Οάσεις

Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης

που έφυγε μ' ανοιχτές πληγές απ' το νοσοκομείο

ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη

που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,

ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας "Στα σκοτεινά

πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε...

"Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν.

( απόσπασμα από τον τελευταίο σταθμό του Γ. Σεφέρη)

Να μιλήσουμε για συναδέλφους που με πάθος τιμούν το ρόλο τους του εκπαιδευτικού, που με τη στάση τους αγωνίζονται για να νοηματοδοτείται η Εκπαίδευση.
Καταφεύγουμε σε ένα ρεπορτάζ της Ζώγιας Κουταλιανού στην Καθημερινή της 14-12-2008, στο κείμενό της και στην παρουσίαση που κάνει σε δύο (από τους πέντε) συναδέλφους εκπαιδευτικούς.

Της Ζώγιας Κουταλιανού
Καθηγητές εθελοντές. Ακούγεται ανέκδοτο, όταν στις μέρες μας ο δημοσιοϋπαλληλισμός κυριαρχεί. Κι όμως, υπάρχουν στα σχολεία καθηγητές και δάσκαλοι που με το τελευταίο κουδούνισμα της ημέρας δεν φεύγουν για το σπίτι: παραμένουν στις αίθουσες για να διδάξουν σε εθελοντές μαθητές, εκτός σχολικού ωραρίου και αμισθί, καινοτόμες δράσεις που αφορούν το περιβάλλον, την υγεία, την κατανάλωση, τον πολιτισμό, την κυκλοφοριακή αγωγή, τις σεξουαλικές σχέσεις, την πολυπολιτισμικότητα, τον σεβασμό στον «άλλον».

Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να κάνουν διάλογο, να ασκήσουν την κριτική ικανότητά τους, να αποκτήσουν γνωστικό υπόβαθρο και αξιακό προσανατολισμό, υιοθετώντας έτσι θετικές στάσεις και συμμετοχική συμπεριφορά σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς τους.

Κίνητρο αυτών των εκπαιδευτικών είναι το μεράκι, το φιλότιμο, αλλά και η διάθεση να προσφέρουν όσο περισσότερα μπορούν στους μαθητές τους. Φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα των «ηττημένων» εκπαιδευτικών που έχασαν τη μάχη από ένα παραλυτικό εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο μετατρέπει το σχολείο σε εξεταστικό κέντρο και τους καθηγητές σε «ρομπότ», που το μόνο που προλαβαίνουν να κάνουν είναι να διδάξουν την εξεταστέα ύλη, ή οι τελευταίοι των ρομαντικών;

Μαρία Ρούσσου
«Να ονειρευτούν το καλύτερο»

Η κ. Μαρία Ρούσσου, φιλόλογος, διδάσκει στο 10ο ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης, ένα από τα σχολεία του συγκροτήματος «Ευκλείδης», γνωστού στη Θεσσαλονίκη για το υποβαθμισμένο περιβάλλον του και το «ατίθασο» μαθητικό δυναμικό του.
Επί δέκα χρόνια δεν πτοήθηκε από αυτά τα δεδομένα και υλοποιεί διάφορα πρόγραμματα. Για τα δικαιώματα των νέων – «ώστε να μάθουν ότι για να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους πρέπει να δείχνουν υπευθυνότητα», είπε η ίδια. Για τις παράνομες ουσίες και εξαρτήσεις – «να μάθουν ότι μπορούν να στηριχθούν στον εαυτό τους». Για τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και την αλληλεγγύη, αλλά και για τη σεξουαλική υγεία και αγωγή, ώστε να «μάθουν τα στοιχειώδη, αλλά και να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους», εξήγησε.

«Τα παιδιά δεν χρειάζεται να τα καλομαθαίνουμε, πρέπει να τα πιστέψουμε και να τα εμπιστευθούμε», τόνισε, υπενθυμίζοντας πως δεν υπάρχουν κακοί και αδιάφοροι μαθητές, αλλά μαθητές που δεν έχουν μάθει ν’ αγαπούν το διάβασμα. Αυτή τη στιγμή μυεί τα παιδιά στην Ιστορία της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να νικήσει την αποστροφή τους για το μάθημα της Ιστορίας. Ετσι, με την επίσκεψη στην πλατεία Αριστοτέλους προσπάθησε να εξηγήσει στους μαθητές της πως κάποτε η Θεσσαλονίκη υπήρξε πολυπολιτισμικό κέντρο των Βαλκανίων και μπορεί να ξαναγίνει. «Θέλω να αναγνωρίσουν τη μιζέρια και να ονειρευτούν το καλύτερο», παρατήρησε.
Η κ. Ρούσσου, όμως, πιστεύει ότι σ’ αυτά τα παιδιά ανήκει κι ένα καλύτερο σχολείο, που καλλιεργεί την κριτική ικανότητά τους, τους βοηθάει να ανοιχτούν στην κοινωνία, να ξέρουν πώς να σταθούν. Αντίθετα, οι σύγχρονοι μαθητές, λέει, ζουν «ένα σχολείο παρωχημένο που, φυσικά, απορρίπτουν επειδή ούτε ελκυστικό είναι ούτε τους ανοίγει την πόρτα της αγοράς εργασίας. Παρ’ όλα αυτά, τους βομβαρδίζει με γνώση σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια». Η διάλυση του δημόσιου σχολείου δεν βοηθάει την ελληνική κοινωνία, λέει. «Πρέπει να το περιφρουρήσουμε».

Βαγγέλης Σκουφάκης
Επικοινωνία μέσω μουσικής

Στο Διαπολιτισμικό Σχολείο Ευόσμου Θεσσαλονίκης διδάσκει ο μουσικός Βαγγέλης Σκουφάκης. Μετά το πέρας του σχολικού ωραρίου βάζει μπρος τη χορωδία και τα μουσικά σύνολα που δημιουργεί από τότε που βρέθηκε σ’ αυτήν τη θέση, εδώ και τέσσερα χρόνια. Η περυσινή χρονιά, μάλιστα, επιβράβευσε τον ίδιο, τους μαθητές του και ολόκληρο το σχολείο, με το πρώτο βραβείο στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας, στο πλαίσιο των Μαθητικών Καλλιτεχνικών Αγώνων, στην κατηγορία «Εντεχνο ελληνικό τραγούδι».

Για τον ίδιο, η εξωδιδακτική αυτή δραστηριότητα αποτελεί φυσική συνέχεια της εκπαιδευτικής και μουσικής ιδιότητάς του κι ας περιορίζει τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του. «Εχει ενδιαφέρον να βοηθάς αυτά τα παιδιά που προέρχονται από διαφορετικό πολιτισμικό, κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο να ενταχθούν στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά και τα Ελληνόπουλα να γνωρίσουν και να αποδεχθούν την καινούργια διαπολιτισμική κοινωνία», είπε στην «Κ». Επιπλέον, για τον τριανταεξάχρονο καθηγητή είναι κι ένας τρόπος για την προβολή του ίδιου του δημόσιου σχολείου, «που απαξιώνεται καθημερινά απ’ όλες τις πλευρές», σημείωσε.
Ο κ. Σκουφάκης βλέπει με ικανοποίηση τους μαθητές του να προσέρχονται στις εξωδιδακτικές δραστηριότητες, παρ’ ότι ο χρόνος τους είναι περιορισμένος και η κούρασή τους εμφανής. «Οταν τους δίνονται ερεθίσματα για δημιουργικότητα, πέραν των τυπικών και στενών ορίων του σχολικού ωραρίου, προσπαθούν με πάθος να ανταποκριθούν», ανέφερε και πρόσθεσε πως παλιοί μαθητές που τώρα φοιτούν στο Λύκειο, επισκέπτονται συχνά το Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Ευόσμου για να εκφράσουν τη νοσταλγία τους για τις ώρες που περνούσαν εκεί με μουσική και θεατρικό παιχνίδι. "
Τους πιο θερμούς μας χαιρετισμούς στους συναδέλφους. Ένα σφίξιμο του χεριού και ένα χαμόγελο!

Έχουμε κι εμείς πρόταση για λειτουργία μουσικής ομάδας σε ώρες εκτός σχολικού προγράμματος. Σας ενδιαφέρει;