Εμπρός, οι διάδοχοι του Φίσερ!
Η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται στον Παναγιώτη, τον Κυριάκο, το Γιάννη, το Σπύρο, τον Αντρέα, και σ'όλα τα παιδιά που στα διαλείμματα κάνουν ρουά ματ τη βιβλιοθήκη!




Ένα σκακιστικό κύμα απειλεί να πλημμυρίσει το σχολείο μας φέτος! Τα δύο μικρά σκάκια που φιλοξενούσε μέχρι τώρα η βιβλιοθήκη μας δεν έδειχναν αρκετά. Σπεύσαμε και προμηθευτήκαμε και τρίτο, κανονικών, αγωνιστικών, διαστάσεων. Ο κ. Βάγιας έχει δώσει ήδη το ΟΚ για την προμήθεια άλλων δύο.

Υπάρχει ανησυχία πως η βιβλιοθήκη μας θα μεταλλαχθεί σε σκακιστικό όμιλο.. Θα είμαστε ευτυχείς αν μας επιτρέψουν να βάζουμε και κανένα βιβλίο στα ράφια…Εκεί που δεν μπορούσαμε να επιβάλλουμε ησυχία για την ανάγνωση και τη μελέτη, τώρα παραπονούνται οι σκακιστές πως τους ενοχλούμε κιόλας!

Στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας τα παιδιά παίζουν σκάκι :-))

Ήδη, όπως είχαμε παρουσιάσει και σε πρόσφατη ανάρτηση και με πρωτεργάτη-ηθικό αυτουργό τον κ. Μαντζαβίνο, συνεργάτη του μπλογκ και της βιβλιοθήκης, οι σκακιστές του σχολείου επιχείρησαν ένα Σάββατο την κατάληψη του χώρου, για να παίξουν με την ησυχία τους..

Εμείς εδώ απλώς μεταφέρουμε τη χαρά μας. Μεταφέρουμε, επίσης, την εκτίμησή μας και τα συγχαρίκια μας στον κ. Μανωλά, που ήταν από τους πρώτους που έσπειρε τα σκακιστικά δαιμόνια στο σχολείο εμπνέοντας και προβληματίζοντας τους επίδοξους Σπάσκι. Σας θυμίζουμε πως ο κ. Μανωλάς (alkinoos) διατηρεί σκακιστικό ιστολόγιο που μπορείτε να το βρείτε δίπλα στη λίστα με τους συνδέσμους. ( http://blogs.sch.gr/manolas/) Ένας άλλος καλός φίλος, επίσης, διατηρεί ένα υπέροχο σκακιστικό ιστολόγιο, το www.http://skakistasholeia.blogspot.com, που κι αυτό συμπεριλαμβάνεται στη λίστα μας των συνδέσμων. Επισκεφτείτε τα, γνωρίστε τα, εκτιμήστε τα!

Να και η πρότασή μας για το προαύλιο του σχολείου, κ. Βάγια!

Κάναμε και μια απόπειρα να πάρουμε συνέντευξη από κάποιους από τους σκακιστές μας. Δύσκολο να τους αποσπάσεις από το παιχνίδι και να τους πάρεις λόγια. Ό,τι καταφέραμε αποτελεί μια τεράστια δημοσιογραφική επιτυχία! Σας παραθέτουμε τη συνέντευξη τριών εκ των μετρ, οι οποίοι υπέγραψαν ως "Χ", Πάνος και "Γ".

- Από πότε αρχίσατε να παίζετε σκάκι;
Χ: Από 6 χρονών ανεπίσημα κι από 9 επίσημα, πλέον.
Πάνος: Από 8 χρονών. Μετά το σταμάτησα και το ξανάρχισα στο Λύκειο.
Γ: Από 9 χρονών, αλλά ασχολήθηκα πολύ μετά τα 12.

- Ποιος σας έδειξε;
Χ: Από ένα παλιό ρώσικο βιβλίο.
Πάνος: Ο πατέρας μου.
Γ: Μόνος μου. Είδα, απλώς, που έπαιζαν και μου άρεσε.

- Παίζετε και έξω από το σχολείο; Πού; Πόσο;
Χ: Στο σκακιστικό όμιλο Καλλιθέας, μια φορά τη βδομάδα.
Πάνος: Μόνο στο σχολείο με παιδιά και μερικές φορές σπίτι μου με τον πατέρα μου.
Γ: Έξω απ' το σχολείο παίζω όποτε έχω χρόνο και κάποιον αντίπαλο.

- Ποια θεωρείτε τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας σκακιστής;
Χ: 5% ταλέντο και 95% εργατικότητα.
Πάνος: Όρεξη για διάβασμα βιβλίων και γενικά όρεξη για σκάκι.
Γ: Διορατικότητα, όρεξη και μυαλό.


- Σας βοηθάει σε κάτι; Σε τι; Γιατί νομίζετε πως το έχετε επιλέξει ως χόμπι;
Χ: Δεν ξέρω αν όντως με βοηθάει σε κάτι. Πάντως μ' αρέσει.
Πάνος: Δε με βοηθάει. Πάντως μ'αρέσει, γιατί οι κινήσεις είναι άπειρες και αυτό σε κάνει να θες να ασχολείσαι και άλλο, μέχρι όσο μπορείς.
Γ: Απλά μου αρέσει. Από το σκάκι έμαθα να σκέπτομαι πριν κάνω κάτι.
- Τι θα θέλατε να μπορούσε να σας πρόσφερε περισσότερο η σχολική βιβλιοθήκη σε σχέση με το σκάκι;
Χ: Σκακιστικά βιβλία.
Πάνος: Περισσότερες σκακιέρες!!
Γ: Περισσότερες σκακιέρες.

Γρήγορα ξανάπεσε σιωπή στη βιβλιοθήκη. Ήταν Παρασκευή μεσημέρι, ήταν απορροφημένοι και προς στιγμήν ανησύχησα πως θα ξεχαστούν και θα κλειδωθούν μέσα μέχρι τη Δευτέρα…

Καλό σκακιστικό σαββατοκύριακο!

Σχόλια

  1. εύγε , Διονύση , τέτοιες προσπάθειες
    είναι όχι μόνο αξιέπαινες , αλλά και αξιομίμητες !!!
    Τα ευχαριστώ μας σε όλους όσοι συνέβαλαν με το λιθαράκι ή τον ογκόλιθό τους , στην προσπάθεια αυτή , και μάλιστα συγχαρητήρια στον ...αξεπέραστο alkinoo !!!
    Ευχαριστούμε κυρίως τα παιδιά που ζεσταίνουν με την παρουσία και το παιχνίδι τους την αίθουσα της βιβλιοθήκης .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαντάζομαι ότι πιθανόν κάποιοι από τους δασκάλους να γνωρίζουν σκάκι .
    Γιατί δεν τους προσκαλείτε να δώσουν την ....μάχη τους με τους μαθητές σε ένα ευγενικό άθλημα όπως το σκάκι ;
    Δεν έχει σημασία ποιός θα κερδίσει.
    Χαμένοι θα είναι μόνο όσοι δεν χαρούν με τη συμμετοχή τους (είτε ως θεατές , είτε ως παίκτες )τις παρτίδες μικρών και μεγάλων !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητοί φίλοι, μεγάλοι και λιγότερο μεγάλοι, συγχαρητήρια για τις σκακιστικές σας περιπλανήσεις, και όχι μόνο!
    Αφού έχετε τον Αλκίνοο είσαστε σε καλό δρόμο σίγουρα. Αν μάλιστα κάνετε κανένα πρωτάθλημα και χρειαστείτε και την ταπεινή μου βοήθεια, προσφέρομαι. Διατητής, να ψήνω και κανέναν καφέ αν χρειαστεί.
    Πάντως έχω κάποια βιβλία στα Αγγλικά που με χαρά θα σας έδινα για να εμπλουτίσετε τη βιβλιοθήκη σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα σε όλους!

    Τι έκπληξη!
    Τι χαρά!

    Χρόνια πολλά στον Αντρέα!

    Και η βιβλιοθήκη μια ζεστή γλυκιά γωνιά!

    Καλή συνέχεια!

    Σας αφήνω απόσπασμα από.. Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΑΛΑΣ συναντά τον Γκάρι ΚΑΣΠΑΡΟΦ
    είναι από το 96 αλλά πιστεύω αξίζει..

    Εσείς πόσο χρόνο αφιερώνετε στο σκάκι για να είστε και να παραμείνετε πρωταθλητής παγκοσμίως;

    «Μόνο το μισό περίπου του χρόνου μου αφιερώνω στο αγωνιστικό σκάκι...».

    ­Και το υπόλοιπο;

    «Είμαι συνεχώς ανεβασμένος στο βουνό των προβλημάτων της κοινωνίας όπου ζω... Αυτό με διευκολύνει να βλέπω μακριά... Μόνο αν ανεβείς στην κορυφή των προβλημάτων μπορείς ως κορυφαίος σε κάτι να προσφέρεις... Ξέρετε, η φήμη και η κορυφή κάνουν τους περισσότερους να γυρίζουν την πλάτη στα προβλήματα για να μη χαλάσουν έτσι τη διάθεσή τους. Για μένα έτσι αρρωσταίνει η ψυχή... Η ψυχή μας τρέφεται μέσα στο πρόβλημα... Γι' αυτό και βλέπετε ανθρώπους επιτυχημένους σε όλα να κολυμπούν μέσα στη μοναξιά και στην πλήξη... Με φαντάζεστε εμένα, πλούσιο, να είμαι καθημερινά αραγμένος μπροστά σε έναν υπολογιστή, να παίζω σκάκι και να μιλάω για αυτό μόνο... Τι να τα κάνω όλα τα καλά του κόσμου αν δεν μπορώ, γιατί δεν ξέρω, να μιλήσω και για τα άσχημα. Αν δεν μπορώ να επέμβω και τα άσχημα αυτού του κόσμου να τα πολεμήσω...».

    ­Ποιος υπήρξε για σας ο δυνατότερος αντίπαλος ώς σήμερα;

    «Ακόμη, ο δυσκολότερος αντίπαλος είναι αυτός που βρίσκεται μέσα μου, ο εαυτός μου. Ολα τα παιχνίδια που έχασα στη ζωή μου, τόσο στο σκάκι όσο και γενικότερα, τα έχασα γιατί έκανα φοβερά λάθη... Αν είμαι σε φόρμα, είμαι ανίκητος».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αααααααα παναγια μου σκακιστικο κυμα?
    χμ..σωσιβια δεν μας κανουν...
    πως μπορουμε να προφυλαχτουμε?χεχε...
    ασφαλως αστιευομαι...
    εχουμε την βροχη τωρα...η οποια ξεσπαει οποτε θελει,μας κανει μουσκεμα κ δεν εχουμε κ σωσιβια...χιχι

    ειναι πολη ωραια η ατμοσφαιρα που εχει δημιουργηθει στην γλυκια βιβλιοθηκη μας... παντως αληθεια κανουν παραπονα πως φωναζουμε οι σκακιστες...ετοιμοι να μας διωξουν ειναι...ααππααα!πρεπει να επιβληθουμε δν γινεται....χιχι

    Χριστινα Μαντοπουλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, τον γλαφυρό Διονύση Μάνεση, τον αξιόλογο Ηλία Οικονομόπουλο, τον πρώτο Ανώνυμο.
    Αφού οι συνεντεύξεις των μικρών σκακιστών αποδεικνύουν ότι έμαθαν αλλού σκάκι, είναι σαφές ότι δεν τους το έμαθα εγώ. Το πολύ - πολύ να παραδεχτώ ότι παρακίνησα μερικούς να ασχοληθούν.
    Το ουσιώδες ήταν ότι υπήρχε ο χώρος, η βιβλιοθήκη, όπου μπορούσαν να προσέλθουν ελεύθερα άνθρωποι με πνευματικά ενδιαφέροντα. Άλλοι έπαιζαν μουσικά όργανα ετοιμάζοντας κάποια από τις γιορτές, άλλοι δανείζονταν βιβλία, άλλοι διάβαζαν περιοδικά.
    Ομολογώ ότι έπαιζα παρτίδες με τα παιδιά με υστεροβουλία. Ήθελα μετά τις παρτίδες να βρίσκω ευκαιρία να τους δείχνω τα σκακιστικά προβλήματα που μου αρέσουν, για τα οποία δημιούργησα και διατηρώ ένα ιστολόγιο. Κάποια παιδιά εξέφρασαν τον θαυμασμό τους, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μου δόθηκε χρόνος να τους παρακινήσω να γίνουν λύτες (και με το καλό συνθέτες, που είναι πολύ πιό δύσκολο). Κάθε χρόνο με στέλνουν σε άλλα σχολεία (πρώτα θα πάρω σύνταξη και μετά οργανική θέση!) και δεν προλαβαίνω να κάνω πολλά πράγματα.
    Μαζί μου έπαιξαν στο 6ο Λύκειο Καλλιθέας πολλοί μαθητές (έκαναν ουρά αναμονής!) και μερικοί καθηγητές, όπως ο αγαπητός Νίκος Μαντζαβίνος, και η αρχική αυτή διστακτική κίνηση έχει ήδη εξελιχθεί σε διοργάνωση αγώνων το Σάββατο και απονομή βραβείων. Εξαιρετική επιλογή το βιβλίο του Τριαντάφυλλου Σιαπέρα!
    Είναι καλό να παίζουν σκάκι τα παιδιά. Το σκάκι μας μαθαίνει ότι δεν μπορούμε να "πάρουμε πίσω" μια κίνηση που κάναμε. Αν είναι κακή, θα υποστούμε τις συνέπειες. Πολύ χρήσιμο μάθημα για την ζωή μας.
    Οι παρτίδες μπορούν να είναι αργές, με βαθιά σκέψη, αλλά μπορούν να είναι και γρήγορες σαν αστραπή (blitz γερμανικά) που να μην προλαβαίνεις να βλέπεις τα χέρια που κινούν τα κομμάτια. Εξαρτάται από το κέφι και τις γνώσεις των παικτών.
    Το σημαντικό είναι ότι οι αντίπαλοι παίκτες έχουν ακριβώς τις ίδιες δυνάμεις στην σκακιέρα, οπότε δεν έχει σημασία το φύλο του παίκτη, μόνο η νοημοσύνη του "μετράει".
    Εύχομαι να συμμετέχουν όλο και περισσότεροι, αγόρια και κορίτσια, σε μια ακόμη ωραία δραστηριότητα από τις πολλές του σχολείου σας.
    Αν χρειάζεστε βοήθεια, είμαι πάντοτε πρόθυμος να προστρέξω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πραγματικά, η εικόνα των παιδιών που είναι απορροφημένα στο σκάκι, είναι μία πολύ όμορφη [ανάμεσα στις πάρα πολλές πολύ όμορφες]- εικόνα της βιβλιοθήκης.
    Τελικά, η βιβλιοθήκη έχει κατακτήσει αυτό που θα έπρεπε να είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα (και προϋπόθεση) για την προσέγγιση της γνώσης: ένα κλίμα που αποπνέει ποιότητα , ζεστασιά , κέφι ,άνεση, ηρεμία, δημιουργικότητα , αναζήτηση!

    Κι έτσι, Διονύση, μας έκανες να λέμε: τελικά,γίνεται!

    Τα μπράβο, φυσικά ,
    και σε όλους αυτούς που -με όποιο τρόπο- συνέβαλαν στο δημιουργικό αποτέλεσμα.
    και στα παιδιά που ζωντανεύουν το χώρο.


    Υ.Γ.
    1.Διονύση, είχαν αρχίσει κάποτε κάποιες συζητήσεις [Αθηνά- Δημήτρης] για σκάκι στην αυλή –οπότε πολύ κοντά στην πραγματικότητα η σχετική φωτογραφία στην ανάρτηση-
    2. Ο/Η Ανώνυμος, ωραία ιδέα! Να συμπεράνουμε και συμμετοχή;
    3. Alkinoos, επηρεάσατε μικρούς και μεγάλους απ’ ό,τι καταλάβατε!
    Και αφού δίνετε και κάποιες προεκτάσεις στη διαδικασία του παιχνιδιού(;), να και μία σκέψη του Νικήτα Ράντου εκφρασμένη με ποιητικούς όρους:
    "Ένας κόσμος,
    ένας κόσμος τετράγωνος ο κόσμος μου.
    Στις απλοποιημένες του διαστάσεις
    χαρακώνονται
    οι ορίζοντες των ημερών,
    της ισονυχτίας η αντιθετική επιφάνεια.
    Όλα τα εγκλήματα της ζωής,
    πανουργίες, φόνοι
    ξαναζούν απάνω στο σιντέφι και τον όνυχα
    όπου επίπονα γλιστρούν
    άκαρδου νου τα φιλντισένια σύμβολα".

    Φυσικά, πάντα υπάρχει έδαφος για υπερβάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ανώνυμε, πρώτε,
    Ευχαριστώ για το "εύγε", αλλά, σε διαβεβαιώ, δεν έκανα τίποτα, για να δημιουργηθεί αυτή η κινητικότητα στο σκάκι - πέραν της αρχικής τοποθέτησης σκακιέρας στη βιβλιοθήκη.
    Το να αποκτήσουν, όμως, ανάλογους χώρους τα σχολεία, ε, ναι, δίκιο έχεις, αυτό μπορεί να είναι πολύ εύκολο και αξιομίμητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμε δεύτερε,

    Ωραία η πρότασή σου, για παρτίδες ανάμεσα σε καθηγητές και μαθητές. Ανεπίσημα έχουν γίνει και γίνονται. Τώρα, αν είναι να φοβόμαστε την ήττα, τι πρέπει να κάνουμε με τη νίκη; Δεν είναι συνήθως πιο επικίνδυνη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ηλία,

    Κάθε πρόταση ευπρόσδεκτη. ( Εγώ θα προωθήσω αυτή για τον καφέ!..)
    Σκακιστικά βιβλία σχεδόν δεν έχουμε. Σιγά σιγά. Είναι στο πρόγραμμα, πάντως.
    Η χαρά μας που πέσαμε πάνω στο ιστολόγιό σου, ασφαλώς, είναι ευκόλως εννοούμενη. Θεωρώ ότι τα παιδιά θα βρουν πολλά ενδιαφέροντα εκεί.
    Εφόσον είσαι στην Αθήνα και θέλεις, έχεις από τώρα πρόσκληση για την πρώτη επόμενη σκακιστική μας δραστηριότητα.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Mareld,
    Καλώς την κοπέλα μας!
    Σοφά τα λέει ο Κασπάροφ. ( Κι αλίμονο αν δεν πρόσθετες τις βιβλιογραφικές σου προσθήκες!)Αυτό το "ο δυσκολότερος αντίπαλος είναι ο εαυτός μου" εξαιρετικό στη σύλληψή του - και δε χρειάζεται να είσαι καταθλιπτικός για να το πεις!

    Να σου αφιερώσω κι εγώ μια ποιητική παραπομπή στο θέμα μας, που δεν την έβαλα στην ανάρτηση:
    Το σκάκι, του αγαπημένου Μανόλη Αναγνωστάκη ( μπορούμε, λογοπαικτικά και χωρίς διάθεση για ασέβειες, μόνο για σήμερα, να τον πούμε ..."Αναγνωσκάκη;):
    Έλα να παίξουμε.
    Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου .
    (Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη.
    Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη)
    Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
    (Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
    Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα)
    Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου.
    Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω ;
    (Τραβάνε μπρος, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα)
    Όλα , και τα άλογά μου θα στα δώσω.
    Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω.
    Που ξέρει μόνο σ ένα χρώμα να πηγαίνει
    Δρασκελώντας τη μια άκρη ως την άλλη
    Γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
    Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
    Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.
    Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα.

    Καλό βράδυ, mareld

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χριστίνα,
    ...Καρφώθηκες! ...Ώστε, εσύ φωνάζεις στη βιβλιοθήκη, ε;!;
    ( Μια λύση είναι να παίζεις σκάκι, οπότε όλα λύνονται αυτομάτως! ) :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αλκίνοε,
    Ξαναευχαριστούμε. Για όλα. Λόγια, έργα.
    Λες πως δεν έκανες και πολλά πράγματα. Νομίζω πως πολλές φορές γεννιούνται αντιδράσεις και εν αγνοία του υποκειμένου που τις προκαλεί. Ή, τουλάχιστον, χωρίς την απόλυτα συνειδητή πρόθεσή του.
    Κι έχει τη γοητεία της αυτή η "ανταλλαγή", η αλληλεπίδραση των ανθρώπων.
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Λίλα,
    Ναι, ναι. Κι ο Πορτοκάλογλου μας έκανε να λέμε "όλα γίνονται και όλα ξεγίνονται"..

    Και παρόλο που έχω αρχίσει και κουράζομαι - διατί να το κρύψωμεν..- από τις μπλογκικές φιλοφρονήσεις, οφείλω να πω πως αυτά τα "κατορθώματα" προϋποθέτουν καλό κλίμα, καλές σχέσεις, άξιους συναδέλφους, συνεργασία με συναδέλφους και παιδιά, μια βάση-δημιουργό όρεξης και έμπνευσης.

    Και εκεί τα έχουμε καταφέρει, ευτυχώς: υπάρχει και στηρίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις