Συζητώντας για ρατσισμό. Πρόσκληση για παρακολούθηση θεατρικής παράστασης
Η 21η Μαρτίου ήταν και μέρα ενάντια στο ρατσισμό. Με τα θεωρητικά τμήματα της β΄λυκείου έχουμε εδώ και λίγες μέρες ξεκινήσει, με αφορμή τους ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας, κάποιες κουβέντες για την ταυτότητα και την ετερότητα, για τους ( εκάστοτε ) ξένους. Το θέμα θα τραβήξει αρκετά. Θα ζητήσουμε και τη συνδρομή της τέχνης: Είπαμε 1) να παρακολουθήσουμε ένα κινηματογραφικό έργο ( Τη "διόρθωση" ), να διαβάσουμε και να συζητήσουμε ένα βιβλίο ( Γκ. Καπλάνι " Μικρό ημερολόγιο συνόρων ") και 3) να δούμε τη θεατρική παράσταση " Ένας στους δέκα ".
Γι' αυτό το τελευταίο και το σημερινό μας post. Μια μικρή ενημέρωση για το έργο και μια πρόσκληση για να το παρακολουθήσουμε μαζί, την Κυριακή, 6 Απριλίου.
Για το έργο, λοιπόν:
" Τέσσερα χρόνια μετά τους Εμιγκρέδες, το Θέατρο του Νέου Κόσμου-Δώμα επανέρχεται στο θέμα της μετανάστευσης, δίνοντας βήμα στη δεύτερη γενιά μεταναστών. Σε δικές τους εμπειρίες βασίζεται η παράσταση Ένας στους δέκα, που επιλέξαμε να είναι η εναρκτήρια της φετινής σεζόν, που συμπίπτει με τα δεκάχρονα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου-Δώμα.
Τρεις νέοι ηθοποιοί, παιδιά μεταναστών, σ’ ένα βαλκανικό παιχνίδι με τις ενοχές, την πραγματικότητα και την ελπίδα, στο δύσκολο δρόμο που οδηγεί από ένα ονειρικό αλλού και κάποτε, σε ένα οικείο εδώ και τώρα. Τρεις νέοι ηθοποιοί, μετανάστες δεύτερης γενιάς, μιλούν για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο για τις προσωπικές τους εμπειρίες, σχολιάζοντας με ευαισθησία και χιούμορ την προσπάθειά τους να επιβιώσουν σ’ έναν τόπο που οι υπόλοιποι ονομάζουμε πατρίδα.
Στην Ελλάδα, το δέκα τοις εκατό του πληθυσμού αποτελείται από μετανάστες. Αντιμέτωποι με μύρια όσα προβλήματα, ανδρώνονται πια ανάμεσά μας οι μετανάστες δεύτερης γενιάς. Θα υιοθετήσουμε μια πολιτική που θα τους ενσωματώσει ή θα τους απομονώσει;
Δεν μπορούμε να τους αγνοήσουμε. Ένας στους δέκα δίπλα μας είναι μετανάστης. "
Παίζουν οι ηθοποιοίΔαβίδ Μαλτέζε, Κρις Ραντάνοφ, Ένκελεντ Φεζολλάρι Διαμόρφωση κειμένου - Σκηνοθεσία: Λαέρτης Βασιλείου
Τρεις νέοι ηθοποιοί, παιδιά μεταναστών, σ’ ένα βαλκανικό παιχνίδι με τις ενοχές, την πραγματικότητα και την ελπίδα, στο δύσκολο δρόμο που οδηγεί από ένα ονειρικό αλλού και κάποτε, σε ένα οικείο εδώ και τώρα. Τρεις νέοι ηθοποιοί, μετανάστες δεύτερης γενιάς, μιλούν για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο για τις προσωπικές τους εμπειρίες, σχολιάζοντας με ευαισθησία και χιούμορ την προσπάθειά τους να επιβιώσουν σ’ έναν τόπο που οι υπόλοιποι ονομάζουμε πατρίδα.
Στην Ελλάδα, το δέκα τοις εκατό του πληθυσμού αποτελείται από μετανάστες. Αντιμέτωποι με μύρια όσα προβλήματα, ανδρώνονται πια ανάμεσά μας οι μετανάστες δεύτερης γενιάς. Θα υιοθετήσουμε μια πολιτική που θα τους ενσωματώσει ή θα τους απομονώσει;
Δεν μπορούμε να τους αγνοήσουμε. Ένας στους δέκα δίπλα μας είναι μετανάστης. "
Παίζουν οι ηθοποιοίΔαβίδ Μαλτέζε, Κρις Ραντάνοφ, Ένκελεντ Φεζολλάρι Διαμόρφωση κειμένου - Σκηνοθεσία: Λαέρτης Βασιλείου
Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι την Πέμπτη, 27 Μαρτίου, ώστε να προλάβουμε να κάνουμε κράτηση.
Διονύση!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο χάρηκα..
που ανοίγετε ένα παράθυρο προς την ανατολή..για αυτά τα παιδιά που η ταυτότητά τους έχει λίγο τσαλακωθεί και η ψυχή τους σίγουρα αρκετές φορές έχει συννεφιάσει..έστω από μια "στραβή" ματιά..αλλά και τα ελληνόπουλα θα νιώσουν καλύτερα με αυτό το άνοιγμα..η γνώση σπάζει το πάγο και δίνει το χέρι στη ζωή..
Σαν μετανάστρια αν και γυναίκα Ευρωπαία και επιστήμονας έχω δεχτεί φυσικά ρατσισμό αλλά και τα παιδιά μου..
Μου ήρθαν στο μυαλό δυο περιπτώσεις:
Είμαι έγκυος στον 8ο μήνα, στέκομαι σε ένα πεζοδρόμιο και περιμένω να σχολάσει ένα ελληνάκι, να το πάρω σπίτι μου, να παίξει με το γιο μου. Περνάει μια μηχανή με έναν νεαρό..σταματάει πιο πέρα και μετά από λίγο ακούω:
-Διαολεμένη μαύρη στο σπίτι σου. Εδώ η γη είναι δική μας. Να πατάς τη δικιά σου γη.. φύγε τώρα..
-Ένα κύμα απελπισίας με διαπερνάει κρατάω τη κοιλιά μου ενστικτωδώς και γυρίζω δεξιά- αριστερά να δω που είναι η καημένη η "μαύρη¨ να την παρηγορήσω
-Διαολεμένη δεν καταλαβαίνεις;
-Συνεχίζω να ψάχνω τη "μαύρη"..μέχρι που με το χέρι του με δείχνει και ..
-Εσένα..εννοώ ηλίθια..και άλλα που δεν λέγονται.
Ήρθε το δεύτερο παιδί στο κόσμο. Χαριτωμένο! Το πρώτο μου μοιάζει στα χρώματα και δεν έχει φάει τόσο ρατσισμό. Το δεύτερο είναι μελαχρινό με μαύρα μάτια και από μικρό ήταν στόχος. Το έχουν αποκαλέσει μαϊμού και..και..
Στα 6χρ άρχισε σε μια τάξη που εδώ τα παιδιά πηγαίνουν για να τα προετοιμάσουν πριν το κανονικό σχολείο. Είχαμε επιστρέψει από Ισπανία εγώ και το παιδί μετά από δυο μήνες διακοπές.Το παιδί μίλαγε ήδη τρεις γλώσσες. Τις πρώτες μέρες χρησιμοποιούσε λέξεις ισπανικής και οι δασκάλες του μίλησαν προσβλητικά. Το παιδί αποφάσισε να τους πάει κόντρα και να παίζει το χαζό. Εγώ δεν έχω καταλάβει τη σοβαρότητα του προβλήματος, γιατί εδώ δυστυχώς το σύστημα πριν λειτουργούσε και είχα εμπιστοσύνη.
Σιγά-σιγά όμως κατέρρεε. Κατά τον Απρίλη αποφασίζω πάλι να φύγω με το παιδί για Ισπανία και πηγαίνω στο σχολείο να πάρω άδεια. Καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά. Μου προσφέρουν μια καρέκλα. Σε λίγο καταφτάνει και ο διευθυντής.
-Ακούστε, κυρία μου, το παιδί σας έχει πρόβλημα. Είναι σχεδόν καθυστερημένο και του χρόνου θα χρειαστεί να παρακολουθήσει σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
-Αρχίζω να γελάω..και τους λέω ότι το τέλος της "ωραίας" τους κοινωνίας πλησιάζει..
και φυσικά έφυγα.
Το παιδί είναι 16χρ, μαθητής, που ποτέ δεν έχει πέσει από το 20. Δεν διαβάζει του σχολείου όσο Τσόμσκι και άλλα.
{άλλα ήρθα να αφήσω..φορτίστηκα..
τα αφήνω στη Ζάκυνθο}
Καλή σου μέρα!
Βλέπεις, mareld, είναι τρομερό αλλά και χρήσιμο να έχεις "εκ του αντιστρόφου" βιώσει το ρατσισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, κι εγώ διαπιστώνω καθημερινά πόσο βαθιές είναι οι ρίζες του μέσα μας, διαπιστώνω, επίσης, τις δυσκολίες της προσέγγισης του θέματος στην τάξη.
Το σημερινό σου σχόλιο αποτελεί μια μαρτυρία πολύ σημαντική για όποιο παιδί τη διαβάσει. Σ' ευχαριστούμε.
Να πάτε! Αυτή την παράσταση πρέπει να τη δουν όλοι! Την είδα το Νοέμβρη κι ακόμα τη σκέφτομαι έντονα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σας συνταράξει αλλά προς το καλύτερο, στη συνειδητοποίηση!
renata, ευχαριστούμε για τις πληροφορίες. Βοηθάς να αρθούν οι δισταγμοί μας. Όταν τη δούμε, θα ανταλλάξουμε εντυπώσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντάς σας, συνεισφέρω στην παρέα μερικούς αρμόδιους στίχους από τον "Αρχαίο Αγροφύλακά" μου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΩΣΙΕΣ
Πανσέληνος
σα να λέμε
το παν του Έλληνος.
Σωσίες επιτήδειοι
σκιάζονται τις απομιμήσεις
γι' αυτό
κάντε τόπο ευάερο ταφής των Ξένων
σαν άλλοτε
να μην ξεφτιλιστούμε ολότελα.
dn tha gineis ellhnas pote elvane alvane exw oi xsenoi apo tn ellada
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να δω μ' αυτό τον τρόπο το "ελληνικό" σου σύνθημα γραμμένο με τα όχι ελληνικά γράμματα...
Ευτυχώς, λοιπόν, που υπάρχεις εσύ ( κι η καρδιά σου η χρυσή )να υπερασπίζεσαι την Ελλάδα - λες και τη ρώτησες, την έρμη, αν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους υποστήριξη..
π.κ,
βλέπεις, ο αρχαίος σου αγροφύλακας έχει πολλή δουλειά ακόμα...Σ' ευχαριστούμε.
Καλοί μου φίλοι, Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου ν' αντιγράψω το παραπάνω ποιηματάκι μου, διορθωμένο, διότι ξέχασα κάτι σημαντικό στην αντιγραφή του. Το παραπάνω θεωρείστε το ότι δεν γράφτηκε. Το σωστό είναι αυτό:
ΣΩΣΙΕΣ
Πανσέληνος
σα να λέμε
το παν του Έλληνος
ή
καθείς και ο Αλβανός του.
Σωσίες επιτήδειοι
σκιάζονται τις απομιμήσεις
γι' αυτό
κάντε τόπο ευάερο ταφής των Ξένων
σαν άλλοτε
να μην ξεφτιλιστούμε ολότελα.
"blut und boden"
ΑπάντησηΔιαγραφή"αίμα και χώμα"
Ειδιλολατρεία αίματος και εδάφους.
Ναζισμός
Φανατισμός
Βία
Μίσος
Πόλεμος
Θάνατος
Εξεφτελισμός κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
π.κ,
ΑπάντησηΔιαγραφήmareld,
Στίχοι και λέξεις στο πλευρό του Ανθρώπου. Ευχαριστούμε.
koita an thes na perpatas ston dromo kai na akous tous perissoterous na miloun xsena kai na nomizzeis oti vriskesai se mia xsenh xwra provlima sou exoume katantisei meiwnothta logw ts kalhs mas kardias.....
ΑπάντησηΔιαγραφήπαιδιά και δάσκαλοι του 6ου λυκείου Καλλιθέας, μπράβο σας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας παρακολουθώ από τα πρώτα σας βήματα, σας καμαρώνω, σας θαυμάζω και σας ζηλεύω!!!
Καλή συνέχεια, όσο για την έμπνευση, δεν το συζητώ, είναι φανερό πως διαθέτετε άφθονη.
Για τους πιό υπομονετικούς στέλνω το παρακάτω ποίημα. Το έγραψε ο Ζαχίρ Ατχαρί, πολιτικός πρόσφυγας από το Αφγανιστάν, και το αφιερώνει ''στους φίλους του στην Ελλάδα και σε όλους τους ανθρώπους στην Ελλάδα που αγωνίζονται για την ελευθερία''.
ΡΑΔΙΚΙ-ο μικρός αγγελιοφόρος
Όπως ήρθα
έφυγα
μια νύχτα έφτασα
απρόσκλητος
μια νύχτα χάθηκα
χωρίς αντίο.
Γεννήθηκα πρόσφυγας
οι νύχτες είναι δικές μου.
Μια νύχτα, το φύλλο
τελευταίος επιζών δάσους καμένου και γυμνού
πέρασε ανάμεσα από τους φλύαρους στύλους φωτισμού
τον ψηλό τοίχο του φρουρίου του πολιτισμού
με το καραβάνι του ανήσυχου ανέμου.
Το πρωί με βρήκες
δίπλα σου
στο πλήθος του δρόμου της αντίστασης.
Με κοιτούσες, αλλά εγώ
κουρασμένος και θυμωμένος, πρόσωπο με πρόσωπο με σένα
ντροπιασμένος να μην έχω μια λεξούλα χαμόγελο
για να καλωσορίσω τη ματιά σου.
Διάβασες το μακρύ πάπυρο του πόνου μου
μετά με ένα στέρνο γεμάτο συμπόνια
άνοιξες την πράσινη αγκαλιά σου
για να μου προσφέρεις μια θέση.
Αχ... ...
Έλεγες συνέχεια μην ανησυχείς, όλα θα φτιάξουν τις επόμενες βδομάδες.
Εγώ συνέχεια έκρυβα τα δάκρυά μου με δυνατά γέλια.
Μοιράστηκες μαζί μου το καλάθι με τα χαμόγελά σου.
Μοιράστηκα μαζί σου το πακέτο των τάφων μου.-το μόνο δώρο από το ταξίδι μου.
Τραγουδήσαμε μαζί
τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητητα και την ειρήνη.
σ΄όλους τους καπνισμένους δρόμους των ημερών
για όλους τους κατοίκους του χωριού.
Χορέψαμε μαζί
την αγάπη την αντίσταση και το σπάσιμο των αλυσίδων
στις σκεπές όλων των έντιμων στιγμών της νύχτας
για να κάνουμε το θηρίο να φύγει
από τα αγροκτήματα του χωριού.
Μια νύχτα και πάλι, όπως πάντα
ένα νέο τραύμα στο σπασμένο μου φτερό
με κρυφά δάκρυα
πέταξα από τη σκέπη του σπιτιού σου
προς μιαν άλλη διαδρομή χωρις ίχνη.
φλαπ...φλαπ...
***
Το θηρίο κοιμάται, αλλά
θα ενοχληθεί και θα έχει εφιάλτες
αυτό ψιθυρίζουν οι τοίχοι της φυλακής.
***
Επειδή λείπει ένα λαρύγγι
αυτό το τραγούδι δε θα σιωπήσει.
Επειδή λείπουν εκατό λαρύγγια
αυτό το τραγούδι δε θα σιωπήσει.
Είναι το τραγούδι της ισότητας
το τραγούδι που οι άνθρωποι θα λένε για πάντα.
Επειδή λείπει ένα κύπελο
αυτή η χορευτική γιορτή δε θα χάσει το πάθος της.
Επειδή λείπουν εκατό κύπελα
αυτή η χορευτική γιορτή δε θα χάσει το πάθος της.
Είναι το πάθος για ελευθερία
το πάθος που ζει για πάντα.
Επειδή λείπει μια νότα
αυτή η μουσική δε θα χάσει τη φωνή της.
Επειδή λείπουν εκατό νότες
αυτή η μουσική δε θα χάσει τη φωνή της.
Είναι η φωνή της ειρήνης
η φωνή που θα κρατήσει για πάντα.
Αντηχώντας από τη μακρινότερη γωνιά του χωριού
τα μοναχά κύματα των φωνών ακούνε το ένα το άλλο
και κυλώντας από όλους τους δρόμους του κόσμου
δάση ανθρώπων συναντιώνται
σε μια μεγάλη πορεία
σαν τις δυνατές οροσειρές.
Επειδή λείπει μια σταγόνα
αυτό το ποτάμι δε θα σταματήσει.
Επειδή λείπουν εκατό σταγόνες
αυτό το ποτάμι δε θα σταματήσει.
Είναι το ποτάμι της ζωής
το ποτάμι που θα κυλάει για πάντα.
Επειδή λείπει ένα κλαδί, το δάσος,
επειδή λείπει μια πέτρα, το βουνό
δε γίνονται έρημος.
Επειδή λείπουν εκατό κλαδιά και εκατό πέτρες
τα βουνα και τα δάση δε γίνονται έρημος.
το χωριό χωρίς φρούριο και επάλξεις
το χωριό χωρίς αφέντη
μια γη ισότητας
ένα χωριό ελευθερίας
μια γη ειρήνης
ένα χωριό αγάπης
αυτό είναι το σχέδιο
κάθε φύλλου που στολίζεται
κάθε καρπου που ωριμάζει
κάθε μικροσκοπικού πουλιού που μαθαίνει να πετάει
κάθε γράμματος της λέξεις που συμπληρώνει μια πρόταση
κάθε χρώματος που απλώνεται
κάθε στιγμης που αστράφτει
κάθε παιδιού που γεννιέται
***
Αυτό το χωριό είναι για όλους
και για κείνους που δεν ήρθαν ακόμα.
15.10.2004ψλλπα
Ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστούμε πολύ.
Περίφημα τα λέει ο Ζαχίρ. Και τα λόγια του είναι για όλους. Και για κείνους που δεν τα διαβάσαν..
Ανώνυμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα!
Σε ευχαριστώ για την συγκίνηση που ένιωσα από τα λόγια του Ζαχίρ.
Να είσαι πάντα καλά!
Ελένη Κυριμ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιονύση, γειά σου. Μια άλλη ταινία που μπορεί να δει κανείς για να νιώσει το στομάχι του να πονάει και να επιθυμεί στο τέλος να βγάλει μια δυνατή κραυγή είναι η ταινία του Κεν Λόουτς ,με τον ειρωνικό τίτλο .ένας ελεύθερος .. κόσμος.
Ελένη Κυμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Ελένη! Τι χαρά να μας επισκέπτεσαι! Δεν την έχω δει την ταινία, αλλά έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην κρίση και την ευαισθησία σου. Έχουμε προγραμματίσει με τα παιδιά να δούμε τη "Διόρθωση" που παίζεται αυτό τον καιρό στους κινηματογράφους. Μου δίνεις, όμως, την ιδέα, να κάνουμε προβολή της ταινίας στο σχολείο, μια και συμπληρώνει το θέμα του ρατσισμού που κουβεντιάζουμε. Ευχαριστούμε!
( Μωρέ, πού θα μου πάς, θα μάθω τι κάνετε κι εσείς σχολείο - κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα!..)Καλό βράδυ.