σα μια σειρά κεράκια αναμμένα .....

Όταν η κλοπή ..... νομιμοποιείται!
Από την ιστοσελίδα του φυσικού Ανδρέα Κασσέτα
http://users.sch.gr/kassetas/
αντιγράφουμε αποσπάσματα μιας παρουσίασης για το κερί.

Για το κερί της φυσικής, της χημείας,της ποίησης, του ρομαντισμού, της ενδοσκόπησης.
Για τη φλόγα που φωτίζει, που ηρεμεί, που ανιχνεύει τα σκοτάδια μας.
Ιδιαίτερα επίκαιρο τις μέρες του Πάσχα...

Διαβάζουμε, λοιπόν:

Λονδίνο 1860

Λονδίνο 1860 και στο ακροατήριο ο βασιλικός σύζυγος πρίγκιπας Αλβέρτος, ο Κάρολος Ντίκενς αλλά και ένα σωρό παιδιά. Είχαν πάει ν’ ακούσουν τον Μάικλ Φαρανταίη σε μια από τις διαλέξεις του για το αναμμένο κερί . « Η χημική ιστορία του κεριού» ήταν ο γενικός τίτλος έξι διαλέξεων που απαντούσαν σε ερωτήματα για τη δομή του κεριού, για το καύσιμο υλικό και για τη φλόγα, για τα προϊόντα της καύσης, τη φύση της ατμόσφαιρας και την αναλογία της αναπνοής με την καύση .

O Faraday ήταν διάσημος για τις εκλαϊκευμένες ομιλίες του πάνω στην επιστήμη. Απευθυνόμενος σε αμύητους χρησιμοποιούσε παραδείγματα από την
καθημερινή ζωή και συνόδευε τις διαλέξεις με ζωντανή εκτέλεση πειραμάτων.
Στις διαλέξεις του για το κερί χρησιμοποιούσε διάφορα είδη κεριών από ζωική λίπη, από κερήθρα, από χημικές βαφές, από παραφίνη.
.................................................................................................................................
"Ανάβουμε το φυτίλι, εκείνο αποκτά υψηλή θερμοκρασία και μεταβιβάζεται θερμότητα σε όλο το μήκος του φυτιλιού το οποίο διατηρείται σε υψηλή θερμοκρασία. Με αυτόν τον τρόπο μεταβιβάζεται συνεχώς θερμότητα από το φυτίλι στον κηρό και εκείνος θερμαίνεται και ΛΙΩΝΕΙ . Ο ρευστοποιημένος κηρός απορροφάται στη συνέχεια από το φυτίλι και - λόγω του τριχοειδούς φαινομένου – ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ προς τα πάνω.

Η επόμενη συνέπεια είναι ότι τα οι υδρογονάνθρακες – οι οποίοι συγκροτούν το κερί - φθάνουν σε υψηλή θερμοκρασία και ΑΤΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ. Οι ατμοί διαχέονται προς τα έξω, ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΧΗΜΙΚΑ με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας και οι χημικοί μιλούν για ΚΑΥΣΗ . Κατά τη χημική αυτή αντίδραση απελευθερώνεται ενέργεια με μηχανισμό θερμότητας και ακτινοβολίας.

Ο ατμοποιημένος κηρός δημιουργεί προϊόντα τα οποία σχηματίζουν σωματίδια αιθάλης . Το κίτρινο φως στην άκρη του κεριού είναι η λάμψη της πυρακτωμένης αιθάλης. Η γαλάζια βάση του κεριού οφείλεται σε ακτινοβολία προερχόμενη από τους δεσμούς άνθρακα- άνθρακα και άνθρακα-υδρογόνου στα πολυμερή του κηρού κατά τη «διαδρομή» τους προς την ατμοποίηση και την καύση. Στο γαλάζιο η θερμοκρασία είναι γύρω στους 1400 0C , στο κίτρινο γύρω στους 1200 0C και στο κόκκινο κέντρο της φλόγας γύρω στους 700 0C .

Η μορφή της κατακόρυφης λεπτής φλόγας του κεριού είναι «αποτέλεσμα της βαρύτητας». Τα θερμά αέρα ανυψώνονται αφήνοντας μια χαμηλής πίεσης περιοχή από κάτω τους. Ο αέρας έρχεται να καλύψει το «κενό» .
Η αδιάκοπη ανοδική ροή αέρα δίνει στη φλόγα το μακρόστενο σχήμα της. Σε συνθήκες ελάχιστης βαρύτητας τα κεριά καίνε -εφόσον βέβαια υπάρχει οξυγόνο - με μια αχνή γαλάζια φλόγα. "

....................................................................................................................................

και το κερί που εμπνέει τον ποιητή,

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμμένα –
χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά λυωμένα και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτον φως των να θυμούμαι
Εμπρός κοιτάζω τ’ αναμμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κωνσταντίνος Καβάφης, Τα κεριά, 1899

Με τις ευχές μου

για Ανάσταση θαμμένων ονείρων και χαμένων ελπίδων

Καλό Πάσχα σε όλους!!!