Ernestο Sabato, "Αντίσταση". ...Εμείς;

Η ανάρτηση αφιερώνεται στη Μαρία Σπυροπούλου της Γ΄ Λυκείου, που πρόσφερε την αφορμή για τον προβληματισμό

Ernesto Sabato
Σε πολλές συζητήσεις στην τάξη αλλά και σε διάφορα ιστολόγια τίθεται το ερώτημα για το ποια πρέπει, μπορεί, να είναι η στάση μας σε καιρούς κρίσης των αξιών και των θεσμών, κλονισμού των ιδεολογιών που κάποτε στήριζαν και συντηρούσαν το όνειρο.

Μια απάντηση σ΄αυτό το ερώτημα δίνει κι ο μεγάλος αργεντίνος συγγραφέας Ernesto Sabato με το βιβλίο του που φέρει τον εύγλωττο τίτλο: La resistencia - Αντίσταση ( εκδ. Γκοβόστης, 2000)Χαρακτηριστικό είναι πως το κείμενό του αυτό ο Σάμπατο το γράφει σε ηλικία 90 χρόνων. Και είναι ένα κείμενο ολόφωτο, διαυγές, ολοζώντανο, που καλεί σε εγρήγορση και σε μη παραίτηση.

Ένα δείγμα γραφής:
" Είναι μέρες που σηκώνομαι από το κρεβάτι με μια τρελή ελπίδα, στιγμές που νιώθω ότι οι δυνατότητες για μια πιο ανθρώπινη ζωή είναι κοντά μας, φτάνει ν'απλώσουμε το χέρι μας. Μια τέτοια μέρα είναι η σημερινή.
Κι έτσι, κάθισα το χάραμα να γράψω σχεδόν ψηλαφιστά, βιαστικά, σαν κάποιος που βγαίνει στο δρόμο να ζητήσει βοήθεια μπροστά στην απειλή μιας πυρκαγιάς ή σαν πλοίο που, λίγο πριν βυθιστεί, στέλνει έναν ύστατο, φλογερό μήνυμα σε κάποιο λιμάνι που ξέρει που βρίσκεται εκεί κοντά, αλλά έχει κουφαθεί από το θόρυβο της πόλης και από την ποσότητα των επιγραφών που θολώνουν τη ματιά.

Σας ζητώ να κοντοσταθούμε να σκεφτούμε το μεγαλείο που μπορούμε ακόμα να αναζητάμε, αν τολμήσουμε να αξιολογήσουμε τη ζωή με άλλο τρόπο. Μας ζητώ αυτό το κουράγιο που μας τοποθετεί στην πραγματική διάσταση του ανθρώπου. Όλοι μας, κάποιες φορές, υποτασσόμαστε. Όμως, υπάρχει κάτι που δε λαθεύει ποτέ: είναι η πεποίθηση ότι - μονάχα - οι αξίες τού πνεύματος μπορούν να μας σώσουν απ'αυτό το σεισμό που απειλεί την ανθρώπινη υπόσταση. (…)
Αν αντί να τροφοδοτούμε τις εστίες της απελπισίας και της αγωνίας, παθιαζόμασταν αποκαλύπτοντας έναν ενθουσιασμό για το καινούργιο που να εκφράζει την εμπιστοσύνη που ο άνθρωπος μπορεί να δείξει στην ίδια τη ζωή, το αντίθετο ακριβώς από την αδιαφορία! Να σταματήσουμε να κλεινόμαστε μέσα σε τείχη, να λαχταράμε έναν κόσμο ανθρώπινο και να είμαστε κιόλας στο δρόμο. "


Θα ήταν ενδιαφέρον να ακουστεί και η δική σας γνώμη . Πού βλέπετε κάποιες χαραμάδες φωτός; Πώς πρέπει να απαντάμε στην αδιαφορία, την κακογουστιά, στο έλλειμμα κοινωνικής συνείδησης, στην ασυνειδησία, την αναξιοκρατία, την κακοδιοίκηση, το έλλειμμα παιδείας που απλώνονται τόσο κακότροπα στις μέρες μας και στον τόπο μας;
Γράψτε μας τα σχόλιά σας.

Σχόλια

  1. άψογο το θέμα σου, καταπληκτικό φαίνεται το έργο.

    Δύσκολα τα ερωτήματά σου. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι είμαστε ο πιο απαισιόδοξος λαός της ευρώπης.
    Όσο για το τι χρειάζεται, νομίζω ότι χρειάζεται πρώτα απ' όλα καλύτερη οργάνωση τόσο στην δράση όσο και στην αντίδραση. ο καιρός του γιούργια και ότι βρέξει και ας ξεκινήσουμε και όπου βγει, έχει περάσει και δεν έβγαλε πουθενά. μόνο με μαζικές και σχεδιασμένες κινήσεις μπορούμε να κάνουμε κάτι. και σίγουρα αυτό που λείπει είναι το φωτισμένο άτομο που θα οδηγίσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μεγάλε Διονύση , πάντα με τις επιλογές των θεμάτων σου μας ξαφνιάζεις ευχάριστα , και μας προβληματίζεις βαθιά...
    Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ τα ερωτήματα που έθεσες και σίγουρα δεν είναι εύκολο να απαντηθούν .
    Εύχομαι να αγγίξουν τα παιδιά
    (και τα μικρά και τα μεγάλα ), καινα αρχίσει ένας διάλογος ή έστω μια κατάθεση ...ψυχής.
    Συγχαρητήρια και πάλι .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ένα πολύ αγαπημένο απόσπασμα από την "Ελένη" του Γ.Ρίτσου που υπαγορεύει και μια στάση ζωής:

    …………………………………………….Ωστόσο -ποιος ξέρει-
    ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει
    η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι ομορφιά του ανθρώπου
    ανάμεσα σε σκουριασμένα σίδερα και κόκκαλα ταύρων και αλόγων
    ανάμεσα σε πανάρχαιους τρίποδες όπου καίγεται ακόμα λίγη δάφνη
    κι ο καπνός ανεβαίνει ξεφτώντας στο λιόγερμα σαν χρυσόμαλλο δέρας.
    (Γ.Ρίτσου, Η Ελένη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Hola Διονύση!

    Πιστεύει μαζί με τον Λεόν Φελίπε πως: «Δεν υπάρχουν πια τρελοί, πέθανε εκείνος από τη Μάντσα, εκείνο το αλλόκοτο φάντασμα στην ερημιά. Ολος ο κόσμος είναι λογικός, τρομερός, τερατωδώς λογικός». Πιστεύει λοιπόν πως ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει, αλλά μεταμορφώνεται μόνο από γενναίους σαν τον Γκεβάρα...
    ..Και πήγε να ζήσει σε ένα ράντσο στο βουνό, μακριά από τον πολιτισμένο κόσμο. Τότε γνώρισε και έναν περιπλανώμενο γιατρό που φρόντιζε όσους αρρώστους συναντούσε στον δρόμο του ­ τον λέγανε Ερνέστο Γκεβάρα.

    Τι να πω..ο φίλος ο Βαγγέλης έχει δίκιο.."μόνο με μαζικές και σχεδιασμένες κινήσεις μπορούμε να κάνουμε κάτι"..
    ..αφού η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή και απογοητευτική πως να κρατηθείς όρθιος;
    Σκέφτηκα πως και ο ίδιος ο Ερνέστο με τόση γνώση και πίστη στη ζωή, όταν έχασε το γιό του τον Χορχίτο του κόντεψε να παρανοήσει τελείως.
    Μπλέχτηκε με θρησκείες ­ αυτός ο άθεος­, με την παραψυχολογία, αναζητώντας έναν Θεό που θα τον έπιανε από το χέρι για να τον σώσει.
    Αν το άτομο καταλάβει ότι όλη η ζωή είναι μια ανασαιμιά..
    και αν ο καθένας μας μπορούσε να πεθάνει..όπως είπε και ο Ερνέστο Σάμπατο.. Ο Ερνέστο Γκεβάρα δεν πέθανε για μιαν απλή ανύψωση του βιοτικού επιπέδου των φτωχότερων λαών. Για μένα και πιστεύω για πολλούς, στην πραγματικότητα για εκατομμύρια πρόσωπα και κυρίως για τους νέους που θρήνησαν το τέλος του, πέθανε για ένα ιδανικό απείρως υψηλότερο, για το ιδανικό ενός Νέου Ανθρώπου.

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να αφήσω απλά ένα 'ευχαριστώ' για τα λόγια που διάβασα στην ανάρτηση σου και στα εώς τώρα σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. evlahos,
    Γεια σου, Βαγγέλη,
    Η ιδέα μου είναι πως συμμετέχοντας στο σχεδιασμό, όπως λες, κάποιας μαζικής κίνησης, χρειάζεται ο καθένας να δίνει τον προσωπικό του αγώνα από το πόστο του. Όσο, όπου, έστω, όπως. Δεν υπάρχει καιρός για άλλες απώλειες. Και τα ωραία λόγια, όσο δεν ακολουθούνται κι απο πράξεις, όλο και αδειάζουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ανώνυμε, αγαπητέ,
    (τώρα που για μένα είσαι..επώνυμος:-) )

    Όσον αφορά στις επιλογές των θεμάτων, προχτές τα λέγαμε για το πόσο αδιάφορες είναι στην πλειονότητα των παιδιών..Αλλά τι να κάνουμε. Ο καθένας περίπου αυτό που μπορεί.
    Να σου πω, αρχικά, πως χαίρομαι πολύ που συναντιόμαστε (και) εδώ, πως περιμένω και τις δικές σου καταθέσεις και πως, ΒΕΒΑΙΑ, πρέπει να κόψεις κάτι (έστω, ένα ...99%..)από τις υπερβολικές περί εμού διατυπώσεις...
    ( Άντε, για να μην πω πόσα έμαθα την τελευταία βδομάδα από σένα!! )
    Καλό βράδυ>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λίλα,

    Δεν είχα σκεφτεί - κι όμως! - ποτέ να συμπληρώσω με Ρίτσο το Σάμπατο..
    Ναι, αυτή η οριακή κατάσταση, εκεί που η αντίσταση είναι χωρίς ελπίδα, ή που η ελπίδα ηχεί παράλογη, κάπου εκεί μπορεί να φυτρώνει κανένα κυκλάμινο.. Λέει, ας πούμε, ο Σάμπατο, σε άλλο σημείο:

    " Ναι, έχω μια τρελή ελπίδα, που κατά παράδοξο τρόπο συνδυάζεται με τη σημερινή υπαρξιακή μας ένδεια και με την επιθυμία, που ανακαλύπτω σε πολλά βλέμματα, ότι κάτι μεγάλο μπορεί να μας κάνει να αφοσιωθούμε στην κοπιαστική φροντίδα της γης πάνω στην οποία ζούμε"

    Και, σύμφωνοι, πολύ συγκεκριμένη πρόταση δε φαίνεται να γίνεται μ'αυτά, αλλά, τουλάχιστον, σου ανοίγει ένα παράθυρο να μπαίνει η πρωινή δροσιά..

    ..Με την οποία θα καλημεριστούμε αύριο, ελπίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Mareld,
    Ευχαριστούμε, πάντα ουσιαστική η συμβολή σου.
    Ναι, αυτά τα λόγια, περί κόσμου "τερατωδώς λογικού", ο Σάμπατο τα έλεγε στο βιβλίο του "Πριν το τέλος", άλλο δυνατό κείμενο κι αυτό. Κι εκεί το ίδιο πείσμα:

    " Και δεν είναι δυνατόν να αμπαρωνόμαστε κάθε φορά με όλο και περισσότερη σιγουριά στα σπίτια μας. Οφείλουμε να ανοιχτούμε στον κόσμο. Να πάψουμε να θεωρούμε ότι η καταστροφή βρίσκεται εκεί έξω, αλλά να καταλάβουμε ότι καίει σαν μια καλοταϊσμένη φωτιά μέσα στην ίδια την εστία των σπιτιών μας. Είναι η ζωή μας κι η γη μας που βρίσκονται σε κίνδυνο..."

    Το δε άτομο ( οι άλλοι κι εγώ, δηλ..) δε νομίζω ποτέ να καταλάβει τα περί ανασαιμιάς. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μάλλον κινείται σε άλλη κατεύθυνση - κι ας φωνάζει ο νους.

    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Roadartist,
    "εκτελούνται μεταφοραί" εγώ, τίποτα παραπάνω. Στον κυρ Ερνέστο τα γλυκά! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Στη διάρκεια της ζωής μου μπορεί κανείς να διακρίνει διάφορες στοιβάδες εξέλιξης με τη δική της βλάστηση η κάθε μία, το δικό της κλίμα και ζώντες οργανισμούς που συχνά δοκιμάστηκαν από τρομερές καταιγίδες. Ωστόσο, όλες αυτές οι περίοδοι συνοδεύονταν από μια συνεχή αναζήτηση, μέρα και νύχτα. Και όταν αναρωτιέμαι αν αξίζω την αγάπη που μου δείχνει ο κόσμος, σκέπτομαι πως η δική μου εμπειρία μπορεί να χρησιμεύσει σε όσους θέτουν παρόμοια ερωτήματα. Γιατί αυτός που αναζητεί κάτι με πάθος, γνωρίζει και καταλαβαίνει επιπλέον την αναζήτηση των άλλων. Είναι αυτό που έλεγε ο Κίρκεγκααρντ: "Κατανοώντας τη δική σου ψυχή, κατανοείς και την ψυχή όλων των ανθρώπων"».

    Διονύση!
    Σε σένα και τη Μαρία τα γλυκά!
    Φιλιά σε όλους!
    Καλή σας μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Να σταματήσουμε να κλεινόμαστε μέσα σε τείχη, να λαχταράμε έναν κόσμο ανθρώπινο και να είμαστε κιόλας στο δρόμο."
    Αυτό, αυτό ακριβώς

    Την καλησπέρα από το χαμομηλάκι και την αγάπη του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χαμομηλάκι,

    Ευχαριστούμε για την επίσκεψη, εκπλησσόμαστε και ξαναευχαριστούμε για την παρουσίασή μας στο σχολικό σας λεύκωμα.
    Μια επίσκεψη που έκανα από τους διαδικτυακούς σας χώρους με εντυπωσίασε με τον πλούτο του υλικού που συνάντησα και την όρεξη που αυτός προϋποθέτει.
    Να είστε καλά και να δημιουργείτε. Θα τα λέμε. Καλή σας συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Απαντήσεις
    1. Ευχαρστούμε και ανταποδίδουμε - με την επισήμανση ότι, καθώς αυτή είναι μια χαρά που έρχεται 8 χρόνια μετά την ανάσταση, κατά κάποιον τρόπο πολλαπλασιάζεται, με την έννοια ότι κάτι μένει, κάτι επιμένει, ότι κάποια λόγια γαντζώνονται πεισματικά και δεν τα σαρώνει ο άνεμος. Να είστε καλά.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις