Το ταξίδι τελειώνει. Γράφουμε γι' αυτό (1).

Όταν ζητάς από τους μαθητές να γράψουν κάτι, δε συναντάς πάντα τις καλύτερες των διαθέσεων. Έτσι, με πολλή διαστακτικότητα πλησίασα τους μαθητές-συντελεστές της παράστασης για τα 100 χρόνια του Ρίτσου και τους ζήτησα να γράψουν δυο γραμμούλες για αυτό που ζήσανε κατά την προετοιμασία και που το Σάββατο τελειώνει.
Τέτοια όρεξη για γράψιμο δε θυμάμαι να έχω ξαναδεί! Μαζευτήκανε πολλά σημειώματα, που δε χωράνε σε μία ανάρτηση. Τα χωρίζουμε, λοιπόν, σε δόσεις και ξεκινάμε σήμερα με τα πρώτα. Η ερώτηση ήταν:
" Πώς σας φάνηκε η εμπειρία που είχατε από την προετοιμασία της εκδήλωσης για τα 100 χρόνια του Γιάννη Ρίτσου; "

Οι απαντήσεις:

" Λοιπόν, αυτή η εμπειρία ήταν μοναδική. Οι πρόβες ατέλειωτες, οι φωνές επίσης. Η ατμόσφαιρα πολύ χαρούμενη και τα γέλια των παιδιών πολλά. Ε, δύο τα σοχλεία, βλέπετε, δικαιολογούμαστε.. Όταν σοβαρεύαμε, όμως και αρχίζαμε την πρόβα, τα αφήναμε όλα. Άσε και την αγωνία, γιατί οι καθηγητές δε μας είχαν αποκαλύψει το τέλος…
Θα θυμάμαι τα…διαλείμματα! Ανάμεσα στις πολλές ώρες των προβών, πάντα υπήρχαν διάφορα που φέρναμε για να τσιμπάμε. Πέφταμε με τα μούτρα στο φαγητό, γελάγαμε, κάναμε μια παρέα και τραγουδούσαμε. Όταν μάλιστα οι πρόβες γινόντουσαν στο μουσείο Μπενάκη, οι καημένοι οι καθηγητές δεν μπορούσαν να μας ηρεμήσουν. Καθότανε, βλέπετε, ο Οφσέπ στο πιάνο, ε, πώς να κάνουμε πρόβα! ( Ο Οφσέπ, για να σας λύσω την απορία, είναι το παιδί θαύμα, ο πιανίστας μας.)

Η μέρα πλησιάζει, το άγχος είναι μεγάλο και όλα θέλουμε να πάνε καλά. Να σας πω την αλήθεια, θα μου λείψει όλο αυτό. Οι συναντήσεις μας, οι πρόβες. Όταν περνάς καλά, είναι δύσκολο να το ξεχάσεις. Είμαι σίγουρη ότι όλα τα παιδιά θα το θυμούνται και θα το λένε."
Χριστίνα Μαντοπούλου


" Εδώ και τρεις μήνες παλεύουμε κυριολεκτικά με την ποίηση του Ρίτσου. Από τη μια πλευρά η κούραση από τις πολύωρες πρόβες του σαββατοκύριακου, το "κλείσιμο" αυτό του σαββατοκύριακου, η έλλειψη ξεκούρασης, από την άλλη η γνωρίμία με τα φοβερά παιδιά του 10ου Λυκείου, με τους καθηγητές, την ποίηση του Ρίτσου, τη ζωή ενός μεγάλου ανθρώπου, τα βάσανα και τις εμπειρίες του και τέλος η γνωριμία με μιαν άλλη πτυχή του εαυτού μας.

Νομίζω ότι η ποίηση νίκησε. Και μαζί της βγήκαμε κι εμείς κερδισμένοι σε εμπειρίες!
Δε θα ξεχάσω ποτέ τα ατέλειωτα ραντεβού των 15.30΄!!!
Και, φυσικά, δε θα χαθούμε, έτσι; "
Ευρυδίκη Ματσούδη

" Μου ζητάτε να σας γράψω λίγα λόγια γι' αυτό, ε; Μάλλον είναι δύσκολο να γράψω "λίγα" λόγια. Όλο αυτό, κάθε σαββατοκύριακο που περνούσαμε στις 15.30΄ το μεσημέρι, που χάναμε τις βόλτες μας ( πλάκα κάνω! ) ήταν κάτι δημιουργικό και καινούργιο για όλους μας, νομίζω…

Το καλύτερο απ' όλα αυτά είναι η σχέση που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε παιδιά και σε καθηγητές, αλλά και η σχέση μας εμάς των παιδιών μεταξύ μας. Συναντηθήκαμε με ένα σχολείο " από το πουθενά" ( Γυμνάσιο Χρυσοβίτσας Ιωαννίνων), που μας πρόσφερε τη βοήθειά του, έστω κι από μακριά. Το δε 10ο Λύκειο του Πειραιά μάς πρόσφερε τη ζεστασιά του και την παρέα του ομορφαίνοντας τα μέρη μας! Γελάσαμε, παίξαμε, συνεργαστήκαμε και, το καλύτερο, δεθήκαμε! Η βοήθεια αλλά και η δουλειά που μας πρόσφεραν οι καθηγητές ήταν πολύτιμη και πολύ ευχάριστη.

Μακάρι να είχαμε κι άλλες πρόβες, για να ξεφεύγαμε λίγο απ' την καθημερινότητα.
Αλλά όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Έτσι κι αυτό το " τέλειο" τελειώνει το Σάββατο, 21/3/2009 ΄στο Μουσείο Μπενάκη και ώρα 19.00΄ θα ανάψουν τα φώτα και θα περάσουμε ένα υπέροχο Σάββατο!! Ελπίζω κάτι να μείνει σε όλους μας και είμαι σίγουρη ότι κάτι θα θυμούνται όλοι!!! "
Βασιλική Μαλάμου.

" Όπως όλοι ξέρουμε, εδώ και τρεις μήνες ετοιμάζουμε μια παράσταση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου. Κάθε Σ/Κ στις πρόβες, όσο κουραστικά κι αν ήταν, όσο κι αν πεινούσαμε, όσες φωνές κι αν ακούσαμε, περάσαμε υπέροχα. Πρώτα απ' όλα γνωριστήκαμε με τέσσερα φανταστικά παιδιά από το 10ο Λύκειο Πειραιά και στο τέλος καταλήξαμε να βγαίνουμε μαζί τους! Λόγω των προβών δεθήκαμε πολύ μαζί τους, γελάσαμε, πειραχτήκαμε, ήμασταν άτακτοι!

Πέρα απ' αυτά, όμως, "ζωντανέψαμε" ένα πολύ μεγάλο ποιητή που πιστεύω πως μας δίδαξε πολλά. Και νομίζω πως, αν ήταν τώρα στη ζωή, θα χαιρόταν πολύ για την πράξη μας! Χωρίς καμία δόση υπερβολής είμαστε τυχεροί που από το Μουσείο Μπενάκη ανατέθηκε σε μας αυτή η εκδήλωση!

Το Σάββατο όλα τελειώνουν. Στο Μουσείο Μπενάκη ( που κάναμε πολύωρες πρόβες!) πρέπει πρώτα απ' όλα να χαρούμε εμείς την παράσταση όντας άνετοι και μετά να δώσουμε χαρά και να περάσουμε μηνύματα που μπορούμε στον κόσμο ( που ελπίζουμε να έρθει να μας δει!) Ελπίζω να είμαστε όσο καλύτεροι μπορούμε, ώστε να μείνουν ικανοποιημένοι και οι καθηγητές μας ( που μας έφερναν πάντα και να τρώμεJ! ) Γιατί, ας μην ξεχνάμε, ερασιτέχνες είμαστε εμείς και αυτοί δεν είναι σκηνοθέτες και μαέστροι ( κ. Μάνεσης), αλλά θα βγάλουμε στη σκηνή τον καλύτερό μας εαυτό!. Οι εμπειρίες απίστευτες…Θα μείνουν χαραγμένες για πάντα."
Άγγελος Νικολόπουλος

" Να, λοιπόν, που φτάσαμε στο τέλος της προετοιμασίας για την εκδήλωση στο Μπενάκη. Θέμα της εκδήλωσης η ζωή και το έργο του Γιάννη Ρίτσου. Τώρα, το πόσο καταφέραμε να μην κάνουμε ένα βαρετό και επετειακό αφιέρωμα, θα δείξει… Πάντως εμείς δώσαμε τον καλύτερό μας ευατό.

Πέρα απ' αυτό, όμως, μέσα από τις πρόβες μάθαμε περισσότερα για τον αγώνα, την επανάσταση, τον έρωτα και άλλες αξίες. Επίσης, ήρθαμε κοντά με τα παιδιά απ' τον Πειραιά, τα οποία αποδείχτηκαν φοβεροί τύποι. Κι ας μην ξεχνάμε ότι μάθαμε να δουλεύουμε ομαδικά και να "ξοδεύουμε" το χρόνο μας για την Τέχνη.
Οπότε, πιστεύω ότι το Σάββατο θα σκίσουμε (..καλά, και να μην είναι έτσι, δεν πειράζει, αυτά έχει η ζωή! ). Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά που περάσαμε δε θα ξεχαστούν ( σύντομα, τουλάχιστον!) "
Χρήστος Σιδερίδης