Η λέσχη ανάγνωσης πάει διακοπές!

( Το αποχαιρετιστήριο κείμενο καραβάκι της λέσχης ανάγνωσης

στο ταμπλό του σχολείου. Το κείμενο έγραψε ο Γιώργος Καρατζής,

το καραβάκι επιμελήθηκε η Άννα Ζωγάκη με τα παιδιά)

Εκ των ιδρυτικών μελών της λέσχης ανάγνωσης, η Μαρία Τρεμούλη μάς έδωσε ένα κείμενο για ανάρτηση:

" Μια επιτυχής απόπειρα

Ελπίζω ότι τα παιδιά που συμμετείχαν στη "Λέσχη Ανάγνωσης" ευχαριστήθηκαν όσο και οι καθηγητές τους τις συναντήσεις μας. Τα κυριακάτικα απογεύματα που μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας για τα βιβλία που διαβάσαμε, ήταν ζωντανά και δροσερά, αληθινοί δρόμοι φυγής από τη στεγνή καθημερινότητα και τις άπειρες ανάγκες της.
Προσωπικά, γνώριζα τα βιβλία που επιλέξαμε, εκτός από το "Αγαπητέ θεέ" που πρότειναν τα παιδιά. Ο "Φύλακας στη σίκαλη" ήταν ένα βιβλίο που είχα διαβάσει στην ηλικία τους. Τα ξαναείδα, όχι σαν αναγνώστης αλλά ως κοινωνός της σκέψης και της ερμηνείας των παιδιών, που μου έδειξαν προσεγγίσεις καινούργιες ή ξεχασμένες πια.
Η επιλογή των βιβλίων έγινε με διαφορετικά κριτήρια κάθε φορά. Ο "Φύλακας στη σίκαλη", του Σάλιντζερ, για την αναφορά του στη δύσκολη εφηβεία, που δεν αντέχει τις συμβάσεις, που αναζητά απεγνωσμένα το αληθινό και δε συμβιβάζεται με τίποτα κάλπικο. Το "Αγαπητέ θεέ", του Έρικ Σμιτ, που επέλεξαν τα παιδιά, ήταν η αποκάλυψη της πληρότητας της παιδικής ψυχής, που είναι αληθινή στο φανταστικό της κόσμο και γεμάτη από τις τρεις αρετές: την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη.
Από την ελληνική πεζογραφία επιλέξαμε δύο βιβλία: Τη "Συγχώρεση", της Σώτης Τριανταφύλλου, και την "Κάθοδο των εννιά", του Θανάση Βαλτινού. Το πρώτο για την περιγραφή της μακράς και επίπονης πορείας της ψυχής από το θάνατο στη ζωή και το δεύτερο για την απέλπιδη πορεία στο θάνατο μέσα από μια αδυσώπητη έρημο ενθρώπων.
Από τους κλασσικούς, το "Όνειρο θερινής νυκτός", του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, δίχασε τους νέους. Οι μισοί ενθουσιάστηκαν μ' αυτό το ηοητευτικό παραμύθι κι οι άλλοι μισοί το χαρακτήρισαν πολύ κλασσικό, σχεδόν παρωχημένο.
Από την ποίηση επιλέξαμε δύο έλληνες ποιητές: Το Γιάννη Ρίτσο στη "Σονάτα του σεληνόφωτος" και τον Κ.Π. Καβάφη, όπου ο καθένας είχε τη δυνατότητα να επιλέξει ένα από τα ποιήματά του. Τολμώ να χαρακτηρίσω τις δύο συναντήσεις με την ποίηση μυσταγωγικές με τη σημασία της λέξης: είσοδο στην άλλη πραγματικότητα, ξανάγηση με τα μάτια της ψυχής στον αληθινό κόσμο της Τέχνης.
Ευχαριστώ τα παιδιά και τους συναδέλφους γι' αυτές τις ουσιαστικές ώρες πνευματικής απόλαυσης. Πιστεύω ότι μοιραζόμαστε και την επιθυμία για την επιστροφή σ' αυτή τη γόνιμη συντροφιά".