2014 ευχές για όλους και 6 για τη σχεδία μας

ευχές σε όλους σας!

να υγιαίνετε,

να αγωνίζεστε ( και να γίνεται και κάτι),

να ελπίζετε,

να συμπορεύεστε,

να αναζητάτε την αλήθεια (και να τη βρίσκετε),

να συναντιέστε με την ομορφιά,

να αξιώνετε τις στιγμές σας

να αγαπάτε (και να αγαπιέστε, βεβαίως),

να στοχεύετε ψηλά,

να συντηρείτε τα όνειρά σας

να πιστεύετε πως,

να χαμογελάτε (ή και να σκάτε στα γέλια),

να μην πτοήστε,

 μην απελπίζεστε (και δε θ' αργήσει),

να ταξιδεύετε (υπάρχει κι η φαντασία),

να τραγουδάτε,

να βοηθάτε (και να αφήνετε να σας βοηθούν),

να δημιουργείτε,

να χτίζετε (μια σκάλα για τον ουρανό, π.χ),

να μην ακούτε τους ψεύτες,
να προσπαθείτε,
να δίνετε τον καλύτερό σας εαυτό,
να ανθίζετε και

να κάνετε το 2014 να καταλάβει 

πως αυτή τη φορά θα περάσει το δικό μας!

( να βρούμε και ποιο είναι το δικό μας..)

Α!

Να μην ξεχνάμε και τα γενέθλιά μας!

6 χρόνια βολοδέρνουμε με τα κύματα,

6 χρόνια αντέχουμε 

6 χρόνια αφήνουμε πίσω μας το ναυάγιο 

και χτίζουμε στεριές 

και κάνουμε σχέδια.

Η σχεδία μας σάς εύχεται
τα καλύτερα για το 2014

σχολικό φωτορεπορτάζ: Ελεάννα (ευχαριστούμεεε)

Ο σπόρος

ο σπόρος άνηθου της Μαρίας Φ.

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι πιο  γοητευτικό και αισιόδοξο 
από ένα σπόρο που φυτρώνει 

ο σπόρος της Μαρίας Τ

και ιδιαίτερα όταν ο σπόρος αυτός απολαμβάνει 

τη στοργική φροντίδα της Μαρίας και της άλλης Μαρίας

(έχουμε πολλές και μοναδικές εφέτος 

στην Περιβαλλοντική Ομάδα)

τόσο που τους φωτογράφισαν

για να τους απολαύσουμε κι εμείς!

Περιμένοντας κι άλλες φωτογραφίες 

και τα νέα των σπόρων 

που φυτέψαμε μαζί ,μια Κυριακή 

 αφιερώνω στα παιδιά της Περιβαλλοντικής ομάδας

  ένα ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου

 με τις πιο θερμές ευχές μου

για Χρόνια Πολλά, Φωτεινά, Ειρηνικά

Εἰρήνη εἶναι ὅταν...

Εἰρήνη, λοιπόν,

εἶναι ὅ,τι συνέλαβα μὲς ἀπ᾿ τὴν ἔκφραση

καὶ μὲς ἀπ᾿ τὴν κίνηση τῆς ζωῆς. Καὶ Εἰρήνη

εἶναι κάτι βαθύτερο ἀπ᾿ αὐτὸ ποὺ ἐννοοῦμε

ὅταν δὲν γίνεται κάποτε πόλεμος.

Εἰρήνη εἶναι ὅταν τ᾿ ἀνθρώπου ἡ ψυχὴ

γίνεται ἔξω στὸ σύμπαν ἥλιος. Κι ὁ ἥλιος

ψυχὴ μὲς στὸν ἄνθρωπο.

(ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἔργο: Δυὸ ἄνθρωποι 

μιλοῦν γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου)

από το bazaar της Ομάδας μας

Αποκτήσαμε αδελφάκι!

 Είναι, βλέπετε, πολύ μικρές οι ώρες όταν κάνεις λογοτεχνία στη β΄ λυκείου. Κι απ' την άλλη, είναι μεγάλη η ανάγκη για έκφραση, επικοινωνία, ανταλλαγή, ομαδικότητα, δημιουργία, για προσέγγιση της λογοτεχνίας αλλά και των τεχνών.

Και εγένετο blog. Με πολλή διάθεση. 

Χάσατε μάλιστα και τα βαφτίσια. 

Το ονομάσαμε 

" Χρυσόσκονη στο βελούδο της νύχτας"

και το βρίσκετε στη διεύθυνση 

http://xrysoskonistoveludo.blogspot.gr/

Να μας επισκέπτεστε. Αποζητάμε την παρέα και την κουβέντα. 

Κι εμείς θα σας τρατάρουμε κείμενα, δημιουργίες, ιδέες, βίντεο, παρουσιάσεις βιβλίων, προτάσεις εκδηλώσεων κι ό,τι άλλο θεωρήσουμε πως αξίζει να το μοιραζόμαστε.

Pawel Coczynski

Τον λένε Pawel Coczynski, είναι 37 χρονών, είναι πολωνός κι εμείς τον γνωρίσαμε από το lifo.gr (εδώ)
Εδώ και δέκα περίπου χρόνια ασχολείται με το σκίτσο, έχοντας κατακτήσει, όπως φαίνεται, έναν ιδιαίτερο, καυστικό τρόπο να ασκεί κριτική στην κοινωνική πραγματικότητα, ζωντανεύοντας με τις νερομπογιές και τις ξυλομπογιές του στο χαρτί τις εμπνεύσεις που του προσφέρει ο "διεστραμμένος και παράλογος", όπως λέει, κόσμος που ζούμε.

Οι εικόνες του σε κάνουν να χαμογελάς πικρά, αλλά κυρίως να σκεφτείς και να ευαισθητοποιηθείς. 
Ας δούμε μερικές. 

                                       ε..και μια που κάτι θα σας θυμίσει, σε μερικά τριτάκια:..

Η προσωπική του σελίδα είναι εδώ

Εντυπώσεις; Σκέψεις; 

Ρίτσος παντός καιρού

η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στα παιδιά της Β΄λυκείου

Γκράφιτι στο 4ο Γυμνάσιο Σπάρτης

Η αλήθεια είναι πως έχουμε, ως σχολείο, τις ποιητικές μας αδυναμίες ( διάβαζε εμμονές..). Κι ο Ρίτσος είναι μια βασική.  Συχνά πυκνά τον θυμόμαστε, και δε χρειαζόμαστε τις επετείους και τις γιορτές για να δροσιζόμαστε με τους στίχους του.

Φέτος, στις 17 Νοέμβρη, συνοδέψαμε την εκδήλωσή μας με αφίσες με στίχους του. Η εκδήλωση τελείωσε, ο Νοέμβρης έφυγε, μα οι αφίσες μένουν – κάνουμε πως τις ξεχάσαμε. Ποιο το κακό να κάνεις γυμναστική και να διαβάζεις:

ή

ή 

ή ακόμα

;

Και στη δευτέρα τάξη, μέσα από το μάθημα της λογοτεχνίας, ζωγραφίσαμε εικόνες στίχων του, διαβάσαμε και σημειώσαμε στίχους που μας άρεσαν από το Πρωινό Άστρο, το Καπνισμένο Τσουκάλι, την Ανυπότακτη Πολιτεία, τη Ρωμιοσύνη, τον Επιτάφιο, το Εικονοστάσι Ανωνύμων Αγίων, είδαμε βίντεο και ακούσαμε τραγούδια, απαγγείλαμε τη Σονάτα του Σεληνόφωτος, αλλά κυρίως ...κλέψαμε. Κλέψαμε όσο μπορούσαμε από το δυναμισμό των στίχων του, από την αστείρευτη αγάπη του και πίστη στον Άνθρωπο, στο Φως, στο Δίκιο, στη Λευτεριά και την Ειρήνη. Κλέψαμε φως, δηλαδή, για να κάνουμε αυτό που ΄θελε πάντα εκείνος: να μπορούμε να το χαρίζουμε. Κλέψαμε φως από στίχους όπως αυτοί:

*  όσοι αγαπάνε και αγαπιούνται είναι ευτυχισμένοι - κ' είμαι τόσο ευτυχισμένος, να σ' αγαπάω.

*  όλη η καρδιά μου ζεσταίνεται στην παλάμη της στοργής σου.

*  γράφω στίχους, να διαλύσω με την ποίηση και με την αγάπη σου τη λύπη του κόσμου.

 

σκίτσο της Κωνσταντίνας Κ.

*  δε χωράει ο πόνος μες στο φως. Ας τον διώξουμε,  θα τον διώξουμε.

* όπου κι αν ψάξεις είναι φως, το φως κερδίζει απ' την αρχή τα χέρια μας.

*  είναι άνοιξη πια, δε χωράει η πίκρα μέσα στο φως.

κατασκευή στο τετράδιο της Κων/νας Κ. για το Πρωινό Άστρο

*  ποτέ δε θα σωπάσω. Σα να φοβάμαι μη και δεν προφτάσω να τραγουδήσω όλη την ομορφιά και την αγάπη.

*  άκου τι όμορφα που τραγουδάει η βροχή, τι όμορφα που τραγουδάει η καρδιά μας. Τ'όνειρο δε μουσκεύει στη βροχή.

*  Ζωή - ένα τραύμα στην ανυπαρξία.

 

απ' το τετράδιο του Σίμου

*  Να λες: ουρανός· κι ας μην είναι.

*  Ήλιε, σφυρί μου, δούλεψέ μας, σε δουλεύουμε, ήλιε μας.

*  Κι ο θάνατος δεν είναι παρά ένα φύλλο που έπεσε για να θρέψει ένα φύλλο που ανεβαίνει.

ο Ρίτσος του Σίμου

*  Χαμογελάμε κατά μέσα.

*  Πρέπει ν' αποθηκέψουμε πολλά τσουβάλια φως για να τα βγάλουμε πέρα

            μεθαύριο που θάρθουν τα σύννεφα.

*   Αυτά που χάθηκαν, αυτά που δεν ήρθαν μην τα κλαις.

      Αυτά που τα'χες και δεν τα' δωσες κλάφ' τα.

 (Κάποια παιδιά, βλέποντας τις αφίσες στους τοίχους είπαν την ιδέα

 να κάνουμε μικρά καδράκια με στίχους ποιητών για να τα βάλουμε στις τάξεις. 

Ποιος θέλει να συμμετέχει; Άλλες ιδέες;)