Με σηκωμένα τα χέρια ή τα μανίκια;


Οι φωτιές του Αυγούστου ήρθαν κι αυτές να προσθέσουν το βάρος τους στη συσσωρευμένη απογοήτευση των πολιτών, που βλέπουν την κοινωνία τους βαλτωμένη, να μην προχωράει. Ποια η θέση ενός ευσυνείδητου πολίτη; Ποια αντίδραση μπορεί να έχει, ποια στάση, αν θέλει να εξακολουθεί να ονειρεύεται πως πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτιώσεις;

Σ' αυτή την κατεύθυνση κινείται ο προβληματισμός της Τασούλας Καραϊσκάκη, στο άρθρο της με τίτλο " Χείμαρρος ιδεών για τηλε-κατανάλωση " ( "Καθημερινή", 30 Αυγ. 2009).

" Μια πλημμυρίδα αναλύσεων των αιτιών της μεγάλης πυρκαγιάς στη βορειοανατολική Αττική, από δημοσιογράφους, πολιτικούς, επιστήμονες, ιθύνοντες συνόδευσε την καταστροφή. Μαζί με τα πολλαπλώς αναμασημένα (απουσία πρόληψης, κρατική αβελτηρία, ανικανότητα, δυσκαμψία, ασυνεννοησία εντός του κατασταλτικού μηχανισμού) κι ένα πλήθος διαφορετικών (ευφάνταστων ή αιρετικών) απαντήσεων στο «τι έφταιξε». Επόμενη μέρα. Ενας νέος χείμαρρος συμβουλών, παροτρύνσεων, γνωμών, ειδικών υπομνήσεων, μελετών για το «τι πρέπει να γίνει». Γενικόλογες αδιερεύνητες προτάσεις ή σημαντικές τεχνικές επισημάνσεις, συχνά διαμετρικά αντίθετες. Και «ναι» και «όχι» στην αναδάσωση, και «ναι» και «όχι» στην τοποθέτηση κορμοπλεγμάτων, και «ναι» και «όχι» στις αντιπυρικές λωρίδες, και «ναι» και «όχι» στη βόσκηση στο δάσος. Ο νους θολώνει, μπερδεύεται, αδυνατεί να σχηματίσει μια καθαρή εικόνα.

Από τα ΜΜΕ παρελαύνουν αμέτρητοι λαλίστατοι «σωτήρες». Και αίφνης αντιλαμβάνεσαι ότι δεν θέλεις να συμμετάσχεις σ’ αυτήν την επίδειξη σοφίας, σ’ αυτήν την παράτα λαμπρών ιδεών, ότι για άλλη μια φορά μια μεγάλη καταστροφή, αντί να προξενήσει οδύνη και σιωπή, αναδίπλωση, αθόρυβο απολογισμό και άμεσα μέτρα, γίνεται πανηγύρι, θέαμα, κατανάλωση. Διότι, τι ενδιαφέρει τον κοινό θνητό, π. χ. το μνημόνιο ενεργειών, οι αναλύσεις ρίσκου, τα μοντέλα εκτίμησης, οι γραμμές ζωής; Σίγουρα είναι χρήσιμα όλα αυτά, αλλά για τα κυβερνητικά επιτελεία. Αυτά οφείλουν να συνεργάζονται με τους ειδικούς, να «φωτίζονται» και να δρουν. Οχι απλά να εξαγγέλουν, για τη συλλογή ψήφων.

Κι ο πολίτης, θα πρέπει να μένει αμέτοχος; Κάθε άλλο. Μόνο που η πληθωρική τηλεοπτική ενασχόληση με τον πολίτη, την «εκπαίδευσή του», «την αλλαγή νοοτροπίας του» (ανακουφιστική κατακλείδα όλων των τηλε-πάνελ») απλά διασκεδάζει εντυπώσεις, χαϊδεύει τ’ αυτιά, ξεγελά. Η εκπαίδευση δεν είναι κάτι αφηρημένο, θεωρητικό. Δεν προκύπτει από λόγια του αέρα, δηλαδή το μηδέν. Αλλά από τη γνώση που φυτεύεται και ριζώνει στη συνείδηση με πράξεις. Με συμμετοχή στη «δημιουργία του ανθρώπου από τον άνθρωπο» που έλεγε και ο Γκαροντί. Του πολιτισμένου ανθρώπου.

Αυτού που αφουγκράζεται, ανασκαλεύει, γρηγορεί, κρίνει, πράττει εκείνο που μπορεί. Ενα προσωπικό έργο μικρό για το κοινό ευ ζην, όπως ο κόκκος της άμμου, σε μια κρίσιμη στιγμή μπορεί να είναι αυθεντικό και μεγάλο. Ενα έργο τόσο ασήμαντο, όσο -για παράδειγμα- το καθάρισμα του περιαστικού αλσυλλίου ή της... πρασιάς, που σε ζυμώνει με τη φύση και κάνει αισθητή την ανάσα της, δεν είναι έργο προσκοπικό, έργο μηχανιστικό, με ηθικό δίδαγμα, αλλά αφύπνιση. Είναι μια απάντηση στο σύνολο των ερωτημάτων που θέτουν στον άνθρωπο η εποχή του, το περιβάλλον του, οι ασχολίες, οι σχέσεις του. Ο κόσμος που βλέπει ένας άνθρωπος που μοχθεί για το σύνολο πριν ή μετά την καταστροφή, που παλεύει να διατηρήσει τον σπόρο της ζωής στην καρβουνιασμένη γη, είναι ένας κόσμος εντελώς διαφορετικός από εκείνον που χαζεύει διά των τηλεοπτικών παραθύρων. Είναι ένας κόσμος αντίθετος στην παρακμή, αν και γεμάτος απορία, ανησυχία, ερωτήματα, κενά. Ομως τα όνειρα των ανθρώπων για κάτι πιο όμορφο, πιο πλήρες, πιο φωτεινό, πιο ευγενές γεννιούνται ακριβώς από τη συνειδητοποίηση αυτού που χάθηκε, αυτού που λείπει, αυτού που μένει ακόμη να δημιουργηθεί..."
(οι υπογραμμίσεις δικές μας)

Κρίνετε την πρόταση που διαβάσατε και, αν θέλετε, προτείνετε κι εσείς.
…Μόνο που, όπως κι η αρθρογράφος επισημαίνει, καλό θα ήταν να μη μείνουμε στη συζήτηση και στις προτάσεις. Να σηκώσουμε τα μανίκια και ν' αρχίσουμε τη δουλειά.
Εσείς; Από πού λετε ν' αρχίζουμε;

Σχόλια

  1. Το κακό έχει παραγίνει.. Διάβασα σήμερα πως ..οι εκλογές "πνίγουν" κατά πάσα πιθανότητα τα αντιπλημμυρικά έργα (http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=78769)..
    Υπάρχει ελπίδα? Δεν ξέρω.. Είμαι όμως διαθέσιμη μαζί σας.., φυσικά με τα μανίκια σηκωμένα.. Δεν έχουμε το δικαίωμα να σηκώσουμε τα χέρια.. έστω κ αν όλα φαντάζουν (είτε είναι) απογοητευτικά.

    Το πως με προβληματίζει.. πάρα πολύ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα και με το άρθρο και τη δική σου προσθήκη, διονύση.
    Προτείνω να αρχίσουμε από το χώρο του σχολείου. Να δούμε τι μπορούμε να φυτέψουμε,έστω σε γλάστρες, τι να περιποιηθούμε, πώς να διαμορφώσουμε το χώρο να γίνει φιλόξενος. Να συγκροτήσουμε μια ομάδα που να φροντίζει για την καθαριότητα της αυλής ή του κήπου, με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Αν δεν δουν ένα δεντράκι να μεγαλώνει στην αυλή τους με τη φροντίδα τους, πώς να νοιαστούν για τα "ξένα" δέντρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο τίτλος ιδιαίτερα ευρηματικός,
    μας καλεί σε ...δράση.
    Ίσως είναι η ώρα εμείς, οι πολίτες, μαθητές, δάσκαλοι, να κάνουμε την υπέρβαση μας, να αφήσουμε την ψυχή μας να πετάξει πάνω από τη νεοελληνική μιζέρια,
    να ονειρευτούμε πρώτα και να δουλέψουμε μετά για τα πράσινα δάση, άλση, κήπους ή γλάστρες που θα δροσίσουν την πόλη μας , τη χώρα μας, τη Γη.
    Πρέπει όμως, κατά τη γνώμη μου, να παλεύουμε σε δυο επίπεδα: το προσωπικό αλλά και το πολιτικό- κοινωνικό, να πιέζουμε με κάθε τρόπο να διευθετηθεί το τεράστιο και καθοριστικό θέμα της χρήσης της γης στην Ελλάδα, να πούμε "φτάνει πιά" , να θυμώσουμε και να αγωνιστούμε για χάρη της ίδιας της ζωής, που χαμογελά μέσα από το θρόισμα των φύλλων, την τρυφεράδα των νεαρών βλαστών, τα χρώματα των λουλουδιών....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Roadartirt,
    Προφανώς και προβληματίζει το "πώς", για τούτο κι αυτή η ανάρτηση. Πέρα και ταυτόχρονα με τις μαζικές διεκδικήσεις, την κοινωνική παρουσία, ο καθένας, ατομικά, στην "περιοχή" του, συλλογικά, όπου και όπως μπορεί, στη γειτονιά του, στον τόπο του, στον επαγγελματικό του χώρο ας βρει τρόπους να εκδηλώσει έμπρακτα την ελπίδα του. Ακόμα κι αν δεν την έχει...ίσως έτσι τη σχηματίσει.
    Να, δες παραπάνω, η gyristroula2 ήδη προτείνει κάτι απτό.
    Ξέρω, σαν δονκιχωτικό είναι, αλλά λέω να το ακολουθήσουμε μέχρι να βρούμε /ακούσουμε κάτι αποτελεσματικότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Gyristroyla2,

    Συμφωνούμε απόλυτα ( Ουδεμία έκπληξις..)Δεν τα θεωρώ καθόλου λίγα αυτά που προτείνεις. Αλλάζουν το χώρο, τις νοοτροπίες, τις διαθέσεις.
    Το περσινό μας πείραμα που ξεκίνησε με μια ομάδα παιδιών η Στέλλα Χριστοπούλου, κυρίως, με την περιποίηση τμήματος του σχολικού κήπου, με τη φύτευση οπωρικών και καλλωπιστικών, τη φροντίδα τους σε διάρκεια χρόνου, μας άφησε έκπληκτους, τουλάχιστον ως προς τη διάθεση και τη συμμετοχή των παιδιών. Τα αποτελέσματα επίσης ικανοποιητικά, μας άνοιξαν την όρεξη ( πέρα από το...κυριολεκτικό μέρος της έκφρασης..)για παρεμβάσεις στο χώρο του σχολείου, εσωτερικό και εξωτερικό, που θα οδηγούν στο δέσιμό μας μ' αυτόν.
    Το φαντάζεσαι να γίνεται σε όλα τα σχολεία; ( Ναι, ξέρω, δε θα γίνει, αλλά δες το σα μια υπόθεση εργασίας, ώστε να φανεί καλύτερα η αξία του)
    Οπότε ... προβλέπεται βαριά χρονιά φέτος, με τις αξίνες και τα φτυάρια στα χέρια σε Άνδρο και Καλλοθέα, ε; :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στέλλα,
    ...κατά φωνήν..

    Γνωρίζοντας τα φετινά σου σχέδια για ...χειρωνακτική δουλειά, νομίζω πως δεν έχω να προσθέσω, εδώ στα σχόλια, τίποτα.
    Περιμένουμε μόνο ανυπομόνως τις σκέψεις σου για τις περιβαλλοντικές δράσεις ( αν τις καταθέσεις και στο μπλογκ μάλιστα...:-) και είμαστε έτοιμοι για συνεργασία. ( Ο πληθυντικός δεν είναι μεγαλοπρεπείας. Ουσιαστικός είναι. Αφορά αρκετούς συναδέλφους!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καταρχάς τα χαιρετίσματα μου σ όλους
    Καλή αρχή ..καλό κουράγιο σ όλους

    Το θέμα άρκετα ευαισθητο και σκλήρο συνάμα !!

    Τις φωτίες δεν τις πήρα χαμπάρι μιας και δεν παρακολούθησα καθόλου τηλεόραση και γενικά τα ΜΜΕ
    Όταν το μαθα ..η αντιδρασή μου έμοιαζε συννηθισμένη 'ξανά φωτίες ..άντε να δούμε ποιος καίγεται πάλι και άντε να μετρήσουμε πόσοι πνεύμονες μα μένουν ακόμα (μιας και είναι ελάχιστ πια )
    Μόνο απελπισία μπορώ να σκεφτώ οτι μου ρχεται .. Το μονπάτι της αποκατάστασης των ζημίων(ότι περιλαμβάνει αυτό ) φαντάζει τεράστιο ...όμως είμαστε διατεθμενοι να το περπατήσουμε ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πιστεύω ότι τα πάντα είναι θέμα εκπαίδευσης. εκπαίδευσης μέσα στην οικογένεια και στο σχολείο. πρέπει να μάθουμε την έννοια του σεβασμού. Σεβασμός στον εαυτό μας, στους δίπλα μας, σεβασμός στη φύση. πως να πείσω τα παιδιά να προσέχουν το περιβάλλον όταν ανοίγω το παράθυρο και πετάω αυτά που δεν θέλω να έχω δίπλα μου. πως να τα ρίχνω στο κράτος που δεν κάνει τίποτα για να σβήσει την φωτιά και να σώσει το σπίτι μου το οποίο το έχτισα μέσα στο δάσος λαδώνοντας, όταν εγώ ο ίδιος δεν φρόντισα να πάρω τα κατάλληλα μέτρα για να προστατευτώ, όταν γέμισα τον τόπο σκουπίδια. όλοι ζητάμε ένα πυροσβεστικό σε κάθε πυρκαγιά να προστατέψει το σπίτι μας. πόσοι όμως σκέφτηκαν την περίπτωση εγκατάστασης μιας αντλίας υψηλής πίεσης. Σηκωμένα λοιπόν μανίκια αλλά και προγραμματισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεια σας,
    ειμαι φοιτητρια στην ιταλια κ παρακολουθω το blog σας, συγχαρητηρια!Ευχομαι κ φετος να περιποιηθειτε το σχολικο σας κηπο,ευαισθητοποιωντας κ αλλους.Αυτη η περαιτερω ευαισθητοποιηση μπορει να γινει εδαφος και εργαλειο για μεγαλυτερο εργο αν θελετε,ετσι απλα!
    Φανταστειτε να μαζευτειτε πολλοι, να καλεσετε κ αλλους απο σχολεια κοντινα των καμμενων περιοχων κ να ενωθειτε μαζι τους αν εχουν ηδη ενεργοποιηθει...
    Φανταστειτε να ενημερωθητε για την διαδικασια αναδασωσης κ την καταλληλη στιγμη πραγματωσης της, αν δεν ξερετε ηδη.
    ...να το πειτε σε συντροφο,φιλους,γειτονες...να ειναι το δικο σας εργο μιας κ η αναδασωση νομιζω πως ειναι δικη μας υπευθυνοτητα κ οχι εθελοντισμος αν το δουμε ρεαλιστικα.Εργο στο οποιο η συμμετοχη των αντιπροσωπων του κρατους μιας και ειναι σχεδον μηδενικη ειναι κ σχεδον αχρειαστη.
    Καλος ο θυμος κ τα ξεσπασματα..αλλα αν αφου καταλαγιασουν δεν μεταμορφωθουν σε δημιουργικη πραξη, τοτε νομιζω πως απλα,ουτοπιστικα κ μαζοχιστικα γεμιζουμε stress.
    Αν καποιος ληστεψει-καταστρεψει το σπιτι μας κ μαζι μ αυτο το δωματιο μας θυμωνουμε!Αφου ξεθυμωσουμε το ξαναφτιαχνουμε,για να μην πω οτι λεμε: Βρε!να η ευκαιρεια! μηπως να το ανανεωνα κ λιγο?
    Μηπως η φωτια μπορει να γινει κ ευκαιρεια για μας?
    Ποιο ειναι το προβλημα με την αναδασωση? Το μεγεθος εκτασης κ απαιτουμενου χρονου η οι παροπιδες μας?
    Σας παρακαλω βοηθηστε με να δω που κανω λαθος?!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ''Είν'οι προσπάθειές μας των συφοριασμένων,είν' οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων...'',για να θυμηθούμε τον-πάντοτινά επίκαιρο-Καβάφη.Οι Μήδοι διαβαίνουν-καθόλου περιέργως-στο τέλος πάντα.Ίσως να φταίει που εμείς εν τέλει 'μηδίζουμε'.Ούτε ένα αυθόρμητο ξέσπασμα,μια σπίθα συλλογικού θυμού!ΈΣΤΩ όπως τότε που έγινε παρανάλωμα η μισή Ελλάδα,μόλις δυο χρόνια πριν.ΤΙΠΟΤΑ.'Σ'αυτόν τον κόσμο που τον καίνε πυρκαγιές,εμείς τα σβήνουμε τα κεριά μας!!!Συμφωνώ κι επαυξάνω με όλες τις απόψεις σας,συμμερίζομαι τις ευαισθησίες κ τον προβληματισμό σας,ΑΛΛΑ δεν-μας- αρκεί.Να σηκώσουμε τα μανίκια ο.κ.,με τις γροθιές τι θα κάνουμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δημήτρη,
    Οι ιδέες με το βιντεάκι πολύ ωραίες. Ευαισθητοποίηση πάντα χρειάζεται. Γιατί, αλήθεια, η αναισθητοποίηση βλάπτει σοβαρά την υγεία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γεια σου Θοδωρή,

    Καλή χρονιά.
    Βλέπεις ότι στο επίπεδο των προτάσεων πάντα δυσκολευόμαστε, όσο κι αν προθέσεις υπάρχουν.Από την άλλη, όμως, έχουμε, πιστεύω, φτάσει σε τέτοιο σημείο που η αντίδραση είναι απαραίτητη - ακόμα κι αν δεν είναι ακόμα η πιο ευφάνταστη ή καίρια ή αποτελεσματική. Αρχικά, ας ΕΙΝΑΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γεια σου, Βαγγέλη,
    ...Και το αστείο είναι πως φαίνονται τόσο απλά να γίνονται, αυτά που αναφέρεις. Δυστυχώς, όμως, προκύπτει πως, εν Ελλάδι τουλάχιστον, οι διαδρομές που πρέπει να διανυθούν μέχρι τα αυτονόητα δεν είναι και τόσο κοντές...Εμείς, στο σχολείο, οφείλουμε να κάνουμε πολλά.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νίκη,
    Καλώς ήρθες. (Ποια νοσταλγία σε κάνει να τριγυρνάς στα μπλογκ του τόπου σου;)
    Δεν ξέρω ποια είναι η πληροφόρησή σου για τα τεκταινόμενα εδώ. Αναδάσωση προτείνουν και επιχειρούν διάφοροι φορείς. Τηλεοπτικοί σταθμοί, δήμοι, σχολεία, σύλλογοι κλπ. Γίνεται σε περιορισμένη έκταση και αρκετά ανοργάνωτα. Δεν είναι, πάντως, και τόσο λίγος ο κόσμος που συμμετέχει, αφήνοντας κάποια Κυριακή τον καναπέ του.
    Εγώ,βέβαια, δεν είμαι ο καταλληλότερος να εκτιμήσω τα δεδομένα της αναδάσωσης σε μια περιοχή που έχει καεί. Διαβάζω από τους ειδικούς αντιφατικά πράγματα.
    Όπως συζητήσαμε και με κάποιους από όσους σχολίασαν παραπάνω, περισσότερο με απασχολεί πώς θα μπορούσαμε μέσα από την εκπαίδευση να ισχυροποιούσαμε την παιδεία έτσι ώστε να διαμορφώνονταν άνθρωποι με πολιτική και οικολογική συνείδηση.
    ( Αχ, το πράσινο του βορρά της Ιταλίας...) :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Άννα,
    (εξακολουθεί να μου φαίνεται παράξενο κι ωραίο που συνευρισκόμαστε εδώ!..)

    Ωραία τα λέει ο Καβάφης. Και ωραία μας τα επαναφέρεις μπροστά μας. Θέλω να μένω αφελής, συφοριασμένος κι ας περάσουν οι Μήδοι - ή μήπως περνάνε κιόλας;
    Συφοριασμένος και χαζοχαρούμενος, να βλέπω το μαύρο πράσινο, να λέω πως γίνεται. Λέω, επίσης, το μέσα να μαυρίσει τελευταίο.

    ΥΓ. Ένας φίλος έκανε προφορικό σχόλιο σε τούτη την ανάρτηση. Είπε: Πράξεις θέλετε; Εντάξει, σας δίνω τα φτυάρια και κάνετε ό,τι νομίζετε(...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλως σας βρηκα!

    Λογικες οι παρατηρησεις σου Διονυση,ευτυχως εχω σπιτι συνδεση με ιντερνετ, ελληνικη τηλεοραση κ ραδιοφωνο χρονια τωρα κ καθε χρονο μενω για 2 μηνες αθηνα.Γνωριζω τα οσα περιγραφεις,στα οποια αναφερεις κ τη συμβολη σχολειων.Γιατι οχι κ το δικο σας?Δε θα ταν πρακτικη (εκ)παιδευση εστω για τη μικρη κοινωνια του σχολειου σας να αναδασωση κ αυτη?Επισης παρατηρουμε συχνα (σχεδον μονιμα) το θυμο κ την απογοητευση μας σε διαφορα επιπεδα,που ειναι αντανακλαση της πολιτικης κ της οικονομιας, αλλα υπαρχει μεγαλη ανισορροπια μεταξυ αυτων κ της συμβολης μας σε πρακτικες λυσεις.
    Στην ιταλια πολλοι ελλ.φοιτητες δεν ξερω αν αποκτησαμε οικολογικη συνειδηση,αλλα το σιγουρο ειναι πως απο οταν ηρθαμε εδω, προσεχουμε περισσοτερο το περιβαλλον.Αυτο εγινε οχι τοσο γιατι διαβασαμε η ακουσαμε,αλλα γιατι ειδαμε:παντου καδους ανακυκλωσης που χρησιμοποιουναται,τασακια κ καδους διαφορικης συλλογης κτλ.
    Αυτο εχει αρχισει να γινεται κ στην ελλαδα πχ μετρο,αεροδρομια κτλ.Εκεινο που δεν ξερω ειναι αν στο σχολειο σας εχετε καδους ανακυκλωσης,σε πολλες γωνιες καδους διαφορικης συλλογης χαρτιου,πλαστικου,συγκεκριμενο χορο στον οποιο οι μαθητες να μπορουν να γραφουν ο,τι θελουν,μοντερνες επιγραφες στις τουαλετες προτρεπτικες στη διατηρηση καθαριοτητας,εκμοντερνισμενες εκδηλωσεις με θεμα πχ οικολογικη συνειδηση.Αν υπαρχουν ωραια!
    Οσο για την πολιτικη συνειδηση δεν εχω κατι να προτεινω,μηπως θα βοηθουσε, καποιες ελλην. λεξεις να τις αφομοιωναμε καλυτερα εννοιολογικα, με τη βοηθεια των εκπαιδευτικων του σχολειου?Γιατι μου φαινεται αρκετοι χρησιμοποιουμε λεξεις (βασικος κωδικας επικοινωνιας μεταξυ μας) χωρις ουσιαστικα να ξερουμε τι σημαινουν, κ ο χρονος μας ειναι τοσος λιγος που ειναι δυσκολο κ να το ψαξουμε to θεμα.

    Καλη ημερα σε ολους μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γεια σου, Νίκη,

    Ξανά ευχαριστούμε για τη σκέψη και το χρόνο σου που μας προσφέρεις.
    Δεν αρνείται κανείς πως η συμμετοχή κάθε σχολείου θα ήταν χρήσιμη στην αναδάσωση.
    Το δικό μας δεν έχει πάει ακόμα. Πιστεύω όμως πως έχει κάνει, κάνει και θα κάνει αρκετά για την καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης. Ας είναι καλά η χημικός μας, η Στέλλα η Χριστοπούλου, που ήρεμα, αλλά και μεθοδικά και επίμονα μας οργάνωσε, μας εμπνέει και μας ρίχνει με τα μούτρα στη δουλειά. Σχηματισμός περιβαλλοντικής ομάδας, περιβαλλοντικές δράσεις στο χώρο του σχολείου, ανακύκλωση, ενημερωτικό υλικό, ιδιαίτερο τμήμα στη βιβλιοθήκη και λοιπά και λοιπά.
    Θα ήμουν ευτυχής αν μάθαινα πως όλα τα σχολεία είχαν μιαν ανάλογη δραστηριότητα. ( Είπαμε να κάνουμε μιαν υπόθεση...)
    Σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν γίνει και άλλα πράγματα.Συνυπολόγισε, ωστόσο, πως είμαστε Λύκειο και πως το εκπαιδευτικό σύστημα μας προγραμματίζει για πιονάκια των εξετάσεων για τα ΑΕΙ και τίποτα άλλο.
    Ως προς το γενικότερο περιβάλλον, στο οποίο αναφέρεσαι, καταλαβαίνεις ότι συμφωνούμε απόλυτα. Ο τόπος και οι συνθήκες που ζεις σε διαμορφώνουν ανάλογα.
    ( Εμ, γι' αυτό θα θέλαμε κι εμείς να συμβάλλαμε στη βελτίωση του τόπου...:-) )
    Βuona notte..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις