Στον απόηχο της γιορτής του πολυτεχνείου...δυο σκέψεις

Γιά άλλη μια φορά το νοέμβρη τούτου του χρόνου τιμάται η επέτειος του πολυτεχνείου,έστω και υποτονικά,καθώς τα μηνύματά του ξεθωριάζουν χρόνο με το χρόνο. Τά γεγονότα οι μεγαλύτεροι τουλάχιστον τα γνωρίζουν. Η δικτατορία που επιβλήθηκε στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου το 1967 κατάργησε όλες τις ατομικές ελευθερίες, διέλυσε τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, φυλάκισε και βασάνισε φιλελεύθερους πολίτες, ενώ πολλούς άλλους τους εκτόπισε σε ξερονήσια,για να πάψουν να είναι απειλή για το καθεστώς των συνταγματαρχών.

Την ίδια στιγμή οι δικτάτορες παρενέβησαν και στο φοιτητικό κίνημα, απαγορεύοντας τις φοιτητικές εκλογές στα πανεπιστήμια , διώκοντας κάθε φιλελεύθερη έκφραση,συλλαμβάνοντας και φυλακίζοντας φοιτητές που τολμούσαν να εναντιωθούν στο σκληρό κατεστημένο της χούντας του Παπαδόπουλου,του Πατακού και του Ιωαννίδη. Αυτή η ζοφερή κατάσταση στην κοινωνική και πολιτική ζωή οδήγησε τους φοιτητές στη σταδιακή εξέγερση, που κορυφώθηκε το τριήμερο από 15-17 Νοέμρη, όπου οι νέοι σαν άλλοι ¨ελεύθεροι πολιορκημένοι" ταμπουρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Όπλα τους ήταν ένας αυτοσχέδιος ραδιοφωνικός πομπός και ηδύναμη της ψυχής τους,η ορμητικότητα των νιάτων τους, το ελεύθερο πνεύμα τους και το παράτολμο της ηλικίας τους.

Οι αύρες, τα τανκ,τα δακρυγόνα, οι πάνοπλοι αστυνομικοί και οι πυροβολισμοί, όλος ο κατασταλτικός μηχανισμός της δικτατορίας, επιστρατεύτηκε για να καταστείλει αυτή την εξέγερση που στο μεταξύ διάστημα πήρε λαϊκό χαρακτήρα, καθώς μεγάλες μάζες λαού έσπευσαν να βρεθούν κοντά στους φοιτητές για να τους συμπαρασταθούν αλλά και για να εκφράσουν την οργή και την αγανάκτησή τους για την τυραννίδα που ερήμην τους τους είχε επιβληθεί. Οι τύραννοι φοβήθηκαν πολύ ετούτη τη συλλογική οργή και στις 2΄5ο τα ξημερώματα του Σαββάτου ένα τανκ πέφτει με ορμή πάνω στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου εισβάλλει μέσα στο χώρο του και σταματά στις σκάλες του κτιρίου ¨Αβέρωφ¨. Μισή ώρα αργότερα ο χώρος ερημώνει. Πολλοί φοιτητές τραυματίστηκαν,κάποιοι σκοτώθηκαν,ενώ άλλοι συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν.

Το Πολυτεχνείο σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ, για τη σύγχρονη νεολαία, καθώς το "ψωμί"προβλέπεται να βγαίνει δύσκολα, η "παιδεία", η σε βάθος παιδεία, αυτή που διαμορφώνει φιλελεύθερες προσωπικότητες, είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ η "ελευθερία"εκλείπει με έναν ύπουλο τρόπο, καθώς η απουσία της δεν γίνεται αισθητή στους νέους, ενώ αυτοί που την έχουν αφαιρέσει δεν γίνονται εύκολα αντιληπτοί. Οι περισσότεροι έφηβοι σήμερα δεν γνωρίζουν τί σημαίνει δικτατορία (δοκιμάστε να το ρωτήσετε στην τάξη και θα το διαπιστώσετε πικρά, αγαπητοί συνάδελφοι),ούτε γνωρίζουν για τα γεγονότα του πολυτεχνείου, παρά τις γιορτές που διοργανώνονται στα σχολεία αυτή τη μέρα που έχει θεσμοθετηθεί από την πολιτεία σαν μέρα αργίας, γιατί είτε δεν είναι παρόντες είτε είναι παρόντες-απόντες.... Άν αυτά τα παιδιά σήμερα δεν γνωρίζουν τα παραπάνω,πώς θα μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν τί σημαίνει δημοκρατία, ποιες είναι οι αρχές της, από ποιους εχθρούς κινδυνεύει, ποια είναι η αξία της; Πώς θα μπορέσουν να πολιτικοποιηθούν ελεύθερα,να ψηφίσουν συνειδητά αύριο που θα γίνουν ενεργοί πολίτες αυτής της πολύ ταλαιπωρημένης από τις διάφορες δυσκολίες χώρας; Πώς θα μπορέσουν να προστατέψουν αυτό το υπέροχο πολίτευμα, που είναι η δημοκρατία,από τους διάφορους φανερούς και αφανείς εχθρούς της; Κάτι πρέπει ν'αλλάξει εδώ,μέσα στο χώρο της παιδείας, και αυτό θα πρέπει να αποτελέσει μέριμνα της δημοκρατικής πολιτείας,ώστε ν'αλλάξει αυτή η επικίνδυνη κατάσταση της άγνοιας που δεν υπόσχεται τίποτα καλό για το μέλλον της νεολαίας, αλλά και για το μέλλον του τόπου μας.

Το Πολυτεχνείο ωστόσο,παρά την κατήφεια των καιρών, εξακολουθεί να στέλνει τα μυνήματά του στις επερχόμενες γενιές. Οι φοιτητές του πολυτεχνείου απέδειξαν με ωριμότητα και σοβαρότητα πώς οι νέοι μπορούν να είναι μπροστάρηδες στους αγώνες για τη δημοκρατία, την ειρήνη και την ελευθερία, γιατί απότη φύση τους είναι ατίθασοι, φιλελεύθεροι και τολμηροί.Ένα άλλο σοβαρό μύνημά του είναι πως οι κάθε λογής τύραννοι φοβούνται μια νεολαία που είναι συνειδητοποιημένη και ξέρει να διεκδικεί τα δικαιώματά της με υπευθυνότητα και σωφροσύνη.Επίσης το πολυτεχνείο αποδεικνύει πώς οι νέοι μπορούν να γίνουν φορείς αλλαγών στην κοινωνική και πολιτική ζωή,όταν είναι αληθινά μορφωμένοι, δυναμικοί και δραστήριοι.


Τελικά φάνηκε πώς ο αγώνας των φοιτητών στο πολυτεχνείο είχε πολλή ομορφιά,που γοήτευσε όχι μόνο αυτούς που αγωνίστηκαν τότε εκεί, αλλά και τις επόμενες γενιές που γνώρισαν τα γεγονότα από διάφορες πηγές.