαι νέος]

«Είσαι νέος – το ξέρω – και δεν υπάρχει τίποτε.
Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε.
Όμως ε ί σ α ι. Και την ώρα που
Φεύγεις με το ‘να πόδι σου έρχεσαι με τ’ άλλο
Ερωτοφωτόσχιστος
Περνάς θέλεις – δε θέλεις
Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα
Εναντίον μας. Όσο η φωνή σου αντέχει.

Πώς της παρθένας το τζιτζίκι όταν το πιάνεις
Πάλλονται κάτω απ’ το δέρμα σου οι μυώνες
Ή τα ζώα που πίνουν κι ύστερα κοιτούν
Πώς σβήνουν την αθλιότητα: ίδια εσύ
Παραλαμβάνεις απ’ τους Δίες τον κεραυνό
Και ο κόσμος σου υπακούει. Εμπρός λοιπόν
Από σένα εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.»
(ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ)

........ελεύθεροι να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.

Γράφει ο μαθητής της Α΄τάξης, του σχολείου μας
Δημήτρης Ευθυμίου

      "Στην κοινωνία που ζούμε, οι νέοι είναι παγιδευμένοι στα όνειρα και στους στόχους που οι μεγαλύτεροι έχουν θέσει γι΄αυτούς. Ζουν με το άγχος της αποτυχίας εκπλήρωσης των προσδοκιών των γονιών τους, κάτι που τους καταστρέφει ψυχολογικά. Νιώθουν πως όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω τους και η κάθε "κίνησή" τους κρίνεται.
        Πώς, λοιπόν, θα μπορέσει ένας νέος  που κάποτε, σε πολύ μικρή ηλικία, έκανε τρελά όνειρα για το μέλλον να συνεχίσει να ζει κάτω από τέτοια πίεση;  Δεν θα συνεχίσει, είναι η απάντηση. Κάτι θα αλλάξει. Τότε, όταν "δε πάει άλλο", οι νέοι κάνουν την επανάστασή τους. αυτού του είδους την επανάσταση την εκφράζουν με πολλά μέσα. παράξενο ντύσιμο, ιδιόρρυθμη διάλεκτος και απόρριψη στερεοτύπων είναι λίγα απ΄αυτά. Όποιο και αν είναι το μέσο έκφρασής τους, θα φροντίσουν να γίνουν αντιληπτοί  από την κοινωνία. 

https://sofiaepimorfosi2.blogspot.gr/2013/03/blog-post_27.html

          Αν δεν γίνουν, άλλωστε, δεν θα έχει νόημα αυτή η αντίδραση, αφού αυτή είναι η "φωνή" τους. Στους πιο μεγάλους και ιδιαίτερα στους γονείς δεν αρέσει η ιδέα μιας τέτοιας επανάστασης. Δεν είναι και αυτό ανησυχητικό όμως; Δεν θα έπρεπε οι γονείς να αφήσουν τα παιδιά τους να εκφράζονται όπως αυτά θέλουν; Δεν θα έπρεπε να να είναι υπερήφανοι που δεν φοβούνται τις γνώμες των άλλων και δεν κολλάνε σε στερεότυπα, τα οποία με τον καιρό "γκρεμίζουν"; 
       
         Και, πηγαίνοντας πίσω στην αρχή της επανάστασης θα έπρεπε να θυμούνται πως αυτοί είναι υπεύθυνοι γι΄αυτή την αντίδραση και πως αν δεν καθοδηγούσαν τα παιδιά τους στα "μονοπάτια",   που αυτοί επέλεξαν,  τίποτα δεν θα είχε γίνει. Μήπως για τους γονείς, ήρθε η  ώρα να καταλάβουν πως οι νέοι θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι να κυνηγήσουν τα όνειρά τους;"

Δυο παιδιά κλαίνε από αγάπη

      Είναι Μάης και γράφουνε εξετάσεις.

      Είναι μια Άνοιξη που δεν την αντέχεις εύκολα, καταπώς λένε 
και τα τραγούδια.

      Είναι ένας Μάης που στο προαύλιο του σχολείου μυρίζει αγιόκλημα,
κελαηδάνε κοτσύφια, φτερουγίζουν πεταλούδες και έχει ένα τόσο γαλάζιο φως!

      Είναι ένας Μάης που στις μέσα αίθουσες του σχολείου σε τάξη και πειθαρχία,
καρέκλες και θρανία και παιδιά - κατά μόνας βεβαίως- γράφουν εξετάσεις.

      "ή κανείς ή και οι δυο μαζί, μ΄ακούς;" φωνάζει ο ποιητής. 
Αλλά ποιος τον ακούσει αυτόν;

       Και είναι εκεί και τότε που δυο ζευγάρια μάτια ντρέπονται 
και δεν μπορούν να συγκρατήσουν  τα δάκρυα. Γιατί κλαίνε ντροπαλά 
και τρέμει το κορμάκι τους; Κλαίνε από αγάπη.

       Δυο δεκαεξάχρονα κλαίνε για τον έρωτα.

       Και ντρέπεται η Άνοιξη κι ο Μάης . Κι οι στέρεες παρατάξεις από θρανία 
και καρέκλες αναστατώνονται.

       Δυο παιδιά κλαίνε από αγάπη.
                                                                                                                Α.Ζ.

Πώς Διαχειριζόμαστε το Άγχος στις Πανελλήνιες; Απαραίτητες Συμβουλές για Μαθητές και Γονείς

Η Γ’ Λυκείου είναι μια χρονιά εξαιρετικά αγχωτική για τους περισσότερους μαθητές. Οι έφηβοι καλούνται αφενός να διαχειριστούν ένα πρόγραμμα φορτωμένο με διάβασμα και φροντιστήρια και αφετέρου να επιλέξουν το πεδίο σπουδών που θα ακολουθήσουν, δρομολογώντας έτσι την επαγγελματική τους πορεία.

Σαν να μην έφτανε όμως το δικό τους άγχος, συχνά έχουν να διαχειριστούν και την αγωνία των γονιών τους, που ουκ ολίγες φορές είναι ακόμη μεγαλύτερη και από αυτή των ίδιων των μαθητών!

Επίδραση άγχους

Το άγχος βέβαια είναι ένα συναίσθημα, όχι μόνο φυσιολογικό αλλά και ιδιαίτερα χρήσιμο, αφού μας κινητοποιεί, μας κρατάει σε εγρήγορση και έτσι μας οδηγεί σε καλύτερη επίδοση. Όταν όμως είναι πάνω από ένα συγκεκριμένο επίπεδο που μπορούμε να διαχειριστούμε, παύει να είναι βοηθητικό και γίνεται δυσλειτουργικό. Αυτό σημαίνει ότι επηρεάζει αρνητικά τη συγκέντρωση, τη μνήμη και τελικά τη συνολική μας απόδοση, ενώ μπορεί να προκαλέσει και ενοχλητικά συμπτώματα (π.χ. ψυχοσωματικά όπως πονοκεφάλους, δύσπνοια κ.α., ή συναισθηματικά όπως ευσυγκινησία, ευερεθιστότητα κ.τ.λ.). Επομένως, ένας πιο ρεαλιστικός στόχος για τη διαδικασία των εξετάσεων θα ήταν, όχι να μην έχουμε καθόλου άγχος αλλά να μπορούμε να το διαχειριστούμε όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά.

Τι μπορούν να κάνουν οι μαθητές για να διαχειριστούν πιο αποτελεσματικά το άγχος τους;

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνουν οι μαθητές πριν τις εξετάσεις είναι είναι φυσικά μια καλή προετοιμασία με μεθοδικότητα και πρόγραμμα. Η καλή προετοιμασία συμβάλει θετικά στην αυτοπεποίθηση και κατ’ επέκταση στη μείωση του άγχους.

Σωστή διατροφή. Ψάρια, ξηροί καρποί, ζυμαρικά, γαλακτοκομικά (ειδικά τα τυριά), χυμοί, φρέσκα φρούτα και λαχανικά βοηθάνε στη διατήρηση της σωστής πνευματικής λειτουργίας, στη βελτίωση της διάθεσης και στην αντιμετώπιση του στρες. Αυτή η περίοδος δεν ενδείκνυται για αυστηρές δίαιτες, οι οποίες χρειάζεται να αποφεύγονται όπως και η υπερβολική κατανάλωση καφέ, αφού μπορεί να προκαλέσει επιπλέον νευρικότητα και ανησυχία. Ένα καλό πρωινό είναι απαραίτητο.

Αρκετός ύπνος. Ένας καλός ύπνος (τουλάχιστον οχτώ ώρες) βελτιώνει τη μνήμη, τη σκέψη και τη συγκέντρωση και ωφελεί πολύ περισσότερο από το υπερβολικό διάβασμα “της τελευταία στιγμής” τη νύχτα πριν από την εξέταση! Το μεσημέρι όμως, αν νιώθουμε την ανάγκη να κοιμηθούμε, καλό είναι να μην το κάνουμε για περισσότερο από 60 λεπτά, γιατί κάτι τέτοιο οδηγεί σε δυσκολία επανέναρξης διαβάσματος.

«Φόρτιση μπαταριών». Η προετοιμασία για τις πανελλήνιες μοιάζει περισσότερο με μαραθώνιο, παρά με «κατοστάρι», πράγμα που σημαίνει ότι για να μπορέσει κανείς να ανταποκριθεί σ’ αυτή τη μεγάλη σε διάρκεια προετοιμασία είναι απαραίτητο να φορτίζει τις μπαταρίες του. Γι’ αυτό και είναι χρήσιμο οι μαθητές να έχουν μια ημέρα (ή τουλάχιστον μισή μέρα, το Σάββατο ή την Κυριακή) τελείως ελεύθερη για τον εαυτό τους, να πιουν έναν καφέ με φίλους ή να κάνουν κάτι άλλο που τους ευχαριστεί.

Στάση σώματος και σωματική άσκηση. Η κατάλληλη στάση για διάβασμα είναι με τη σπονδυλική στήλη όσο το δυνατόν πιο όρθια. Το σκύψιμο περιορίζει την αναπνοή μας αλλά και την καλή κυκλοφορία του αίματος, οπότε έχει άμεση συνέπεια στην πνευματική διαύγεια. Επίσης είναι χρήσιμο περιστασιακά να διακόπτουμε για λίγα λεπτά τη μελέτη για λίγες ασκήσεις και κίνηση, που θα βελτιώσει την οξυγόνωση του εγκεφάλου και την κυκλοφορία του αίματος. Η ήπια σωματική άσκηση επίσης βοηθάει πολύ.

Συνειδητές αναπνοές. Μια από τις πιο εύκολες και αποτελεσματικές τεχνικές για τη μείωση του άγχους είναι οι συνειδητές αναπνοές, οι οποίες βασίζονται σε τεχνικές γιόγκα. Χαλαρώνοντας τα χέρια και τους ώμους, συγκεντρωνόμαστε σε κάθε μας αναπνοή. Εισπνέουμε από τη μύτη φουσκώνοντας την κοιλιά και μετά το στήθος με αέρα. Εκπνέουμε πάλι από τη μύτη αργά και φυσικά. Επαναλαμβάνουμε μερικές φορές. Mε αργές, ολοκληρωμένες εκπνοές, ο παλμός της καρδιάς μειώνεται, η πίεση του αίματος χαμηλώνει και αυτή η φυσιολογική διαδικασία μέσω της αναπνοής αποκαθιστά την ομοιόσταση του σώματος και οδηγεί σε μείωση του άγχους.

Τεχνικές χαλάρωσης. Καθόμαστε αναπαυτικά, κλείνουμε τα μάτια και σφίγγουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε το δεξί μας χέρι σε γροθιά για 5″. Μετά αφήνουμε όλους τους μυς του χεριού μας να χαλαρώσουν τελείως. Παρατηρούμε τη διαφορά ανάμεσα στην ένταση και τη χαλάρωση. Επαναλαμβάνουμε τουλάχιστον 2 φορές. Κάνουμε το ίδιο και με το αριστερό μας χέρι. Προχωρούμε διαδοχικά και στα άλλα μέρη του σώματος (τις γάμπες, τους μηρούς, την κοιλιά, το πρόσωπο κτλ.) σφίγγοντας και χαλαρώνοντας, μένοντας πάντα συγκεντρωμένοι στην αναπνοή μας. Έχοντας κλειστά τα μάτια, φανταζόμαστε τον εαυτό μας σε όποιο μέρος θα θέλαμε να ήμασταν (π.χ. στις διακοπές, σε μια παραλία, με ένα αγαπημένο πρόσωπο κτλ.).

Θετικές σκέψεις. Είναι σημαντικό να αποφεύγουμε την καταστροφολογία (π.χ. «δεν θα γράψω τίποτα», «δεν θα περάσω» κτλ.), γιατί έτσι συχνά προκαλούμε οι ίδιοι άθελά μας το αρνητικό αποτέλεσμα («αυτοεκπληρούμενη προφητεία»). Όταν λοιπόν πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο, χρειάζεται να τον σταματάμε λέγοντας μέσα μας «σταμάτα» ή «stop» και να αντικαθιστούμε αυτές τις σκέψεις με θετικές (π.χ. «έχω προετοιμαστεί πολύ καλά», «θα πάω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ» κτλ.). Επίσης, όταν νιώθουμε ότι μας κυριεύει το άγχος, μπορούμε να επαναλάβουμε εσωτερικά κάποια λέξη ή φράση που μας ηρεμεί όπως «ήρεμα», «χαλαρά» και να υπενθυμίζουμε τον εαυτό μας ότι εμείς ελέγχουμε την κατάσταση και όχι το αντίθετο.

Νοητική αναπαράσταση. Μια άλλη ιδέα είναι να κάνουμε μια νοητική αναπαράσταση των πραγματικών συνθηκών. Όσο πιο συχνά δηλαδή φανταζόμαστε με λεπτομέρειες τις εξετάσεις, τόσο πιο πολύ εξοικειωνόμαστε με αυτές. Γιατί αυτό που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στη φαντασία μπορούμε πιο εύκολα να το κάνουμε και στην πραγματικότητα. Επίσης, τις στιγμές που νιώθει ο μαθητής ότι δεν αντέχει άλλο και έχει μπουχτίσει από τη διαδικασία της προετοιμασίας, μπορεί να κάνει ένα μικρό διάλειμμα και να φανταστεί τη ζωή του ως φοιτητής. Οραματιζόμενος τις θετικές εμπειρίες που θα ζήσει όταν επιτύχει τον στόχο του, του δίνει κουράγιο θα συνεχίσει την προσπάθειά του.

Την ημέρα των εξετάσεων…                      

Φροντίζουμε να ξυπνήσουμε και να ετοιμαστούμε εγκαίρως, για να μην έχουμε και το επιπρόσθετο άγχος αν θα προλάβουμε. Άλλωστε βιασύνη και εκνευρισμός βλάπτουν τη συγκέντρωση.

Το διάβασμα της τελευταίας στιγμής πριν μπει κανείς στην αίθουσα ή το πρωί λίγο πριν φύγει από το σπίτι αυξάνει το άγχος. Γι’ αυτό και το αποφεύγουμε, όπως και τους συμμαθητές που μεταδίδουν στρες. Προτιμούμε ήρεμα και χαλαρά άτομα.

Όταν πάρουμε τα θέματα μπροστά μας, ξεκινάμε από αυτά που μας φαίνονται πιο εύκολα. Διαβάζουμε το κάθε θέμα προσεκτικά, υπογραμμίζοντας τις λέξεις-κλειδιά.

Αν ξεχάσουμε κάποια λέξη ή κολλήσουμε κάπου, αφήνουμε κενό και συνεχίζουμε, με σκοπό να επανέλθουμε μετά (αρκεί να βάλουμε ένα σημάδι, για να το θυμηθούμε). Εφόσον το ξέρουμε, θα μας έρθει αυτόματα αργότερα.

Αφού απαντήσουμε σε κάποιο ερώτημα, διαβάζουμε άλλη μία φορά την εκφώνηση, για να σιγουρευτούμε ότι απαντήσαμε σ’ αυτά που ρωτάει ή ότι δεν παραλείψαμε κάτι.

Αν δεν προλαβαίνουμε, δεν είμαστε σίγουροι για κάποια απάντηση ή ξέρουμε λίγα μόνο πράγματα, γράφουμε ό,τι γνωρίζουμε. Είναι σίγουρα προτιμότερο από το να μην απαντήσουμε καθόλου.

Προσέχουμε την εμφάνιση του γραπτού μας, γράφοντας ευανάγνωστα και τακτικά. Ένα καλογραμμένο γραπτό ανεβαίνει στην εκτίμηση του βαθμολογητή.

Τελειώνοντας, διαβάζουμε πάλι με προσοχή το γραπτό μας πριν το παραδώσουμε, γιατί όλο και κάτι θα βρούμε να διορθώσουμε.

Εκμεταλλευόμαστε όλο το χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μαγκιά να τελειώσουμε γρήγορα. Μαγκιά είναι να το παλέψουμε μέχρι το τέλος και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε.

Αν κατά τη διάρκεια της εξέτασης αισθανθούμε ότι το άγχος μας ανεβαίνει σε πολύ υψηλά επίπεδα, εφαρμόζουμε τις συνειδητές αναπνοές και κάποιες από τις τεχνικές χαλάρωσης (βοηθάει να έχουμε κάνει εξάσκηση από πριν στο σπίτι, ώστε να ξέρουμε πως λειτουργούν).

Αφού τελειώσει η κάθε εξέταση, κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας π.χ. μια βόλτα μ’ έναν φίλο. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαλαρώσει για λίγο, πριν αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για την επόμενη μέρα.

Να θυμόμαστε πάντα ότι οι δικοί μας άνθρωποι μας αγαπούν έτσι κι αλλιώς και είναι περήφανοι για μας, για την προσπάθεια που έχουμε κάνει, άσχετα με το αποτέλεσμα των εξετάσεων!

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους;

Ο ρόλος των γονιών αυτή την περίοδο είναι πολύ σημαντικός, καθώς καλούνται να συμπαρασταθούν στα παιδιά τους και να τους παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη. Τι σημαίνει όμως πρακτικά αυτό;

Είμαστε καλοί ακροατές. Φροντίζουμε να είμαστε διαθέσιμοι, πρώτα για να ακούσουμε τα παιδιά μας και μετά για να τα συμβουλεύσουμε. Ο γονιός χρειάζεται να είναι ένα μεγάλο αυτί για να μπορούν τα παιδιά να εκφράσουν το στρες, τις αγωνίες και τους φόβους τους. Το να νιώθουν άνετα να το κάνουν αυτό σε μας, ώστε να αποφορτιστούν, είναι πολλές φορές πιο σημαντική βοήθεια από το να τους δώσουμε κάποια συμβουλή.

Στηρίζουμε τις επιλογές τους. Σεβόμαστε τις επιθυμίες των παιδιών, ακόμη κι αν δεν συμφωνούμε μαζί τους. Φυσικά μπορούμε να πούμε τη γνώμη μας όταν ρωτηθούμε, αλλά αποφεύγουμε να τα φορτώνουμε με τις δικές μας προσδοκίες. Έτσι και αλλιώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η κατάσταση στο μέλλον και ποια επαγγέλματα για παράδειγμα θα έχουν ζήτηση σε δέκα χρόνια. Οπότε ας αφήσουμε τα παιδιά να επιλέξουν ένα αντικείμενο που τους ενδιαφέρει.

Μεταφέρουμε αισιοδοξία. Δεν είναι η κατάλληλη περίοδος για απαισιόδοξα σχόλια του τύπου “σε όποια σχολή και αν περάσεις, άνεργος θα είσαι”. Μια τέτοια στάση από τους γονείς, οδηγεί σε μείωση της προσπάθειας από την πλευρά των παιδιών, αφού θεωρούν μάταιο το να προσπαθήσουν παραπάνω.

Προσφέρουμε ηρεμία. Σεβόμαστε την προσπάθεια του παιδιού προσφέροντας ένα κατάλληλο περιβάλλον για διάβασμα, π.χ. δεν παρακολουθούμε πολύ δυνατά τηλεόραση ή δεν προσκαλούμε κόσμο στο σπίτι την ώρα που το παιδί μας διαβάζει. Δείχνουμε λίγη περισσότερη υπομονή και κατανόηση στα συναισθηματικά του ξεσπάσματα και γενικά αποφεύγουμε τις εντάσεις στο σπίτι τη συγκεκριμένη περίοδο, ώστε να παρέχουμε ένα όσο το δυνατόν πιο ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον.

Δεν είμαστε εμείς που εξεταζόμαστε! Πολύ συχνά οι γονείς αναφερόμενοι στις εξετάσεις των παιδιών τους χρησιμοποιούν πρώτο πληθυντικό πρόσωπο π.χ. «δίνουμε τη Δευτέρα». Είναι λογικό να ταυτιζόμαστε συναισθηματικά με την προσπάθεια των παιδιών μας, χρειάζεται ίσως όμως να κρατάμε και μια απόσταση. Γιατί, ταυτιζόμενοι τόσο, ίσως τους μεταφέρουμε άθελά μας το επιπρόσθετο άγχος ότι αν αποτύχουν «θα πάρουν κι εμάς στο λαιμό τους». Επιπλέον, έτσι παρεμποδίζουμε την πορεία τους προς την αυτονόμηση, αναλαμβάνοντας εμείς την ευθύνη αντί γι’ αυτούς.

Αποφεύγουμε τις συγκρίσεις. Το να συγκρίνουμε το παιδί μας με άλλους (είτε συμμαθητές, αδέρφια ή εμάς τους ίδιους π.χ. «εγώ στην ηλικία σου…») φαίνεται ότι όχι μόνο δεν το κινητοποιεί θετικά, αλλά επηρεάζει και αρνητικά την αυτοπεποίθησή του, ενώ συχνά προκαλεί και έντονα συναισθήματα ενοχών ή θυμού.

Αποφεύγουμε την υπερπροστασία. Δεν φροντίζουμε τα παιδιά αυτή την περίοδο σαν να είναι άρρωστα. Αν θελήσουν κάτι από μας θα μας το ζητήσουν. Αν χτυπάμε κάθε μισή ώρα την πόρτα για να ρωτήσουμε αν θέλουν κάτι, πετυχαίνουμε τα αντίθετα αποτελέσματα.

Δεν γινόμαστε πιεστικοί. Σχετικές έρευνες δείχνουν ότι η αίσθηση αυτονομίας που έχει ο έφηβος συνδέεται με μεγαλύτερη σχολική επιτυχία. Από την άλλη πλευρά, η υπερβολικά πιεστική στάση από την πλευρά των γονιών φαίνεται πώς έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Γι’ αυτό και δείχνουμε εμπιστοσύνη στην ικανότητα του παιδιού να ρυθμίζει μόνο του το διάβασμά του, χωρίς να παρεμβαίνουμε. Βοηθάμε μόνο όταν μας ζητηθεί.

Διαχειριζόμαστε το δικό μας άγχος. Όσο και να λέμε στο παιδί μας «μην αγχώνεσαι», όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε υπερβολικά αγχωμένοι για τις πανελλήνιες, αυτό διαχέεται και το παιδί το εισπράττει, ακόμα κι αν δεν λέμε τίποτα. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκτός από τη δική του αγωνία, έχει να διαχειριστεί και τη δική μας. Αν δυσκολευόμαστε εμείς οι ίδιοι να διαχειριστούμε το άγχος μας, μπορούμε να το συζητήσουμε με έναν ειδικό ψυχικής υγείας (ψυχολόγο).

Υπενθυμίζουμε στο παιδί μας ότι εμείς θα το αγαπάμε πάντα και ότι είμαστε υπερήφανοι για την προσπάθεια που έχει καταβάλλει, άσχετα από το αποτέλεσμα των εξετάσεων. Και ας μην πέφτουμε στην παγίδα να ταυτίζουμε την επιτυχία στις πανελλήνιες και την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο με την επιτυχία στη ζωή γενικότερα. Υπάρχουν άλλωστε ατελείωτα παραδείγματα ανθρώπων που, παρόλο που δεν πέρασαν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, έχουν μια πολύ επιτυχημένη επαγγελματική πορεία και ευτυχισμένη ζωή.

Καλή επιτυχία! (στη ζωή, όχι μόνο στις πανελλήνιες)

Ειρήνη Κορδερά – Ψυχολόγος

Πηγή: www.e-psychology.gr

Πρωτομαγιά

γράφει η Κατερίνα Κάρλου, 

καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο σχολείο μας:

Ο Μάιος, ο μήνας των λουλουδιών και της βλάστησης 

με τις πλούσιες ομορφιές του 

μας καλεί στον εορτασμό της Πρωτομαγιάς 

αλλά αποτελεί και μήνα ορόσημο 

για την αγωνιστικότητα των ανθρώπων 

που διεκδίκησαν και διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο.

Claude Monet (1886), Περιβόλι την ‘Άνοιξη

Ιωάννης Πολέμης – Και πάλι

Και πάλι, να, ο Μάιος για νάλθει ξεκινά

Και διασκελίζει θάλασσες και κάμπους και βουνά.

Κρατεί ανθούς στα χέρια του και γύρω τους σκορπά

Κι όπου περάσει και διαβεί παντού μοσχομυρίζει.

Αχ, Μάη αν σ' αγάπησα κι αν σ' αγαπώ ακόμα

Ρίξε δροσάτα λούλουδα και στόλισε το χώμα

Που θα διαβεί η αγάπη μου - Δεν θέλω όπου πατήσει  

 Άλλο από ρόδα και μυρτιές το πόδι της ν' αγγίξει

Guiseppe Pellizza de Volpedo (1901), Η τέταρτη τάξη

….Φεγγάρι, ερημοφέγγαρο, κριθάρινο φεγγάρι των φτωχών

αγέρα, πικραγέρα, πολύλαλε αγέρα των μουγγών

σ’ ένα σταυροδρόμι απόψε, μήνα Μάη

σταυρώσανε το νιο, μήνα Μάη

σταυρώσαν το ροδόσταμο και το λεμονανθό –

ροδιά, δος του το αίμα σου

δος του το φέγγος σου, στερνό του ηλιοβασίλεμα,

μήνα Μάη, σταυρώσαν τον αυγερινό

αχ, το πρωί ήταν ήλιος και δροσιά

το μεσημέρι λάμψη κι όνειρα

το βράδυ ήρθε πικρό κι ολόμαυρο,

σ’ ένα σταυροδρόμι απόψε

μήνα Μάη,  σταυρώσανε το Μάη…….

Πανελλήνιο Ομαδικό Πρωτάθλημα Σκακιού 2017

Η ομάδα μετά από το Παναττικό με την  Κα Στεφανίδη.

            Για 1η φορά Σχολείο της Καλλιθέας συμμετείχε στην Τελική φάση Πανελληνίου Ομαδικού Πρωταθλήματος Μαθητών - Μαθητριών. 

 Φάση 1η

15ο ΟΜΑΔΙΚΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΤΤΙΚΗΣ 2017

Στις 19 Μαρτίου η Ομάδα του Σχολείου μας συμμετείχε στην Τελική φάση του 15ου Ομαδικού Πρωταθλήματος Αττικής.

     Τα παιδιά μπήκαν με πολύ άγχος ( Η Αθηνά και ο Κώστας δήλωσαν πως έτρεμαν τα χέρια τους, ο Γρηγόρης ήταν χάλια με στομαχικές διαταραχές...) έπαιξαν εξαιρετικά και μετά την ισοπαλία στον 1ο γύρο με το Πειραματικό Αγίων Αναργύρων αντιλήφθηκαν πως μπορούν να πετύχουν σπουδαία πράγματα με αντιπάλους όπως Νέα Παιδεία , Ζάννειο, Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο Ψυχικού, Πειραματικό Αναβρύτων, Ιωνίδειος Πειραιά, Λεόντειος Πατησίων.Μετά από μεγαλειώδη εμφάνιση με 3 νίκες και 1 ισοπαλία χάσαμε το Κύπελλο (2η ή 3η θέση) λόγω της ήττας από το 3ο Νίκαιας τερματίσαμε τελικά στην 4η θέση παίρνοντας πανηγυρικά την πρόκριση για τα Τελικά του Πανελήνιου Πρωταθλήματος!

Φάση 2η

15ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΑΘΗΤΩΝ-ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

      Η τελική φάση του Πανελλήνιου πραγματοποιήθηκε στις 8 Απριλίου στο Λουτράκι Κορινθίας. Προφανώς ο ανταγωνισμός εδώ ήταν πιο σκληρός αφού συμμετείχε και το Κολλέγιο Ανατόλια Θεσ/νίκης. Πάλι τα παιδιά μπήκαν με άγχος που είχε σαν αποτέλεσμα να παραχωρήσουμε ισοπαλία στο 5ο Πετρούπολης. 

  Συνεχίζουμε με ήττα(φυσιολογική;) μετά από μεγάλη μάχη με το Ζάννειο και κλείνουμε τους πρωινούς αγώνες με νίκη με το Λύκειο Καλαβρύτων (που ήρθε 7ο). Είμαστε στην 6η θέση στη γενική κατάταξη και με κρυφές ελπίδες για 2η. 

 Το απόγευμα στον 4ο γύρο χάσαμε ανέλπιστα και οριακά από το 4ο Χαλίδας, αφού η Αθηνά(5η καλύτερη γυναικεία σκακιέρα στο Πρωτάθλημα!) και ο Κώστας(μακρυά από τον καλό του εαυτό) έπαθαν blackout. 

   Στον προτελευταίο γύρο με εμφανή την απογοήτευση στα πρόσωπά τους τα παιδιά έχασαν από το 3ο Νίκαιας χωρίς να δώσουν τη μάχη που έδωσαν στο Παναττικό. Στον τελευταίο γύρο τα παιδιά συνήλθαν, έπαιξαν το καλύτερό τους παιχνίδι στο Πρωτάθλημα και συνέτριψαν το 1ο Ανω Λιοσίων καταλαμβάνοντας τελικά τη 10η θέση. 
  Δυστυχώς η ήττα από τη  Χαλκίδα και η ισοπαλία με την Πετρούπολη μας στοίχισαν 3 βαθμούς και τη 2η θέση γενικής. Συγχαρητήρια στα παιδιά μας και του χρόνου ψηλότερα!

Ο Γρηγόρης, ο αισιόδοξος αρχηγός της ομάδας

Η Αθηνά χαρούμενη μετά από σκληρή μάχη

Ο Κώστας αποφασιστικός λίγο πριν την τελευταία νίκη

Ο Νίκος που έπαιξε εξαιρετικές παρτίδες  

    Την ομάδα του σχολείου μας αποτελούν οι μαθητές: Καλύβας Γηγόρης (Γ΄ τάξη), Μπράζιος Κώστας (Β΄ τάξη), Μαργαζόγλου-Μυγιάκης Νίκος (Γ΄ τάξη), Μιχαηλίδης Άγγελος (Γ΄ τάξη), Ζαρκάδα Αθηνά (Α΄ τάξη).

Στις προπονήσεις μας βοήθησαν οι μαθητές 

Αυγουστής Θεόφιλος  Γ΄ τάξη
Λιβιεράτος Γεράσιμος - Ερμής Γ΄τάξη
Παυλάκης Απόστολος Γ΄τάξη
Σανιδά Αθανασία- Μαρία Α΄τάξη
Σκούρα Ελένη Γ΄τάξη
Τσίτσικα Μαρία - Άλκηστις Β΄τάξη

Ευχαριστούμε θερμά όσους μας βοήθησαν, το  Σ.Ο.Καλλιθέας και ιδιαίτερα την κυρία Μαριάννα Στεφανίδη για την πολύτιμη βοήθειά της, για τις προπονήσεις και για τη μεταφορά μαθητών στο Λουτράκι!

Περιπλάνηση στο παρελθόν

             

         Ο άνθρωπος έχει τόσο ανάγκη να ταξιδεύει, να περιπλανιέται, 

να έρχεται  σε επαφή μια νέα τοπία και ανθρώπους. Η εξερεύνηση και η 

αναζήτηση   αποτελούν  αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας που είναι 

απαραίτητο για την  ψυχική και  σωματική μας υγεία. Τα μάτια είναι ο 

καθρέπτης της ανθρώπινης  ψυχής   και  χρειάζονται το πάθος 

και την ένταση  που μας δίνουν τα ταξίδια   και  η  ποικιλία των τοπίων 

προκειμένου να καλλιεργήσουν την ψυχή μας με γαλήνη  και αισιοδοξία.  

    Η Περιβαλλοντική μας ομάδα διατηρώντας σταθερά τους θεσμούς των εξορμήσεων και των εκδρομών αποφάσισε να εξερευνήσει μια μικρή πολιτεία,μια νησίδα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς, τα Αναφιώτικα. 

    Η λιλιπούτεια αυτή λοιπόν δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα , όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή εργάτες από την Ανάφη, που είχαν έρθει στην Αθήνα να εργαστούν ως χτίστες, στην ανοικοδόμηση της πόλης και στην ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα. Αν και λαθραία αυτά τα σπιτάκια αποτελούν ένα από το ομορφότερο στολίδι σκαρφαλωμένο στη βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης.

  Περπατώντας ανάμεσα από τα στενά δρομάκια 

που χάραζαν το δρόμο μέσα στα Αναφιώτικα,  

διέκρινες  απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, 

κυρίως ηλικιωμένους

οι οποίοι έκαναν τις καθιερωμένες δουλειές 

του σπιτιού,  πότιζαν τα λουλούδια τους, 

άπλωναν τη μπουγάδα τους. 

Ωστόσο, έβλεπες κάτι διαφορετικό πάνω τους. 

Το  χαμόγελο τους ήταν διάπλατο και φωτεινό 

και τα μάτια τους 

σου μετέδιδαν τόση ζεστασιά

 που πριν ακόμα σε  καλημερίσουν,

 σε έκαναν να νιώθεις ήδη μέρος της 

μικρής τους πολιτείας . 

Τέτοιες στιγμές είναι άσβηστες 

από το μυαλό και τη ψυχή 

καθώς τέτοιοι  άνθρωποι είναι 

είδος υπό εξαφάνιση να μην πω 

εξαφανισμένο.

Κοιτώντας προσεκτικά τα σπιτάκια 

μπορούσες  να καταλάβεις 

με πόσο αγάπη και νοσταλγία τα 

έχτισαν οι άνθρωποι προκειμένου να 

απεικονίσουν την ακριβή εικόνα    

της πατρίδας  τους, της Ανάφης.

Τα Αναφιώτικα αποτελούν χώρο 

συναντήσεως Ελλήνων και ξένων 

οι οποίοι προσπαθούν να βρούν 

έναν τόπο 

να ανασάνουν και να γαληνέψουν 

ψυχικά 

μακριά από την ασφυκτική εικόνα 

των   σύγχρονων μεγαλουπόλεων. 

Τεράστια ήταν η έκπληξη των μαθητών κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης. 

Ήταν αδύνατο να συνειδητοποιήσεις αυτή την αλλαγή τοπίων, κτιρίων και 

προσώπων. Ανηφορίζοντας προς τον βράχο της Ακρόπολης ο χρόνος άλλαζε 

πορεία, έκανε στροφή προς τα πίσω. Μια μαύρη τρύπα του χωροχρόνου σε 

πήγαινε στη παλιά παραδοσιακή Αθήνα του 19ου αιώνα. Όμως όλα αυτά δεν 

είναι παρά μόνο μια ανθρώπινη ψευδαίσθηση ξέροντας ότι σε λίγα μόλις

 λεπτά   μπορείς να βρεθείς πάλι πίσω στο παρόν....