κ.Πρωτονοταρίου, ευχαριστούμε!

Δε θα τη γνωρίζαμε, αν δε διωκόταν. Δε θα διωκόταν αν δεν έκανε τη δουλειά της.
Την έκανε, όμως. Και με το παραπάνω. Δίνοντας απ' τον εαυτό της. Προσπαθώντας, να καλύψει κενά που η ίδια η Πολιτεία έχει υποχρέωση να καλύπτει.
Τα κωμικοτραγικά: Ενώ εκκρεμεί η δίωξή της ( η δίκη έχει καθοριστεί για τις 20 Ιανουαρίου 2010) την κ. Πρωτονοταρίου τη δέχθηκε ο υπουργός παιδείας ο οποίος και δήλωσε θετικός για τη δουλειά της - για την οποία διώκεται!!!

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
Η κ. Στέλλα Πρωτονοταρίου ήταν για δέκα χρόνια διευθύντρια στο 132ο δημοτικό σχολείο της Γκράβας, ένα σχολείο με 70% μετανάστες μαθητές. Στα δέκα χρόνια αυτά, με τη συνεργασία δασκάλων και γονέων ανάλαβε μία σειρά δράσεων, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του σχολείου τα οποία καταλαβαίνει κανείς πως, λόγω και μόνης της σύνθεσης του μαθητιού πληθυσμού, ήταν τεράστια.

* έφτιαξαν τάξεις υποδοχής για παιδιά που δε γνώριζαν ελληνικά,

* έκαναν τις συναντήσεις με τους ξένους γονείς με τη βοήθεια μεταφραστών,

* οργάνωσαν, εκτός διδακτικού ωραρίου μαθήματα ελληνικών στους γονείς και

* μαθήματα μητρικής γλώσσας σε αλλόγλωσσους μαθητές.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Τα πάντα έγιναν με τη συνεργασία των εκπαιδευτικών και την υποστήριξη των γονιών. Μια μικρή εκπαιδευτική όαση ξεφύτρωνε σε μια από τις πιο δύσκολες περιοχές όπου οι εκπαιδευτικοί συνήθως αποφεύγουν να πλησιάζουν. Ένα σχολείο της αποδοχής όλων, της χαράς, της δημιουργικότητας - όπως η ίδια το ονομάζει - δημιουργούνταν, μέσα στα δέκα αυτά χρόνια…

…Ένα σχολείο που σκόνταψε στην ανυπαρξία ενός υποστηρικτικού θεσμικού πλαισίου. Έτσι, η κ. Πρωτονοτάριου, αντί να τιμηθεί από τους φορείς της Παιδείας διώκεται για το γεγονός ότι παραχώρησε σχολικό χώρο για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των αλλοδαπών μαθητών, το διάστημα 2005 2007!

μια τηλεφωνική συνέντευξη της κ.Στ. Πρωτονοταρίου που βρήκαμε στο youtube

Παραθέτουμε λίγα αποσπάσματα από τα λόγια συνέντευξή της που δημοσίευσε η Καθημερινή της Κυριακής στις 13 -9-09:
" Η επιβράβευση [του εκπαιδευτικού], η ανατροφοδότηση δεν είναι απαραίτητο να έρθει μόνο από την Πολιτεία ή το υπουργείο. Αποδοχή είναι το χαμόγελο των παιδιών, η αντίδρασή τους όταν σε βλέπουν μετά από χρόνια, το χάιδεμα του γονιού και το ευχαριστώ στα μάτια τους, η χαρά των εκπαιδευτικών που βλέπουν ότι κάνουν κάτι δημιουργικό"

" Το πολυπολιτισμικό σχολείο είναι το σχολείο της αποδοχής όλων, της χαράς, της δημιουργικότητας, το οφείλουμε σε όλα τα παιδιά. Η αξιοποίηση του πολιτισμού, της γλώσσας, της κουλτούρας που μεταφέρουν οι μετανάστες μαθητές δεν είναι μόνο σε όφελος των ιδίων, αλλά και των Ελλήνων. Ετοιμάζουμε πολίτες για τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες και οφείλουμε να έχουμε ένα σχολείο που να ανταποκρίνεται σ' αυτές τις ανάγκες. Το σχολείο δεν κάνει μεταναστευτική πολιτική, δεν αποφασίζει για το αν θα μπουν μετανάστες στη χώρα. Αντιμετωπίζει μια πραγματικότητα και έχει την υποχρέωση να δίνει σε όλα τα παιδιά τις ίδιες ευκαιρίες."

"[Το σχολείο] πρέπει να είναι δημοκρατικό και ανθρώπινο. Πρέπει να δίνει μορφωτικά αγαθά σε όλα τα παιδιά, να μην τα κατηγοριοποιεί, να αποδέχεται τη διαφορετικότητά τους - είτε αυτή είναι λόγω καταγωγής είτε λόγω φύλου είτε λόγω ιδιαιτεροτήτων - , να διδάσκει ανθρώπινες αξίες -αλληλεγγύη, σεβασμό και αποδοχή του άλλου, όποιος κι αν είναι. Με στόχο; Ούτε ένα παιδί εκτός σχολείου"
"Η αυτοεκτίμηση, ο αυτοσεβασμός,η επικοινωνία, η συνεργασία, το πώς θα κάνουμε σχέσεις, πώς θα διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας, τις αποτυχίες και τις επιτυχίες μας είναι πράγματα που πρέπει να δουλευτούν στο σχολείο. Πρέπει να προετοιμάζει τα παιδιά να σταθούν στη ζωή τους, να γίνουν πολίτες χρήσιμοι και ενεργοί και, κυρίως, να γίνουν ευτυχισμένοι."

Στην ερώτηση αν θα συμβούλευε ένα νέο συνάδελφο να πάρει το δρόμο της εκπαίδευσης, η κ. Πρωτονοταρίου απαντάει:

" Φυσικά να τον πάρει! Γνώσεις, διάβασμα, επαφή με τα σύγχρονα εκπαιδευτικά εργαλεία, την επιστημονική έρευνα και κυρίως όραμα - αυτά θα χρειαστεί. Και από κει και πέρα ας προχωρήσει φεύγοντας από το στενό πλαίσιο ενός δημοσίου υπαλλήλου. Ο εκπαιδευτικός είναι κάτι πολύ παραπάνω από δημόσιος υπάλληλος, γιατί έχει να κάνει με την ψυχή των παιδιών, έχει τεράστια ευθύνη.Αυτή την ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και στα παιδιά καλείσαι να υπηρετήσεις. Και πραγματικά αξίζει τον κόπο."

Αυτή η γυναίκα στις 20 Ιανουαρίου 2010 θα είναι κατηγορούμενη στο δικαστήριο.
Ευτυχώς που δε δικάζονται και τα οράματα.

σημ.τις φωτογραφίες τις πήραμε από το "Κ" της Καθημερινής (13-9-09)