Οι απόφοιτοι φοιτούν
Είναι χρόνια τώρα που την πρώτη μέρα, του αγιασμού, πολλοί απόφοιτοι έρχονται κι αυτοί, μας επισκέπτονται, καταλαμβάνουν το καθιερωμένο τους πια πόστο δίπλα στις βρύσες και παρακολουθούν την τελετή. Μόνοι τους. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη πρόσκληση. Γνωρίζοντας μόνο πως η πόρτα του σχολείου, όπως κι η αγκαλιά μας, είναι ανοιχτή και γι' αυτούς.
Έτσι, την ημέρα αυτή, το σχολείο μας λειτουργεί με τέσσερις τάξεις…
Πέρα από τη χαρά της συνάντησης και η συγκίνηση της αίσθησης της κοινότητας, του συνανήκειν.
Πάλι για αυτονόητα μιλάμε, αυτονόητα όμως που μέσα στη νεοελληνική παραζάλη τείνουν να εκλείψουν και γι' αυτό, όταν τα συναντάμε, τα εκθειάζουμε. Εκτός, δηλαδή, από τις άλλες επιτυχίες ( εισαγωγή μαθητών σε σχολές, παροχή παιδείας κλπ), μέσα στις σημερινές συνθήκες θεωρώ επιτυχία για ένα σχολείο να καταφέρνει να κάνει τα παιδιά του να νιώθουν οικεία και βολικά στο χώρο, ελεύθερα να δρασκελίζουν το κατώφλι του, να συμμετέχουν κι όταν ακόμα έχουν αποφοιτήσει, να συναντιούνται και να χαίρονται μέσα σ' αυτό.
Τα παιδιά που μας επισκέπτονται μας τιμούν και μας εμψυχώνουν.
Και θα ήθελα να τα ευχαριστήσω γι' αυτό.
ΥΓ. Αν, ίσως, καθιερώναμε, εκεί, κοντά στα Χριστούγεννα, μια μέρα/γιορτή αποφοίτων, δε θα ήταν κακή ιδέα. Τι λέτε;
Έτσι, την ημέρα αυτή, το σχολείο μας λειτουργεί με τέσσερις τάξεις…
Πέρα από τη χαρά της συνάντησης και η συγκίνηση της αίσθησης της κοινότητας, του συνανήκειν.
Πάλι για αυτονόητα μιλάμε, αυτονόητα όμως που μέσα στη νεοελληνική παραζάλη τείνουν να εκλείψουν και γι' αυτό, όταν τα συναντάμε, τα εκθειάζουμε. Εκτός, δηλαδή, από τις άλλες επιτυχίες ( εισαγωγή μαθητών σε σχολές, παροχή παιδείας κλπ), μέσα στις σημερινές συνθήκες θεωρώ επιτυχία για ένα σχολείο να καταφέρνει να κάνει τα παιδιά του να νιώθουν οικεία και βολικά στο χώρο, ελεύθερα να δρασκελίζουν το κατώφλι του, να συμμετέχουν κι όταν ακόμα έχουν αποφοιτήσει, να συναντιούνται και να χαίρονται μέσα σ' αυτό.
Τα παιδιά που μας επισκέπτονται μας τιμούν και μας εμψυχώνουν.
Και θα ήθελα να τα ευχαριστήσω γι' αυτό.
ΥΓ. Αν, ίσως, καθιερώναμε, εκεί, κοντά στα Χριστούγεννα, μια μέρα/γιορτή αποφοίτων, δε θα ήταν κακή ιδέα. Τι λέτε;
Πολύ με συγκίνησε η συνήθεια αυτή! Δεν την είχα διανοηθεί! Μπράβο σας! Πάντα στην πρωτοπορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δε γιορτή των Αποφοίτων, ιδέα η καλλίστη!
Καλό σαββατοκύριακο! καλή δύναμη στη νέα σχολική χρονιά!
Κι εδώ τα ίδια Διονύση! Τη μέρα του αγιασμού είναι και τα καινούρια φοιτητάκια, στα δέντρα κοντά στην εξώπορτα...
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)))
καλή χρονιά και από εδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήφοιτώ...φυτό...απόφυτο!
(ελίνα)
"O captain! My captain!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι πιο όμορφο από το να γυρνάνε οι μαθητές πίσω στο σχολείο τους, σε σταθερό σκαρί κι αγαπημένο.
Το "έπαθλο τ` ονείρου" το `χετε κερδίσει.
Πάντα καλοτάξιδοι!
Σ' αυτές τις στείρες εποχές που μας έλαχε να ζούμε,το σχολείο "επιμένει κι αντιστέκεται",εκκολάπτοντας τα καθαρά τους βλέμματα,την προσδοκία ζωής αληθινής,"συντηρώντας φωλιές νερού"-η σημειολογία της βρύσης,Διονύση,-"σώζοντας τα τιμαλφή"της συλλογικότητας[του συνανήκειν,όπως γράφεις].Υπερβολές,θα πουν πολλοί,λυρικες εξάρσεις,κάποιοι άλλοι κι ίσως να 'χουν δίκιο.Ω ΣΤΌΣΟ πώς αλλιώς μπορεί να"διαβάσει"κανείς αυτές τις φωτογραφίες? Αυτά τα τόσο γνώριμα καθαρά τους βλέμματα?Μόνο να τα διατηρήσουν τους εύχομαι μες στη θολούρα.Καλό τους δρόμο![Φυσικά θα τους ξαναδούμε στη γιορτή προς τιμήν τους!Έγραψε η ιδέα σου,Διονύση,πες το κι έγινε!]
ΑπάντησηΔιαγραφήΟφσέπ,
ΑπάντησηΔιαγραφή...βοήθεια; Δε λες τίποτα! Αν σκεφτείς τι κενά δημιουργεί η απουσία σου, θα απελπιστείς!
Χαίρομαι πολύ τη διάθεσή σου ( σαν τον Οβελίξ:έχεις πέσει στο καζάνι, όταν ήσουν μικρός, μου φαίνεται! )
Θα τα πούμε πιο συγκεκριμένα, όταν έρθει ή ώρα των επόμενων δραστηριοτήτων.
Να 'σαι καλά, απόφοιτε:-)
Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήευχές και σε σένα. Όσοι περισσότεροι τόσο αποτελεσματικότεροι ( θα θέλαμε να πιστεύουμε, τουλάχιστον..)
Π.Κ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε. Δεν είναι κάτι, πάντως, που το κάναμε εμείς. Το σφίξιμο του χεριού πάει στους ίδιους τους απόφοιτους που το καθιέρωσαν και χωρίς καμία συνεννόηση μάλιστα.
vangelis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για το σχολιασμό και τα καλά σου λόγια. Και βέβαια η εκπαίδευση είναι και ανθρώπινες σχέσεις - πώς αλλιώς;
Κική,
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία! Να τους λένε να μπαίνουν και μέσα, να στέκονται μέσα απ' την εξώπορτα, ε; :-)
Ε. Στάμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε, καπετάνισσα, εσύ, των (ωραίων) ορέων..
Άννα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως (εύστοχα και τρυφερά) τα γράφεις: Υπάρχει συνείδηση του φλερτ με το ρομαντισμό και τη λυρική έξαρση, αλλά πάντως δεν έχουμε χάσει (ακόμα, τουλάχιστον) και τα λογικά μας.( ή όχι;!)Μπορεί αυτό το "συν" του συν-μαθητή, της συν-λογικότητας που λες, του συν-ανήκειν να βγάλει ρίζες και αργότερα να δώσει άνθη.
( Βρε Άννα, πάλι στο λυρισμό γλιστράμε!)
Χαίρομαι που σου αρέσει η ιδέα. Μπορούμε να τη συ(ν)ζητήσουμε και στη σύλλογο αύριο.
Ελίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ είσαι, αγαπημένο μας παλαιοαποφυτάκι;
Με παραπέμπεις στο πεζό κείμενο της Δημουλά "Φυτολογία", από το "εκτός σχεδίου" ( Αν σου'χει ξεφύγει, σπεύσε). Δες την αρχή του:
" Πήρα διαταγή. Σήμερα που 'χεις καιρό, μου'παν, πάρε τη σκάλα κι ανέβα να ξεκρεμάσεις αυτόν τον πόθο από τους τοίχους, πνίγηκε η είσοδος με δαύτον, τόσα χρόνια θέριεψε, παράγινε πια, μαζεύει και τόση σκόνη.
Κάπως έτσι δόθηκε η διαταγή, κι όσο μίλησε το φυτό άλλο τόσο μίλησα κι εγώ. Είπα μόνο τη λέξη "κρίμα", που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μακρινή, πολύ μακρινή, λυπητερή καμπάνα, την ακούς, λες κάτι πέθανε."
Το απεύχομαι για τους πόθους μας! :-)
Χαρά και συγκίνηση να συναντάμε τα παιδιά μας, τους άλλοτε μαθητές μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήπου πια ανοίγουν τα φτερά τους....
θα κουβαλάνε στις αποσκευές τους την αγάπη των δασκάλων τους παντοτινά.
Και εμείς οι δάσκαλοι που παραμένουμε σταθερά εκεί στο σχολείο, ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε μια εμπειρία γόνιμη και δημιουργική, καθόλου τρυματική,
μια αγκαλιά που θα χαίρεται με τα ερωτήματα τους , θα εξάπτει την πριέργεια...
Στέλλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι. Και δε χρειάζεται, νομίζω, να κάνουμε μεγάλη προσπάθεια, για να το δούμε ως εμπειρία γόνιμη.
Καλή βδομάδα.
Η εικόνα είναι γνώριμη, Διονύση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο διάστημα που μεσολάβησε από τις εξετάσεις μέχρι τον αγιασμό λες και μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά!!! Μας έρχονται φρέσκα, ξεκούραστα, όμορφα... Το θεωρούν, θαρρείς, "χρέος" τους να 'ρθουν στο σχολείο αυτή τη μέρα, πριν μας αποχαιρετήσουν για να αρχίσουν το νέο τους ταξίδι, την καινούρια τους ζωή. Σε όλους ευχόμαστε τα καλύτερα.
O vangelis παραπάνω τα λέει καλύτερα από όλους. Έρχονται να δουν τους δασκάλους τους που εμψυχώνουν το χώρο και τον κάνουν εστία αγάπης και γνώσης. Καλή χρονιά στο 6ο Καλλιθέας και σε όλο το έμψυχο δυναμικό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοιτώ σημαίνει συχνάζω, Διονύση. Επομένως λογικό μού φαίνεται οι μαθητές που έζησαν σε ένα ζεστό σχολείο να επιζητούν και να αναζητούν τη ζεστασιά που τους ανέθρεψε.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Οταν επιστρέφουν το Σεπτέμβριο οι απόφοιτοι νομίζεις ότι έχουν μια θλίψη στα μάτια.Ίσως η συνήθεια τόσων χρόνων,δηλαδή να γνωρίζουν τι θα συμβεί στις 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ, να προκαλεί μια ασφάλεια η οποία διαταράσσεται με το τέλος των διακοπών. Πάντως η παρουσία τους κάθε χρονο είναι απαραίτητη σε όλους.Εαν οργανώσετε γιορτή με τον Οφσεπ περιμένουμε προσκληση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ και δυο μέρες που αρχίσαμε τα μαθήματα συνεχίζουν κι έρχονται απόφοιτοι στο σχολείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους βλέπω στο διάδρομο και στο γραφείο, ρωτάνε αν αρχίσαμε εισαγωγή στον Πλάτωνα, θυμούνται τα δικά τους περσινά και αισθάνομαι ότι μου δίνουν τη σκυτάλη για να την τρέξω μαζί με τους καινούριους...
Χρειαζόμαστε τη δύναμη και το χαμόγελό σας και σας ευχαριστούμε που είσαστε κοντά μας!
Ειρήνη και Ελένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω...βίοι παράλληλοι, ε;
ε, δεν περίμενα και κάτι διαφορετικό!
Αρχίσατε καλά; Τολμάτε να κάνετε κάποιες...υποθέσεις σχεδίων από τώρα;
Χαιρετισμούς. Και στα παιδάκια "μας".
Gyristroula2,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως στο νησί τα πράγματα θα είναι ακόμα καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς εκεί βλέπεστε και έξω απ' το σχολείο. Φαντάζομαι, λόγω αριθμού των ατόμων, οι σχέσεις να έχουν και πιο βαθιές ρίζες.
Φιλιά.
Θερσίτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη σημασία της λέξης τη γνωρίζω. Γνωρίζω όμως και πώς εκπίπτουν πολλές σημασίες, πώς αλλάζουν κουστουμάκι με τα χρόνια εξαιτίας κοινωνικών συνθηκών. Αν στην περίπτωσή μας η σημασία ξαναβρίσκει το σπίτι της, να χαιρόμαστε χαρά μεγάλη!
Γιώργοοοο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρχισες εισαγωγή;; ( Έτσι εξηγείται ο πρωινός ιδρώτας, ε;) Κουράγιο, μάι ντίαρ φελλόου. :-)
Πράγματι η ιδέα περί ημέρας αποφοίτων δεν είναι καθόλου κακή, για πολλούς και διάφορους λόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά τον αγιασμό, δεν το ήξερα ότι υπάρχει τέτοια άγραφοι συνήθεια! Ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν μπορώ να παρευρεθώ γιατί διαφωνώ κάθετα με την πρακτική του αγιασμού και καθώς είδους θρησκευτική πρακτική σε ένα χώρο γνώσης, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση...
Odysseas,
ΑπάντησηΔιαγραφή( Μιλάει ένας απόφοιτος, ε; χι,χι!)
Μην ανησυχείς, Οδυσσέα. Δε φαντάζομαι να προβλέπεται κάποια "θρησκευτική πρακτική" την ημέρα των αποφοίτων - εκτός κι αν θες να σας αντιμετωπίσουμε σα θεούς :-). Οπότε θα μπορείς να έρθεις και να απολαύσουμε την παρέα σου.
Φιλιά - πού χάθηκες;