Η περιβαλλοντική ομάδα (+φίλοι..) επιχειρεί μια μικρή βιολογική καλλιέργεια στο σχολείο.
Δέκα λεπτά καθυστέρησα να φτάσω και ήταν όλοι εκεί:
Η Άννα Γιαννούκου, η Μαίρη Γιαννίρη, η Αγγελική Βασιλάκη, η Αναστασία Γρίβα, η Μαργαρίτα Άνδροβικ, η Φρόσω Κουτσονικολή, η Βίκυ Ματσούδη, ο Άρης Γκέτσης, η Σοφία Τσατσούλη, η Εύα Τσατσάκου, ο Νίκος Κατσιαούνης, η Ιφιγένεια Φάββα, ο Γιώργος Μερτής και πέντε καθηγήτριες. ( Αν ξέχασα κάποιον, συγχωρέστε με. Έτσι κι αλλιώς θα μας γράψει όλους η Ιστορία! )
Με τις τσάπες, τα φτυάρια, τις αξίνες, τις τσουγκράνες, σακκούλες, γάντια, χώμα, λίπασμα και φυτά, είχαν πιάσει κιόλας δουλειά!
Η Άννα Γιαννούκου, η Μαίρη Γιαννίρη, η Αγγελική Βασιλάκη, η Αναστασία Γρίβα, η Μαργαρίτα Άνδροβικ, η Φρόσω Κουτσονικολή, η Βίκυ Ματσούδη, ο Άρης Γκέτσης, η Σοφία Τσατσούλη, η Εύα Τσατσάκου, ο Νίκος Κατσιαούνης, η Ιφιγένεια Φάββα, ο Γιώργος Μερτής και πέντε καθηγήτριες. ( Αν ξέχασα κάποιον, συγχωρέστε με. Έτσι κι αλλιώς θα μας γράψει όλους η Ιστορία! )
Με τις τσάπες, τα φτυάρια, τις αξίνες, τις τσουγκράνες, σακκούλες, γάντια, χώμα, λίπασμα και φυτά, είχαν πιάσει κιόλας δουλειά!
Ο κήπος πριν...
...κι ο κήπος μετά.
Τίτλος: Η περιβαλλοντική ομάδα (+φίλοι..) επιχειρεί μια μικρή βιολογική καλλιέργεια στο σχολείο. 
λήψη από αερόστατο ( ..εντάξει, μην το πιστέψετε!)
λήψη από αερόστατο ( ..εντάξει, μην το πιστέψετε!)Η ταινία ήταν τρίωρης διάρκειας. Και μέσα στο χρόνο αυτό ξερριζώθηκαν τα άπειρα αγριόχορτα, σκάφτηκε και αφράτεψε το χώμα, φυτεύτηκαν ντοματιές, μελιτζανιές, πιπεριές, κατηφέδες και ποιος ξέρει τι άλλο, έγιναν έργα …κηπουρικής γλυπτικής και διαμόρφωσης χώρου. Μάλιστα η χημικός και ψυχή της ομάδας κ. Στέλλα Χριστοπούλου μου είπε να αναφέρω στην ανάρτηση τους όρους "ποικιλότητα" και "εδαφοκάλυψη", που αποτελούν βασικές προϋποθέσεις μιας βιολογικής καλλιέργειας. Κι έτσι κι εγώ τους ανέφερα, αλλά μη ρωτήσετε γιατί…
Η Μαίρη αναλαμβάνει την οργάνωση καταφυγίου σαλιγκαριών...
...τα οποία την ευγνωμονούν!Η ιδέα ανήκε στο μαθητή του Β1 Άρη Γκέτση, που ο καημένος μια κουβέντα είπε και όλοι έσπευσαν να υλοποιήσουν.
Η ικανοποίηση στο τέλος ήταν έκδηλη σε όλους, αφού μέσα σε τρεις ώρες τα 25-30 τετραγωνικά είχαν αλλάξει εντελώς όψη. Ήταν η ώρα να ομολογήσουμε αλλήλοις πως κανείς μας δεν περίμενε να τα καταφέρουμε σε τόσο λίγο χρόνο.
Μουσική, τυροπιττάκια, φωτογραφίσεις και αλληλοπειράγματα συνέβαλαν σημαντικά, ώστε να ξεκουραζόμαστε από το κοπιώδες σκάψιμο και να απολαύσουμε αυτό το κυριακάτικο πρωινό.
Σημείωση: Όποιος στα σχόλια πει καλή κουβέντα, χρεώνεται με τσάπα για την επόμενη φύτευση…
Eγώ θα πω καλή κουβέντα, αλλά δεν πιάνεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι μακριά και δεν με φτάνετε.
Είδες τα καλά τού μακριά? Γλίτωσε τη δουλειά η τεμπέλα!
Μακάρι να είχατε πολλούς μιμητές σε όλα τα επίπεδα.
Μπράβο σας! Σε όλους! Μαθητές κια καθηγητές.
ΥΓ. Περιμένουμε, βέβαια, τακτικές φωτογραφικές ανταποκρίσεις!
Καλα τι αλλο θα δουμε πια απο αυτο το σχολειο..!!!Νεες ιδεες,ολο φρεσκαδα.Καθε φορα αισθανομαι ολο και πιο υπερηφανος που ημουν μαθητης του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο σε ολους σας!
δημητρης βαρσαμουλης
Μπράβο στα παιδιά , μπράβο και στους δασκάλους τους. Πολύ το πηγαίνω το σχολείο αυτό.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωτεινή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα εισιτήριο και μια τσάπα στη Φωτεινή, παρακαλώ!
Τώρα...για μιμητές στις καλλιέργειες, Φωτεινή...δεν ξέρω, δεν είμαι αρμόδιος. Κάτσε να φάμε καμιά ντοματούλα πρώτα και βλέπουμε.
Όσο για τις φωτογραφίες, μέχρι στην ταράτσα ανέβηκα, το υψοφοβικόν γερούνδιον, τι άλλο θα κάνουμε για τους μακρινούς μας φίλους! ( Όχι πως δε σας αξίζει, δηλαδή!..)
Καλή βδομάδα.
Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς τον!
Ναι, κάποτε ήσουν μαθητής. Και τώρα, όμως, είσαι από κοντά κι αυτό για μας είναι ανεκτίμητο.
Και στο Μπενάκη σε είδα και αναρτησούλες μας δίνεις κάπου κάπου και τα σχολιάκια σου... άψογος!
Όσο για τη φρεσκάδα, ελπίζω πως διάβασες την ανάρτηση: Του (μαθητή) Άρη ήταν η ιδέα και δεν ήταν λίγα τα παιδιά που την ασπάστηκαν. Και, αστεία αστεία, μη νομίζεις πως ήταν κι εντελώς παιχνίδι το σημερινό. Ρόζους βγάλανε πολλών τα χέρια..
Αλλά, πράγματι, το ευχαριστηθήκαμε όλοι.
Καλό βράδυ. Περιμένουμε και τις δικές σου ιδέες.
Σπύρο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το πας το σχολείο αυτό: Είσαι το σχολείο αυτό! Και χαίρομαι που έχεις όρεξη για διάφορα άλλα στη συνέχεια.
Καλό βράδυ
Η σημείωση με σκοτώνει, αλλά πώς να μην πω καλά λόγια! και για τους συναδέλφους και για τα παιδιά !- και ο κ. Μάρκος πάντα παρών!-
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είδα φουσκάλες σε πολλά χεράκια -μικρών και μεγάλων-!
Όσο για την άλλη φορά , ε, εντάξει μπορεί και να είμαι λίγο πιο κοντά στα σκαλιστήρια!
Μπράβο σε όλους,δυστυχώς ήμουν μακρυά και δεν σας απόλαυσα.Περιμένω τους καρπούς των προσπαθειών σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες κινήσεις. Χρειάζονται περισσότεροι άνθρωποι να φυτεύουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί να υπάρχουν πάντα άνθρωποι να γκρεμίζουν πρώτα.
Είστε απίστευτοι!!! Τι είναι αυτές οι ομορφιές που σκαρώσατε πάλι; Σας ζηλεύουμε για την πολλαπλότητα των δραστηριοτήτων σας. Μπορούμε ως φίλοι μια και δεν ήρθαμε στη σπορά να έρθουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήστη ..συγκομιδή; Όχι δεν θέλουμε να σας "εκμεταλλευτούμε"...μόνο μήπως και τα παιδιά μας φιλοτιμηθούν και αυτά, γιατί πέρυσι σε μια ανάλογη δική μας πρόσκληση, ανταποκρίθηκαν ελάχιστοι και στο τέλος έμεινε να φυτεύει και να σκάβει μόνος ο διευθυντής με μια μαθήτρια. Καλή επιτυχία στα φυτέματά σας! Θα τα δούμε από κοντά.
Πρώτααπ όλα συγχαριτήρια για την κινηση σας με το μπλόγκ!!! Ειναι ενας πολύ ευκολος και ταυτόχρονα δυναμικος τροπος να δωθει κινητρο στα παιδια να ασχοληθουν με το ιντερνετ και την επικοινωνια που μπορει να προσφερει πέρα απο το facebook
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια παρέα είμαστε όλοι εκείνο το πρωινό της Κυριακής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απίστευτο το πώς σε ελάχιστο χρόνο συντονιστήκαμε αναλαμβάνοντας ο καθένας, εκείνο που μπορούσε να κάνει καλύτερα!
Ας μου επιτραπεί να πω, πως εγώ τουλάχιστον πέρασα υπέροχα, απόλαυσα μια γερή δόση από τη λυτρωτική επαφή με τη γη και κυρίως την υπέροχη αίσθηση της ομάδας:
τα παιδιά που αναφέραμε, η Γιώτα η Λαφτσή, η Αθηνά η Πάνια, η Άννα η Ζωγάκη με τα εργαλεία τους, Ο Διονύσης ο Μάνεσης με τσάπα (!!) και φωτογραφική μηχανή, η Λίλα η Τζέτζου με την παρέα της και γλυκό χαμόγελο,
και .... -εξαιρετικά σημαντικό- ο κύριος Μάρκος.
Εύχομαι να συνεχίσουμε έτσι!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίλα,
ΑπάντησηΔιαγραφή...τελικά έχεις τον τρόπο σου και διαφεύγεις. Κοίτα τώρα: Κατάφερες να πεις καλά λόγια χωρίς να τα ξεστομίσεις!
Επίσης: Το "πιο κοντά στα σκαλιστήρια" σημαίνει πως θα σκαλίζεις ή ...να μην τα σκαλίζω;! Σαν το μικρό πρίγκιπα με το ημέρωμα της αλεπούς το πας το πράγμα :-)
Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλος πονηρός αρκάς! Τι θα πει, κ. Βάγια "περιμένω τους καρπούς";; Καλοβλέπετε τις ντοματούλες μας;
( Το πολύ πολύ έναν κατηφέ στο πέτο..) :-)
Odysseas,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε Οδυσσέα, 30 τετραγωνικά γη ήτανε. Αν είμαστε παραπάνω, θα θέλαμε χειρολαβές!
Εγώ να ευχηθώ κι από δω να πάει καλά η προβολή σας που κάνετε αύριο, του Zeitgeist και του Zeitgeist Addendum, στις 9μμ, στο Πανδοχείο του Δρακοφοίνικα (Σπινθάρου 32, Νέος Κόσμος) κι ας έχει και ορθίους!
( Γκρίζα διαφήμιση το λέμε αυτό;)
Ειρήνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα! Πάλι πιο μπροστά είσαστε: Μία μαθήτρια και ένας διευθυντής = αναλογία ένα προς ένα. Ούτε ιδιαίτερο!
Πάντως, είναι αλήθεια. Η συμμετοχή στους καιρούς μας, για χίλιους μύριους λόγους, παραμένει ζητούμενο. Δεν είναι πράγματα αυτά που μας τα χαρίζουν...Κι εμείς πέρυσι, σε μια κινηματογραφική έξοδο, βρεθήκαμε τρεις καθηγητές -συνοδοί...χωρίς παιδιά! Μας στήσανε όλα! Το φυτέψαμε πιο κάτω κι απ' τις ντοματούλες το περιστατικό, το ξεχάσαμε και συνεχίσαμε. Πώς αλλιώς...
Καλό απόγεμα - και ραντεβού το Σάββατο στις 15.30΄, ε;
Εξύμνος,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες. Καλός είναι ο τρόπος, αρκεί να μην την "πατήσουμε" με τον τρόπο που λέγαμε πιο πάνω..Άλλωστε την εκπαίδευση μπορείς να τη βλέπεις σα μια... σειρά παράθυρων ανοιγμένων. Το καλύτερο που κάνουμε είναι να τα ανοίγουμε ή να τα διατηρούμε ανοιχτά.
Στέλλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν...κατάλαβα τα θαυμαστικά σας μέσα στην παρένθεση: Αμφισβητείτε τις...σκαφτικές μου ικανότητες;
Και βέβαια το Σάββατο θα είμαστε εκεί. Έχουμε πρόσκληση και θα την αφήσουμε; Μας ξέρεις για τέτοιους τύπους; Και μια πληροφορία για το βασιλικό στις μελιτζάνες...για να μην πικρίζει ο καρπός, τουλάχιστον έτσι έλεγε ο παππούλης μου, όταν φύτευε τους βασιλικούς δίπλα στις μελιτζάνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε παιδια εχετε βαλθει να μας "τρελλανετε".Και μας αρεσει πολυ που οτι βαλει το τετραπερατο μυαλο σας το κανετε μονομιας και πραξη. Μπραβο σας και παλι μπραβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ το έχω πει ότι είσαστε σχολείο-προχώ, αλλά δεν με ακούτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως η ομαδούλα μπορεί να κατέβει κατά Ζάκυνθο μεριά, τώρα που θέλω να φυτέψω κι εγώ το μποστάνι μου;
:-)
Μπράβο σ όλα τα παιδία ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σ όλους !!!
Ειρήνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαργαρίτα,
Γηράσκω αεί διδασκόμενος κοντά σας.
( Γηράσκω, πάντως...)
exo,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς ήρθες ...mesa στην παρέα μας. Δυο ντοματούλες φυτέψαμε πάντως και η ευγένειά σας μας τρέλανε στα "μπράβο". Τι θα έπρεπε να λέγαμε, π.χ, στον παππού της Ειρήνης, όταν φύτευε τις άπειρες μελιτζάνες του;
kiki,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς αλήθεια είναι το μποστάνι της Μικρής Κουζίνας; Από την παραγωγή στην κατανάλωση καταφέρνεις να το κάνεις;
Θοδωρή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού ήσουν, παιδί μου, την Κυριακή;
Την επόμενη φορά με την τσάπα σου! :-)
Διονύση, το μποστάνι προϋπήρχε της ινετρντικής μικρής κουζίνας. Φέτος θα είναι από την παραγωγή στην κατανάλωςη, όπως και πριν.
ΑπάντησηΔιαγραφή