...πάει το βουνό στο Μωάμεθ

Το βουνό στο Μωάμεθ, λοιπόν, ή αλλιώς απροσδόκητες συναντήσεις, φρέσκες προτάσεις, ευχάριστα ξαφνιάσματα, που προσφέρουν διαφορετικές γωνίες θέασης των πραγμάτων. Και που μας φέρνουν κοντά πράγματα που πιθανώς θα έμεναν για πάντα μακριά μας.

Δυο παραδείγματα σήμερα από το χώρο της τέχνης. Και που μπορούν να μας ωθήσουν σε ανάλογες σκέψεις για ένα ανοιχτό στην κοινωνία σχολείο:

1) Διαβάζουμε στη σημερινή Ελευθεροτυπία:

"Τρατάρισμα διαρκείας"
"Οταν ένα μουσείο θέλει να γίνει φιλικό στο κοινό, μπορεί.
Το απέδειξε το βράδυ της Παρασκευής το Επιγραφικό Μουσείο. Κατάφερε χωρίς δραχμή από το κράτος να κινητοποιήσει τους γύρω μικροεπιχειρηματίες, καλλιτέχνες και φοιτητές για να στηθεί η πρώτη γιορτή γνωριμίας του με τη γειτονιά του.
Από μακριά έβλεπες φωταγωγημένη την είσοδο και κόσμο στην, ερημική συνήθως, οδό Τοσίτσα. Γονείς με παιδάκια μπαινόβγαιναν και μερικά προσπαθούσαν να πατήσουν τα αρχαία γράμματα που στροβιλίζονταν στις πλάκες της εισόδου. Οταν φτάσαμε είχε αρχίσει η αφήγηση παραμυθιών συνοδεία δίαυλου κι άλλων αρχαίων οργάνων σε μια αίθουσα με πλήθος σιωπηλές ψηλόλιγνες ενεπίγραφες στήλες. Μικροί - μεγάλοι καθισμένοι σε μαξιλάρια, είχαν βυθιστεί στη μαγεία του παραμυθιού.

Την ίδια ώρα κάποιοι στο αίθριο ανακάλυπταν ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα σύγχρονες εικαστικές δημιουργίες καμωμένες από μέταλλο και φως και στο βάθος φωτογραφίες από την ταινία «Η περίπτωση Ευρυδίκη» του Φρέντυ Βιαννέλη, με πρωταγωνιστές εξαρτημένα άτομα -από τότε που ακόμα κατοικοέδρευαν στην Τοσίτσα. Σε μια ήσυχη γωνιά δυο-τρεις παρακολουθούσαν ταινία για τον ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, γέννημα θρέμμα Εξαρχείων.

Είναι αλήθεια πως τα εκθέματα του Επιγραφικού δεν είναι γοητευτικά γλυπτά ή άλλα αξιοθαύμαστα έργα τέχνης που μπορεί ο καθείς να απολαύσει. Οι αρχαίες επιγραφές δεν είναι μόνο δυσερμήνευτες ως κείμενο, απαιτούν και γνώση του ιστορικού πλαισίου. Δεν είναι, όμως, ανάγκη να είσαι τέρας μόρφωσης για να διαβείς το κατώφλι του. Οι 2monochannels (Βασίλης Μπούλης και Γιώργος Λαμπρόπουλος) προτείνουν έναν εναλλακτικό τρόπο προσέγγισης των αυστηρών εκθεμάτων. Δύο μήνες εργάστηκαν σε αίθουσα του μουσείου και συνέθεσαν μια διαδραστική εγκατάσταση. Πάνω σε ένα βωμό, στους τοίχους και σε δύο ενεπίγραφες μαρμάρινες στήλες προέβαλλαν ολογράμματα, σχέδια και χρώματα συνοδεία ήχων που σε ταξίδευαν στα βάθη των αιώνων. Το ελκυστικό θέαμα καλό θα ήταν να παραμείνει στο μουσείο.

Οι καλεσμένοι αποχωρούσαν κρατώντας δύο όμορφα δώρα: το Ημερολόγιο 2010 του μουσείου και ένα μπισκότο σε σχήμα ελαφιού φτιαγμένο με την αρχαία συνταγή από σιτάρι, μέλι και σουσάμι. Το ζύμωναν για τη γιορτή του μηνός Ελαφηβολιώνος (Μάρτιος-Απρίλιος) που ήταν αφιερωμένη στη θεά Αρτεμη Ελαφηβόλο. Πανευτυχής η διευθύντρια του μουσείου Μ. Λαγογιάννη-Γεωργακαράκου τούς καλούσε να πηγαίνουν καθημερινά (η είσοδος είναι δωρεάν) ακόμη και για να διαβάσουν με την ησυχία τους ένα βιβλίο. "
Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

2) Απολαύστε τώρα το βίντεο που ακολουθεί και που μας το έστειλε ο φίλος μας Γιάννης Μ. ( Γιάννη, χρόνια πολλά!)

Βρισκόμαστε στην κεντρική αγορά της Valencia. Τραγουδιστές της όπερας της πόλης είναι μεταμφιεσμένοι σε πωλητές. Ξαφνικά από τα μεγάφωνα αρχίζει να ακούγεται μουσική από την όπερα Traviata του Verdi και...

(Υπέροχο δεν είναι;)

( Πάντα υπάρχουν τρόποι για να γίνουν ελκυστικά τα πράγματα, για να τα γνωρίσουμε από μια άλλη τους όψη, πάντα υπάρχει καιρός να αναθεωρούμε παγιωμένες αντιλήψεις. Στην εκπαίδευση;)