Γιατί η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει.
ένα κείμενο
του μαθητή της β΄λυκείου
Νίκου Κατσιαούνη
Για άλλη μια φορά ο Νίκος Κατσιαούνης, της Β΄λυκείου, μας στέλνει μια παρέμβαση σχολιάζοντας την επικαιρότητα
και προσδοκώντας να προκαλέσει συζήτηση.
Την παραθέτουμε.
Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει
Μέσα στο παραλήρημα των ΜΜΕ και των διαφόρων κραχτών, μέσα στη βρωμιά κάποιων ανθρώπινων καρδιών, μέσα στην υποβάθμιση κάθε τι πνευματικού και τη θεοποίηση του υλικού, μέσα στη γενικότερη ηθική υποβάθμιση, ξεπροβάλλουν ελπίδες.
Την παραθέτουμε.
Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει
Μέσα στο παραλήρημα των ΜΜΕ και των διαφόρων κραχτών, μέσα στη βρωμιά κάποιων ανθρώπινων καρδιών, μέσα στην υποβάθμιση κάθε τι πνευματικού και τη θεοποίηση του υλικού, μέσα στη γενικότερη ηθική υποβάθμιση, ξεπροβάλλουν ελπίδες.
Είναι άνθρωποι που διαπρέπουν σε διάφορους τομείς. Οι πραγματικοί μουσικοί, που ασχολούνται με τη συγγραφή τραγουδιών και επιδιώκουν το ωραίο, μακριά από τα διάφορα talent show και άλλες πομπώδεις ανοησίες. Κάποιοι ηθοποιοί και συγγραφείς που ποιούν ήθος, που ασχολούνται με την τέχνη τους χωρίς να τη γελοιοποιούν. Επιχειρηματίες που διαπρέπουν βοηθώντας τη σαραβαλιασμένη χώρα, χωρίς να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους. Αλλά και ο κάθε άνθρωπος που έχει ηθικές αξίες και βαδίζει πάνω σ' αυτές, δίνοντας έτσι ένα μήνυμα αισιοδοξίας.
Μπορεί σε δύναμη να μη φτάνουν τους ανήθικους, αλλά σιγά σιγά θέλω να πιστεύω ότι αυξάνονται. Γιατί σήμερα μπορεί να είναι "τρεις", αλλά με την πάροδο του χρόνου, αυτού του ανίκητου βασιλιά, θα γίνουν "χίλιοι δεκατρείς", όπως λέει και το τραγούδι.
Όλοι λένε ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες για να μη χρεοκοπήσουμε. Όμως πρέπει να σκεφτούμε ότι η οικονομική χρεοκοπία διορθώνεται, η χρεοκοπία όμως των ανθρώπων δύσκολα ανατρέπεται.
Συνεπώς, πρώτος στόχος πρέπει να είναι ο ηθικός καθαρισμός και αναβαπτισμός των ανθρώπων, γιατί με ανθρώπους φιλότιμους, τίμιους, φιλοπάτριδες, η χώρα μπορεί να ξαναχτίσει πάνω στα ερείπιά της και να προοδεύσει, όχι όμως την πρόοδο που φαντάζονται κάποιοι γραικύλοι, υποταγμένοι σε ξένα συμφέροντα, αλλά μια πρόοδο πραγματική, που σημαίνει βελτίωση των υπαρχόντων και διατήρηση όσων στοιχείων συνεισέφεραν και συνεισφέρουν αδιάκοπα στην πάροδο του χρόνου.
Επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!
Νίκος Κατσιαούνης
Τι ωραία να διαβάζεις κείμενα νέων παιδιών που φέρνουν αισιόδοξα μηνύματα...Νίκο μακάρι να σκέφτεσαι πάντα θετικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί μαθητές του Γ4 αυτή η ευχή είναι αυτοεκπληρούμενοι προφητεία γιατί γενικά είμαι ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος(δεν θέλω σχόλια).Αλλά επίσης κάτι πρέπει να γράφω για να περνάει η ώρα(η μαθητική ώρα δεν περνάει με τίποτα και προσπαθώ να γεμίσω με κάτι την ώρα μου για να μην με φάει η πλήξη)(Κ. Μάνεση μην προσπαθήσετε να συγκαλείψετε το παραπάνω σας προειδοποιώ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, Νίκο στο τμήμα μας και στο άλλο τμήμα το Γ2, με το οποίο συνεργαζόμαστε στο μπλογκ, για να περάσει η σχολική ώρα διαβάζουμε εξωσχολικά βιβλία - εκτός από το να γράφουμε άλλα κείμενα(η συμμαθήτρια μας η Άννα ασχολείται με τη συγγραφή, μάλλον ημερολογίου!). Όσο για την αισιοδοξία ξεχειλίζει στο σχολείο - μάλλον γιατί μας φυσάει το θαλασσινό αεράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια! Σκέψη τζάμι!
ΑπάντησηΔιαγραφήομορφες οι σκεψεις του νικου, οπως παντα αλλωστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμενα μαρεσει κ ο τιτλος που δε λεει "η ελπιδα πεθαινει τελευταια" μα "η ελπιδα ΠΟΤΕ δεν πεθαινει". Καμια φορα το παιχνιδι με τις λεξεις αλλαζει το νοημα και φαινεται η διαφορα!!
πολλοί λένε ότι τώρα είναι ευκαιρία να αλλάξει η καταδικασμένη ελληνική νοοτροπία. ας το ελπίσουμε. άλλωστε τι είναι η ζωή χωρίς ελπίδα. μπράβο Νίκο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι αισιόδοξος, τελικά
κι αυτό κάνει καλό,
σε εμάς τους "μεγάλους"!
Συμφωνώ στο μεγαλύτερο μέρος με αυτά που γράφεις,
όμως να σημειώσω ότι μαζί με την ηθική, υπάρχει και δικαιοσύνη και για να οικοδομήσουμε πάνω στα ερείπια, πρέπει να διερευνήσουμε πώς δημιουργήθηκαν και να αποδοθούν ευθύνες!
Πω πω!!Πρώτη φορά μου κάνουν τόσα κοπλιμέντα!!!Τελικά ήμουν πολύ καλός.Συμφωνώ μαζί σου Αλς ότι οι λέξεις κάνουν τη διαφορά και εξάλλου αυτό είναι το ωραίο στη γλώσσα,το ότι μπορείς με μια άλλη σειρά να δώσεις άλλο νόημα στη φράση.Κ. Χριστοπούλου συμφωνώ απολύτως μαζί σας αλλά η ηθική δεν απορρέει από την δικαισύνη άραγε?Συνεπώς είτε το ένα πούμε είτε το άλλο ένα και το αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι με τέτοιες φωνές,σαν τη δική σου Νίκο, που αντλούμε κι εμείς οι εκπαιδευτικοί κουράγιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα΄στε καλά παιδιά και πάντα αισιόδοξοι...
Eva Neocleus ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.Εξάλλου θέλω να πιστεύω ότι ανήκω στο κομμάτι της νεολαίας που δεν είναι κοιμοισμένο και που δυστυχώς είναι το μικρότερο κομμάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήνίκο ωραία τα λες,να πας για πολιτικός!το θεμα είναι ότι όλα αυτα είναι μεν ωραία,απέραντα ουτοπικά δε...προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι σύντομα ειδικά με τα μυαλά που κουβαλάμε όλοι μας και κυρίως οι ισχυροί...πρέπει να γκρεμιστούν τα πάντα από τα θeμέλια αν θέλουμε να αλλάξει κάτι...και όχι απλά οι τρεις να γίνουν δεκατρείς...xDDDD
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να είναι λίγο ουτοπικά.Αυτά ο χρόνος θα το δείξει.Όσο για τη πρώτη παρατήρηση που έκανες το σκέφτομαι σοβαρά και δεν αποκλείω τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή