Με τα παιδιά της θεωρητικής στο θέατρο Τέχνης


Στην είσοδο ένα τεράστιο δίφυλλο (0,30 Χ 0,40) πρόγραμμα, μαύρο με μεγάλα, άσπρα, κεφαλαία : Χ. Δ. Κ.Δ. ( Χρονικό διάστημα, Κική Δημουλά).


Το θέατρο υπερπλήρες. Η σκηνή μαύρη, εντελώς άδεια, καμία κατασκευή, με εξαίρεση τρία Χ από άσπρη ταινία, σε οριζόντια προς τους θεατές διάταξη και σε απόσταση περίπου δυο μέτρων το ένα από τ' άλλο.
Η παράσταση ξεκινάει προτού κλείσουν τα φώτα. Σηκώνεται όρθια και ξεχωρίζει η φιγούρα της ηθοποιού (Λουκία Μιχαλοπούλου). Φοράει κι αυτή άσπρο πουκάμισο, μαύρη φούστα και μαύρα παπούτσια. Προσπαθεί να ισορροπήσει. Οι κινήσεις της, κινήσεις ισορροπιστή με σταθμούς τα τρία Χ της σκηνής. Ισορροπεί, πάνω σε μια αόρατη λεπτή γραμμή, ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο, ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, στην ύπαρξη και την ανυπαρξία, στον εαυτό και το άλλο.
Και ερμηνεύει. Απαγγελία και υποκριτική εναλλάσσονται, διαπλέκονται. Ο λόγος της Δημουλά, αυτός ο γνώριμος λόγος του πάθους και της απουσίας, του έρωτα και της φθοράς, αυτός ο τραγικά είρωνας λόγος κατακτάει και προκαλεί τη σιωπή του χώρου. Τον παρακολουθούμε φωτίζοντας όλο και πιο βαθιά τα καλά κρυμμένα. Ηχηρές σιωπές, κραυγές που πνίγονται στη σιωπή.( Καταπώς το 'θελε κι ο παλιότερος ποιητής:" Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις, να μην τις παίρνει ο άνεμος"-Μ. Αναγνωστάκης)



Οι φωτισμοί, η ελάχιστη υπαινικτική μουσική, η κίνηση του σώματος κι η τοποθέτησή του στη σκηνή γίνονται οι γέφυρες για να περάσουμε από ποίημα σε ποίημα, από φράση σε φράση, από λέξη σε λέξη. Η Λουκία Μιχαλοπούλου, ο λόγος της Δημουλά μας κρατούν συνεπαρμένους σχεδόν μια ολόκληρη ώρα. Το χειροκρότημα στο τέλος, στην ίδια και στην ομάδα των "παιδιών" που ετοίμασαν την παράσταση (Μ.Ξανθοπουλίδου, σκηνοθεσία, Θ.Σαμαράς, art direction, Lolek, μουσική σύνθεση, Κ.Μαραγκουδάκη, φωτισμοί), ζεστό, παρατεταμένο, ευχαριστήριο.

Πριν την παράσταση φοβόμουν για την εντύπωση των παιδιών. Μονόλογος, απαιτητικό κείμενο, καθόλου συμβατική παράσταση, πειραματισμός. Κι η Δημουλά άγνωστος τόπος για τα περισσότερα. Διστακτικά ρώτησα, όταν τελείωσε. Όλες οι γνώμες θετικές. Κάποιοι στίχοι που κυκλοφορούσαν στην περιοχή της μνήμης μας. Κάτι βιβλία που θα αγοραστούν. Κάτι CD με απαγγελίες που "μήπως τα έχετε;" Κάτι ερωτήσεις για τα ποιήματα, για την ποιήτρια, για την ηθοποιό.

Την παράσταση την υιοθετήσαμε. Την κλείσαμε μέσα μας και την πήραμε μαζί μας :-)



Σχόλια

  1. Αχ ,πρέπει να ήταν πολύ όμορφα... Τυχεροί... Ζηλεύω(!) :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ποίηση ως θεατρικό γεγονός είναι πραγματικά από τα δυσκολότερα καλλιτεχνικά εγχειρήματα (εδώ είναι δύσκολη η μελοποίηση που δεν προδίδει τον ποιητικό λόγο), αλλά από τη στιγμή που μια ομάδα παιδιών αντέδρασε τόσο θετικά, σημαίνει πως πέτυχε το στόχο της η παράσταση.
    Την καλημέρα μου στην υπέροχη παρέα της Καλλιθέας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι όμορφα βιώματα που απολαμβάνετε! Ευωδιάζουν από μακριά και με συνεπαίρνουν!

    Έτσι ζήτε! Ποιητικά! Με άλλα λόγια: παυσίλυπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δύσκολο το εγχείρημα και μάλιστα όταν οι συντελεστές είναι τόσο νέα "παιδιά". Επίσης το τέλος της παράστασης συγκινητικό, όταν η ποιήτρια -τουλάχιστον έτσι έγινε τη Δευτέρα- αγκάλιασε σφιχτά την ηθοποιό πάνω στη σκήνή. Υπήρξαν στιγμές που συγκινήθηκα πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "απαγορεύεται η ρίψις δακρύων",Διονύση; Με κέρασες λυτρωτικά δάκρυα αυτό το ζόρικο απόγευμα.Και "όχι δεν είμαι λυπημένη".μια αγκαλιά ευγνωμοσύνης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ειρήνη,
    Μη ζηλεύεις. Έχεις όλη τη φοιτητική ζωή μπροστά σου να απολαύσεις διαβάσματα, ακούσματα, θεάματα. ( Εμείς, άλλωστε, στο άλλο μπλογκ θα έχουμε να πούμε πολλά για τη Δημουλά :-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Gyristroula2,
    Το συγκεκριμένο κι εγώ το θεωρούσα δύσκολο πείραμα. Απόδοση ποιημάτων ήταν. Δεν υπήρξε κάποια διασκευή κλπκλπ. Κι ήταν μια δυνατή έκπληξη αυτό που ζήσαμε. Έχεις δίκιο:τι καλύτερο για μια παράσταση απ' το να "βάζει μέσα" τους "περαστικούς"...
    ( Η υπέροχη παρέα της Καλλιθέας ζηλεύει τα "ποταμάκια" του νησιού σας.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ελένη,
    Την ποιήτρια τη δεύτερη μέρα δεν τη συναντήσαμε. Αλλά, όπως λες, η ίδια η παράσταση είχε τόσες κορυφώσεις που δε μας έλειψε καθόλου η συγκίνηση..
    ( Για το αμάρτημα της μητρός μου, που ανεβαίνει και φέτος στο θέατρο Τέχνης θα ήταν καλά να συμπέσουμε; Τι λέτε;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δήμητρα Κ!!!
    Συγγνώμη που εισέβαλλες στην εκπαιδευτική κοινότητα;; Μα εδώ κάνουμε τόσα για ένα ανοιχτό στην κοινωνία σχολείο και θα απολογείσαι κιόλας;
    Είδες, Δήμητρα; Συζητούσαμε και με τα παιδιά για την ηθοποιό και τον τρόπο που βίωσε η ίδια το γεγονός. Δεν είναι τυχαίο. Μας καθήλωσε με τέτοιο τρόπο, μας έκανε συμμέτοχους στη συνάντησή της αυτή με την ποίηση - που έγινε και δική μας συνάντηση -, μας έφερε τόσο κοντά της, που ήταν αδύνατο, φαίνεται, να μη νιώσουμε τη δύναμη του δικού της βιώματος.

    Λοιπόν, την επόμενη φορά να μπεις επίσημη καλεσμένη, όχι από την πόρτα της κουζίνας σαν τον κλέφτη
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Άννα,
    Από τα τόσα δώρα σου, αποδέχομαι ασμένως την... αγκαλιά.
    Ένας μεταπράτης, τίποτ'άλλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Διονύση,
    πραγματικά ήταν μια μαγευτική βραδιά αυτή που ζήσαμε στο Θέατρο Τέχνης. Μακάρι να γίνονται πιο συχνά τέτοιες μεταγγίσεις - μυσταγωγίες!
    Κρίμα που δεν συμπέσαμε...Είναι μια καλή ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μαζί, όπως λες "το αμάρτημα της μητρός μου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σε πείσμα των καιρών και της γραφειοκρατίας, που απαξιώνουν την ανθρωπιστική διάσταση και δράση στα σχολεία, συνεχίστε....

    (υποθέτω ότι η πρωτοβουλία σας γεννήθηκε και πραγματοποιήθηκε χωρίς να πάρει χαμπάρι κανείς)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτές ήταν φωτογραφίες!!!!

    :)

    Συμφωνώ με όλα..

    και μόλις επέστρεψα από μια ακόμη παράσταση (θ.Τέχνης), που όμως δε μου άρεσε καθόλου..
    Και σκεφτόμουν γιατί αυτή η προχτεσινή με τα τόσα νοήματα, τόσο πετυχημένη να "κατέβει" και αυτή η σημερινή.. να παίζεται για 2μηνο?

    Πάρα πολύ ωραίο έργο. Συγχαρητήρια στους συντελεστές.. Αξιέπαινοι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. as eon,
    Σωστά υποθέτεις. Ας είναι καλά οι γονείς των παιδιών που μας εμπιστεύονται.
    Πάντως, κάθε φορά ο απολογισμός είναι θετικός, θετικότατος, πράγμα που μας δίνει όρεξη για τη συνέχεια.
    Τώρα, για για το αν μας πήρε χαμπάρι κανείς...δυστυχώς όχι "κανείς": Η ταμίας του θεάτρου μάς πήρε χαμπάρι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. roadartist,
    Αχ, μην το θίγεις το θέμα με τις φωτογραφίες. Είχαν βγάλει τα παιδιά, αλλά για τεχνικούς λόγους δεν τις βάλαμε. Αυτές που βάλαμε, όπως κι εσύ στο δικό σου μπλογκ, ήταν απ' το πρόγραμμα της παράστασης.

    Καθόμασταν στην "κεντρική" πλευρά, στις πάνω πάνω θέσεις. Πώς τα καταφέραμε και δεν είδε ο ένας τον άλλο;!
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ειρήνη,
    Ωραία. Ας τηλεφωνηθούμε, για το Αμάρτημα. ( Το υπολογίζω σε καν'να μήνα περίπου, να το "τελειώσουμε" και στην τάξη..Αλλά ας κάνουμε την κράτηση νωρίτερα, για να το σιγουρεύουμε, ε;)
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μας μεταφέρατε στο κλίμα της παράστασης.Δυστυχώς, ήταν για δυο μόνο μέρες κι εκ των πραγμάτων μείναμε απ΄έξω...
    Ίσως το ξανασκεφτούν οι συντελεστές και μας δώσουν μια ακόμα ευκαιρία.
    Τυχερά τα παιδιά σου της θεωρητικής Διονύση!
    Βασίλη, ελπίζω να σταματήσουν οι διώξεις σε εκπαιδευτικούς που αναπτύσσουν δράσεις "σε πείσμα των καιρών"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μα και τι τότε? Βγάλατε την ώρα της παράστασης φωτογραφίες????
    Εμείς καθόμασταν αριστερά της σκηνής.. προς τη μέση των καθισμάτων..
    Περίεργο που μου ξέφυγες κύριε Μάνεση :)

    πέρα από τη πλάκα πολύ χαίρομαι που πήγατε και περάσατε ομαδικώς καλά.. σπανιο για θεατρική παράσταση όλοι να χαίρονται :) Καλό πσκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Eva Neocleous,
    Κι εγώ πιστεύω πως την ένιωσαν την οι συντελεστές την αποδοχή που είχε η παράστασή τους στο κοινό κι αυτό ίσως τους κάνει να αναζητήσουν τρόπους να την ξαναπαρουσιάσουν.
    Τα παιδιά της θεωρητικής, Εύα, πιστεύω πως είναι τυχερά, γιατί βίωσαν αυτή την εντελώς ιδιαίτερη παράσταση και μπήκαν μ' αυτό τον τρόπο στην ποίηση της Δημουλά και όχι με το φόβητρο της εξεταστέας ύλης...
    Φιλιά στο νησί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ροδούλα,
    Γιατί, μας είπε κανείς πως απαγορεύεται;!

    Μπα..Μάλλον εικονική πραγματικότητα πρέπει να είσαι, όχι κανονική..

    Αχ, κι εσύ καλό σκ, γιατί το "π" το φάγαμε κιόλας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πόσο θα ήθελα να είχες φέτος την κόρη μου στη θεωρητική. Να ΄ξερες πόσα χρόνια το περίμενα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κική μου,
    Ναι. Τα νοστιμότερα πεσκέσια θα έφταναν από τη Μικρή Κουζίνα σου!!!
    ( Βρε, για πότε έφτασε στη θεωρητική το υπέροχο μωρό;!)
    Καλά της διαβάσματα και πολλή όρεξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Είδες πώς περνάνε τα χρόνια; Το μωρο μου τελειώνει φέτος! Ευχαριστούμε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις