Η συνεννόηση μέσω blogs έφερε αποτελέσματα! το 10ο έρχεται!
Το φοβερό συγκρότημα!
".....η περηφάνια της απώλειας"
"Ένιωθα πράγματι ελεύθερος και όμορφος..."
Άγγελε, κουβεντιάζεις πια με την ποίηση του Ρίτσου!
Αναστασία, πόσο ωραία έκανες σύνθημα το: «την πρώτη και την τελευταία σου λέξη την είπαν ο έρωτας και η επανάσταση»
Βασιλική: «Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος» κι εσύ σκόρπισες την ποίηση στον ουρανό!
Δημήτρη, τα «ιμερόεντα σύμφωνα» είναι μαζί σου
Βίκυ: και τα τεχνικά προβλήματα ξεπέρασες και … έβαζες τα πράγματα στη θέση τους και , σίγουρα, εσύ δε θα λείπεις!
Αναστασία, πόσο ωραία έκανες σύνθημα το: «την πρώτη και την τελευταία σου λέξη την είπαν ο έρωτας και η επανάσταση»
Βασιλική: «Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος» κι εσύ σκόρπισες την ποίηση στον ουρανό!
Δημήτρη, τα «ιμερόεντα σύμφωνα» είναι μαζί σου
Βίκυ: και τα τεχνικά προβλήματα ξεπέρασες και … έβαζες τα πράγματα στη θέση τους και , σίγουρα, εσύ δε θα λείπεις!
Μαρία Μ., Άκουσα και μικρά παιδιά να θυμούνται τα "Παιδικά χρόνια"!
Μαρία Γ. Χαιρετιόμαστε , πια , με το στίχο της πρώτης σου εμφάνισης!
"Ένιωθα πράγματι ελεύθερος και όμορφος..."
(Γ.Ρίτσου, Το τερατώδες αριστούργημα)
Χρήστο, την «αγαπημένη Τέχνη» να την έχεις πάντα κοντά σου!
Εύα, διαμόρφωνες σιγά- σιγά πολύ όμορφα το σκηνικό της παράστασης.
Βασίλη, θα θυμόμαστε το Ρίτσο ΚΑΙ από την απαγγελία σου!!
Αλέξανδρε, με ζητωκραυγές και γιασεμιά , πάντα !
Σοφία, πόσο αισθαντική!
Παναγιώτη το είπες καθαρά … το ακούσαμε όλοι!
Γρηγόρη , και λαϊκός και λυρικός και… του χρόνου πάλι μαζί!
Εύα, διαμόρφωνες σιγά- σιγά πολύ όμορφα το σκηνικό της παράστασης.
Βασίλη, θα θυμόμαστε το Ρίτσο ΚΑΙ από την απαγγελία σου!!
Αλέξανδρε, με ζητωκραυγές και γιασεμιά , πάντα !
Σοφία, πόσο αισθαντική!
Παναγιώτη το είπες καθαρά … το ακούσαμε όλοι!
Γρηγόρη , και λαϊκός και λυρικός και… του χρόνου πάλι μαζί!
Τα παιδιά υποδέχονται το Μανόλη Γλέζο
"...οι πιο καλές γιορτές αρχίζουν πάντοτε αύριο"
(Γ.Ρίτσου, από την Ανυπόταχτη πολιτεία)
"....ήρθα κι αγάπησα"
(Γ.Ρίτσου, Επίγραμμα -για το Νίκο Γλέζο που εκτελέστηκε από τους Ναζί στις 10 Μαΐου 1944 -)
Οφσέπ, Ο.Κ άνθρωπος ορχήστρα είπαμε , αλλά …πόσο;;;;
Χριστίνα, φαντάζομαι δε θα ξεχάσεις ποτέ τον Επιτάφιο!
Τζωρτζίνα, το πρωτάκι άνοιξε τα φτερά του!
Θέμη, με τι ρυθμό!
Δήμητρα, πολύ γλυκιά και πολύ συγκεντρωμένη!
" Την πρώτη και την τελευταία σου λέξη ...."
Στέφη, μας μάγεψες!
Ράνια, μια γλυκιά εμπειρία λίγο πριν από τις εξετάσεις!
Βαγγέλη, κι όμως, "βρήκε χρώματα κι ανθεί"!
Δάφνη, πήρες το βάπτισμα του πυρός και τα κατάφερες τέλεια .
Δώρα, μας έφερες ένα μελωδικό αέρα Πειραιά!
Νάντια, με το Γρηγόρη και τη σκιά σας στην πέτρα, από τις πολύ δυνατές στιγμές.
Και οι ζωγράφοι μας!
Στέφανε, πρόλαβες τελικά να ολοκληρώσεις το έργο σου και με τον πίνακά σου εντυπωσίασες
Ρεγγίνα, τι « Κυρά των Αμπελιών» ήταν αυτή!
Καλή, ο «Ορέστης» σε οδήγησε σε χρώματα και σε εκφραστικότητα.
Φωτογράφοι
Σοφία, Βασίλη, Τζωρτζίνα, Σοφία, και σας έμεινε βαθειά χαραγμένη μέσα σας η μέρα της φωτογράφισης στο Μουσείο Μπενάκη, και μας προσφέρατε εξαιρετικό οπτικό υλικό.
Ποιος είπε πως δεν αγαπούσαμε τη ζωή..
Ξέραμε πως ο ίσκιος μας...
"Πρωινό άστρο" και Καλλιγράμματα από το Γυμνάσιο Λύκειο Χρυσοβίτσας .
Η Σοφία διαβάζει και όλοι ενθουσιάζονται!
ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ
Ξανά ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ Μπραβο στα παιδία , τα οποία μας μάγεψαν ..μας ταξίδεψαν με Ρίτσο !!! Πάντα τέτοιαα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραίοι που ήταν όλοι τους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αυτό που λέγαμε και στις πρόβες..Συναγωνίζονταν μεταξύ τους ώστε να μην υστερήσει κανείς. Και το κατάφεραν. Ο ένας καλύτερος απ'τον άλλο. Και για να θυμηθούμε τον ποιητή μας:
Ευλογημένη ας είναι η πίκρα μας
Ευλογημένη η αδελφοσύνη μας
Ευλογημένος ο κόσμος που γεννιέται.
Μπράβο και πάλι μπράβο!!!
Λίλα πολύ ωραία η ανάρτηση που έκανες. Νομίζω κατάφερες να κάνεις μια πετυχημένη-συνοπτική παρουσίαση της βραδιάς, με τρόπο ώστε όσοι την παρακολουθήσαμε να ξαναθυμηθούμε νοσταλγικά, αλλά και όσοι δεν ήταν εκεί να πάρουν μια μυρωδιά από τη συγκίνηση που γέμισε το Μουσείο Μπενάκη.Και πάλι μπράβο σε όλα τα παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήπΟτε ομως....χοαχοαχοα
ΑπάντησηΔιαγραφήηταν νομιζω πολυ μαγευτικη αυτη η βραδια...αχχχ.... τοσες προβες που βγηκαν σε καλο τελικα.....8ελουμε ξανααααααααααααααα
χριστινα Μαντοπουλου
Μετά απ'αυτό που έζησες, θέλεις να πεις κάτι. Αλλά φοβάσαι πως μπορεί ναναι πολύ μικρό μπροστά σε ότι βίωσες. Οτι οι λέξεις σου θάναι κοινότυπες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πειράζει όμως: Λοιπόν, ήμουν κι εγώ εκεί, σαν θεατής.Και σας ευχαριστώ που μου δόσατε αυτή τη δυνατότητα να ακούσω, να δω , να νοιώσω, να συγκινηθώ...Τόχουμε ανάγκη. Ετσι ρε παιδί μου, για να βάζουμε τα πράγματα ξανα σε μια σειρά. Γιατι πολύ ταχουμε μπερδέψει.
Και πάλι ευχαριστώ. Ησασταν όλοι υπέροχοι.
Υ.Γ: Ωστε υπήρχαν (υπάρχουν και τώρα;) άνθρωποι που "διάλεγαν" τον θάνατο επειδή αγαπούσαν τη ζωή;...
Εδώ και ώρα, έχω μουδιάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινημένη και από μακριά.
Δεν έχω λόγια άλλα. Μόνο έντονα συναισθήματα συγκίνησης...
Ξανά και ξανά μπράβο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτομαι τι φοβερή εμπειρία ήταν αυτή για τα παιδιά.. Ίσως ακόμα να μην την έχουνε συνειδητοποιήσει, μετά από χρόνια όμως θα νιώσουν ακόμη περισσότερο πόσο πολύτιμη ήταν.. Ανεκτίμητη.. Ευχαριστούμε!
Λίλα, τι ωραία που συντόνισες σαν άψογος μαέστρος τα πάντα μέσα από την οθόνη του κομπιούτερ! (για να μη ξεχνιόμαστε, δηλαδή)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, Λίλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μας πιάσει σύνδρομο στέρησης, τι κάνουμε;
Θοδωρή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Θοδωρή,
πάντα κοντά στις εκδηλώσεις ¬, είτε ως βασικός συντελεστής, είτε ως θεατής¬!
Συγχαρητήρια και σ΄ εσάς σήμερα για τη γιορτή!
Ειρήνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, και νομίζω πως το Σάββατο το βράδυ βρέθηκαν στην καλύτερή τους στιγμή!
Ελένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι μπορεί να χωρέσει σε μια ανάρτηση!
Χριστίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν οι πρόβες , αλλά ήταν και ο ενθουσιασμός και η δυναμική της ομάδας!
Sp.Lais
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά, το ΥΓ ακούγεται σήμερα εξωπραγματικό σε κάποιες κοινωνίες. Σε κάποιες , άλλες φαίνεται πως εξακολουθεί να ισχύει.
Και τα πράγματα να βάλουμε στη σειρά και εσένα να ευχαριστήσουμε για τα καλά σου λόγια!
άφησέ με
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακολούθησες από τόσο κοντά την προσπάθειά μας που είναι σαν να ήσουν μαζί μας! Εξάλλου , σου οφείλουμε και μεγάλο μέρος της προβολής της εκδήλωσης και σ΄ευχαριστούμε!
Roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, ήταν μία εμπειρία με πολλά στοιχεία και ελπίζουμε πως και θα μείνει στα παιδιά , αλλά και θα αποτελέσει γι αυτά όριο για υπέρβαση!
ΥΓ Σ΄ευχαριστούμε για την προβολή!
Αγγελική,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤονωτική από την πρώτη στιγμή!
Σ΄ευχαριστώ πολύ!
Διονύση,
ΑπάντησηΔιαγραφήτι άλλο;! εμπρός! παρτιτούρες, όργανα, φωνές, κείμενα, εικόνες και ,νομίζω, μπορούμε να ξεκινήσουμε!-κάπου το έχω ξαναδεί το έργο!-
Απλά τέλειο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λόγια είναι περιττά!
Κάτι που οι περισσ΄τεροι θα θέλαμε να ξανναδούμε!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα παρών στα πολιτιστικά! Σ΄ευχαριστούμε !
Συγχαρητήρια και για τη δική σας παράσταση και σε σένα ειδικά –και ως σκηνοθέτη και ως συμμετέχοντα!-
Y.Γ.Και… πού ξέρεις!, μπορεί και να το ξαναδούμε!!!
Ελένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσόρισες στο blog!
Το Μουσείο τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννησή του Γιάννη Ρίτσου αφιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης στο έργο του.
Για την υλοποίηση αυτής της ιδέας απευθύνθηκε σε σχολεία που διατηρούσαν δικό τους blog, απευθύνθηκε δηλαδή σε αυτά ως bloggers.
Το Μουσείο ακολούθησε «μια γόνιμη πρόταση» της Αγγελικής Κώττη που και η ίδια διατηρεί blog στο διαδίκτυο.
Το διαδίκτυο, δηλαδή, «συμμετείχε» στη διαδικασία και,
για μας, η ευτυχής «συνάντηση» έγινε μέσω του διαδικτύου, μέσα από τον κόσμο των bloggers!-εξάλλου τα blogs ήταν «παρόντα» και στην παράστασή μας και στο υλικό που μοιραζόταν με το πρόγραμμα!-
Το πρώτο βήμα , δηλαδή, έγινε χάρη στο μπλογκάκι !
Για την υλοποίηση της πρότασης , η εκπαιδευτική κοινότητα του σχολείου μας συμμετείχε ποικιλοτρόπως , μας στήριξε –με κάθε τρόπο- διευκόλυνε, ενθάρρυνε, συμπαραστάθηκε ενεργά όλο αυτό το διάστημα και μας ετοίμασε και μια πολύ ευχάριστη έκπληξη τη Δευτέρα -ευχαριστούμε , ευχαριστούμε πολύ !-
Η παρέμβασή σου αυτή μου δίνει και την ευκαιρία να ευχαριστήσω ξανά και τους ανθρώπους του Μουσείου Μπενάκη, και την Αγγελική Κώττη –που τη γνωρίσαμε από το εξαιρετικά ενδιαφέρον και προσεγμένο blog της-, και αλλά και όλους τους φίλους bloggers που και πριν από την εκδήλωση μάς πρόβαλαν, μάς ενθάρρυναν και μάς στήριξαν , και μετά την εκδήλωση έγραψαν τόσα καλά λόγια, και δημιούργησαν μια «κίνηση» για μας στο διαδίκτυο!
Ελπίζω η απάντησή μου να σε κάλυψε!
Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια και θα χαρούμε να ξαναπεράσεις από το blog μας!
Υ.Γ
Πιο ειδικά, σου παραθέτω το Δελτίο Τύπου του Μουσείου Μπενάκη:
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 2009
21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ – ΚΤΗΡΙΟ ΟΔΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ένας διαφορετικός τρόπος να γιορταστεί η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης μπορεί και να είναι ένας ουσιαστικός τρόπος για να γιορταστεί η Ποίηση. Το Μουσείο Μπενάκη, ακολουθώντας μια γόνιμη πρόταση της Αγγελικής Κώττη, αποφάσισε να αφιερώσει την εφετινή εκδήλωση στον Ποιητή της Ρωμιοσύνης, δεδομένου ότι το 2009 έχει ανακηρυχθεί επίσημα και «Έτος Γιάννη Ρίτσου». Αλλά, επιπλέον, αποφάσισε να «εμπιστευτεί» την εκδήλωση σε ανθρώπους που ελπίζουμε όλοι και θα θέλαμε να είναι οι πραγματικοί αναγνώστες της ποίησης: στα παιδιά. Η πρόσκληση που απηύθυνε το Μουσείο Μπενάκη σε δύο σχολεία που διαθέτουν blog, στο 6ο Λύκειο Καλλιθέας και το 10ο Λύκειο Πειραιά, και έχουν επιδείξει ένα ενδιαφέρον για το έργο του Γιάννη Ρίτσου, συνάντησε θετικότατη ανταπόκριση: μαθητές και των δύο σχολείων δούλεψαν με κέφι και αφιέρωσαν πολύ χρόνο για να καταλάβουν τον ποιητή, να αισθανθούν τον πολίτη και κατανοήσουν το έργο του Γιάννη Ρίτσου.
Η παράσταση «Να είσαι ήλιος, να χαρίζεις φως»
Μαθητές δύο σχολείων συναντιούνται πρώτα στο διαδίκτυο και μετά από κοντά, στα σχολεία τους, επιχειρώντας να συνθέσουν μια εκδήλωση τιμής για τον Γιάννη Ρίτσο. Συγκεντρώνουν υλικό, το μελετούν, προτείνουν και επιλέγουν: ποιήματα και πεζά, τραγούδια, σχέδια, φωτογραφίες, βίντεο, μαρτυρίες, συνεντεύξεις, CD, ντοκιμαντέρ. Μέσα από εκεί θα περάσει η ζωή και τα οράματα του ποιητή. Μονεμβασιά, παιδικά χρόνια, αγώνες και εξορίες, ανθρώπινες σχέσεις, ποίηση, έρωτας και επανάσταση. Μια ζωή που περνά απ’ το σκοτάδι, ατενίζοντας πεισματικά το φως, για να το σπαταλήσει κατόπιν· χαρίζοντάς το.
Τα παιδιά συγκινούνται, μεταφέρουν το χτες στο σήμερα, στη ζωή τους, ετοιμάζουν με ενθουσιασμό την εκδήλωσή τους. Ζωγραφίζουν, απαγγέλλουν, φτιάχνουν ταμπλό με φωτογραφικό και εικαστικό υλικό, τραγουδούν, κάνουν γκράφιτι, βιντεοσκοπούν, οπτικοποιούν τα ποιήματα, δημιουργούν.
Ολοκληρώνοντας την πρόβα, έχει ολοκληρωθεί κι η παράσταση.
Συγχαρητήρια σε όλους σας!! Τέτοιες εκδηλώσεις τιμούν την ποίηση. Σίγουρα και ο ίδιος ο Ρίτσος θα το ήθελε και από κει πάνω θα το ευχαριστήθηκε!! Το μέλλον ανήκει στα παιδιά που με την ζωντάνια τους φέρνουν την αισιοδοξία στη χώρα μας.Να είστε καλά παιδιά και να μας ενημερώνετε για τέτοιες εκδηλώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαναγιώτης Ράμμης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για τα καλά σου λόγια και... θα σας ενημερώνουμε, θα σας ενημερώνουμε!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, ο Ρίτσος πιο επίκαιρος από ποτέ... Σκέφτομαι αυτή την εκδήλωση πολύ συχνά τελευταία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα αποφάσισα να ψάξω και να βρω το άρθρο αυτό, δεν ξέρω γιατί...
Πόσο μου έχετε λείψει... πόσο θα ήθελα να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί και να βιώσουμε ξανά όσα βιώσαμε τότε...
Δηλώνω βαθύτατα συγκινημένη και πάρα πολύ τυχερή που είχα αυτούς τους καθηγητές, οι οποίοι με τόσο μεράκι κι αφιερώνοντας τόσο πολύ από τον προσωπικό τους χρόνο, μας έμαθαν να αγαπάμε την ποίηση, να αγαπάμε τον Ρίτσο, και όσα τα ποιήματά του πρεσβεύουν...
Μα πιο πολύ απ' όλα χαίρομαι, που αυτό το blog έχει ακόμα ζωή, υπάρχουν ακόμα μαθητές και καθηγητές, οι οποίοι κάνουν εδώ μέσα όμορφες συζητήσεις, και δεν ξεχνάν να είναι άνθρωποι.
"Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα."
Να 'στε πάντα καλά, να παιδαγωγείτε σωστά τα παιδιά. Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ. :)
Στέφη