Ξανά εδώ, για την άνοιξη!
Επιστρέψαμε στο σχολείο, μέσα στην άνοιξη, για την τελευταία περίοδο, ίσως και την πιο … αγωνιστική.Θέλοντας να την αντιμετωπίζουμε δυναμικά και με χαμόγελο, ανεβάζουμε στο μπλογκ φωτογραφίες από κάποιες τάξεις στις οποίες ελεύθερα τα παιδιά έκαναν κάποιες…εικαστικές παρεμβάσεις, βελτιώνοντας την αισθητική του χώρου και κατ' επέκταση και τη διάθεσή μας.
Η αντίθεση, έτσι, με την έξω άνοιξη μικραίνει, η σχολική καθημερινότητα αποκτάει περισσότερο χρώμα.
Απολαύστε τις, σχολιάστε τις, με την ελπίδα ότι η…επίθεση των χρωμάτων θα επεκταθεί και στις άλλες τάξεις, με πρωτοβουλία μαθητών και καθηγητών.
το δέντρο της γνώσης, στο Α1
μοντέρνα σύνθεση στο Α2
μια μελισσούλα
( αν δεν έχουν αντίρρηση οι μαθητές του Α3!)
γιρλάντα στο Α3
Β1, χάρτες!
ένα εκφραστικότατο και αγριεμένο μανιτάρι στο Β5(;)
πού πάνε τα καραβάκια με τέτοιον καιρό;
all in all, you´re just another brick in the wall,
δηλώνει το Γ3
την τρύπα στον τουβλότοιχο έχουν ανοίξει οι στίχοι..
λουλούδια, για να κρατάνε την άνοιξη όλες τις εποχές..
(Γ3)
Ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις για τη διακόσμηση των αιθουσών του σχολείου;
Πείτε τις και ελάτε να προσπαθήσουμε να τις πραγματοποιήσουμε
πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς.
Θαυμάσια σκέψη - παρέμβαση!!! Σού ανοίγει (ανοιξιάτικα) η ψυχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε σε όλους Σας!!!
διονυση λατρεψα τα τουβλα!!!! τελεια ζωγραφια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγχαρητηρια σε ολους σας ..
Όλα ήταν υπέροχα, όπως κι η πρωτοβουλία. Κι εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα η ...τρύπα που άνοιξαν στα τούβλα οι στίχοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη σ' αυτήν την τελευταία αγωνιστική περίοδο!
Στη Φιλοσοφική δύο κοπέλες ζήτησαν (κακώς) την άδεια της κοσμήτορος για να ζωγραφίσουν τους (γκρίζους) τοίχους. Εκείνη τους απάντησε πως την είχαν, μόνο αν ζωγράφιζαν τον Πλάτωνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς δε βλέπω κανένα Πλάτωνα στους δικούς σας τοίχους...Συγχαρητήρια, όλα είναι πανέμορφα και σίγουρα μειώνουν λίγο την πίεση που αισθάνονται μαθητές.
omorfa poli ta xrwmata kai oi paremvaseis twn paidiwn...
ΑπάντησηΔιαγραφήoi paremvaseis stous tixous pada exoun na poun pragmata...
ego protinw grafities sto proavlio tou sxoleiou...
polla bravo!!!...
Π.Κ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ... θαυμασιότερα, αν είναι μόνο η αρχή..
Αλς,
Ναι, μια χαρά ζωγραφιά, Ειρήνη. Και - σίγουρα - η τάξη αυτή έχει πλέον τα...περισσότερα τούβλα!
( Αν και μ' αυτά που λέω μάλλον στο κεφάλι μου τα κατευθύνω..)
Νερένια,
Κι αν προσέξεις, Νερένια, είναι και καλά επιλεγμένοι στίχοι, ε;
Τη δύναμη τη χρειαζόμαστε, γιατί εκτός από τα ωραία στους τοίχους υπάρχουν και δύσκολα παντού...
Aurora,
Πώς να προέκυψε, αλήθεια, αυτός ο Πλάτωνας των πλαστικών τεχνών; Τι ιδέα! Αλήθεια, πάντως, πώς την εξηγείς τη χρωματοφοβία που υπάρχει (μια και μιλάς για γκρίζο) στα δημόσια κτίρια;
Δημήτρη,
Τα γκράφιτι στο προαύλιο είχαν πριν 1-2 χρόνια προταθεί, ίσως το θυμάσαι κι εσύ, αλλά η πρόταση απερρίφθη. Δεν είναι λίγα, πάντως, τα σχολεία που το έχουν κάνει με πολύ ευχάριστα αποτελέσματα. Λίγη ζωή, λίγος χαρακτήρας, επιτέλους!
Αυτά τα καημένα μας παιδιά,τόσο στερημένα από χρώματα στη γκρίζα τους πόλη,τόσο διψασμένα για ζωή που σπαρταράει στη σπαραγμένη,διαμελισμένη,συντετριμμένη,στείρα "ζωή" έρπουσα που τους ...υπόσχεται η χρεωκοπημένη [μας;]κοινωνία,πάλι καλά,να λέμε,Διονύση,πάλι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή-που αφήνουν ζωή κ' ποίηση κ΄χρώματα στους ανελέητα "λευκούς" τοίχους που τους ορίζουν κ΄τους περιορίζουν.
Υπέροχη-με την κυριολεκτική σημασία της λέξης-ανάρτηση για την "κολοβή"-όπως τη λέει κι η Στέλλα-ετούτη χρονιά που πολύ μας αποκαρδίωσε κι ωστόσο τόσα πολλά μας έμαθε.Ελπίζω και στους μαθητές μας.[πώς το λέει κι η Δημουλά; "να νομίζουμε,να νομίζουμε\ούτε στιγμή να ξέρουμε"-έστω έτσι!]
στους τοίχους που γίνονται στίχοι![προσδοκώμεν...]
μπράβο και στα παιδιά και στους δασκάλους τους. καλό κουράγιο για την τελευταία στροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυκαιρία για καλλιέργεια της αισθητικής των παιδιών, τρόπος έκφρασης συναισθημάτων και δημιουργικότητας,
ΑπάντησηΔιαγραφήνοιάξιμο για τις δικές τους αίθουσες, άσκηση υπευθυνότητας,
η αίσθηση ότι βρίσκονται σε ένα χώρο που δεν τα ταλαιπωρεί, τραυματίζει, "τιμωρεί"
αλλά τα ευχαριστεί και τα ανακουφίζει,
όλα αυτά ΕΙΝΑΙ αυτές οι παρεμβάσεις.
Τι ωραίες εμπνεύσεις έχετε! Μα,όλες οι καλλιτεχνικές δυνάμεις,ποιητικές, κινηματογραφικές, εικαστικές, εκεί στην Καλλιθέα ενδημούν; Να παίρνετε δύναμη παιδιά και συνάδελφοι για την τελική ευθεία της χρονιάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύχρωμη και αισιόδοξη η επιστροφή σου, Διονύση! Στις μέρες που διανύουμε μας χρειάζεται και το χρώμα και η αισιοδοξία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σε όλους τους δημιουργούς!
Καλή μας δύναμη!
Διονύση,
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ώρα κυκλοφορούσε ο φωτογράφος στο έρημο σχολείο και κατέγραφε εικόνες των τάξεων;
Πόσο αλλιώτικες φαίνονται οι αίθουσες σ΄αυτή την ησυχία!
(και πόσο πεισματικά κρατά η καθεμία την προσωπικότητα των «παιδιών της»!)
Y.Γ Πόσο, άραγε , αφουγκράζονται αυτές τις ανάσες τα αναλυτικά προγράμματα, οι «μεταρρυθμίσεις» , οι αλλαγές της τελευταίας στιγμής που γίνονται (προ παντός) «χωρίς δαπάνη για το Δημόσιο;;;»
Είμαι μαθητής του Γ΄3 (η αίθουσα με τα τουβλάκια και τους στίχους), παρ'όλα αυτά αυτές τις μέρες το χρώμα της ψυχής μου είναι πιο μαύρο από ποτέ, όταν μπαίνω στη τάξη (δυστυχώς αρεά και που) και βλέπω ένα τμήμα ερημομένο, όπως δηλαδή και σε όλα τα σχολεία οι μαθητές της τρίτης λυκείου απουσιάζουν αυτό το καιρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι οι τελευταίες μέρες μας στο σχολείο, και θα έπρεπε να είναι οι ωραιότερες, γιατί το Σεπτέμβρη δεν θα βρεθούμε κι εμείς στο προαύλιο για τον αγιασμό. Αφήνουμε πίσω μας ένα τεράστιο κεφάλαιο που λέγετε ΣΧΟΛΕΙΟ, και αντί να περνάμε τις καλύτερες στιγμές της ζωής μας στο σχολείο για να το θυμόμαστε με χαμόγελο, μας επέβαλαν να είμαστε όλη μέρα σε ένα γραφείο και να διαβάζουμε, προκειμμένου να αποστηθίσουμε αυτολεξή τεράστια κατεβατά, ξεχνόντας ότι τελειώνει ένα κεφάλαιο 12 χρόνων.
Κανείς όμως δεν μπορεί να απαντήσει στην βασική μας ερώτηση: <>
Η ευθύνη δεν βαρένει ούτε τους καθηγητές μας, αλλά ούτε και εμάς. Αυτό που καταλαβαίνω φεύγοντας απ το Λύκειο είναι ότι κάποιοι έχουν φροντίσει ώστε να εξεφτελίσουν το σχολείο με τον χειρότερο τρόπο, προσδίδοντάς του εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα, και όταν οι καθηγητές προσπαθήσουν να κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που οι Πανελλήνιες απαιτούν, εμείς αμέσως τους κατηγορούμε γιατί το θεωρούμε <>.
Το μόνο θετικό στην περίοδο αυτή είναι ότι οι καθηγητές στο σχολείο μας προσπαθούν να μας κάνουν να ξεσκάσουμε με οποιονδήποτε τρόπο τις ώρες που είμαστε εκεί.
Όταν όμως δώσουμε εξετάσεις, και γυρίσουμε το βλέμα μας στη χρονιά που πέρασε, θα δούμε ότι όλη τη χρονιά ασχολούμασταν μόνο με το διάβασμα και δεν καταφέραμε να ζήσουμε τον ΖΩΝΤΑΝΟ οργανισμό που λέγετε σχολείο. Δυστυχώς αυτά είναι τα καλύτερά μας χρόνια, και πέφτουνε στη φωτιά... Ελπίζω από το Σεπτέμβρη, να πηγαίνουμε στον ίδιο χώρο, αλλά με άλλη διάθεση και ζωντανοί!!!!!!
Άννα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, τα λέμε κι από κοντά. Πάλι καλά. Πάλι καλά που ακόμα τα χέρια των παιδιών βοηθάνε να γίνουν του σχολείου οι τοίχοι...στοίχοι.
(< τοίχοι+στίχοι...)
Κι όλη η έγνοια είναι να βοηθάμε να κρατάνε τη ζωή, αυτή τη ζωή που (και) στους τοίχους θ' αποτυπώνουν.
Βαγγέλη,
Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε πολύ. Και στα παιδιά σου!
Στέλλα,
Ευχαριστούμε για την επιστημονική τεκμηρίωση :-) Αυτά. Πράγματι. Και η αίσθηση του συνανήκειν.
Γυριστρούλα,
Ενδημούν κι άλλα, μη γελιόμαστε. Εναγωνίως προσθέτουμε βαριδάκια στη μια πλευρά της ζυγαριάς, να μην μπατάρουμε. ( Άσε που ποτέ δεν την ισιώσαμε, τη ρημάδα!)
(Αχ) Ειρήνη,
Απ' αυτά που έγραφα και στη Γυριστρούλα βγάλε συμπέρασμα για την αισιοδοξία. Τελευταία αισθάνομαι ότι πρέπει να αφήνουμε μακριά την κόμη, να έχουμε κάτι να πιανόμαστε για να σηκωνόμαστε (λίγο ψηλότερα..)
Πέρα από φιλοφρονήσεις, πάντως, η γνώση πως υπάρχετε ( η Γυριστρούλα, εσείς κι άλλοι κι άλλοι..) δίνει κουράγιο. Πολύ.
Λίλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒολές στο κέντρο, κατευθείαν, ε;
Στη νεκρική ησυχία του Μαΐου (φέτος και του Απριλίου...) του
2ου ορόφου, ε;
Με πρόλαβε κι ο Αντρέας - και πόσο συγκινητικά το κάλυψε...
Ανδρέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκ βαθέων ευχαριστούμε για το σχόλιο. Προσθέτει κι άλλο χρώμα, γιατί έχουν χρώμα τα λόγια σου, ζωή.
Ήθελα να κάνουμε μια ανάρτηση για το θέμα των άδειων αιθουσών. Σου ζητάω κι από 'δω την άδεια να βάλουμε το σχόλιό σου σε μια επόμενη ανάρτηση. Ας κάνουμε πάντα ό,τι μπορούμε. Ας μην αφήνουμε τα πάντα να κυλάνε πριν από μας για μας..
Γεια σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ'ότι δεν είμαι τρίτη λυκείου έχω να πω ότι με άγγιξε το σχόλιο του Αντρέα.Και αυτό γιατί ομολογεί ότι αγαπάει το σχολείο κάτι που δεν ακούγεται και συχνά από εμάς τους μαθητές ανεξάρτητα από το αν το νιώθουμε.Μπορεί λοιπόν το εκπαιδευτικό σύστημα να έχει χάσει την ουσία του,αλλά το σχολείο είμαστε εμείς και εμείς έχουμε την ευθύνη ώστε να το βελτιώσουμε στο βαθμό που μπορούμε.Για να επανέρθω λοιπόν στο θέμα, εμένα θα μου άρεσε οι τάξεις να έχουν λουλούδια. (δε λέω φυτά για να μην παρεξηγηθώ!)Αν και δεν ξέρω κατά πόσο θα ήμασταν υπεύθυνοι να τα φροντίσουμε!Πάντως είναι γεγονός οτι οι παρεμβάσεις στους τοίχους δίνουν άλλο χρώμα στην τάξη!
Καλησπέρα κι από εμένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας από τους λόγους που πράγματι λατρεύω το σχολείο μας, είναι οι καλλιτεχνικές παρεμβάσεις των μαθητών στους τοίχους. Βλέπουμε δέντρα, τούβλα, λουλούδια, μπομπ σφουγγαράκηδες και μας ανεβάζουν τη διάθεση!
Όσο για αυτό που είπε ο Αντρέας, πράγματι στην τρίτη λυκείου υπάρχει ένα κυνηγητό με το άγχος των μαθητών αλλά στο χέρι μας είναι να διαμορφώσουμε τη χρονιά όπως επιθυμούμε.
Izzie,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου επιτρέπεις να κλέψω τη φράση σου "το σχολείο είμαστε εμείς και εμείς έχουμε την ευθύνη ώστε να το βελτιώσουμε στο βαθμό που μπορούμε";;
Δεν ξέρω κι εγώ πόσο μεγάλος είναι αυτός ο βαθμός, όταν όλα συμβαίνουν εν αγνοία - και καμιά φορά και εν αντιθέσει - των κεντρικών σχεδιασμών, αλλά, ναι, έχουμε κι εμείς ευθύνη για την καθημερινή μας σχολική πραγματικότητα. Κι έχουμε και δύναμη, όταν θέλουμε, να τη βελτιώνουμε αυτή την πραγματικότητα.
Και θέλουμε!
Όσο για τα φυτά...συγγνὠμη,τα λουλούδια, εντάξει, καταχωρήθηκε. Μια και έχουμε και την περιβαλλοντική μας πλευρά, μπορούμε να το συζητήσουμε, για να εκτιμήσουμε το ρεαλιστικό του εγχειρήματος.
Βρε, καλώς την ονειροπαγίδα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεύεις το σχολείο; Και το λες; Και οι τοίχοι έχουν αυτιά!! ( Κι αν δεν έχουν, ας ζωγραφίσουμε!)
Και να αντιγράψω κι από σένα το "στο χέρι μας είναι"
Τη δύναμη του στίχου του Ρίτσου διακρίνω εδώ ( "τέτοια ποιήματα σου γράφουμε εκατό την ώρα"!)
Μαζί με τα χρώματα και τα σχόλιά σας φέρνουν την άνοιξη, νομίζω:-))
Καλό βράδυ!
Αυτό που εγώ τουλάχιστον έχω τη χαρά να έχω ζήσει αυτά τα 3 χρόνια που είμαι στο λύκειο, είναι πως έζησα το σχολείο σε όλες του τις διαστάσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ως χώρο μάθησης, αλλά κυρίος ως χώρο παιδείας και διαμόρφωσης προσωπικοτήτων!
Έχω να θυμάμαι πολλές όμορφες στιγμές που πιστεύω ότι θα με οδηγήσουν στο να το επιστέπτομαι συχνά και αργότερα...
Έζησα το σχολείο τα Σάββατα, τις Κυριακές, όπου όλοι έχουμε έναν άλλο ρυθμό και μιαν άλλ διάθεση, γιατί απλά τότε δεν τρέχουμε να τελειώσουμε την ύλη! Ευτυχώς που σαν σχολείο έχουμε αυτή τη δυνατότητα, γιατί πολλά σχολεία δεν την έχουν!
Καλά κανείς δεν είδε την υπέροχη έκφανση της συγχρονης ζωγραφικής στο σχολείο?Μάλλον δεν είστε φιλότεχνοι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφες ζωγραφιές, πανέμορφες και οι φωτογραφίες κύριε Μάνεση! (βελτιώνεστε :p)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς δυστυχώς δεν διακοσμίσαμε την τάξη μας..
Μπορώ να πω πως το σχόλιο του Αντρέα με άγγιξε πολύ, καθώς βιώνω την ίδια ακριβώς κατάσταση..
Έχω σχεδόν ξεχάσει πως είναι να κάνεις μάθημα σε τάξη. Τις τελευταίες μέρες είναι λες και κάνουμε ιδιαίτερα, οι περισσότεροι συμμαθητές μου λείπουν. Σαφώς και δεν τους κατηγορώ. Σε λιγότερο από μήνα αρχίζουν οι πανελλήνιες και όλοι κάθονται σπίτι και διαβάζουν.
Η αλήθεια είναι πως το 'χω σκεφτεί άπειρες φορές κι εγώ να κάτσω σπίτι, μα δε θέλω να σταματήσω να πηγαίνω στο σχολείο. Πραγματικά, δεν περίμενα ποτέ να πω κάτι τέτοιο.. Κι όμως όταν φτάνει κάτι στο τέλος του, πόσο δεν θες να τελειώσει, πόσο ξέρεις πως θα σου λείψει..
Και το σχολείο μας είναι πραγματικά ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ. Και όχι μόνο σαν κτήριο. Θα μου λείψει το κλίμα γενικά. Θα μου λείψει το πρωινό τρέξιμο, οι φωνές του κ.Βάγια από το γραφείο του, καθώς με βλέπει να περνώ βιαστικά την πόρτα. Θα μου λείψουν τα διαλείμματα και το κυλικείο με τα κρουασάν του και τη ζεστή σοκολάτα, θα μου λείψει ο κ. Μάρκος και η τηλεόρασή του, θα μου λείψουν οι ατελείωτες ώρες που καθόμαστε στη βιβλιοθήκη με το ραδιόφωνο και τα βιβλία, τις αναπαυτικές καρέκλες, τα παιδάκια που παίζουν σκάκι. Θα μου λείψουν οι πρόβες, οι γιορτές, το αρμόνιο με τη Λίζα να ουρλιάζει από πίσω όταν βγαίνουμε εκτός ρυθμού, θα μου λείψει ο χαβαλές και τα αστεία του Οφσέπ, θα μου λείψει η λέσχη ανάγνωσης (αν και φέτος δεν πήγαινα) με το τσαί και τα κουλουράκια και αυτές τις ζεστές και υπέροχες συζητήσεις μεταξύ μαθητών και καθηγητών. Θα μου λείψει η ποίηση και τα αρχαία, θα μου λείψει η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά, που όποτε βλέπω μπροστά μου με πιάνει απελπισία, θα μου λείψει το καταμουτζουρωμένο θρανείο μου-που, όσο άσχημο κι αν φαίνεται σε όλους, εγώ έχω γράψει τα εσώψυχά μου εκεί πάνω!-
Θα μου λείψουν οι ταινίες στα Αγγλικά, θα μου λέιψει η κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή που 'χω περάσει σ'αυτό το σχολείο.. Δεν θέλω να φύγω...
Αυτά προς το παρόν.. Πλέον δεν έχω καν το κουράγιο να γράψω.
-Στέφη
Αχ Στέφη,τι σπαραχτικός λόγος,της θλίψης "όμορφο πρόσωπο"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο το δικό σου όσο και του Αντρέα το σχόλιο μοσχοβολάν ευαισθησία,τρυφερότητα,αγάπη για το σχολείο [ό,τι πιο όμορφο έχω διαβάσει τελευταία].
Προς το παρόν να μοιραστώ μαζί σας εκείνον το στίχο του Σαββόπουλου "η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία".Καλή σας δύναμη για την τελική ευθεία και το καινούργιο ξεκίνημα.
Τα ξαναλέμε...Ο Διονύσης-γνωστός "προβοκάτορας" στοχαστικών προσαρμογών- νομίζω ότι ετοιμάζει ανάρτηση για τους "άδειους χώρους" του δευτέρου ορόφου.[θα προετοιμαστώ καταλλήλως,μελετώντας τα...φλύαρα θρανία σας!]
Μπράβο σας παιδιά! Τι ωραίες τάξεις είναι αυτές!
ΑπάντησηΔιαγραφή