Ο δικός μας μικρός χειροποίητος χώρος, η βιβλιοθήκη μας

    Γράφει η Άννα Ζωγάκη:       

   Ένα κοριτσάκι  της Πρώτης Λυκείου, περνώντας σήμερα σαν αέρας απ΄τη βιβλιοθήκη, είπε
                                                           "τι όμορφα που είναι εδώ".

             Και  σκέφτηκα είναι όμορφα εδώ κοριτσάκι, γιατί είναι ένας μικρός χειροποίητος χώρος που τον ζωντανεύει η πνοή των ανθρώπων.

φωτογραφίες της Ευγενίας Γιατρά

              Θα μπορούσε να είναι μια αποθήκη με σπασμένα θρανία, σκονισμένα βιβλία, με όσα άλλα κομμάτια κι αποσπάσματα αραχνιασμένης σχολικής ζωής. (Ως είθισται....)

              Δεν είναι όμως. Χάρη στην έμπνευση και το μεράκι του δάσκαλου έγινε "όμορφα εδώ". Έμπνευση και μεράκι που το μοιράστηκε με τους ανθρώπους που ήταν γύρω του, τους μαθητές  και τους συναδέλφους του. 

             Κι έτσι έγιναν "παιδιά πολλών ανθρώπων" οι ιδέες και τα έργα. Κι έτσι έγινε αυτός ο μικρός χειροποίητος χώρος, που ανασαίνει μαζί με τους ανθρώπους και ευωδιάζει  φρέσκια ζωή.

φωτογραφίες της Ευγενίας Γιατρά

                 Τον δάσκαλό αυτόν -που δεν είναι πια στο σχολείο μας- τον λένε Διονύση Μάνεση. Ο ίδιος  θα δυσανασχετούσε που γράφουμε το όνομά του. θα αισθανόταν άβολα. (Αισθάνεται ήδη άβολα). Δεν πειράζει.Έτσι συμβαίνει με τους καλούς ανθρώπους(Τι όμορφη λέξη είναι το ντρέπομαι -για σκεφτείτε το).

Η  Άννα στον...υπολογιστή!

               Ήρθαν, λοιπόν, πολλά παιδιά στη βιβλιοθήκη μας σήμερα. Που μπορεί να μην ήξεραν, αλλά το  " 'νιωσαν"  πως 
                                                 "κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ".
             Δανείστηκαν βιβλία, στήσανε σκακιέρες, ψάξαν στα ράφια, ρώτησαν, πρότειναν ή απλώς χάζευαν ....
               Είναι -όντως- όμορφα εδώ , κοριτσάκι.... 
                                          στη βιβλιοθήκη μας.

"Καλώς ορίσατε, λοιπόν, με την αγάπη σας 
                          και τα αναμμένα φώτα της καρδιάς σας"
                     

            

                                                                                   Α.Ζ.

Σαν υστερόγραφο: 

Α, επίσης, εκτός από σκάκι, αντιληφθήκαμε πως θα θέλαμε και κανένα τζένκα, κανένα σκράμπλ. Γιατί τα παλιά χαλάσανε- δεν παίζονται πια. Αν έχετε σπίτι κάποια παιχνίδια μπορείτε να τα φέρετε.

Δύο blog με ιδιαίτερο χαρακτήρα

....κατά τη γνώμη μας δυο "διαμάντια του διαδικτύου:

το ένα από αυτά της Τίνας Νάντσου με τίτλο "πειράματα Φυσικής με απλά υλικά", 
https://tinanantsou.blogspot.gr/

καθόλου δεν περιορίζεται σε αυτά , αλλά περιπλανιέται στους χώρους των φυσικών επιστημών, αγγίζοντας θέματα που αφορούν ανθρώπους κάθε ηλικίας (!) με θέματα όπως 

NASA: Ο φετινός Αύγουστος ήταν ο δεύτερος πιο ζεστός εδώ και 137 χρόνια

Υπολογιστές με ανθρώπινο μυαλό

Mr Bean και στατικός ηλεκτρισμός

κάνοντας την επιστήμη προσιτή και αγαπητή σε παιδιά και ενήλικες!

το άλλο, έχει διαφορετικό χαρακτήρα, αγγίζει θέματα τέχνης, καθημερινότητα, πολιτισμού

παλιά γνώριμη αγαπημένη του δικού μας blog  η 

Roadartist...in athens!!!

https://roadartist.blogspot.gr

με τελευταία ανάρτηση μια υπέροχη βόλτα στην Ελευσίνα

αναζητά και ανακαλύπτει παντού γύρω μας την ομορφιά και μας την εκθέτει με ευιασθησία περισσή!

Καλές βόλτες λοιπόν στο "φωτεινό" διαδίκτυο, αυτό που μας μορφώνει

 και μας ψυχαγωγεί ουσιαστικά!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ... ΘΡΑΝΙΑ

...Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

με τα μισόλογα τα σβησμένα

τα καραβόπανα τα σχισμένα

Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια

όλα τα πήρε τα πήγε πέρα

τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

...

                                   O. Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος

      11  Σεπτεμβρίου  2017  .    Αντάμωμα  ξανά  και  αγιασμός ! 
Το σχολείο  μας ,σε  πείσμα  των  καιρών ,θα  είναι  και  πάλι  μια  αγκαλιά  για  να  μπορέσουμε  να πορευτούμε με  δύναμη, αισιοδοξία και έμπνευση!Με  τα μέσα  που  διαθέτουμε  και  την  αγάπη  μας θα  προσπαθήσουμε  μαζί  να  ερευνήσουμε και να  ανακαλύψουμε τον  κόσμο  της  γνώσης  αλλά  και  των  συναισθημάτων  για  να κατανοήσουμε τον  κόσμο  που  μας  περιβάλλει και  αυτόν  που  βρίσκεται  εντός μας!

     Καλή  , δημιουργική   χρονιά   σε  όλους  μας!

               ...και  για  αρχή ...ποίηση

Μικρή Πράσινη Θάλασσα

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ Πού θά 'θελα νά σέ υἱοθετήσω Νά σέ στείλω σχολεῖο στήν Ἰωνία Νά μάθεις μανταρίνι καί  άψινθο

5

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ Στό πυργάκι τοῦ φάρου τό καταμεσήμερο Νά γυρίσεις τόν ἥλιο καί ν' ἀκούσεις Πῶς ἡ μοίρα ξεγίνεται καί πῶς Ἀπό λόφο σέ λόφο συνεννοοῦνται

10

Ἀκόμα οἱ μακρινοί μας συγγενεῖς Πού κρατοῦν τόν ἀέρα σάν ἀγάλματα Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ Μέ τόν ἄσπρο γιακά καί τήν κορδέλα Νά μπεῖς ἀπ' τό παράθυρο στή Σμύρνη

15

Νά μοῦ ἀντιγράψεις τίς ἀντιφεγγιές στήν ὀροφή Ἀπό τά Κυριελέησον καί τά Δόξα Σοι Καί μέ λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε Κύμα το κύμα νά γυρίσεις πίσω Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ

20

Γιά να  σε κοιμηθώ   παράνομα Καί νά βρίσκω βαθιά στήν ἀγκαλιά σου Κομμάτια πέτρες τά λόγια τῶν Θεῶν Κομμάτια πέτρες τ' ἀποσπάσματα τοῦ  Ηράκλειτου.

(Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά, Ίκαρος, 1971) Οδ.ΕΛΥΤΗΣ

   
               και       μουσική...

           Pink Floyd - Another Brick In The Wall

(από το  youtube)


      και...  ελπίζουμε  ότι  οι  ρόλοι μας  δεν  είναι  αυτοί που  αποτυπώνονται  στο  παρακάτω  σκίτσο     του   ΚΥΡ !!!

ΣΕΛΙΔΑ  ΚΥΡ

Η Σχεδία ετοιμάζεται....

....για ένα ακόμη ταξίδι, με παλιούς και νέους-ελπίζουμε- συνταξιδιώτες!

Για ξεκίνημα, ποίηση:
από το blog "H MHXANH  ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ"
https://reasonmachine.wordpress.com/2017/09/01/september/

της Ασημίνας Λαμπράκου 

Ο Σεπτέμβρης ντύθηκε δάσκαλος

Δυο ζάχαρη και μια κοφτή καφέ, ένα κουταλάκι νερό και ανακάτεμα
ο καφές του

Ο Σεπτέμβρης ντύθηκε ανόρεχτα δάσκαλος
Πότισε το μαντήλι του δυο ρανίδες με τη μυρωδιά μουσκεμένου από τη βροχή χώματος
κι έβαλε στο πέτο του ένα τσαμπί σαββατιανό
έτσι
κάτι να του θυμίζει πως δεν είναι μόνο ένα

Έριξε μια ματιά στον καθρέφτη
πέρασε τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά
“παλιόφιλε… παλιοσειρά!” σκέφτηκε κι αμέσως διαπίστωσε την υπερβολή
τη λεκτική, όχι στην ουσία!
ίσως και να έπρεπε ν’ αποσυρθώ
ως πότε θα σηκώνω την έναρξη
βάρυνε κι αυτή με τα χρόνια
κάποτε ήταν νέα κι όλη την είχαν περί πολλού και την ποθούσαν
και τώρα το ίδιο συμβαίνει μα ανομολόγητα κι οι λόγοι είναι άλλοι

Κοίταξε, χωρίς να αντιδράσει, δυο μυρμήγκια που νέμονταν τον νεροχύτη του
ακούμπησε το φλιτζάνι κι έκανε να φύγει

Έλεγξε το θερμόμετρο στη γλάστρα
χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες
ωραία, σκέφτηκε κι ήρθε αντιμέτωπος με πολλούς

Θυμήθηκε τη χθεσινή μέρα και χαμογέλασε
αστραπόβροντα πολλά σε σχέση με το νερό που έπεσε
σαν για εκφοβισμό!..
«κάποιος θύμωσε τον Αύγουστο»
«δε βαριέσαι! νταηλίκια ενός Καίσαρα», σκέφτηκε με συγκατάβαση
και γύρισε τον διακόπτη του αυτοκινήτου

«Έφη Δώλα στη ρύθμιση του ήχου..”
όλα στη θέση τους
και πάτησε το γκάζι βαριεστημένα

Δέκα και εννιά λεπτά ακριβώς η διαδρομή
μια αττική οδός γκαστρωμένη ένταση και ανορθόδοξη βιασύνη
Καλημέρισε τους άλλους
όλοι εδώ, διαπίστωσε ανακουφισμένος κι αναθαρρεύοντας, άρχισε τις διαχύσεις

Για μια στιγμή μόνο, γύρισε πίσω στη πόρτα
να βάλει τη ταμπελίτσα από την άλλη
«Πεδίο μαχών, ανοικτό»
διόρθωσε τα γυαλιά στη μύτη του
άπλωσε μια έκφραση λαχτάρας στο πρόσωπο
και βάλθηκε να περιμένει

ο Σεπτέμβρης ντύθηκε δάσκαλος.

Πάντα τον νευρίαζε το ξύπνημα της μάνας του γι αυτό το λόγο
κι αυτή η μυρωδιά του στυμμένου φρέσκου πορτοκαλιού από την κουζίνα
“καλύτερα να με στείλεις να σκάβω”, μουρμούρισε και σηκώθηκε με το ζόρι

Πέρασε τα δυο του δάχτυλα πάνω από τα μάτια
πρωινό πλύσιμο
κι έπλυνε τα δόντια του
“για κάθε ενδεχόμενο..”

Φόρεσε το τζην του
πέρασε ένα μαύρο μακό στο κορμί του
το πακέτο με τα τσιγάρα, ταλαιπωρημένο, στη κωλότσεπη
το κινητό μπροστά
ταυτότητα και πορτοφόλι στη θέση τους κλασικά

Μια ματιά στον καθρέφτη
πέρασε τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά του να τα ξεμπερδέψει
τα μάζεψε κοτσίδα πίσω μ’ ένα μαύρο λαστιχάκι
“μάγκα μου.. πάμε”
και προσπέρασε τη κουζίνα με ζοριλίκι
“ας είναι καλά η κυρά Ευστρατία στο κυλικείο! θα μου χτυπήσει μια φραπεδιά!”

Πίσω από την πόρτα,
η ανασφάλεια κάθισε στους ώμους του
κι αυτοί υψώθηκαν για να το κρύψουν
η ματιά του σκλήρυνε
κι ο καπνός από το τσιγάρο έπνιξε τον νεαρό λαιμό του
5 λεπτά η διαδρομή, σε είκοσι στον προορισμό του

Πλήρωσε τον καφέ
και,
διασχίζοντας τον διάδρομο
σήκωσε τα μάτια στην πόρτα
“Πεδίο μαχών, ανοικτό”, του έκλεινε μάτι η ταμπέλα
“Μεγάλε! εδώ είμαστε!”, και οι ώμοι πήραν τη θέση τους ταυτόχρονα με το χαμόγελο στο σαστισμένο πρόσωπο του

Ο Σεπτέμβρης ντύθηκε έφηβος.