"Ακούσαμε το τραγούδι της θάλασσας και δεν μπορούμε πια να κοιμηθούμε" (Γ.Ρίτσος)

( η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στα παιδιά που φέτος αποφοίτησαν και που η χτεσινή ήταν η τελευταία τους σχολική παράσταση: στο Βασίλη, τη Νάντια, τον Οφσέπ, τη Ράνια, το Στέφανο)

( Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ προλογίζει)

Φέτος γράψαμε - και γράφτηκαν - πολλά για την παράσταση του σχολείου μας και του 10ου Πειραιά για το Ρίτσο.
Χτες η παράσταση παρουσιάστηκε ξανά στο συνέδριο της Ο.Λ.Μ.Ε, σε μια γεμάτη αίθουσα. Ο λόγος του Ρίτσου, οι εικόνες, τα τραγούδια, κέρδισαν γρήγορα το σεβασμό του κοινού. Κατά τη διάρκεια της παράστασης πολλή, πάλι, όπως στο Μπενάκη, η συγκίνηση. Στο τέλος, οι σύνεδροι κι οι άλλοι καλεσμένοι, όρθιοι χειροκροτούσαν έντονα, θερμά, για πολλά λεπτά. Πολλά τα μπράβο. Η επιβράβευση για τα τόσα που έκαναν τα παιδιά αυτή τη χρονιά.
Καθώς επιστρέφαμε με το πούλμαν στο σχολείο, μια ομάδα δεμένη, κουρασμένοι αλλά ξεαγχωμένοι και συγκινημένοι, τα είπαμε. Αφιερώσαμε την παράσταση όλοι οι υπόλοιποι στα πέντε παιδιά που φέτος αποφοιτούν, τους δώσαμε τα δωράκια τους.
( Τι άλλο; Βιβλία του Ρίτσου!). Είπαμε λόγια ευχαριστήρια αποχαιρετισμού, γίναμε μια μεγάλη αγκαλιά όλοι, όπως ειπώθηκε, και χωρίσαμε για το καλοκαίρι.
Επιτρέψτε μου και προσωπικά, μικροί και μεγάλοι, συνοδοιπόροι αυτού του ταξιδιού, να σας μεταφέρω κι από 'δω τη μικρή ευτυχία μου γι' αυτό που έζησα μαζί σας.
Παιδιά και συνάδελφοι, αγαπημένοι όλοι, ήσασταν υπέροχοι και σας ευχαριστώ.

(πανευτυχείς, μετά την παράσταση, έξω από το ξενοδοχείο)

"Εμείς δε θέλαμε ποτέ να πεθάνουμε

εμείς μπορούσαμε να πεθάνουμε μονάχα για τη ζωή"

(Γ.Ρίτσος Οι γειτονιές του κόσμου)