χρυσάνθεμα

26 Οκτωβρίου, η γιορτή του Αη-Δημήτρη,

ένα λουλούδι, από τα λίγα που ανθίζουν αυτή την εποχή,

κυριαρχεί γύρω και δένει με προσωπικές αναμνήσεις, φθινοπώρου.....

γράφει ο Γιώργος Καρατζής

Δεν είναι τυχαία το χρυσάνθεμο το κατεξοχήν άνθος του φθινοπώρου˙
Τα σχήματα, τα χρώματα κι η οσμή του συμβαδίζουν με την εποχή που ανθίζει:
Στενά πέταλα –μικρά ή μεγάλα- σαν τις αναμνήσεις που απόμειναν απ’ το καλοκαίρι.
Ατίθαση κόμη – σαν παιδιού που αγουροξυπνημένο επιστρέφει σχολείο.
Μυρωδιά νοτισμένης στιγμής – σαν ουρανού μετά από βροχή.
Και τα χρώματά του – άσπρο, κίτρινο, μπορντώ , μαβί- σύντροφοι στο φως που όλο λιγοστεύει.

ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΟ
Ψηλά μέσα στα σύννεφα
Ένα χρυσάνθεμο άσπρο.
Ή μήπως έλαμψε
Με άσπρο φως
Ένα άστρο;

Φουτζιουάρα-Νο-Τοσιηγιούκι
( Ανθολογία ιαπωνικής ποίησης, Στίχοι γραμμένοι πάνω στο νερό, εκδ. Σμίλη, Αθήνα 1994)





Αχτένιστα ξανθά μαλλιά
Στον φθινοπωρινό αέρα˙
Πόσα πέταλα θα μετρήσει
Η αγάπη
Για να μάθω αν είναι δικιά μου;

Γλυκόστυφες μπορντώ παχιές πινελιές
Έκρηξη χρώματος από πράσινο βλαστό˙
Μα και το πάθος στη γη δεν κοκκινίζει;

Πάνω σ’ ένα τόσο δα μαβί
Γλίστησε ο έρωτας˙
Μια σταγόνα κύλησε
Και τον πήρε.

( οι στίχοι είναι του Γιώργου Καρατζή)


Χρόνια Πολλά Δημήτρη, Δήμητρα!!!