Μιλήστε για τις κοινωνικές διακρίσεις...
Παγκόσμια ημέρα κατά των κοινωνικών διακρίσεων σήμερα.
Με τη σκέψη και την επιθυμία της συμμετοχικότητας, σας προτείνουμε να διαμορφώσουμε όλοι μαζί τη σημερινή ανάρτηση, στέλνοντας, στα σχόλια, κάποιες σκέψεις μας για το ρατσισμό.
Στο 165ο Δημοτικό σχολείο Αθηνών , με 58% παιδιά μεταναστών:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μαθητές:
«Είναι όμορφα στο σχολείο γιατί είμαστε παιδιά από όλο τον κόσμο», λέει η Βιζέλ από την Ινδία…
Και η Αλεξία από την Αλβανία: «… . Όταν δυσκολεύομαι σε κάτι με βοηθάει πάντα η δασκάλα μου και οι φίλοι μου: δεν είναι μόνο από την Αλβανία αλλά από όλες τις χώρες», .
Η δασκάλα τους:
«Εδώ δεν υπάρχει χώρα ή χρώμα. Προσπαθούμε να θέσουμε τις σωστές βάσεις από την Α΄ Δημοτικού τόσο σε μαθησιακό επίπεδο όσο και σε θέματα σεβασμού και συνεργασίας. Όσον καιρό έχω τάξεις με πολλά παιδιά μεταναστών, ποτέ δεν έχει εκδηλωθεί κάποιο ρατσιστικό φαινόμενο Ακόμα κι αν δούμε να περιθωριοποιείται ένα παιδί, προσπαθούμε να το εντάξουμε πιο δυναμικά στη μαθητική κοινότητα «….λέει η δασκάλα τους κ. Ζωγραφιά Κοκκίνογλου.
Οι γονείς:
«ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ είχα τον φόβο ότι σε ένα πολυπολιτισμικό σχολείο τα παιδιά δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν στο μαθησιακό κομμάτι. Δύο χρόνια μετά όμως η εμπειρία μου έδειξε πως όλα πάνε καλά και ανάμεσα στους καλύτερους μαθητές της τάξης βρίσκονται και παιδιά από ξένες χώρες», λέει η κ. Ράνια, μητέρα του Γιώργου, μαθητή της Β΄ Δημοτικού,
«Υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά που φανερώνουν ρατσισμό αλλά σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι είναι ελάχιστα. Εκείνο που μου αρέσει περισσότερο σε αυτό το σχολείο είναι ότι οι δάσκαλοι αγκαλιάζουν όλα τα παιδιά, τα κάνουν να αισθάνονται όμορφα και δίνουν μεγάλο αγώνα για να τα βοηθήσουν». λέει η κ. Ελισάβετ από την Πολωνία, μητέρα μαθήτριας της Γ΄ Δημοτικού
(αποσπάσματα από:«Εδώ δεν υπάρχει χώρα ή χρώμα» ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αγγελική Καραγεώργου, ΤΑ ΝΕΑ, 18.03.2010)
Πολύ ωραία για να΄ναι αληθινά;;; Σίγουρα, αλλά…. υπάρχουν και μας ενθαρρύνουν.
Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο που υπάρχει σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας, και γίνεται εύκολα διακριτός. Δεν αναφέρομαι μόνο στον ρατσισμό προς τους αλλοεθνείς, αλλά και σε κάθε είδους ρατσισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έχει μείνει χαραγνένο στην μνήμη μου, όταν στην Β΄Δημοτικού κάποιοι συμμαθητές μου κλοτσούσαν στη μέση του προαυλοίου έναν άλλο συμμαθητή μας λέγοντάς του <> (αναφέροντας την καταγωγή του παιδιού). Μια μέρα λοιπόν ήρθε η μητέρα αυτού του παιδιού στην τάξη μας και έδωσε από ένα χαστούκι στα παιδιά που το έκαναν αυτό στον γιό της. Δεν ξέρω αν ήταν σωστό ή λάθος αυτό που έκανε, αλλά σίγουρα μπορώ να την καταλάβω.
Ρατσισμός είναι και όταν κάποιος απευθύνεται με προσβλητικό τρόπο σε κάποιον άλλο, θύγοντας κάποια ιδιεταιρότητά του. Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τους άλλους, γιατί ζούμε σε ένα κόμσο που μόνο μέσα από την ομαδικότητα μπορούμε να επιβιώσουμε.
Μερικές φορές ακούω την φιλόλογό μας που μας μιλάει για την αλλαγή που υπέστει ως μαθητές της Γ΄Λυκείου (όλοι μας), εκείνες τις στιγμές είναι που θέλω να βάλω τα κλάμματα, αλλά ξέρω ότι εαν κάποιος συγκινηθεί θα τον χλευάσουν και θα του φερθούν οι άλλοι με το χειρότερο τρόπο. Και αυτό είναι μια μορφή ρατσισμού, καθώς δεν μπορεί κάποιος να εκφράσει τα συναισθήματά του με τρόπο που δεν βλάπτει κανέναν.
Αυτό που σκέφτομαι ώρες-ώρες και ανησυχώ, είναι κάτι που παρατηρείται σε εποχές κρίσης, όπως αυτή που περνάμε: ο κόσμος κλείνεται πιο πολύ στον εαυτό του, και αυξάνονται τα φαινόμενα του ρατσισμού και της βίας. Ελπίζω να μην χρειαστεί να βρεθούμε αντιμέρωποι με κάτι τέτοιο.
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!
Διακρίσεις υπάρχουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν το νέο ανέκδοτο...
Γεια σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ακούσει πολλές φορές ότι ο ρατσισμός προέρχεται από το φόβο του ξένου...όμως δεν μπορώ να πιστέψω ότι στην εποχή της πληροφόρησης μας είναι ξένη μια διαφορετική εθνικότητα ή θρησκεία. Υποθέτω βέβαια ότι είναι και άλλες αιτίες όπως τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά παρατηρώ καθημερινά σχεδόν και μορφές ρατσισμού οι οποίες δεν έχουν βίαιη έκφραση όμως υπάρχουν και στοχεύουν κυρίως το διαφορετικό.Σχόλια για παράδειγμα που αφορούν ένα διαφορετικό τρόπο ντυσίματος,ομιλίας και γενικότερα έκφρασης.Με λίγα λόγια φαίνεται ότι,ίσως εξαιτίας δικής μας ανασφάλειας,δεν αντέχουμε ό,τι δε συμβαδίζει με τους πολλούς και βιαζόμαστε να το καταδικάσουμε.
...και λίγα ιστορικά:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η ημέρα καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση του θανάτου 70 φοιτητών, στην πόλη Σάρπβιλ της Νότιας Αφρικής πριν 40 χρόνια, όταν κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κατά του απαρτχάιντ δέχτηκαν πυροβολισμούς από τη νοτιοαφρικανική αστυνομία."
«Ας τιμήσουμε τη μνήμη εκείνων που έχασαν τη ζωή τους στο Σάρπβιλ και σε άλλες περιπτώσεις φυλετικής βίας εντείνοντας τις προσπάθειές μας για την εξάλειψη κάθε μορφής ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων. Ας μετατρέψουμε τις καλές προθέσεις σε νομικούς κανόνες και σε θέληση να τους στηρίξουμε. Πάνω απ' όλα, ας ενδιαφερθούμε για την πλούσια πολυμορφία της ανθρωπότητας και ας σεβαστούμε την έμφυτη αξιοπρέπεια και ισότητα κάθε ανθρώπου» από ομιλία του ΓΓ του ΟΗΕ, Μπαν Γκι-μουν .
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1118537
Διονύση μου, ο καλύτερος φίλος μας είναι έγχρωμος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό λέει κάτι;
Χαιρετίσματα από Βόλο, ακόμα!
Μ' άρεσαν πολύ και τα σχόλια που μόλις διάβασα. Ναι, Λίλα μου, για να ελπίζουμε, τουλάχιστον ότι όλα θα γίνουν καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι με τον Ανδρέα συμφωνώ και με τους άλλους. Απλά, τονίζουμε αυτή τη μέρα τις εθνικότητες.
...Αλλιώς... ξέρω από ρατσισμό απ' τα γεννοφάσκια μου. Ξεκίνα απ' το φτωχός και πλούσιος και μετά πάνε παραπέρα...
Σε πράσινα έλη αποσύνθεσης αναφύονται ερεβώδη σαπρόφυτα,να απομυζούν ζωής κατάλοιπα σε ένα όργιο βρωμερής αντι-ζωής,χορός μίσους,φόβου κ΄φρίκης,χορός πρωτόζωων υπ-ανθρώπων-σκουλήκια ζοφου κι ερέβους βγάζουν ξεδιάντροπα την-ουρά κάτω απ΄τα σκέλια,βδελύσσοντας την"πόλιν" που μας έμαθε τον "πολίτη" κ΄τον "πολιτισμό",εμμέσοντας κι εκκρίνοντας περιττώματα σε ό,τι ανθρώπινο μας διασώθηκε,θλιβερά αντικείμενα ντροπής κι αίσχους.ΆΝΘΡΩΠΟΣ" είπε ο Οιδίποδάς του τρόπου μας- και το τέρας το σκότωσε.ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι το φως που γονιμοποιεί εδάφη ελώδη,που σκοτώνει τα σαπρόφυτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή["το φασισμό,βαθιά κατάλαβέ το,δε θα πεθάνει μόνος,τσάκισέ τον."]
Υ.Γ.
Ένα βιβλίο που μας στοίχειωσε στα νιάτα μας,τόσο -δυστυχώς-επίκαιρο ακόμη,είναι το "Πεθαίνω σα χώρα" του Δ.Δημητριάδη.