Παρουσίαση βιβλίου Μπενουά Ντυτέρτρ " Το κοριτσάκι και το τσιγάρο " (εκδ. Εστία, σελ. 170 ) Μεταφρ. Λίνα Σιπητάνου

Ο συγγραφέας είναι γάλλος, γεννήθηκε το 1960 και από τις εκδόσεις της Εστίας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του " Το ταξίδι στη Γαλλία ", " Η ανυπότακτη " και " Υπηρεσία εξυπηρέτησης πολιτών ".

Στο " Το κοριτσάκι και το τσιγάρο " ο ήρωας του Μπενουά Ντιτέρτρ, ένας σύγχρονος σαραντάρης, ζει και εργάζεται σε μια μεγαλούπολη, με μόνη, ίσως, φιλοδοξία του να απολαμβάνει τις μικροχαρές της ζωής. παρέα με τη σύντροφό του και το σκύλο του. Δε ζητάει πολλά, δεν κυνηγάει χρήματα και καριέρα, δεν έχει ούτε ιδιαίτερες κοινωνικές ευαισθησίες ούτε και ατομικές επιδιώξεις. Έχει, ωστόσο, δύο ιδιαιτερότητες, οι οποίες, όπως θα φανεί στο ξετύλιγμα του έργου, θα του καθορίσουν την ίδια του τη ζωή: 1) Σε μια κοινωνία που θέτει στο επίκεντρό της τα παιδιά, ο ίδιος δεν τα πολυσυμπαθεί και 2) σε μια κοινωνία που ασκεί δριμεία κριτική στους καπνιστές, αυτός είναι καπνιστής.

Η ιστορία του ήρωά μας θα διασταυρωθεί με δύο δευτερεύουσες ιστορίες: Πρώτα αυτή ενός θανατοποινίτη που, όταν ζητάει ως τελευταία επιθυμία την απόλαυση ενός τσιγάρου στο χώρο της φυλακής, όπου αυτό απαγορεύεται αυστηρά, προκαλεί νομική εμπλοκή και, έπειτα, με την ιστορία ενός τηλε-ρεάλιτι με μακάβριο "έπαθλο", του βίκτιμ στόρι, που επιβάλλουν κάποιοι τρομοκράτες στους ομήρους τους. Ασύνδετα μοιάζουν, ε; Κι όμως, συνδυάζονται σε ένα μυθιστόρημα που δε στερείται δράσης και πλοκής.

Αφήνοντας εδώ κατά μέρος τη φιλολογική κριτική - πόσο και αν, π.χ, ολοκληρώνονται οι προσωπογραφίες των ηρώων, πόσο η πλοκή στην ολότητά της αλλά και στα επιμέρους καταφεύγει σε ποικίλες υπερβολές κλπ - αξίζει να σημειώσουμε πως είναι ένα βιβλίο που μπορεί να προκαλέσει πολλές συζητήσεις.

Ο βασικός κατευθυντήριος άξονάς του είναι η εφιαλτική ευκολία με την οποία επιβάλλεται η μάζα, ακόμα και η βλακεία, στις μέρες μας. Η "αβάσταχτη ελαφρότητα" της εποχής, που, όμως, μπορεί άνετα και ατιμώρητα να περιθωριοποιεί τα άτομα που δεν αφήνονται στο ρεύμα της. Όχι επειδή είναι ήρωες, αλλά επειδή σκέφτονται. Επειδή κοιτάνε από άλλη οπτική γωνία την πραγματικότητα.
Χαρακτηριστική η φράση του πρωταγωνιστή σε κάποια δύσκολη στιγμή του:"Δεν είμαι θύμα συνωμοσίας, αλλά μιας φυσιολογικής συσσώρευσης βλακείας". Μιας βλακείας που, όπως προειδοποιεί και η κατάληξη της ιστορίας του Ντιτέρτρ, θα πρέπει να την παίρνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας, να μην την προσπερνάμε αδιάφορα, ακόμα και να την πολεμάμε, όταν και όπως μπορούμε.

Τι λέτε;Ενδιαφέρον;