Στο Μανόλη Γλέζο...

«σ΄αυτό το δρόμο δεν υπάρχουν λιποτάχτες….»

[21.03.2009, Μουσείο Μπενάκη, παγκόσμια ημέρα ποίησης]



«… Η ρίζα μένει.

Ο καμένος σταυρός πετάει φύλλα

Πολύς ουρανός, πολλή καρδιά, δε λείπει τίποτα.

Γιατί οι γιορτές μας δεν τέλειωσαν , αδέλφια μου. Οι πιο καλές γιορτές μας αρχίζουν πάντοτε αύριο.

Άντε , λοιπόν, ετοίμασε για όλα την καρδιά σου.

Σ΄αυτόν το δρόμο δεν υπάρχουν λιποτάχτες. Σ΄αυτόν το δρόμο δεν πεθαίνει κανένας…»

(Γιάννη Ρίτσου, Ανυπόταχτη Πολιτεία , απόσπ.)



[05.03.2010, στον Άγνωστο Στρατιώτη, συλλαλητήριο ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ]



[φωτο: εφημ. ΤΑ ΝΕΑ online ]


και.. ΒΑΣΤΙΛΗ: http://freebastille.blogspot.com/2010/03/m_05.html

Σχόλια

  1. Δεν κατάλαβαν ότι ήταν ο Μανώλης Γλέζος;και στο ποιο απόμακρυσμένο χωριό να ρωτήσεις τον ξέρουν,τι να πω.Κουράγιο Μανώλη θα το ξεπεράσεις όπως τόοοοοοοσα και τόοοοοσα,είσαι λιοντάρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι δυο οψεις του νομισματος: 1.ντροπη αληθεια! σε οποιον εριξε τα δακρυγονα!!!
    2.αλλα... (ετοιμαστειτε να με βρισετε) γιατι ηταν αναμεσα στους διαδηλωτες που επιτεθηκαν στην αστυνομια...; Δεν ηταν μονος του μπροστα και ισως εκεινος δεν επιτεθηκε αλλα ολοι οι υπολοιποι(οπως φαινεται στο βιντεο) ορμησαν στην αστυνομια...

    Αυτα!οχι πως ηταν λογος να του ριξουν, αλλα αν δεν ηταν σε εκεινους τους διαδηλωτες θα τη γλυτωνε...
    Ας μαθουμε να διαδηλωνουμε ειρηνικα για να μην την πληρωνουν αθωοι και απο τις δυο μεριες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο, Λίλα!
    Αντί άλλου σχολίου:

    "Χρειάζεται πολλά τον κόσμο για ν' αλλάξεις:
    Οργή κι επιμονή.Γνώση κι αγανάχτηση
    Γρήγορη απόπφαση, στόχαση βαθιά.
    Ψυχρή υπομονή κι ατέλειωτη καρτερία
    Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
    Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς
    την πραγματικότητα ν' αλλάξουμε".
    (Μπ. Μπεχτ: "η απόφαση".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μανώλης Γλέζος, Εθνική Αντίσταση 1940-1945, τ. Α΄,εκδ. Στοχαστής,σελ.21:

    "Η ελκτική δύναμη της ιστορίας, καθώς τη δημιουργούμε μέσα στον καθημερινό αγώνα, υπήρξε πάντοτε, για μένα, ισχυρότερη από την ανιστόρησή της.
    Τα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα, για να γίνουν γεγονότα, προυποθέτουν και απαιτούν την άμεση συμμετοχή όλων μας. Αξιώνουν να τα αντιμετωπίσεις, να πάρεις θέση, να συμμετέχεις στη διαμόρφωσή τους, να δημιουργείς."

    Και(συγχωρήστε μου τη φιλολογική εμμονή)ο Περικλής-αναμφισβήτητος δημοκρατικός- στον Επιτάφιο λόγο λέει:
    "γιατί μονάχοι εμείς αυτόν που δεν παίρνει καθόλου μέρος σ' αυτά (δηλ. τα πολιτικά) τον θεωρούμε όχι φιλήσυχο, αλλά άχρηστο"

    Μέσα σε όλα όσα βλέπουμε αυτό το διάστημα έγινε ξεκάθαρο ακόμα μια φορά με την "τιμωρία" του μετέχοντα στα κοινά Γλέζου,το δίπολο: η γνήσια δημοκρατία απέναντι στην κατασταλτική "Ψεύτρα Ελευθεριά".

    Λίλα,φωτίζεις με τις αναρτήσεις σου τόσο καίρια την πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Σε τούτη την πατρίδα τι γυρεύω
    με μισθοφόρους και πραιτωριανούς"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμπληρώνοντας το Γιώργο: Για χρὀνια ο Γλέζος, έχοντας επιλέξει να αφήσει άλλες θέσεις στην Αθήνα και να υπηρετήσει το χωριό του, την Απείρανθο της Νάξου, από τη θέση του προέδρου της κοινότητας, εφάρμοζε την άμεση δημοκρατία, καλώντας τους κατοίκους να παίρνουν μέρος σε γενικές συνελεύσεις στη μικρή πλατεία του χωριού και εκεί να αποφασίζουν όλοι μαζί, μετά από συζήτηση, για τα κοινά θέματα.

    Όχι απλώς, δηλαδή, έχει υιοθετήσει σε όλη του τη ζωή την προσωπική συμμετοχή στα κοινά, αλλά μπόρεσε να την εμπνεύσει, να την προβάλει ως πρότυπο.

    Η παρουσία του εκεί, είναι ένα ακόμα από τα τόσα μαθήματα που μας δίνει. Μάθημα συμμετοχής.

    Η εικόνα του επεισοδίου με σοκάρισε. Κι αν θέλετε, όχι μόνο επειδή γνώριζα το Γλέζο, το ηθικό ανάστημά του, την ιστορική του προσφορά στη φτωχή από πρότυπα πατρίδα μας. Και μόνο για την κατά πρόσωπο βία απέναντι στην τρίτη ηλικία. Φρίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Exw tin timi na tou exw sfixei to xeri.htan mia apo tis megaliteres times tis zwis mou.
    ti allo boro na niosw pera apo orgi gia tn astinomia kai ntropi gia ti xora mou...
    exei xathei kathe enia sevasmou...
    tis pseutikes signomes kai ta krokodilia dakria kapoiwn...ta exoume grammena sta palaiotera twn ipodimatwn mas.
    i apadisi stn varvarotita tous th dothei stous dromous...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δημήτρη,
    Φαίνεται πως αυτά δεν είναι τόσο αυτονόητα για όλους….

    Kiki,
    Αν , κατάλαβαν, τουλάχιστον τι έκαναν!

    HnH
    [Ειρήνη, δεν κατάλαβα την παρένθεση του 2!!!]

    Για τον ψεκασμό -εξ επαφής - με χημικά στο πρόσωπο του Μ.Γλέζου:
    Η αστυνομία δεν ήταν σε θέση άμυνας και ,
    φυσικά και δεν επιτέθηκε ο Μανόλης Γλέζος.
    Δε «λιποτάκτησε», αλλά έκανε αυτό που γράφει ο ίδιος: (ευχαριστούμε, Γιώργο):
    «Τα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα, για να γίνουν γεγονότα, προϋποθέτουν και απαιτούν την άμεση συμμετοχή όλων μας. Αξιώνουν να τα αντιμετωπίσεις, να πάρεις θέση, να συμμετέχεις στη διαμόρφωσή τους, να δημιουργείς."

    και αυτά που περιγράφειο Διονύσης.


    Πάντως:
    «η επίθεση με αυτά τα χημικά όπλα, από κοντά, κατά του Μανώλη Γλέζου, ενός ανθρώπου αυτής της ηλικίας, ακόμη και αν ήταν άγνωστη στους αστυνομικούς-προστάτες του πολίτη η πασίγνωστη φυσιογνωμία του και η ιστορική του δράση, καταδεικνύει τυφλή βία. Οχι από άγνωστους, οποιουσδήποτε, δράστες. Από τα όργανα της πολιτείας. …….
    η χρήση των δακρυγόνων εναντίον πολιτών πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα. Τα χημικά αυτά όπλα, ασφυξιογόνα, απαγορεύονται στις διεθνείς συρράξεις. Επιτρέπονται όμως εναντίον του εχθρού λαού. Είναι επικίνδυνα για την υγεία, μπορεί και για τη ζωή, όχι μόνο των διαδηλωτών, που ασκούν πάντως συνταγματικό δικαίωμα, αλλά και των περαστικών, ανάλογα με την κατάσταση της υγείας τους».
    (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 07.03.2010)


    Ειρήνη,
    αλλιώς...
    μας αλλάζουν, μας αλλάζουν!
    (πόσο -πάντα- επίκαιρος ο Μπρεχτ!)

    Γιώργο
    Τι καίρια αποσπάσματα! Ευχαριστούμε!

    Άννα,
    πώς το ΄λεγε κι ο Αναγνωστάκης;
    "δύο κατηγορίες πάντα : οι δρώντες και οι θεατές"

    α! και οι "απέναντι"!

    Διονύση
    έτη φωτός...



    Και ύστερα από όλα αυτά, μάθημα ήθους και συλλογικότητας –πάλι- τα λόγια του Μ.Γλέζου, από τον Ευαγγελισμό:
    “Ήμουν ένας από τους πολλούς διαδηλωτές, ένας ενεργός πολίτης ανάμεσα σε πολλούς. Δε με σεβάστηκαν , όπως δε σεβάστηκαν τόσους και τόσες άλλες. Βρέθηκα στο νοσοκομείο. Στη θέση μου θα μπορούσαν να ήταν πολλοί άλλοι. Στη βαρβαρότητα της κυβέρνησης να στείλουμε τη δική μας απάντηση. «Γιατί άνθρωπος θα είναι η απάντηση, όποια ερώτηση και αν κάνεις»
    Από τον Ευαγγελισμό για την «Εποχή»
    Μανώλης Γλέζος.

    «Η ρίζα μένει»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Η ρίζα μένει!"

    Πόση αλήθεια!

    Συμφωνώ και με τον Διονύση και με την Λίλα και με όλους όσους ντράπηκαν!

    Δεν είναι μόνο η ιστορία που κουβαλάει πίσω του, αλλά και η ηλικία του! Κυρίως αυτή!

    Δακρυγόνα; Και γιατί; Με ποιο δικαίωμα; Ακόμα κι ένα παιδί, μπορεί να παρουσιάσει αλλεργική αντίδραση σ' αυτά.

    Ποιος πόλεμος γίνεται; Ποιοι με ποιους πολεμάνε και τι έχουν να μοιράσουν που δεν γίνεται με πιο ειρηνικό τρόπο;

    Μα, την αλήθεια, αλήθεια λέω πως δεν καταλαβαίνω από πολιτική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σε όσα γράφτηκαν
    να εκφράσω και εγώ τα συναισθήματα
    ντροπής που με κυρίεψαν.
    Και αγωνία επίσης για όσα συμβαίνουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παρεμπιπτόντως,ως αυτόπτης μάρτυρας[αν και χρείαν μαρτυρίας δεν έχει ο Γλέζος]-η "αμαρτία" του Μανόλη Γλέζου που εξεμάνισε τα θλιβερά ράμπο δίχως πρόσωπο [ποιος θα μας προστατεψει απ'τους..."προστάτες"] ήταν η ανάρτηση ενός πανό που έγραφε το εξαιρετικώς επικίνδυνο για τη..γραβατωμένη δημόσια τάξη[!!!] "όποια κι αν είναι η ερώτηση
    η απάντηση είναι ο άνθρωπος"
    [η...τρομοκρατία των λέξεων]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το μεγαλείο του ΑΝΘΡΏΠΟΥ. Ζήτησε από το "όργανο της ΤΑΞΗΣ" να συναντηθεί μαζί του.Χωρίς μάσκες και δακρυγόνα, λέτε να αντέξει να δει αυτόν τον "ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ" για την τάξη και ασφάλεια ΠΟΛΙΤΗ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. dimitris~βαστιλη blogspot7 Μαρτίου 2010 στις 9:59 μ.μ.

    pes ta Anna...
    na sai kala!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δημήτρη (της ελεύθερης Βαστίλης!)

    Ένας πασίγνωστος στρατιώτης
    στο χώρο του Άγνωστου Στρατιώτη!.


    Κυκλάμινο του 2010

    Όπως φαίνεται , Κατερίνα, καταλαβαίνεις
    πολύ καλά από πολιτική!


    Στέλλα,

    Ε, βέβαια, Στέλλα ! και σ΄αυτή την κατάσταση,
    ο Γλέζος να αντιδρά με τον τρόπο
    που διαβάζουμε στο σχόλιο της Ελένης!


    Άννα,

    Καθόλου «παρεμπιπτόντως»! ουσιαστικότατα!


    Ελένη,

    Μάλλον και θα τον κάνει να τον δει
    και θα τον «σημαδέψει»!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εικόνες ντροπής !


    Τη στιγμή που το μάθα ..αισθανθηκά ντροπή που ζω σε μια κοινωνία όπου υπάρχουν 'άτομα' που δεν Σέβονται τίποτα !!
    Απαράδεκτο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. η ιστορία αυτού του τόπου χάνεται. ντροπή. ντροπή και στον ανθρωπισμό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θοδωρή,
    Τουλάχιστον, όσοι μπορούν ας κρατούν ανοιχτά τα «μάτια της ψυχής» τους!


    Vaggelis,
    Επακολουθήματα, δυστυχώς, συγκεκριμένων επιλογών και τακτικών.
    Πάντως , πλούσιο υλικό για να το απαθανατίσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πώ πώ, τον θυμάστε πέρσι στην εκδήλωση για τον Ρίτσο στο Μουσείο Μπενάκη; Τι όμορφος που ήταν ανάμεσα στα ωραία παιδιά; Μπράβο Λίλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. In situ,

    Μόνο τον θυμόμαστε;!

    «…α, πώς να σου το πει το στόμα μου Ζολιό,
    όταν περνούσε με τα δυο του χέρια μες στις τσέπες του
    παντελονιού τα σοκάκια της Πλάκας,
    ωραίο παιδί χαμογελώντας στο όνειρο του κόσμου
    πάνου απ΄τις οροσειρές της δυστυχίας…»

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ντροπή και αίσχος.
    Και πραγματικά οι λέξεις δεν εκφράζουν ούτε στο ελάχιστο αυτά που νιώθω για το συγκεκριμένο συμβάν.
    Τώρα ο Γλέζος, μετά κάποιος άλλος..
    Λίγο φιλότιμο, λίγη ανθρωπιά δεν υπάρχει?
    Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, και ο κοσμάκης κάθεται και ασχολείται με ό,τι πιο ανούσιο υπάρχει, ό,τι πιο ηλίθιο...
    Απόρω, γνωρίζουν σε τι κατάσταση βρισκόμαστε? Και πόσο μάλλον, σε τι κατάσταση οδηγούμαστε..
    Απάθεια, αδράνεια, αυτά μας χαρακτηρίζουν (όσο πιο ευγενικά μπορώ να το θέσσω δηλαδή..)
    Αν συνεχίσουμε έτσι ζήτω που καήκαμε.
    Λυπάμαι, πραγματικά λυπάμαι.
    Γιατί με κάνουν να χάνω κάθε ελπίδα, κάθε όρεξη να παλέψω για κάτι καλύτερο.. Να ελπίσω σε τι?
    Στο ότι θα βρω δουλειά?
    Στο ότι θα ζω μια όμορφη ζωή με αξιοπρέπεια?
    Μα όταν όλοι καταργούν κάθε ηθική αξία και φροντίζουν απλά να τη βολέψουν πως θα γίνουν αυτά?
    Δεν έχω κουράγιο για τίποτα.
    Δεν νιώθω ελεύθερη.
    Νιώθω ρομποτάκι του συστήματος, άλλοι κινούν τα νήματα, άλλοι καθορίζουν το πως θα ζήσω.
    Κι εγώ δεν πρέπει να σκέφτομαι τίποτα απ'όλα αυτά, εγώ πρέπει να διαβάζω για τις πανελλήνιες..
    Και μετά?
    Μετά σε μια σχολή και μετά άνεργη.
    Και αυτή είναι η ζωή μου. Αυτή είναι η ζωή μας. Κι εμείς ασχολούμαστε με το κάθε αμόρφωτο τσόκαρο που προβάλλει η τηλεόραση.
    Προσπάθησα να ανοίξω συζήτηση με τους συμμαθητές μου για το περιστατικό με το Μανόλη Γλέζο. Ελάχιστοι ήξεραν τι συνέβη. Πολλοί δεν ήξεραν καν ποιος είναι ο Γλέζος.. "Ηθοποιός είναι?", με ρώτησε μια κοπέλα... Φρίκαρα.
    Κι εν το μεταξύ, τις ίδιες μέρες δεν υπηρχε άτομο που να μην έχει δει το βίντεο με αυτή τη Τζούλια.
    Να το νέο αίμα που θα κυβερνήσει σε λίγα χρόνια την Ελλάδα.
    Να μας χαιρόμαστε.

    -Στέφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γειά χαρά. Μαζί σας είμαι, εν γένει, σ'αυτά που λέτε, αλλά, για να καταλάβω, το κατακριτέο και αποτρόπαιο της συγκεκριμένης πράξης προκύπτει επειδή ο παθών είναι ο Μανόλης Γλέζος; Όταν δηλαδή τα θύματα της αστυνομικής βίας είναι "μη επιφανείς" προσωπικότητες και χωρίς αντίστοιχης με του Μ.Γλέζου πολιτικής πορείας, γιατί άραγε δε βλέπω κανέναν να "κόπτεται" και να εξανίσταται σε βαθμό ανάλογο με αυτόν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Στέφη,
    καλή μας Στέφη,
    αντί για απάντηση,
    ένα ποίημα του Σαχτούρη:

    ΟΙ ΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ
    Ομως υπάρχουν ακόμα
    λίγοι άνθρωποι
    που δεν είναι κόλαση
    η ζωή τους,
    υπάρχει το μικρό πουλί ο κιτρινολαίμης
    η Fräulein Ramser
    και πάντοτε του ήλιου οι απομείναντες
    οι ερωτευμένοι με ήλιο ή με φεγγάρι.
    Ψάξε καλά
    βρες τους, Ποιητή !
    κατάγραψέ τους προσεκτικά
    γιατί όσο πάν’ και λιγοστεύουν
    λιγοστεύουν.



    Χρήστο,
    Μαζί είμαστε , ακόμα και στη σύνταξη -των προτάσεων, εννοώ!-! (…ακολουθεί κι εδώ ένα «αλλά»:)
    Αλλά, πόσοι μας έχουν μείνει πια. (Ούτε στα δάχτυλα του ενός χεριού δε μετριούνται)
    Ζωές ορθές , «ονόματα σαν προσευχές».
    Σύμβολα.

    Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους έχουμε πάντα στο προσκήνιο:
    ως αντιστάθμισμα και απάντηση σε καπηλείες και αθλιότητες των ημερών.
    Πάλι σ΄αυτούς στηριζόμαστε. Στο Γλέζο, πάλι κι ακόμα.


    Υ.Γ.
    Στέφη, Χρήστο, άργησα πολύ να δω τα σχόλιά σας.
    Τη συγνώμη σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις