"Πάλι για τα σχολικά βιβλία; Ναι, πάλι και πάλι..."
«Πάλι για τα σχολικά βιβλία; Ναι, πάλι και πάλι. Γιατί , παρά τις ατελείωτες εδώ και ενάμιση αιώνα συζητήσεις, το θέμα εξακολουθεί στην Ελλάδα να αποτελεί καίριο πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος.»
γράφει ο Αλέξης Δημαράς στο πολύ φροντισμένο τετράπτυχο φυλλάδιο που συνοδεύει την Έκθεση:
"Καλλιτέχνες και λογοτέχνες στα Αναγνωστικά 1860-1960"
Η πολύ ζωντανή έκθεση οργανώθηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης και την εταιρεία σπουδών Νεοελληνικού πολιτισμού και γενικής παιδείας (ιδρ. Σχολή Μωραίτη) στο Μέγαρο Εϋνάρδου (επιμέλεια έκθεσης: Αλέξης Δημαράς, Διονύσης Καψάλης)
Το υλικό είναι χωρισμένο στις ενότητες:
Αναγνωστικά των περιόδων: 1860-1917, 1917-1920, 1920-1940, 1940- 1960,
επίσης τα αναγνωστικά του βουνού και της υπερορίας 1944-1963
καθώς και το τρίτομο ανθολόγιο του 1975
ένα πολύ μικρό δείγμα των εκθεμάτων:
Η Λόλα διαχρονική!
Ένας ωραίος τρόπος να μάθουμε το "ι" και το "α"
Τα ψηλά βουνά που αγαπήθηκαν από τα παιδιά.
Όμως:
Ο γνωστός παραλογισμός!
Αναγνωρίσιμη η 4η Αυγούστου!
Προσχέδια, έργα τέχνης
Από την ενότητα: τα αναγνωστικά του βουνού και της υπερορίας:
Τέλος, από το 19ο αιώνα:
Γεια σου Λίλα με τις υπέροχες ευαισθησίες! ευχαριστούμε για την ξενάγηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΕαρινή συμφωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλώς την Εαρινή μας,
με την Άνοιξη!
Εμείς ευχαριστούμε για την επίσκεψη!
(μας λείπετε!)
Τι ωραία ανάρτηση Λίλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινήθηκα λιγάκι βλέποντας τη θρυλική πιά Λόλα με τον Μίμη του αναγνωστικού της α' Δημοτικού που μας έμαθε τα πρώτα γράμματα...
Και θυμάμαι ακόμα πόσο αγαπήσαμε ως μαθητές της γ' Δημοτικού τα φοβερά "Ψηλά βουνά" τη σχολική χρονιά 1974-1975 με τη μεταπολίτευση. Αυτό δεν ήταν βιβλίο, ήταν ταξίδι και παραμύθι μαζί! Ταξίδι και παραμύθι της φύσης και του λαού μιάς γιαγιάς Ελλάδας που δυστυχώς απέχει πολύ από το σύγχρονο αστικό τρόπο ζωής μας.
Ειρηνική κατάκτηση πολιτισμού λοιπόν το καλό σχολικό βιβλίο! Να δούμε πότε θα την κάνουμε αυτήν την κατάκτηση...
Παιδειας αντεχου....!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λολα να ενα μηλο" αχ... αξεχαστες ατακες!!!! Ομορφο ταξιδι στο παρελθον!
Πέρα από την όμορφη και πλούσια ανάρτηση. Λίλα, διατρέχοντάς τη, διαπιστώνει κανείς πόση ιστορία περνάει μέσα από μια θεματική έκθεση. Πας να δεις τα αναγνωστικά και απλώνεσαι σε τόσα άλλα παρατηρώντας τα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θέση, άραγε, θα αποκτήσουν τα σημερινά στις μελλοντικές αναμνήσεις των μαθητών μας; "Παράξενο πώς χαμηλώνουν όλα τριγύρω κάθε τόσο";;
Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑαα, Γιώργο, άλλοι με τα «καλά παιδιά» , άλλοι με τα «ψηλά βουνά» .
[Τα «ψηλά βουνά;;!»]
Αλς
Θαλασσινή Ειρήνη,
Να, ποιος θα μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα του Διονύση!
Διονύση,
Ακριβώς , Ιστορία, συγκρούσεις, ιδεολογίες, Τέχνη, καλές προθέσεις, προπαγάνδα…
«Καθρέφτης σου είμαι…».κτλ.
χαχχα... Ακουτε αγαπητε κυριε Μανεση;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου λεω λοιπον, οτι.. δεν ξερω αναλογως το βιβλιο... Εμεις ομως κατι θυμομαστε, κι ας μην ηταν τοσο ομορφα οσο τα δικα σας!!!:)
σημ: Κυρια Τζετζου, ειπα να γινω λιγο πιο θαλασσινη μηπως μοιασω της θαλασσας αλλα μπααααα....:)
Θαλασσίτσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα, το ερώτημα σχετιζόταν με τη θέση που μπορεί να πάρει ένα αναγνωστικό στη συνείδηση ενός σημερινού παιδιού, παιδιού εποχής καταιγισμού της εικόνας και της πληροφορίας. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι σηκώνει το ίδιο βάρος στα μάτια του, μ' αυτό των παλιών αναγνωστικών που αποτελούσαν οάσεις εν τη ερήμω για τη φαντασία των παιδιών που ζούσαν χωρίς TV, πολύ σινεμά,βιτρίνες, φώτα, υπολογιστές, εικόνες γενικώς. Και, επίσης, αμφιβάλλω αν ήταν πιο όμορφα από τα σημερινά. Άλλα αισθητικά μέτρα. Η νοσταλγία μπορεί να τα ομορφαίνει, βέβαια.. Αλλά εκεί ήταν η ερώτηση. "Δένεται" ο σημερινός μαθητής με το αναγνωστικό του των πρώτων χρόνων; Φαντάσου ότι η δική μας μνήμη έχει κάνει φωτοτυπίες όλες τις σελίδες των αναγνωστικών μας...Δεν το ζυγίζω αυτό στον άξονα του καλού και του κακού.
Όμως κι αυτό το "κάτι" που ήδη απάντησες, με βοηθάει να καταλάβω. Ευχαριστώ, λοιπόν, θαλασσάκι.
:)
ΑπάντησηΔιαγραφήααα! λοιπον! Ναι η αληθεια ειναι πως και γω αμφιβαλλω οτι τα πρωτα βιβλιαρακια των παιδιων της εποχης μας αποτυπωνονται στο μυαλουδακι τους... Δεν μπορω να απαντησω με σιγουρια γιατι εγω ανηκα στην τυχερη (κατα τη γνωμη μου) γενια που στην Α,Β,Γ,Δ,Ε (κυριως) δημοτικου δε γνωρίσαμε τους υπολογιστες (ενταξει τηλεορασεις ειχαμε αλλα δε θυμαμαι να βλεπω με τις ωρες). Απο το γυμνασιο και μετα τα πραγματα άλλαξαν.
Οποτε κι εγω εχω "σκαναρει" τα πρωτα μου βιβλια και τα εχω αποθηκευσει στη μνημη μου!
Θα δειξει σε λιγα χρονια τι θα θυμουνται τα σημερινα πιτσιρικια..
Αλς,
ΑπάντησηΔιαγραφήήδη , τον αισθανόμαστε το θαλασσινό αέρα, θαλασσινή μας!
Αυτά τα αναγνωστικά παρόλο που δεν τα πρόλαβα τα έχω βρει και τα έχω παραγματικά ρουφήξει.Μέσα στις σελίδες αυτών των βιβλίων διαμορφώνωνταν άνθρωποι με αξίες που νοιάζονταν για τους άλλους σε αντίθεση με το σήμερα που προβάλλουν το αντίθετο.Θλιβερό!!Πάντως θα μου άρεσε να επιστρέψουν αυτά τα βιβλία στα σχολεία για να δημιουργήσουν ξανά ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφή