Αφιέρωμα στον Διονύση Μάνεση
Θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια και ευχαριστίες στο Διονύση για την ανελλιπή παρουσία του στο μπλογκ του σχολείου.Έχει διάθεση ,χιούμορ ,ευγένεια και πρωτοτυπία.Πάντα τέτοια και καλλίτερα όπως εσύ ξέρεις Νιόνιο.Σου αφιερώνω τη φωτογραφία που δείχνει τη Ζάκυνθο με την οποία είσαι παθιασμένος,και όπως σου έχω πει τη έχω φιάξει σε ηλικία 11 χρονών,μαθητής 5ης τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου της Τρίπολης.Για την ιστορία επιβλέπων Δασκαλος ήταν ο αείμνηστος Νίκος Τζιρίτης.
Τελικά, εσύ μας ξεπέρασες όλους!! Από τέτοια ηλικία φαινόταν η ποιητική, καλλιτεχνική φλέβα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για την αφιέρωση - συγκινητική και θα συγκινήσει και άλλους ζακυνθινόπληκτους που μπαινοβγαίνουν στο ιστολόγιό μας.
Ω! κατοικία Ζεφύρων
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ! πως από τα μάτια μου
Ω! φιλτάτη πατρίς
..Ήλθετε, ω Μούσαι, ακούω,
και χαίρουσα πετάει
πετά η ψυχή μου, ακούω
των λυρών τα προοίμια,
ακούω τους ύμνους..
Συ είσαι των ονείρων μου η χαρά μόνη!
Βρε σεις, μας έχετε πάρει το καλύτερο παιδί, το έχετε καταλάβει; Διαμάντι σας δώσαμε! Α ρε Δονύσάκη. Μας λείπεις. Φιλάκιααααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπερίζω δυο αδελφές,
ΑπάντησηΔιαγραφήτέσσερα μαύρα μάτια
Τα δύο της μικρότερης με κάμανε
κομμάτια
Καλησπερούδια νάχουνε του Δράπανου
οι πλατάνοι
Και οι Αργοστολιώτισες
που βγήκανε σεριάνι
Μισεύω και αποχαιρετώ της Λειβαθούς τα μέρη
Τον κάμπο με τα λούλουδα και
το μικρό μου άχ ταίρι.
Αριέτα - Λαϊκό Κεφαλονιάς
@ mareld
ΑπάντησηΔιαγραφήω θαυμασία νήσος...
Μα φαντάζομαι, mareld, η θαυμασία νήσος είναι η εικόνα που έχει ο καθένας μέσα του, η ου-τοπία
@ oneiromageiremata
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ανησυχείς, Κική. Τώρα με τις νέες ρυθμίσεις του ασφαλιστικού, προβλέπω πως νωρίς νωρίς, παίρνοντας τη σύνταξή μου στα 90 μου, θα έρθω να ρίξω άγκυρα στο νησί. ( Αυτός, άλλωστε, είναι ένας τρόπος να διώξουμε, με τις μελωδικές αγριοφωνάρες μας τους εγγλέζους από το Λαγανά - θυμάσαι, βρε;)
@ Νίκος Μαντζαβίνος,
Νίκο, δεν ήξερα πως υπάρχει κεφαλλονίτικη εκδοχή του " Μισεύω κι αποχαιρετώ ". Βρε θεομπαίχτες, τίποτα δεν έχετε αφήσει όρθιο; Μια ζωή αυτό το τραγουδάμε έτσι: " μισεύω κι αποχαιρετώ τση Ζάκυθος τα μέρη, τσι κοπελούλες τσ' όμορφες και το δικό μου ταίρι " Βλέπεις η ζακυνθινή ιδιοσυγκρασία; Πρώτα οι κοπελούλες οι όμορφες και μετά το δικό μας ταίρι! Αχ, καημένοι μαθητές, σε τίνων χέρια έχετε πέσει!..
ονειρομαγειρέματα αν τον θέλετε τόσο πολύ μπορούμε να αρχίσουμε τις διαπραγματεύσεις και με μια καλή συμφωνία να τον κάνετε δικό σας ,μετά τα 80 του βέβαια.Σε χαιρετώ ένας Τριπολίτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιονύση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε το ου-τοπία..
το έψαξα και βρήκα ότι ο όρος προέρχεται
από το έργο του Th. Morus "ουτοπία" {1516}.
Στο έργο εκθέτει τις απόψεις του για ένα τέλειο κοινωνικό σύστημα
ξεκινώντας από τις αρχές της δικαιοσύνης, της ισότητας και της αδελφότητας..
Η "Πολιτεία" του Πλάτωνα είναι χαρακτηριστική ουτοπία της ιδανικής πολιτείας..
Οι επαναστάτες είναι ουτοπιστές.. οι ποιητές..αλλά και οι δημιουργοί γενικά.
Προσωπικά πιστεύω ότι η ουτοπία δείχνει ένα δρόμο, μια πορεία, ένα όραμα έξω από τα καθιερωμένα.
Σπάζει το γνωστό..και άχρηστο..είναι μια υπέρβαση
εκεί που η ψυχρή λογική πνίγει..αλλά σε "μικρές, μικρές..δόσεις".ε;
Ω! φιλτάτε μου Βασιλικέ..
Καλή σου μέρα!
Διονύση με πληγώνεις! Εκείνη η νύχτα με την καλλίφωνη παρέα ίσως είναι η πιο δυνατή ανάμνηση από κείνα τα χρόνια. Είναι κάτι που νοσταλγώ και που πολύ θα ήθελα να ξανασυμβεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήmareldita,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπλήρωσε τα περί ουτοπίας διαβάσματα με το γνωστό Youkali του τραγουδιού, το νησί αυτό της ουτοπίας.
Και ναι, μπορεί να αποτελεί ανέφικτη υπέρβαση, μπορεί να αποτελεί ου-τόπο, αλλά στέκοντας μπροστά, έστω και σ' ένα ιδεατό χώρο, βοηθάει να πετυχαίνεις μικρότερες, ρεαλιστικές υπερβάσεις.
οneiromageiremata,
ΑπάντησηΔιαγραφήδυνατή ανάμνηση;;; Μα τόσο παράφωνα τραγουδούσαμε, βρε; Αν και, εδώ που τα λέμε, από τότε δεν ξανάκουσα να βγαίνει καρέτα καρέτα στην παραλία του Λαγανά! :-)
Διονύση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα όταν υπάρχουν παιδιά που για λίγο ψωμί πριν γίνουν χώμα περνάν από το στομάχι ενός γύπα δεν "μαθαμε τίποτα}..αλλά για τις μικρές..μικρές υπερβάσεις..
Όλα πάνε καλά στο κόσμο
Ακραία φαινόμενα αποκτήνωσης μέσα από την εκβιομηχάνιση συμπεριλαμβάνουν τα εργοστάσια του 19ου αιώνα στον βιομηχανικό βορρά της Αγγλίας. Εκεί, μικρά παιδιά συχνά αναγκάζονται να δουλεύουν για δώδεκα ή και περισσότερες ώρες την ημέρα, για να έχουν λίγο φαγητό.. Αυτό το ζοφερό σενάριο δεν συγκίνησε και ενέπνευσε μόνο τον Μαρξ και τον Ντίκενς, αλλά επίσης τον Ρόβερτ Μπράουνικγκ. Στο ποιητικό πορτρέτο του "Περάσματα της Πίπα", συναντάμε το θρίαμβο του ανθρώπινου πνεύματος, την αδάμαστη αγάπη ενός μικρού κοριτσιού για τη ζωή και την απεριόριστη ανθρωπιά της.
Η Πίπα πήγε στην εξοχή την ημέρα της άδειάς της {ναι, μια ήμέρα άδειας για όλο το χρόνο}
και τραγουδάει:
Ο χρόνος είναι στην άνοιξη,
Και η μέρα στο πρωί
Το πρωί είναι στις εφτά
Η λοφοπλαγιά αστράφτει απ' τις δροσοσταλίδες
Ο κορυδαλλός πετάει
Το σαλιγκάρι στ' αγκάθι
Ο Θεός στον ουρανό του
Όλα πάνε καλά στον κόσμο!
Καλή σου μέρα!
Α!! απλά..μου αρέσουν οι εξηγήσεις σου..
mareld,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς το δούμε ευχάριστα -Κυριακή σήμερα: Το συμπέρασμα που βγαίνει από την έξοχη παρέμβασή σου είναι πως: αν οι εργοδότες μάς δίναν κι εμάς μόνο μια μέρα άδεια το χρόνο, θα γινόμασταν ποιητές, σαν την Πίπα.Δε μας δίνουν, όμως. ΑΡΑ, οι εργοδότες είναι καλοί, γιατί γλιτώνουν τον υπόλοιπο κόσμο από τον ποιητικό μας οίστρο!!!
Να είσαι καλά.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήAAA!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι μακριά.. και σήμερα Κυριακή.. γλίτωσες..
Φιλιά!
τον Διονύση, να τον προσσέχετε σαν τα μάτια σας!!! Πού να βρείτε κάποιον να του μοιάζει;Και ο Μάνεσης ο νεώτερος είναι μικρός ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιονύση να΄σαι καλά και πάντα να προχωράς, όπως μόνο εσύ ξέρεις.