Σκέψεις της Βίβιαν
Με πολλή χαρά πριν λίγες μέρες πήραμε ένα γράμμα από τη
Βίβιαν Μελικόκη,
την περσινή μας Βίβιαν. Μπορεί ως αφορμή να έχει την επέτειο της 17ης Νοέμβρη, αλλά το κείμενό της, καταγγελία μιας στάσης ζωής και κάλεσμα για μιαν άλλη, διαφορετική, διατηρεί την επικαιρότητά του.
Το ανεβάζουμε, λοιπόν, σήμερα, ευχαριστώντας την, παράλληλα, πολύ που είναι μαζί μας, αν και απόφοιτη, μεταφέροντάς της τη χαρά μας που αισθάνεται ακόμα μέλος της παρέας μας, όπως γράφει.
"Χθες διάβασα κάποια πράγματα και μου'ρθαν κάποιες σκέψεις στο μυαλό που θα ήθελα να τις κοινοποιήσω..
Ναι,γιατί μπορεί να έφυγα απο το 6ο και να μην είμαι πλέον μαθήτριά του, όμως ακόμα αισθάνομαι μέλος του..
Φέτος είμαι πλέον ακαδημαϊκή πολίτης, αφού είμαι πλέον φοιτήτρια νομικής..
Φέτος ίσως είναι που κατάλαβα καλύτερα τον αγώνα τών παιδιών που έδωσαν εκείνη τη νύχτα πριν από 36 χρόνια..
Φέτος γιατί δεν έχω πια τα μαθήματα να μου τριβελίζουν το μυαλό και είχα την ευκαιρία να διαβάσω και να δω πέντε πράγματα παραπάνω...
Ναι,γιατί μπορεί να έφυγα απο το 6ο και να μην είμαι πλέον μαθήτριά του, όμως ακόμα αισθάνομαι μέλος του..
Φέτος είμαι πλέον ακαδημαϊκή πολίτης, αφού είμαι πλέον φοιτήτρια νομικής..
Φέτος ίσως είναι που κατάλαβα καλύτερα τον αγώνα τών παιδιών που έδωσαν εκείνη τη νύχτα πριν από 36 χρόνια..
Φέτος γιατί δεν έχω πια τα μαθήματα να μου τριβελίζουν το μυαλό και είχα την ευκαιρία να διαβάσω και να δω πέντε πράγματα παραπάνω...
Σήμερα όπως και κάθε άλλη χρονιά θα διεξαχθούν σχολικές γιορτές, θα ερμηνευτούν κάποια τραγούδια,θα πραγματοποιηθούν πορείες, θα κατατεθούν στεφάνια, μάλιστα κάποιοι από τους πολιτικούς θα οικειοποιηθούν τη σημερινη μέρα για να είναι πιο αρεστοί...
Πόσοι από εμάς στα αλήθεια γνωρίζουμε την ουσία αυτού του αγώνα; Πόσοι από εμάς γνωρίζουν π.χ τον Αλέκο Παναγούλη και τη δράση του;
Η πολιτική μας ζωη μοιάζει να είναι μέρος ποντιακού ανέκδοτου-με όλο το σεβασμό μου στους Ποντίους- με τον Κωστίκα και το Γιωρίκα να εναλάσσονται στο τιμόνι της εξουσίας και να διευθύνουν το πολιτικό τοπίο της διαφθοράς και της αναξιοκρατίας. Η Αριστερά από την άλλη είναι μεν συνεπής με τις ιδέες της και τις τοποθετήσεις της, άκαμπτη δε όσον αφορά τη σύγχρονη πραγματικότητα,λες και έχει πάθει αγκίλωση, αν βέβαια δεν είναι απασχολημένη με το να επιλύει τις εσωκομματικές της διαφορές. Μάλιστα,πολλοί από τους φοιτητές,που συμμετείχαν εκείνη τη βραδιά,αποτελλουν τις ψηφίδες που συνθέτουν το παζλ του τωρινού θωλού πολιτικού σκηνικού.
Η τηλεόραση από την άλλη θα παίξει για μιά ακόμη φορά το ρόλο της, που δεν είναι άλλος από το να ποδηγετεί τη σκέψη του ''αφελή μέσου πολίτη'', να τον κρατά φιλήσυχο και εφησυχασμένο στον μικρόκοσμό του και πού και πού να τον τρομοκρατεί προφασίζοντας άλλοτε την υγεία του άλλοτε την οικονομική κρίση άλλοτε τους γνωστούς - αγνώστους. Έτσι και σήμερα λοιπόν, η σημερινή ημέρα θα στριμωχτεί σε μια ολιγόλεπτη αναφορά στο δελτίο των 20.00, σε αντίθεση με τις επιθέσεις των ''κουκουλοφόρων'' και την παρουσία των 6.500 αστυνομικών -που ίσως να είναι και περισσότεροι από εκείνη τη νύχτα- που θα καταλάβουν όλο τον τηλεοπτικό χρόνο. Ενδέχεται όμως να μη συμβεί ούτε καν αυτό, καθώς τέτοια πλέον περιστατικά δεν ''πουλάνε'' και τόσο.
Σ'αυτούς λοιπόν, τους χαλεπούς καιρούς καλείται η νέα γενιά, η δική μας γενιά,να ορθώσει το ανάστημά της, να αντισταθεί και να πει:
ΟΧΙ στη διαφθορά και στην αναξιοκρατία
ΟΧΙ στη μιζέρια και την τρομολαγνία που μας πλασάρει η τηλεόραση,
αλλά ΝΑΙ στον αγώνα
ΝΑΙ στην ελεύθερη σκέψη
ΝΑΙ στη ΖΩΗ!"
μακάρι Βίβιαν να το βλέπανε κι άλλοι έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου λες,Βίβιαν,στο σχολείο μας τις τελευταίες τρεις βδομάδες έχουμε κάτι σαν... κατάληψη να το πείς;κάτι τελοσπάντων "αγονηστικό".Με κεντρικό σύνθημα το εξόχως ανατρεπτικό "πενθήμερη το Γενάρη"!δευτερεύοντα ζητήματα πάλης "ό,τι προαιρείσθε",όλα μέσα.Μετα τις 12 το μεσημέρι,η ζωή τραβάει την ανηφόρα,ξέρεις σπίτι,φροντιστήριο.Στοιχισμένα ανά πεντάδες στον ιερό ναό προσκυνούν με δέος,μέσα σε απόλυτη ησυχία,τάξη κι ασφάλεια,κάποτε υπό το άγρυπνο μάτι της κάμερας την πουλημένη γνώση[!]-εμπόρευμα.Το επόμενο πρωί αφυπνίζεται εκ νέου ο αγονηστικός ενθουσιασμός,καθώς το σύνθημα[ποιο είναι,γαμώτο,θυμίστε μου]δονεί τις νεανικές καρδιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μεταξύ ο κόσμος καίγεται,το μέλλον υπόσχεται πολλή ξηρασία,προσωπιδοφόροι έχουν τις θηλιές έτοιμες,...αλλά εμείς στο σχολείο ...,τι ωραία που περνάμε στο σχολείο μας!
[ κλειστόν λόγω προιούσης αφασίας]
Διατελούσα εντελώς αποκαρδιωμένη,καλή μου Βίβιαν,σου στέλνω την αγάπη μου.
Συγχαρητήρια για την ορθή σκέψη, ή μάλλον γι' αυτή καθεαυτή τη Σκέψη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή να μη μάς πάρουνε ΠΟΤΕ!
Ευδαίμονα - με Αριστοτελική έννοια - τα ΝΑΙ που συνηγορείς και σκιές σπηλαίου - για να θυμηθούμε και τον Πλάτωνα - τα ΟΧΙ που καταδικάζεις, Βίβιαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ίδια δέχομαι κι εγώ και τα ίδια καταδικάζω.
Μα όμως αυτή την ώρα νιώθω να μ' έχουν πνίξει οι σκιές των γεγονότων, αυτών που αναφέρει η Άννα.
Πάλι μια μωβ σκιά -που θα 'λεγε ο Χατζιδάκις - πλανιέται...κλείσανε τα σχολεία, κλείσανε και τα μυαλά...
κι είναι μεγάλη η ανηφόρα μέχρι το φως...
και πού οδηγός να μας λύσει απ' τα δεσμά και να μας βγάλει έξω?
Προβληματισμένες και προβληματικές οι μέρες αυτές...
ξεσπάνε την αφασία τους.
Παρεμπιπτόντως τον περσινό Δεκέμβρη του Αλέξανδρου που ήταν ιερού θυμού ανάκρουσμα,"ανοιξανε ουρανοί" και στο σχολείο.Πού είναι εκείνα τα όμορφα παιδιά;Σήμερα εν είδει "φουσκωτών" στην πόρτα του σχολείου θηριώδεις νταβραντισμένοι με άδειο βλέμμα παρκαδόρων σε νυχτερινό κέντρο, έφτυναν Νοέμβρηδες κ' Δεκέμβρηδες στο βωμό της πενθήμερης!Εδώ η αποτυχημένη δασκάλα παραδίνεται.Παταγωδώς ανίκανη να "γκρεμίσει ουρανούς".[Για τα μάτια ποιου παιδιου,ρε γαμώ το;]
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιατελώντας εν πλήρει συγχύσει ένοχη-όφειλα να ξέρω με ποιους έχω να κάνω[ένθεν κακείθεν].
Συγχώρεσέ μου την κατάχρηση,καλή μου Βίβιαν.
Βίβιαν,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτρεψέ μου να σου πω πως οι σκέψεις σου είναι απλές. Διέπονται απ' αυτή την απλή λογική που πολύ συχνά τελευταία στον τόπο μας απουσιάζει.
Αυτό το τελευταίο "ΝΑΙ στη ΖΩΗ", το περήφανο και δυναμικό σου "ναι", νιώθω, τις τελευταίες μέρες στο σχολείο μας να το έχουμε πολύ ανάγκη. Και θεωρώ πως δε σε παρερμηνεύω, όταν στη λέξη ζωή βλέπω μέσα την αξιοπρέπεια, τον αγώνα, τη δημιουργία, την ευθυκρισία, την ατομική ευθύνη και την κοινωνική συνείδηση.
Λέξεις, θα μου πεις, βερμπαλισμοί.
Όχι, θα σου πω. Ανάγκη. Κυρίως αυτές τις τελευταίες μέρες, που το σχολείο μας βρίσκεται σε μια απαράδεκτη κατάσταση, που γκρεμίζονται γέφυρες επικοινωνίας, που δεν υπάρχει ένα κοινό πεδίο ονείρου και δημιουργίας, που οι κοινές δράσεις έχουν υποκατασταθεί από τις νεοελληνικού τύπου αφασικές συμπεριφορές, που τσακίζονται η διάθεση, η όρεξη, οι αντοχές, η λογική, η αξιοπρέπειά μας.
Μπορεί να καθυστέρησα λίγο να ανεβάσω το κείμενό σου, αλλά στις στιγμές που μας βρίσκει μας βοηθάει πολύ.
Να είσαι καλά. Σ' ευχαριστούμε πολύ πολύ.
( Κάνει κρύο εκεί πάνω;)
Καλησπέρα σε όλους!Έχω ξεκινήσει να γράψω σχόλιο τουλάχιστιν 5 φορές αλλά συνέχεια το μετανιώνω...Βασικά ήθελα να γραψω κάτι για την "κατάληψη" και όντως έγραψα(κ.Μάνεση σε εσάς το λέω)αλλά δε μου άρεσε γι'αυτό δεν το δημοσίευσα.Πάντως το συμπέρασμα μου για τις τελευταίες μέρες είναι ότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους.Παρ'ότι δεν μπορώ να ξέρω,έιμαι σίγουρη ότι πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια λέξεις όπως κτάληψη ή αγώνας είχαν άλλη έννοια και συναισθηματική φόρτιση και σίγουρα δεν αποτελούσαν αφορμή για να χαθούν ώρες μαθημάτων!Αν μάλιστα ισχύει ότι το σχολείο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας τότε αύριο με/μας περιμένει η αυθαιρεσία,η ελλειψη ιδεολογίας,διαλόγου και τρόπων!Θα μου πείτε οι τελευταίες μέρες δεν αποτελούν κριτήριο για όλη τη χρονιά,αλλά άμα είναι όποτε μας δυσαρεστεί μια κατασταση αντί να απαιτούμε να βελτιωθεί με τα σωστά επιχειρήματα και τρόπο και λειτουργούμε έτσι,γιατί να αλλάξει αυτό αργότερα?Φοβάμαι ότι θα είμαστε μια γενιά που δε θα την παίρνουν στα σοβαρά!Τι να πω...οι τελευταίες μέρες ήταν πολύ απογοητευτικές:(
ΑπάντησηΔιαγραφήΆννα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας και τα δύο σχόλιά σου έμεινα καλυμένος απόλυτα.Η ανάλυσή σου δείχνει άνθρωπο ευαίσθητο,υπεύθυνο,ακριβολόγο,βαθύ γνώστη της Γλώσσας,και δείχνει την αγωνία σου.Είσαι ένας οδοιπόρος της ελληνικής εκπαίδευσης με όπλο τη γνώση,ευαισθησία,σοβαρότητα,σεμνότητα.Θα ήθελα να το γνωρίσει και η συνώνυμή σου του ΥΠΕΠΘ,να μάθει ότι η Δημόσια Εκπαίδευση διαθέτει πολλούς δασκάλους πανάξιους όπως εσύ.Συνέχσε τον δύσκολο αλλά ευεργετικό για τα παιδιά δρόμο σου.
Βίβιαν:
Με εντυπωσίασε η ανάλυσή σου ,και αισθάνομαι περήφανος ότι σε είχα μαθήτρια,έστω και στην Αστρονομία.Έμαθες να βλέπεις τον κόσμο ξεκάθαρα και όχι μυωπικά.
Μόνο αυτοί που πρέπει να το δουν κωφεύουν σε ότι δεν τους συμφέρει,ενώ είναι λαλίστατοι σε ότι δεν τους αφορά.Καλή συνέχεια στις σπουδές σου καλό μου παιδί.
Γιωργο:
Και εσύ είσαι ένας σεμνός οδοιπόρος του δύσκολου δρόμου της εκπαίδευσης.Σεμνός,παραγωγικός,με βαθειά γνώση του αντικειμένου σου.Συνέχισε δυναμικά και πάντα θα δίνεις πάρα πολλά στα παιδιά.
Αν πονάει τόσο αυτό που συμβαίνει,είναι γιατί αυτά τα παιδιά είναι οι μαθητές μας.Κραυγάζουν ασυνάρτητα κι αφασικά "εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω".Στο μουντζουρωμένο καθρέφτη που μας τρίβουν στη μούρη αντικρύζουμε τις ευθύνες τις δικές μας.Δεν μπορέσαμε κι αυτό πονάει.Αποκαρδιωθήκαμε γιατι θα θέλαμε αυτοί να είναι αλλιώς[γιατί να είναι;].
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ θυμός ξεθυμαίνει κάποτε.Τότε αρχίζουν τα δύσκολα.Στη διαρκή,επίμονη,καθημερινή προσπάθεια "να μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα,ήσυχα κι απλά" δάσκαλοι κ' μαθητές.Ανοιχτόκαρδα,ανοιχτόμυαλα,ειλικρινά.Μπας κ' καταφέρουμε να ξαναχτίσουμε τις γκρεμισμένες γέφυρες,που λέει ο Διονύσης,φροντίζοντας αυτή τη φορά να είναι πιο γερά τα θεμέλια,"με λογισμό και μ' όνειρο".
καλή μας Izzie,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι τελευταίες μέρες ήταν (είναι) πολύ απογοητευτικές, αλλά ας επωφεληθούμε ακόμα κι απ' αυτό: ας τις μετατρέψουμε σε διδακτικές. Και, όπως λέει κι η Άννα, ας ξαναρχίσουμε το χτίσιμο με λογισμό και μ' όνειρο. Και εκεί που δεν υπάρχει ένα κοινό πεδίο ονείρου και δημιουργίας, που οι κοινές δράσεις έχουν υποκατασταθεί από τις νεοελληνικού τύπου αφασικές συμπεριφορές, που τσακίζουν τη διάθεση, την όρεξη, τις αντοχές, τη λογική, την αξιοπρέπειά μας, ας ξαναδουλέψουμε για ένα σχολείο συμμετοχικό, ανοιχτό στην κοινωνία. Που προάγει την ομαδικότητα, τη συλλογικότητα, τη δημιουργικότητα. Που δημιουργεί σχέσεις και δεσμούς. Που καλλιεργεί συνειδήσεις και διαμορφώνει πολίτες με κρίση και κοινωνική συνείδηση. Που υπάρχει. Που υπάρχει και χαίρεται.
( Τα διαβάζω τα παραπάνω και μου ακούγονται λόγια. Όχι, όμως, όταν σας βλέπω τις Κυριακές με τις κιθάρες στους ώμους, στα ράφια της βιβλιοθήκης ακουμπισμένους να φυλλογυρίζετε, στον κήπο να ξεβοτανίζετε, στις συζητήσεις μας, στα θέατρα, στις προβολές, στις δικές σας γιορτές, στις προτάσεις σας, στη λέσχη - την περίφημη ΒΑ.Β.Ε.Λ, λέω...-, στην επιμονή σας να ζει αυτός ο χώρος)
Το λέει και το τραγούδι: Μέρες καλύτερες θα' ρθούν..
Βίβιαν,
ΑπάντησηΔιαγραφήμάς τόνωσες! καλή συνέχεια!
Ίσως κάποια πράγματα τα θεωρήσαμε δεδομένα και αυτονόητα.
Φαίνεται πως θα πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή!
Εκτός από τη μοναξιά υπάρχει και ο ιμπεριαλισμός!
Το πιστεύω ότι θα έρθουν!Για την ακρίβεια θέλω να πιστεύω ότι θα έρθουν όμως δεν ξέρω τι να κάνω για να επισπεύσω τον ερχομό τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ.Τι Δευτέρα τι θα γίνει?Γιατί έχουν ακουστεί πολλά...
Αχ, Izzie,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα δύσκολα βάζεις..Για να επισπεύσουμε τον ερχομό τους φοβάμαι πως δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε. Όμως, για να "ξαναπιάσουμε το νήμα απ' την αρχή", που λέει κι η κ.Τζέτζου, είναι σίγουρο πως χρειάζεται η ίδια συνταγή - και μάλιστα ενισχυμένη: πείσμα, όνειρο, δουλειά, συνεργασία, ζωή, δημιουργία, [πρόσθεσε και τα δικά σου..]. Όμως, αξίζει τον κόπο, αξίζει πολύ τον κόπο, που να πάρει!
ΘΕΛΗΣΗ...το μόνο που μπορώ να σκεφτώ αν και (χώρις παρεξήγηση) το να ξαναπιάσουμε το νήμα απ΄την αρχή μού φαίνεται κάπως θεωρητικό.Εννοώ ότι αν κρίνουμε απ'τις Κυριακές,που είπατε και εσείς,η συνεργασία,το πείσμα,το όνειρο υπάρχουν...και όμως φαίνεται να μην είναι αρκετά.:(
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατάμε το "ΝΑΙ στη ζωή"
ΑπάντησηΔιαγραφήτης Βίβιαν,
όπως γράφει Ο Μπρεχτ
"Όλα αλλάζουν.
Να ξαναρχίσεις
Μπορείς και με την τελευταία σου πνοή."
Με την ευχή, να στραφούμε όλοι μέσα μας, με ειλικρίνεια και γενναιότητα να στοχαστούμε πάνω στα τελευταία συμβάντα στο σχολείο μας,να αντιμετωπίσουμε τα πικρά κια τα δύσκολα...
κι ας είναι αυτή η αναζήτηση
μνημόσυνο για τον Αλέξανδρο!
Izzie,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλι δίκιο έχεις. Δεν ήταν αρκετά αυτά για να αποτρέψουν μια τέτοια κατάσταση. Πρέπει να σκεφτούμε πολύ, για να δούμε με ποιους τρόπους θα υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα.
Ας σκεφτούμε, λοιπόν,
και ας τα βάλουμε κάτω σε μια συζήτηση, όταν θα ξαναβρεθούμε μαζί στους ίδιους χώρους.
ΟΚ,σύμφωνοι!Μόνο ξέρετε αν "θα ξαναβρεθούμε στους ίδιους χώρους" τη Δευτέρα?Γράφω φυσική όχι τίποτα άλλο...:):)
ΑπάντησηΔιαγραφήOK λοιπόν,σύμμφωνοι!Μόνο ξέρετε αν θα "ξαναβρεθούμε στους ίδιους χώρους" τη Δευτέρα?Γράφω φυσική όχι τίποτα άλλο...:):)
ΑπάντησηΔιαγραφήIzzie,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν γράφεις φυσική, δε θα ξαναβρεθούμε στους ίδιους χώρους
:-))
Θα γελούσα, αν δεν είχα τόσα χρόνια να με ρωτάνε "ξέρετε, κύριε, πότε θα λήξει η κατάληψη;"
Πάλι καλά που δε βάζουν και το "μας" στο τέλος της ερώτησης..
Άκουσα πως θα έρθουν τα παιδιά να συζητήσουν(;;), πιθανώς για να πάνε στο πανεκπαιδευτικό το μεσημέρι (;;) και πως την Τρίτη το σχολείο θα ανοίξει. Όσο έγκυρο μπορεί να είναι το ο,τιδήποτε άλλο έχει ακουστεί αυτές τις τελευταίες δυο βδομάδες...
( Μεταξύ μας, δε διαβάζεις λίγη φυσική, άσχετα απ' το διαγώνισμα; Μια χαρά ενασχόληση τη βλέπω..)
Καλό βράδυ:-)
Για κάποιο λόγο ήξερα ότι θα το λέγατε αυτό!Εντάξει ξέρω ότι δεν έχετε καμία σχέση, αλλά με τόσα "συμβούλια"που έχουν γίνει τις τελευταίες μέρες φανταζόμουνα ότι όλο και κατι θα ξέρετε...γιατί μη νομίζετε ότι εμείς μαθαίνουμε και πολλά παραπάνω!Όσο για τη φυσική,από αύριο βλέπουμε...καλό βράδυ και σε εσάς:)
ΑπάντησηΔιαγραφή