"Προσφυγιά και Μετανάστευση"
10ο Γενικό Λύκειο Πειραιά.
Ένα πολύ αγαπημένο σχολείο , το 10o Γενικό Λύκειο Πειραιά (Παλιά Κοκκινιά), συνεργάσθηκε με το Ανοιχτό σχολείο μεταναστών Πειραιά και οργανώνει αύριο, Σάββατο, 10 Μαΐου 2008, στις 19:30’, εκδήλωση με τίτλο:
«Προσφυγιά και Μετανάστευση»
Στα πλαίσια της εκδήλωσης:
· μαθητές του σχολείου θα παρουσιάσουν αποσπάσματα από το θεατρικό έργο του Λαέρτη Βασιλείου: «Ένας στους δέκα»,
· θα ακουστούν μαρτυρίες Ελλήνων μεταναστών και μνήμες μικρασιατών προσφύγων,
· Έλληνες και μετανάστες μαθητές θα ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους,
· μετανάστες θα μιλήσουν για τη ζωή τους,
· μαθητές και των δύο σχολείων θα απαγγείλουν και θα τραγουδήσουν ποιήματα και τραγούδια για την ξενιτιά, την προσφυγιά και τις πατρίδες που έμειναν πίσω.
· στο χώρο του σχολείου θα λειτουργεί έκθεση βιβλίου.
Η Παλιά Κοκκινιά, μια περιοχή που έμαθε να υποδέχεται πρόσφυγες, συνεχίζει να απλώνει το χέρι, να συγκινεί , να εκπαιδεύει , να διεκδικεί τη συνεργασία, την ανεκτικότητα, την ανθρωπιά.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Διεύθυνση Σχολείου:
Κεχαγιά 6, Παλιά Κοκκινιά
Τηλ. 2104203738
10ο Γενικό Λύκειο Πειραιά.
Ένα πολύ αγαπημένο σχολείο , το 10o Γενικό Λύκειο Πειραιά (Παλιά Κοκκινιά), συνεργάσθηκε με το Ανοιχτό σχολείο μεταναστών Πειραιά και οργανώνει αύριο, Σάββατο, 10 Μαΐου 2008, στις 19:30’, εκδήλωση με τίτλο:
«Προσφυγιά και Μετανάστευση»
Στα πλαίσια της εκδήλωσης:
· μαθητές του σχολείου θα παρουσιάσουν αποσπάσματα από το θεατρικό έργο του Λαέρτη Βασιλείου: «Ένας στους δέκα»,
· θα ακουστούν μαρτυρίες Ελλήνων μεταναστών και μνήμες μικρασιατών προσφύγων,
· Έλληνες και μετανάστες μαθητές θα ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους,
· μετανάστες θα μιλήσουν για τη ζωή τους,
· μαθητές και των δύο σχολείων θα απαγγείλουν και θα τραγουδήσουν ποιήματα και τραγούδια για την ξενιτιά, την προσφυγιά και τις πατρίδες που έμειναν πίσω.
· στο χώρο του σχολείου θα λειτουργεί έκθεση βιβλίου.
Η Παλιά Κοκκινιά, μια περιοχή που έμαθε να υποδέχεται πρόσφυγες, συνεχίζει να απλώνει το χέρι, να συγκινεί , να εκπαιδεύει , να διεκδικεί τη συνεργασία, την ανεκτικότητα, την ανθρωπιά.
Όσοι μπορούν, ας περάσουν από εκεί αύριο το απόγευμα!
Η προσπάθεια είναι συγκινητική και το αποτέλεσμα θα είναι εξαιρετικό!
Συνάδελφοι και μαθητές και των δύο σχολείων,ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Διεύθυνση Σχολείου:
Κεχαγιά 6, Παλιά Κοκκινιά
Τηλ. 2104203738
E.TZETZOY
Καλώς σας βρήκα, παιδιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω ξανά κι αισθάνομαι ότι έχασα πράγματα όσο έλειπα, παρόλο που είδα χιλιάδες άλλα. Μια βόλτα στο blog σας τις τελευταίες μέρες και χαίρεται το μάτι κι η ψυχή από χρώματα, νιάτα κι ομορφιά.
Να 'στε πάντα καλά!
Με συγκίνησε η ευαισθησία σας για τους πρόσφυγες. Έχω τους λόγους μου.Ας μου επιτραπεί να παραθέσω ένα κείμενό μου σχετικό με τους μετανάστες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ ΙΩΑΝΝΗ
Ο λιτός και γλαφυρός αφηγητής.
Ο τίμιος δημοσιογράφος
Είναι γνωστό ότι η επανάσταση των Ελλήνων του 1821 κατέληξε στην δημιουργία ενός μοναρχικού κράτους. Ένας ανήλικος πρίγκιπας , με καλές ίσως προθέσεις αλλά περιορισμένες πνευματικές και ανύπαρκτες ηγετικές ικανότητες, με τη συνοδεία Βαυαρών εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και κυβέρνησε τον τόπο μας αυταρχικά, απομακρύνοντας επίσης από κάθε εξουσία τους «ιθαγενείς».
Ο στρατός του Ελληνικού κράτους, στην ουσία στρατός κατοχής, αποτελούταν από καλοπληρωμένους Βαυαρούς μισθοφόρους Οι Έλληνες όμως αγωνιστές κατέληξαν άλλοι ζητιάνοι στις πόλεις, κυρίως οι τραυματίες πολέμου, και άλλοι ληστές στα βουνά, ίσως δικαιολογημένα.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του νεόκοπου Ελληνικού Βασιλείου.
Μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο το πολιτικοοικονομικό σκηνικό αλλάζει. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι άρχισαν να διεισδύουν στα Βαλκάνια και όχι μόνο. Τότε ακριβώς παρατηρείται μια μεγάλη οικονομική δραστηριότητα με σημαντική παρουσία των Ελλήνων της διασποράς. Μεταξύ του 1856 και του 1876 παρατηρείται επίσης και στην Ελλάδα μια αργή αλλά ορατή οικονομική πρόοδος. Έλληνες μεγαλέμποροι, εφοπλιστές και τραπεζίτες εισάγουν κεφάλαιά τους στην ελληνική επικράτεια.
Επίσης μερικοί από αυτούς θα γίνουν και ευεργέτες, φυσικά όχι με το αζημίωτο.
Τότε ακριβώς αρχίζει να δημιουργείται μια νέα αστική τάξη, που όσο ισχυροποιείται τόσο εντείνει τις προσπάθειές της προκειμένου να απαλλαγεί από τη κατεστημένη κάστα των προκρίτων και των γαιοκτημόνων Φυσικά αυτή η αντιπαράθεση δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του λαού, που εξακολουθούσε να ζει μέσα στην αθλιότητα και στην κοινωνική αδικία.
Από την ίδρυση του Ελληνικού Βασιλείου και μέχρι την εμφάνιση της νέας αστικής τάξης που προαναφέραμε, η όποια πνευματική ζωή του τόπου συνδέθηκε με το ιδεώδες της Αρχαίας κλασικής Ελλάδας.
Σχολαστικοί φιλόλογοι και γραμματικοί της εποχής φιλοδόξησαν να «καθαρίσουν» τη γλώσσα του λαού στηριζόμενοι στα αρχαία κείμενα. Ήταν μια μάταιη προσπάθεια, εναρμονισμένη όμως με την επίσημη πολιτική του Βασιλείου και διαποτισμένη από το πνεύμα της «Μεγάλης Ιδέας».
Ωστόσο,η λογοτεχνία εκείνης της περιόδου(1830-1860), που αντιπροσωπεύεται κυρίως από τους Φαναριωτες, δε δίστασε να μιμηθεί τα πρότυπα της γαλλικής λογοτεχνίας για να φτάσει μέχρι το ρομαντισμό. Παρέμεινε όμως αποξενωμένη από το λαό και αδιάφορη για τα πιεστικά προβλήματα του απλού και ταλαιπωρημένου ανθρώπου της πόλης και της υπαίθρου Πρόκειται για μια λογοτεχνία κολλημένη στο άρμα του μεγαλοϊδεατισμού και των εθνικών ιδεωδών.
Η εμφάνιση του Σολωμού (1798-1857) ανατρέπει το λογοτεχνικό σκηνικό. Είναι ο ποιητής που συμβουλεύει τον Έλληνα να «μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό» Οι Έλληνες στοχαστές και λογοτέχνες αντιλαμβάνονται πλέον ότι η ελληνική παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα είναι εξ ίσου Ελλάδα και όχι μόνο ο «Καρυάτιδες». Πάνω από όλα όμως κατανοούν ότι η γλώσσα του λαού είναι ο μοναδικός τρόπος μιας ουσιαστικής έκφρασης. Όλα αυτά συμβαίνουν τη χρονική εκείνη περίοδο που η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας αρχίζει να βελτιώνεται (περίπου το1870).
Η ήδη εγκατεστημένη αστική τάξη υπερβαίνει την εμπορευματική φάση και εισέρχεται στη βιομηχανική δράση, ενώ παράλληλα η Ελληνική ναυτιλία δραστηριοποιείται με ρόλο κυριαρχικό.
Ο Χαρίλαος Τρικούπης με την πρώτη του κυβέρνηση (1875) προσπαθεί να αναδιοργανώσει το ελληνικό κράτος (κάτι μας θυμίζει;)Επιχειρεί την αναδιοργάνωση των οικονομικών υπηρεσιών την ομαλή, λειτουργία του κοινοβουλίου, την οργάνωση της Αστυνομίας , το σχεδιασμό και διεκπαιρέωση δημοσίων έργων και την πάταξη της διαφθοράς!
Όμως, η όποια οικονομική πολιτική του Χαρ. Τρικούπη ευνόησε αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ ο λαός εξακολουθούσε να ζει κάτω από συνθήκες αθλιότητας (το σενάριο φαίνεται ότι σταθερά επαναλαμβάνεται).
Τελικά ο Τρικούπης αναγκάστηκε να καταφύγει στο δανεισμό με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα στη χρεοκοπία Η απόλυτη φτώχεια, και ό,τι αυτή, συνεπάγεται ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του τόπου μας. Οι αγρότες δούλευαν σαν υποζύγια «από πρωϊας μέχρι νυχτός», χωρίς τον ήλιο μοίρα, αλλά και οι εργάτες δεν είχαν καλύτερη τύχη. Δούλευαν 12-15 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς φυσικά να χορταίνουν ψωμί.
Η αδικία αυτή αφύπνισε κάποιους λογοτέχνες. Είναι εκείνοι οι λογοτέχνες που ξέφυγαν από τον ουδέτερο κοινωνικά ρομαντισμό και εστίασαν το ενδιαφέρον τους στα καθημερινά και πιεστικά προβλήματα του απλού ανθρώπου. Του ανθρώπου του καθημερινού και αδιέξοδου μόχθου.( Μακάρι κάτι ανάλογο να συμβεί και στις δικές μας ημέρες).
Οι λογοτέχνες αυτοί, διεισδυτικοί ψυχογράφοι με νατουραλιστική ή και ρεαλιστική διάθεση,κατέγραψαν τους χαρακτήρες των ηρώων τους και ανέδειξαν τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα του τόπου.
Ένας από αυτούς τους πρωτοπόρους λογοτέχνες μας ήταν και ο Ιωάννης Κονδυλάκης(1861-1920), λαμπρός λογοτέχνης και δημοσιογράφος.
Γεννήθηκε στο Βιάννο της Κρήτης Προσπάθησε να σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, αλλά δεν τα κατάφερε για λόγους οικονομικούς. Ένα μικρό διάστημα εργάστηκε σαν δάσκαλος και σαν γραμματικός στα δικαστήρια.
Η κύρια όμως επαγγελματική ενασχόλησή του ήταν η δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες της Αθήνας .Υπολογίζεται ότι έγραψε περίπου 6000 χρονογραφήματα. Υπήρξε έξοχος μεταφραστής του Λουκιανού και ένας «εν δυνάμει λαογράφος».Διακρίθηκε, όμως, κατά κύριο λόγο για το λογοτεχνικό του έργο που διεκπεραίωσε με πολλή δυσκολία
Πάντα είχε μια αίσθηση πικρίας γιατί οι περιστάσεις της ζωής δεν του επέτρεψαν να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο συγγραφικό του έργο.
Τα κείμενά του διακρίνονται για την δροσιά τους, το πνευματώδες χιούμορ τους, κυρίως όμως για την ιδεολογική-κοινωνική προσέγγιση του καθημερινού βίου.
Τα πιο γνωστά του έργα είναι ,Ο Πατούχας, Όταν ήμουν δάσκαλος, Οι Άθλιοι των Αθηνών κ.α.
Θα σταθώ στο βιβλίο « Οι άθλιοι των Αθηνών», επειδή ο λιτός και γλαφυρός αυτός αφηγητής είχε το θάρρος να περιγράψει την «αθλιότητα των Αθηνών» με μια θαρραλέα κριτική διάθεση. Το κείμενο αυτό του Κονδυλάκη αποτυπώνει τη ζωή στο περιθώριο της πρωτεύουσας και αναγκαστικά μας παραπέμπει σε ανάλογες σύγχρονες μας κοινωνικές συνθήκες.
Η ηρωϊδα του έργου, μια άβγαλτη νέα, έρχεται από την Τήνο στην Αθήνα για μια καλύτερη τύχη. Ατελείωτες οι ταλαιπωρίες και τα βάσανα που θα αντιμετωπίσει. Τελικά, θα καταλήξει τρελή στο φρενοκομείο της Κέρκυρας. Η πορεία της ηρωϊδας μας θυμίζει την τύχη ορισμένων αλλοδαπών γυναικών στη σύγχρονη Αθήνα.
Στο ίδιο βιβλίο καταγράφεται η τύχη ενός μικρού λουστράκου, του Τάσου. Γυναίκες και παιδιά θύματα εκμετάλλευσης σε μια ανεξέλεγκτη αστικοποίηση της Αθήνας κατά διάρκεια της εικοσαετίας 1874-1894.
Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες. Ο λουστράκος του Κονδυλάκη παραπέμπει στα παιδιά των φαναριών. Η κοινωνική αναλγησία συνδέεται με το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Χαρ. Τρικούπη. Ανάλογο όμως κοινωνικό φαινόμενο παρατηρείται και στη σύγχρονη Ελλάδα με την ασύμμετρη οικονομική της «ανάπτυξη».
Η Αθήνα του Κονδυλάκη είναι μια μικρή πόλη που έγινε πρωτεύουσα του Ελληνικού Βασιλείου απροετοίμαστη, βιαστικά και χωρίς υποδομές. Αυτή λοιπόν η πρωτεύουσα θα δεχθεί χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως θύματα του αγώνα του ΄21,πολλούς ανάπηρους, όλους άπορους και τους περισσότερους επαίτες.
Και η σύγχρονη , όμως,Αθήνα διογκώθηκε ασύμμετρα από εσωτερικούς μετανάστες μετά τον εμφύλιο πόλεμο, για να κορυφωθεί το φαινόμενο με τους εξωτερικούς μετανάστες επί των ημερών μας.
Οι απόκληροι της εποχής του Κονδυλάκη είναι οι σημερινοί μετανάστες, που ναι μεν οι περισσότεροι κατεφυγαν στην Ελλάδα απρόσκλητοι, αποτέλεσαν όμως αντικείμενο άγριας εργατικής εκμετάλλευσης. Δεν αναφέρομαι φυσικά στις συχνές συλλήψεις, στις βίαιες απελάσεις ,στις κρατήσεις σε στρατόπεδα κάτω από άθλιες συνθήκες και κυρίως στην αδυναμία πρόσβασης στις διαδικασίες ασύλου.
Οι προσπάθειες του κράτους, στη δεκαετία του1890 ,να καταστείλει την επαιτεία και την εγκληματικότητα απέτυχαν γιατί τα βοηθήματα κατέληξαν, τα περισσότερα, στα «λαμόγια» εκείνης της εποχής. Η επιδημία της χολέρας του1854 όχι μόνο επέτεινε το πρόβλημα, αλλά το ξεδίπλωσε απειλητικά. Εστίες φτώχιας, αθλιότητας και εγκληματικότητας εμφανίζονται διάσπαρτες μέσα στην Αθήνα.
Σ΄ αυτή την Αθήνα έσκυψε στοργικά ο Κονδυλάκης και κατέγραψε τα προβλήματα της. Ο σταθερός θαμώνας του ζαχαροπλαστείου Ζαχαράτου, πίνοντας το καφέ του ή συνομιλώντας με άλλους θαμώνες, παρατηρούσε τα κοινωνικά γεγονότα με τη σοφή του απλότητα αλλά κυρίως με τη στόφα του τίμιου και έξυπνου ανθρώπου και τα κατέγραφε με άψογο νατουραλιστικό τρόπο.
Όταν η πολιτεία είχε αποτύχει να ανταποκριθεί και όταν το εργατικό κίνημα (αρωγός) ήταν ακόμη ανύπαρκτο, ο Κονδυλάκης έδωσε το παρών, συμπαραστάτης των απλών και αποκλεισμένων , στο περιθώριο, συνανθρώπων του.
Κάνοντας κανείς τις συγκρίσεις με τα σημερινά δεδομένα διαπιστώνει το έλλειμμα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Στη πρόσφατη λογοτεχνία μας η περιθωριακή Αθήνα είναι αποκλεισμένη. Η εσωστρέφεια και ο εγωκεντρισμός δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Εξαιρούνται, φυσικά., οι Μισελ Φάϊς (Η πόλη στα γόνατα,2000),ο Θανάσης Χειμωνάς(Σπασμένα Ελληνικά,2002) και ο Σωτήρης Δημητρίου (Η φλέβα του λαιμού 1998)
Οι αποκλεισμένες «αλβανογειτονιές» και η άποψη «καλός αλλοδαπός ο φυλακισμένος αλλοδαπός» καλά κρατούν το χορό, όσο δε μας ενοχλούν και κυρίως όσο μας εξυπηρετούν.
φωτεινή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς (ξανα)ήρθες! Πάντα με τον καλό το λόγο. Θα περάσουμε κι από τις φωτογραφίες σου, να δούμε τι καλά μας έφερες.
Μπράβο, μπράβο. Ως απόγονος μικρασιατών, σας σφίγγω το χέρι. Πρέπει πράγματι να δείξουμε ότι ξέρουμε από προφυγιά. Καλή επιτυχία
ΑπάντησηΔιαγραφήπ.καρακούλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ για το τόσο ενδιαφέρον κείμενό σας, που συμπληρώνει τις αναφορές του ιστολογίου μας στο θέμα της μετανάστευσης, της ξενιτιάς. Διαχρονικό και απέραντο θέμα, πάντα στο σύνορο αγριάδας και πολιτισμού ( οι λέξεις σε εισαγωγικά(;) )
Εξαιρετικά ενδιαφέρων μου φάνηκε και ο παραλληλισμός των αθλίων των Αθηνών του Κονδυλάκη με τη σημερινή Αθήνα.
Μόνο να υπερασπιστώ λίγο τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνική παραγωγή, παρατηρώντας πως υπάρχουν αρκετά βιβλία με θέμα ή εκτεταμένες αναφορές σε ζητήματα "περιθωρίου" που συνήθως δεν ευχαριστούν ή δεν ενδιαφέρουν το μαζικό ρεύμα. Θα ήταν ωραίο να παρουσιάζαμε τα βιβλία αυτά σε μια προσεχή μας ανάρτηση - μας βάζετε ιδέες!
Και πάλι σας ευχαριστούμε πολύ. Καλή σας συνέχεια.
Με το 10ο ΓΕΛ της Παλιάς Κοκκινιάς μας συνδέουν πλέον ισχυροί δεσμοί. Βλέποντας την εκδήλωση που ετοίμασε χαίρομαι διπλά, πολλαπλά, αντιλαμβανόμενος πως είναι μια εκδήλωση ουσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάδελφοι, παιδιά, και των δύο σχολείων ένα εκ βαθέων και εκ των προτέρων μπράβο για την κινητοποίησή σας, για τις ευαισθησίες σας, για τις επιλογές σας.
...Καθώς η μέρα και η ώρα της εκδήλωσής σας συμπίπτει και με τη δική μας χορευτική εκδήλωση, ας χωριστούμε, εμείς του 6ου Καλλιθέας, στα δυο και μισοί μισοί ας παρακολουθήσουμε ό,τι μπορούμε!
( Εδώ πάνε ως υπόκρουση τραγούδια όπως "κι αν η μισή μου καρδιά...", "η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο.." κλπ! )
Λοιπόν, με το καλό και σήμερα και πάντα!
φωτεινή s :
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσόρισες γεμάτη εικόνες και εμπειρίες από το εξαιρετικό –όπως φαίνεται- ταξίδι σου. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον για μας να μας έγραφες το καταστάλαγμα των εντυπώσεών σου από την «περιπλάνηση» στις χώρες της Μέσης Ανατολής . Η γνώση του «άλλου» μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση πολλών ζητημάτων.
π.καρακούλη
Πολύ ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σας στο θέμα :"λογοτεχνία και μετανάστευση"!
Θα μπορούσαν να αποτελέσουν κίνητρο για μια μεγάλη συζήτηση!
Όσον αφορά το θέμα της καταγραφής του «άλλου» στον ελληνικό χώρο, θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε σχετικές αναφορές και στον κινηματογράφο. Θα χρησιμοποιήσω ως γέφυρα την αναφορά σας στον Μ.Φάις, για να θυμίσω γρήγορα τις ταινίες των: Ν.Παναγιωτόπουλου, «Delivery” («συνσεναριογράφος»: Μ.Φάις) , Σ.Γκορίτσα, «Απ’ το χιόνι», Κ.Γιάνναρη, «Όμηρος», την εξαιρετική ταινία του Κ.Κατζουράκη, «Ο δρόμος προς τη Δύση».
Ίσως θα είχε ένα ενδιαφέρον να δούμε, κάποτε, και τη «θεατρική ματιά» πάνω στο ίδιο θέμα!
Πάντως, καλό θα ήταν να προσεγγίσουμε και τη φωνή που αρθρώνουν οι ίδιοι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Επειδή ,βέβαια, και αυτό το θέμα είναι τεράστιο, θα μεταφέρω μόνο –και αφήνω το θέμα προς συζήτηση-την άποψη που καταγράφεται στο έργο του Μάρκου Γκαστίν: «Μασσαλία, μακρινή κόρη» -αφορά την ελληνική παρουσία στη Μασσαλία-:είναι ,κυρίως, η τρίτη γενιά των μεταναστών εκείνη που ψάχνει να βρει τις ρίζες της και να δημοσιοποιήσει μνήμες και εμπειρίες , αφού βασικό μέλημα της πρώτης και της δεύτερης γενιάς ήταν η επιβίωση και η ενσωμάτωσή τους στον καινούργιο τόπο.
εαρινή συμφωνία:
και για την εαρινή συμφωνία μικρασιάτικες οι ρίζες;
προφανώς και παιδικές μνήμες από διηγήσεις προσφύγων!
τους θερμούς μου χαιρετισμούς!
Θα μεταφέρουμε τα πολύ καλά λόγια όλων σας στους συναδέλφους και τους μαθητές του 10ου Λυκείου Πειραιά και του ανοιχτού σχολείου μεταναστών Πειραιά!
Ε.ΤΖΕΤΖΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα.Είναι ελκυστική η ιδέα να ανοίξει μια συζήτηση πάνω στο θέμα μετανάστευση.
Ίσως ακόμη σαν σχολική εργασία να ανατεθεί, σε μαθητές, μια σχετική έρευνα της τρέχουσας νεοελληνικής λογοτεχνίας.Γιατί όχι ακόμη ένας διαγωνισμός (μαθητικός) με σχετικό θέμα.Αν και δεν είμαι εκπαιδευτικός νομίζω ότι είναι ένας καλός τρόπος εαισθητοποίησης-κινητοποίησης της νεολαίας.
Με την ευκαιρία αυτής της κουβέντας ξετρύπωσα ένα παλιό μου κείμενο(ποιητικό), που νομίζω ότι διατηρεί την επικαιρότητά του
Ο μετανάστης
Μετανάστης έζησα,
μισός εδώ, μισός εκεί.
Κάποιες νύχτες όμως
ολόκληρος γινόμουνα.
Γενναιόδωρα αστέρια
φωτοτυπίες μου ’στελναν
από μνήμες παιδικές.
Τα λουλούδια του χωριού,
παράπονο δεν έχω,
μου ταχυδρομούσαν
– πάντα στον ύπνο –
χρώματα κι αρώματα.
Μετανάστης ήμουνα,
όλο το μήνα δούλευα.
Κυριακή το απόγευμα
τρεις μπίρες έπινα
και ξανθιές σκεφτόμουνα.
Ομολογώ, ανάγκη δεν το είχα.
Εμένα ανάγκη άλλη πίεζε,
σύνταξη έγκαιρα και πλήρη
ν’ αποκτήσω.
Στο χωριό μου γύρισα,
μετανάστης πια δεν ήμουνα.
Μισός πάλι ήμουνα.
Παιδιά δεν είχα.
Γυναίκα δεν είχα.
Φίλους δεν είχα.
Αυλή δεν είχα.
Σύνταξη πλήρη όμως είχα,
κι ένα έμφραγμα μαζί.
Ήρθα και χθες, αλλά είχα πρόβλημα στο ν' αφήσω σχόλιο. Δεν έδειχνε τους χαρακτήρες. Ίσως ήταν γενικό το πρόβλημα, ίσως και δικό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νόημα είναι ότι το Έκτο Λύκειο είναι το κάτι άλλο! Τόσες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες απορώ πως χωράνε σ' ένα Λύκειο! Είστε άξιοι συγχαρητηρίων όλοι σας, αλλά και οι σχολιαστές! Όταν ο Παναγιώτης Καρακούλης καταθέτει κείμενα και ποιήματα, όταν η εαρινή συμφωνία κάνει στάση στο μπλογκ σας, τότε έχετε πετύχει! Να είστε σίγουροι γι' αυτό!
Καλή συνέχεια! Καλή επιτυχία στις εκδηλώσεις σας, που θα την έχετε σίγουρα!
κυκλάμινο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε αεικίνητο πλάσμα, εσύ,
ξεχνάς πως εσύ μας σύστησες τους εκλεκτούς μας καλεσμένους; :-)
Κατερίνα μου, σ' ευχαριστούμε, αλλά ... δεν τελειώσαμε. Θα έχουμε και συνέχεια με τις εκδηλώσεις μας. Υπομονή και θα τα καταφέρουμε να σας εξαντλήσουμε!
Καλό σου βράδυ - και να κοιμάσαι και λίγο..
Κατερίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασα να επισημάνω κάτι: Η εκδήλωση για τη μετανάστευση δεν είναι του σχολείου μας. Τη συνδιοργανώουν το 10ο ΓΕΛ Πειραιά και το ανοιχτό σχολείο μεταναστών του Πειραιά. Το 10ο έχει τη δική του εξαιρετική πορεία και ιστορία, υπάρχουν καταπληκτικοί συνάδελφοι εκεί και τους παρακολουθούμε με πολύ ενδιαφέρον και αγάπη.
Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια, αλλά και την φιλοξενία που μας προσφέρετε στο blog σας.Σήμερα η γειτονιά-γιατί παραμένει ακόμη γειτονιά-της Κοκκινιάς έκανε μια πολύχρωμη γιορτή σε πολλές και διαφορετικές γλώσσες, αποδεικνύοντας ότι η "γλώσσα σύνορα δεν έχει και σύνορα γκρεμίζει". Κυριμκύρογλου Ελένη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα' θελα να'μουν εκεί...Ποιος θα μας γράψει 2-3 λόγια για τα όσα ωραία έγιναν;
Και πάλι μπράβο σας!
Από την πλευρά του θεατή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο 10ο Λύκειο Πειραιά, το Σάββατο το απόγευμα, αυτό που είδα ήταν μία εκδήλωση «με λογισμό και μ’ όνειρο», με συγκίνηση και με ανθρωπιά, μία εκδήλωση, όπου τα πράγματα ακούστηκαν με το όνομά τους και χωρίς ωραιοποιήσεις.
Συγκινητική η παρουσία των μεταναστών από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές την Ινδία: μετά το μάθημά τους στο ανοιχτό , κυριακάτικο σχολείο , περιποιημένοι και σοβαροί –κάποιοι με τις οικογένειές τους- γέμιζαν σιγά σιγά το χώρο της εκδήλωσης. Γύρω από τα ταμπλό με τις φωτογραφίες προσφύγων του 1922 και της σύγχρονης μετανάστευσης, φωτογράφιζαν και προσπαθούσαν να κρατήσουν τη στιγμή. Και όταν άρχισε οι εκδήλωση, προσεκτικοί, συγκινημένοι, ενθουσιώδεις.
Μαζί και οι δάσκαλοί τους , κοντά τους , να τους εξηγούν –το σχολείο οργανώνεται από το Δίκτυο Μεταναστών, και σύλλογο με συγκεκριμένο καταστατικό, 25 δάσκαλοι προσφέρουν εθελοντική εργασία, ο επικεφαλής του σχολείου λέει πως για την άδεια παραμονής χρειάζονται πια 100 ώρες εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και 50 ώρες Ιστορίας, από το ελληνικό Κράτος δεν υπάρχει θεσμοθετημένη εκπαίδευση μεταναστών, πώς κολλάνε όλα αυτά-;
Ινδοί και Πακιστανοί –από το σχολείο μεταναστών- σηκώθηκαν και διάβασαν –περήφανοι και συνεσταλμένοι- ποιήματα της ξενιτιάς στη γλώσσα τους και στα ελληνικά.
Ένας μικρασιάτης πρόσφυγας ήρθε να μοιραστεί μαζί μας τις μνήμες του. Ποταμός ο λόγος του.
Αφοπλιστικά στην πειστικότητα, τη γνησιότητα και την απλότητά τους τα παιδιά του 10ου Λυκείου Πειραιά που παρουσίασαν αποσπάσματα από το θεατρικό έργο του Λ.Βασιλείου: «Ένας στους δέκα»
Τι να πω
για το μαθητή που τόσο εξομολογητικά περιέγραψε πώς πέρασε από την κατάσταση: «εγώ θα παίξω τον Αλβανό;» στο: «έχω καταλάβει βαθύτατα τον Ένκε»;
για το μαθητή του Λυκείου – γεννημένος εδώ από μετανάστες γονείς, δεν έχει το δικαίωμα να αποκτήσει ελληνική ιθαγένεια- που μίλησε για τη ζωή του έφηβου ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς.
για τη μαθήτρια από την Αλβανία που μίλησε για τις εμπειρίες της και
για την καλύτερης της φίλη, την Ελληνίδα που καμάρωνε για τη φιλία τους.
Σε συνεχή ροή οι διαφάνειες στους τοίχους παρουσίαζαν, εικονοποιούσαν, σχολίαζαν, την πραγματικότητα της μεταναστευτικής πολιτικής, της αγωνίας, του ταξιδιού, των θανάτων των μεταναστών.
Ήταν, λέω, μία κατάθεση ψυχής.
Μπράβο σε όλους!
E.TZETZOY
Και από την πλευρά των διοργανωτών της εκδήλωσης στην Κοκκινιά, η Λίλα με την περιγραφή της είναι το πιο αντικειμενικό μάτι για ότι συνέβη το Σάββατο το βράδυ.Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να ανεβάσω φωτό. Εις το επανιδείν με το θεατρικό στις 21 Ιουνίου. ελένη Κυριμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεατρικό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητάμε έγκαιρη ενημέρωση και γι' αυτό, Ελένη!