Ανάμεσα στους ήχους

η ανάρτηση αφιερώνεται – πού αλλού;-

στη λέσχη ανάγνωσης του 1ου γυμνασίου της Κω,

στα φοβερά παιδιά και στην κυρία τους

που μας έκαναν να περάσουμε

το πιο ωραίο φετινό μας Σάββατο :-)

Στην υποδοχή συμμετείχαμε όλοι: Άλλος μαγειρεύοντας και ετοιμάζοντας, άλλος διακοσμώντας, φτιάχνοντας σελιδοδείκτες και καρτούλες, άλλος ετοιμάζοντας τα τραγούδια, άλλος αναλαμβάνοντας το φωτορεπορτάζ, άλλος το τραπέζι, άλλος το power point, όλοι, τέλος πάντων, κι από κάτι.

Κι όταν, κατά τις 15.30΄, ακριβέστατες, έφτασαν οι φίλες μας

από την Κω φορτωμένες δώρα, ήταν λες και ήδη γνωριζόμασταν.

Καθήσαμε λίγο για τις συστάσεις, εκμεταλλευτήκαμε

λίγο την υπομονή και την ανοχή τους να παρακολουθήσουν

λίγο απ’ τη μουσική πρόβα μας, βολτάραμε

στους χώρους του σχολείου και τα είπαμε λίγο

περισσότερο, τσιμπήσαμε και κάτι και μετά…

…Μετά είχαμε την πιο πρωτότυπη και γόνιμη

συνάντηση λεσχών ανάγνωσης: Μόνο τραγούδι!

Τα ποιήματα του Γκάτσου και του Ελύτη

δεν τα αναλύσαμε συζητώντας·

τα νιώσαμε τραγουδώντας τα. Και βοήθησαν

σ’ αυτό η Ισμήνη με την κιθάρα της, η Σταυρούλα

με τη φωνή της, μετά κι η Νεφέλη κι η Μαρία

κι η Παρασκευή κι αργότερα κι ο Οφσέπ

κι ο Γρηγόρης με τις δικές τους και, τέλος πάντων,

αν δεν ήταν να πάμε στο θέατρο και να δούμε

την καλή μας την Ελίνα και το DNA,

ακόμα θα τραγουδούσαμε.

Ήταν όλα πολύ όμορφα, ακόμα κι ο μέσα στη μέση

του δρόμου αποχαιρετισμός μας. Με την ελπίδα,

βέβαια, ή και την υπόσχεση πως «θα βρεθούμε ξανά».

Παιδιά, ένα ευχαριστώ

και μια μεγάλη αγκαλιά

που να σας χωράει όλους :-)