Σκέψεις μετά τον Άγιο Βαλεντίνο


Ο έρωτας τα χρόνια της μοναξιάς, αληθινός πάντα, 
με τις αντιφάσεις του:
πως μπορεί να ερωτευτείς  κάποιο άτομο που δεν συναντάς ποτέ,
κάποιον/α που δεν υπάρχει 
ή μήπως υπάρχει, αφού υπάρχει στο μυαλό μας;;;;

Μάλλον σας μπέρδεψα, αλλά δεν γίνεται αλλιώς,
φταίει το θέμα!

Αν το θέμα σας αγγίζει προτείνουμε ένα υπέροχο έργο που παίζεται στο σινεμά,
 με τον τίτλο "Δικός της".




Σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον, στο Λος Άντζελες, ζει ο Θίοντορ Τουόμπλι (Γιοακίν Φοίνιξ), ένα μοναχικός και ιδιαίτερος άνδρας που βγάζει τα προς το ζην γράφοντας προσωπικά γράμματα για λογαριασμό άλλων. Μόνος μετά από μια μακρόχρονη σχέση, αποφασίζει να αγοράσει ένα προηγμένο λειτουργικό σύστημα το οποίο υπόσχεται ότι ανταποκρίνεται στις προσωπικές ανάγκες κάθε χρήστη καθώς αποτελεί μια διαισθητική και μοναδική οντότητα από μόνη της. Ενεργοποιώντας το, γνωρίζει τη «Σαμάνθα» (Σκάρλετ Τζοχάνσον), μια χαρούμενη γυναικεία φωνή που αποδεικνύεται διορατική, ευαίσθητη αλλά και εξαιρετικά αστεία. Όταν όμως οι ανάγκες και οι επιθυμίες της μεγαλώνουν, σε συνδυασμό με τις δικές του, η φιλία τους βαθαίνει και μια ασυνήθιστα ρομαντική διάθεση αναπτύσσεται μεταξύ τους... Πηγή: www.lifo.gr


Σκηνοθεσία: Σπάικ Τζόνζι Πρωταγωνιστούν: Χοακίν Φοίνιξ, Σκάρλετ Τζόχανσον, Ολίβια Γουάιλντ, Έιμι Άνταμς, Ρούνεϊ Μάρα 



ΚΡΙΤΙΚΗ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ 

........"Θίοντορ Τουόμπλι (ήδη ένα παλιακό ονοματεπώνυμο) δεν έχει εντελώς συνέλθει από τον χωρισμό με την αγαπημένη του γυναίκα όταν αγοράζει ένα προηγμένο λογισμικό, επιλέγοντας γυναικεία φωνή. Πρόκειται για ένα σύστημα προσωπικής και γραμματειακής υποστήριξης, ένα passe-partout για όλες τις δουλειές και απαραίτητο σύντροφο, που δρα και αντιδρά βάση της τεχνητής νοημοσύνης που διαθέτει. Σε μια τόσο μοναχική κοινωνία (στο Λος Άντζελες της ταινίας όλοι κυκλοφορούν μόνοι και καλωδιωμένοι) η ιδιαίτερη σχέση του ανθρώπου με ένα κομπιούτερ δεν είναι πλέον ταμπού και ο Θίοντορ αποκτά δεσμό με τη Σαμάνθα, όπως έχει αυτοχρισθεί η αόρατη ύπαρξη με τη σέξι γυναικεία φωνή, που σταδιακά αλλάζει μορφές, ακόμα κι αν δεν έχει εμφάνιση, και εξελίσσεται σε καθημερινή, κανονική σχέση ανδρόγυνου, με όλα τα εμπόδια αλλά και τις ευκολίες που εμπεριέχει η απουσία του ενός από τα δύο σώματα." Πηγή: www.lifo.gr


 δείτε το trailer :   http://youtu.be/WzV6mXIOVl4



Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για ένα ποιητικό στοχασμό πάνω στον έρωτα και τη μοναξιά και όσο παρακολουθείς το έργο τόσο ταυτίζεσαι με τον πρωταγωνιστή που περιπλανιέται ανάμεσα μας , στην πραγματικότητα, αναζητώντας  αυτά που κι εμείς θα θέλαμε με πάθος.....

Σχόλια

  1. "Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους", διαπιστώνει σ' ένα στίχο του ο Αναγνωστάκης. Δεν την είδα την ταινία, μου φαίνεται πάντως τόσο εύκολο να συμβεί, όσο παρούσα θα είναι η ανάγκη μας για τον άλλο, για μια αγκαλιά, όπως στην τελευταία ωραία φωτογραφία της ανάρτησης, ακόμα κι αν απουσιάζει η σωματική επαφή.

    Λοιπόν, τα υπόλοιπα μετά την ταινία. Πιστεύεις, Στέλλα, πως θα είναι ενδιαφέρουσα για όλους, μικρούς μεγάλους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, νομίζω ότι είναι μια νεανική, ώριμη ταινία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις