Σαλιγκάρια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα


Η αυριανή μέρα των μέσων μαζικής μεταφοράς, παρά το δωρεάν εισιτήριο στις συγκοινωνίες που θα προσφέρει, θα βρει τους πολύ περισσότερούς μας κλεισμένους στα αυτοκίνητά μας και τα πεζοδρόμια εξαφανισμένα κάτω απ' αυτά.
Από πουθενά ο έλληνας δε φαίνεται να καλλιεργεί την περιβαλλοντική του συνείδηση. Αλλά και όσοι το καταφέρνουν κερδίζουν, απλώς, μεγαλύτερο μερίδιο στη θλίψη, καθώς αντικρύζουν τις αδιόρθωτα αβίωτες πόλεις τους. Δυστυχώς, η χρήση του Ι.Χ ενθαρρύνεται πανταχόθεν, το συγκοινωνιακό δίκτυο αδυνατεί να προσφέρει ισχυρή εναλλακτική πρόταση, οι πεζοί κι οι ποδηλάτες βρίσκονται λες υπό διωγμόν, ο πολεοδομικός σχεδιασμός λες και δεν αφορά κανένα.

Κι όμως. Συγκοινωνιολόγοι, πολεοδόμοι, πολιτικοί μηχανικοί μελετούν, συμβουλεύουν, προτείνουν. Εκείνο που για την ώρα λείπει είναι μια κοινωνία που να απαιτεί και να το δείχνει και μια πολιτεία που θα τολμήσει τομές. Παραδείγματα από άλλες πόλεις του εξωτερικού, παλιότερα και πρόσφατα, υπάρχουν άλλωστε αρκετά Κι αν δεν είναι τα πάντα εφικτά, περιθώριο για βελτιώσεις όλοι συμφωνούν πως υπάρχει.

Για το ελάχιστο της διαμόρφωσης της περιβαλλοντικής συνείδησης, το σχολικό μας ιστολόγιο επιλέγει και αναρτά εκτεταμένα αποσπάσματα από δύο άρθρα της Καθημερινής της Κυριακής, 20-09-09, και, καθώς και φέτος, χάρη στην αγαπημένη συνάδελφο Στέλλα Χριστοπούλου, η περιββαλλοντική ομάδα τοιυ σχολείου είναι ήδη υπό σχηματισμό, περιμένει με ενδιαφέρον τις προτάσεις σας.


1)
Ολο το κέντρο της Αθήνας
ένας πεζόδρομος

Το ΕΜΠ προτείνει να μην κυκλοφορούν αυτοκίνητα από Μοναστηράκι, Σύνταγμα μέχρι και τον ναό του Ολυμπίου Διός
Του Γιαννη Eλαφρου

Το κέντρο της Αθήνας μπορεί (επιβάλλεται) να αλλάξει, η χρήση αυτοκινήτου μπορεί να περιοριστεί δραστικά και να απελευθερωθεί χώρος για δεντροφύτευση και περίπατο και ο μεγάλος όγκος των μετακινήσεων να γίνεται από τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς (μετρό, τραμ, λεωφορεία), το ποδήλατο και... το περπάτημα. Ονειρο θερινής νυκτός; Οχι, σύμφωνα με το συμπέρασμα που προκύπτει από την πρόταση του Εργαστηρίου Βιώσιμης Κινητικότητας του ΕΜΠ για μια «άλλη Αθήνα». Oπου συνέθεσε και επεξεργάστηκε μελέτες επιστημόνων, εμπλουτίζοντας με νέες προσεγγίσεις.
«Με την υλοποίηση της πρότασης, το σύνολο της επιφανείας που περιλαμβάνει το Μοναστηράκι και την Πλάκα, το εμπορικό και διοικητικό τρίγωνο, τους αρχαιολογικούς χώρους (Ακρόπολη και Φιλοπάππου), την ενότητα Πλατεία Συντάγματος, Βουλή, Εθνικός Κήπος και Ζάππειο, μέχρι και τον ναό του Ολυμπίου Διός θα λειτουργήσει ενιαία και χωρίς εσωτερικές περικοπές από οδική κυκλοφορία! Πρόκειται για ρεαλιστική πρόταση με την οποία διαμορφώνεται ένα ποιοτικά αναβαθμισμένο, αισθητικά και περιβαλλοντικά, αστικό τοπίο», τονίζει στην «Κ» ο συγκοινωνιολόγος κ. Θάνος Βλαστός, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Τοπογράφων του ΕΜΠ. Ας δούμε αναλυτικότερα τις προτεινόμενες παρεμβάσεις:
1. Πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου
2. Ενοποίηση της «τριλογίας» της Πανεπιστημίου με το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων
3. Επέκταση της γραμμής του τραμ από την πλατεία Συντάγματος προς Πανεπιστημίου και Πατησίων και σύνδεση με άλλη γραμμή τραμ, που θα ανεβαίνει την Αλεξάνδρας.
4. Πεζοδρόμηση της Βασιλίσσης Ολγας.
5. Μείωση του πλάτους του οδοστρώματος της Βασιλίσσης Σοφίας.
6. Πεζοδρόμηση της Ηρώδου Αττικού.
7. Πεζοδρόμηση της οδού Αθηνάς και του τμήματος της Ερμού από Μοναστηράκι σε Θησείο.
8. Ενοποίηση του Πνευματικού Τριγώνου.


2) Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν
του Στράτου Παπαδημητρίου, συγκοινωνιολόγου

Οι «αρμόδιοι» μας έχουν σχεδόν πείσει ότι για το κυκλοφοριακό δεν ευθύνεται κανείς και ότι η συμφόρηση λαμβάνει τον χαρακτήρα της νομοτέλειας. Τα πράγματα δεν είναι όμως έτσι και σαφώς μπορούν να αλλάξουν.
. Κατ’ αρχάς οφείλουμε να παρέχουμε αξιόπιστες και ποιοτικές εναλλακτικές λύσεις στη χρήση του Ι.Χ. αυτοκινήτου. Αυτό απαιτεί την άμεση ενίσχυση των αστικών συγκοινωνιών στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για τις μεταφορές, υποστηριζόμενου από γενναίες επενδύσεις στα σταθερά, αλλά και επίγεια μέσα μεταφοράς, και βασισμένου σε ρητή πολιτική απόφαση ανάπτυξης και προώθησης των δημόσιων συγκοινωνιακών υπηρεσιών ως την εναλλακτική πρόταση στην κατασκευή νέων έργων οδικής υποδομής.
Δεύτερον, πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της στάθμευσης, παρά την οδό με τον αυστηρό περιορισμό της. Τρίτον, πρέπει να οργανώσουμε καλύτερα την πόλη σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της (φόρτωση - εκφόρτωση, διανομές, ταξί, σχολικά, τουριστικά λεωφορεία, κ.λπ.), παράλληλα με την όσο γίνεται μεγαλύτερη πεζοδρόμηση τμημάτων του κέντρου της πόλης και αποκλεισμού της κυκλοφορίας των Ι.Χ. αυτοκινήτων.
Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός ενιαίου κέντρου αποφάσεων τόσο για το συγκοινωνιακό όσο και για το κυκλοφοριακό. Η διάχυση της ευθύνης ανάμεσα σε πέντε υπουργεία, δέκα οργανισμούς, πενήντα δήμους με επικαλυπτόμενες αρμοδιότητες οδηγεί όχι μόνο σε σύγχυση, αλλά και στην αδυναμία ανάληψης και χρέωσης της αντίστοιχης ευθύνης στον οποιονδήποτε.








Σχόλια

  1. Αναρωτιέμαι αν είχες ένα προσωπικό blog τι διαμάντια θα έγραφες...

    Εγώ πάντως έτσι κ αλλιώς μετακινούμε χωρίς αμάξι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολλές φορές σκέφτηκα την λύση του ποδηλάτου για τις μετακινήσεις μου. και μετά οραματίστηκα έναν αδιάφορο έλληνα οδηγό (ίσως κι εμένα) να περνάει δίπλα μου. πραγματικός εφιάλτης. πρέπει να αναπτύξουμε οικολογική συνείδηση. πρέπει να βοηθήσουν όλοι. και αυτοί που υποτίθεται ότι σχεδιάζουν το μέλλον μας αλλά και ο καθένας από μας με τις καθημερινές μας συνήθειες. πολύ καλή η σημερινή ανάρτηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παραλίγο, Διονύση, να πιστέψω πως ζω στη Σουηδία ή τη Δανία. ΚΙ όμως οι προτάσεις των ειδικών δε μοιάζουν ανεδαφικές. Όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημήτρη,
    Κι εμένα μ'αρέσει πολύ. Μπορεί τα κίνητρά του να ήταν...ερωτικά, αλλά καταλήγει να είναι μια χαρά όραμα για την Αθήνα:-)
    Σε διαφήμιση τράπεζας; Δεν το ήξερα! ( Είναι σίγουρη η τράπεζα πως με το Δεληβοριά θα κάνει σεφτέ;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ροδούλα,

    Αντιπαρέρχομαι το κοπλιμέντο θυμίζοντας πως το σχολικό μπλογκ το βλέπουμε όπως γράφουμε και στην "επικεφαλίδα" του. Χώρο που προωθεί τον προβληματισμό, το διάλογο, την ανάπτυξη της κρίσης, που απλώνει τον ορίζοντα των αισθητικών μας δεδομένων, αλλά και ευκαιρία έκφρασης των παιδιών, "έκθεσής" τους σητν κριτική των άλλων κπλ.
    Όχι πως τα καταφέρνουμε όλα αυτά - ως στόχους τα αναφέρω.
    Το ότι (το πολύ) μεγάλο μέρος της συγγραφής των αναρτήσεων διεκπεραιώνεται από 1-2-3 άτομα είναι η (προσωρινή, ελπίζω) αποτυχία του, η οποία παράλληλα φανερώνει και το γνωστό νεοελληνικό πρόβλημα της ελλειματικής συμμετοχικότητας.

    Στα γράφω όλα αυτά, roadartist, απαντώντας στο γιατί δε σκέφτηκα ποτέ ένα προσωπικό μπλογκ. Είναι πολύ διαφορετικός, δηλαδή, ο προσανατολισμός τους.

    ( Χωρίς αμάξι; Ε, κάπου θα συναντηθούμε, δεν μπορεί!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βαγγέλη,

    Μια χαρά επιμερίζεις την ευθύνη. Αν την αναλάμβαναν όλοι, ε;...
    Όσο για το όνειρό σου, μη φοβάσαι. "Δίπλα" σου, γράφεις, θα περάσει ο οδηγός. Φτηνά τη γλιτώσαμε! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θερσίτη,

    Είδες; Δεν είναι αθεράπευτα αιθεροβάμονες και ανεδαφικοί οραματιστές οι άνθρωποι. Επιστήμονες είναι. Συγκοινωνιολόγοι είναι, πολεοδόμοι, που εκφράζουν γνώμες και προτάσεις έχοντας πολλές μελέτες στα χέρια τους και στα συρτάρια τους.

    ...και στα συρτάρια τους...και στα συρτάρια τους...και στα συρτάρια τους...

    ΥΓ. Εκείνο το τελευταίο "όμως" του κειμένου σου σαν υποψία γκρίζου σύννεφου στον ορίζοντα είναι, βρε παιδί μου. Φύσα το να φύγει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. όλα αυτά λογικά και χωρίς επεξήγηση.. άλλωστε κ το δικό μου καλώς ή κακώς προς τα εκεί κλείνει κάποιες στιγμές..
    Καλή συνέχεια στο όμορφο blog με το πολύ καλό όμορφο στόχο σας.. που το πετυχαίνεται κατά πολύ (αλλά είπαμε δε θες κομπλιμέντα :) οπότε οκ..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τον τελευταίο καιρό, διονύση, πολλοί συμπολίτες μας καπνιστές μπαίνουν στη διαδικασία της διακοπής του καπνίσματος, απευθύνονται στα ειδικά ιατρεία, όπου έχει αυξηθεί η προσέλευση και γενικά το τοπίο αλλάζει στους χώρους δουλειάς.
    Κοροϊδεύαμε τον Αβραμό, αλλά τόλμησε να πει στοπ και η κοινωνία άρχισε να προσαρμόζεται, θέλοντας και μη.
    Αν κάποιος πει στοπ και στη χρήση του ΙΧ σε όλο το λεκανοπέδιο, θα έχουμε σε λίγο μια άλλη πόλη.
    Τότε μόνο θα αφήσουμε το αυτοκινητάκι και θα αναζητήσουμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, θα πιέσουμε για καλύτερη συγκοινωνία, για ποδηλατοδρόμους, για έλεγχο παράνομης στάθμευσης. Τώρα είμαστε αλληλέγγυοι στο γάϊδαρο που κλείνει τη διάβαση, γιατί όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι.
    Η Αθήνα πια δεν σώζεται με ημίμετρα. Το είδαμε και με το μετρό και την αττική οδό. Το ΙΧ εξοβέλισε σε χρόνο ρεκόρ τις αποσυμφορήσεις που προέκυψαν και πάλι πήζουμε παντού.
    Καλή δύναμη, πρώην συμπολίτες μου, μια κυνηγημένη πεζοπόρος στην πόλη σας, σας συμπαρίσταται ολόψυχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προς ανώνυμη :
    «Κυρία» μου είμαι εγώ που διέγραψα το ολιγώτερο συκοφαντικό και αναληθέστατο για μένα σχόλιο.Εάν θέλετε να διασταυρώσετε το ποιος είμαι μπορείτε να με πάρετε στο 210 9414418 9-2 κάθε πρωϊ,χρησιμοποιώντας την ανωνυμία σας.Θα έχετε ότι ζητήσετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αναστασία,

    Τι καλά που τα γράφεις! Απολύτως σύμφωνοι σε όλα. ( Η μόνη ίσως ενστασούλα μου είναι πως δεν έχω όρεξη να είμαι αλληλέγγυος με κανένα γάιδαρο που κλείνει τη διάβαση..)

    Και - αστείο..- ίσως η ίδια η αδιέξοδη κατάσταση μας ("τους") πείσει κάποια ωραία μέρα να αντιληφθούν την ανάπτυξη μιας πόλης αλλιώς, κάτι σαν ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου, που έλεγε για άλλο λόγο και αιτία ο ποιητής..

    Τη ζήλεια μου για το περήφανο και αγέρωχο "πρώην" της τελευταίας παραγράφου σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ένας μεγάλος αναστεναγμός μου βγαίνει, ρε παιδιά. Θυμάμαι τον εαυτό μου μια μέρα του 1978, 17 ετών τότε, σε ένα λεωφορείο να πηγαίνουμε σημειωτόν στην Βασιλίσσης Σοφίας. Μέσα μου αποφάσισα πως θα 'θελα να ζήσω σ' ένα κόσμο πράσινο, ήσυχο, χωρίς αυτές τις λαμαρίνες των 8 τ.μ. η κάθε μία να μου κόβουν τον ζωτικό μου χώρο.
    30 χρόνια μετά. Ακόμη ονειρεύομαι τον ίδιο κόσμο. Οι λαμαρίνες πολλαπλασιάστηκαν. Αυτή τη στιγμή 8 τουλάχιστον εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα (8 τ. χμ., σωστά;) της Αθήνας (δεν θα 'χουμε 1.000.000 αυτοκίνητα;) αντί να είναι δέντρα, είναι συστήματα εκπομπής καυσαερίων. Βάλε και τα εργοστάσια, βάλε τα πλαστικά, γεμάτα χημικά τρόφιμα, βάλε τα μολυσμένα νερά. Το νοσοκομείο Παίδων φτιάχνει μια γιγαντιαία ογκολογική πτέρυγα και η κοινοπραξία το διαφημίζει ως αγκαλιά, ενώ κάθε μέρα βλέπω όλο και περισσότερα παιδάκια με μάσκες. Αγκαλιά θανάτου, αγκαλιά πώλησης ψυχών.
    Γιατί ρε κακούργοι του άθλιου, ψωριάρικου κράτους μας; Γιατί μου σκοτώσατε το παιδικό μου όνειρο; Γιατί καταδικάζετε αυτές τις ψυχές στη φρίκη; Γιατί θέλετε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο κρέας για τους όλο και περισσότερους γιατρούς σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις