" Πώς γίνεται όλος ο κόσμος να κοιμάται κι εμείς να ζούμε στην κόλαση;"

Αυτή η εκδήλωση ήταν έκπληξη – για όσους δεν την ετοίμασαν..
Ούτε κάποια επέτειος, ούτε κάποια εγκύκλιος,

ούτε ( μόνο) οι συνήθεις (καλλιτεχνικώς) ύποπτοι πρωταγωνιστές,

ούτε ευκαιρία να χάσουμε μάθημα.

Αυτή η εκδήλωση ήταν του Γ5. Ένα τμήμα, μια παρέα.

Μια δασκάλα που τους αγαπά και τους εμπνέει (Άννα Ζωγάκη).

Συνάδελφοι που βοήθησαν, όταν τους ζητήθηκε

( Γιώργος Καρατζής, Μπάμπης Στεφάνου, Άρτεμη Καλοφύρη).

Μια αφορμή από το μάθημα της έκθεσης.

Η διδασκαλία ενός μαθήματος που οδηγεί σε δημιουργίες των μαθητών.
Δούλεψαν όλοι. Διάβασαν, ερεύνησαν, τραγούδησαν,

οπτικοποίησαν, έφτιαξαν ταμπλό, διακόσμησαν,

μέχρι και που διαδήλωσαν..

Έτσι, διπλή η συγκίνηση για μας τους θεατές.

Απ’ τη μια να βλέπουμε τα παιδιά ενός τμήματος της Γ΄ λυκείου

να χαίρονται τη συλλογικότητα, να χαράζουν ήδη στη μνήμη τους

σχολικές στιγμές που θα τους συντροφεύουν για χρόνια ζεστά,

να εμπνέονται και να δημιουργούν, να βαθαίνουν τις σχέσεις μεταξύ τους

αλλά και με τα υπόλοιπα πρόσωπα του σχολικού χώρου,

να χρωματίζουν το καθημερινό γκρίζο.

Κι απ’ την άλλη, συγκίνηση για την ουσία της εκδήλωσης.

Μιας εκδήλωσης αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης.
Διαβάστηκαν οι «Μονόλογοι απ’ τη Γάζα»,

κείμενα μαθητών απ’ την πολύπαθη Γάζα,

φωνές διψασμένες για ειρήνη και πατρίδα,

φωνές σπασμένες απ’ τη σκληρότητα του πολέμου,

ραγισμένες, αποκλεισμένες φωνές παιδιών

που αναζητούν το όνειρο και την ελπίδα

πίσω από τη μάσκα του τρόμου.

Το μάθημα του Γ5 έφτασε στη σκηνή και έγινε προβληματισμός όλων μας.

Εν πρώτοις, για το ίδιο το θέμα και τη στάση μας απέναντι σ’ αυτό.

Και δευτερευόντως, για τους εκπαιδευτικούς,

γι’ αυτό που μπορεί να είναι ένα δημιουργικό σχολείο,

ανοιχτό στην κοινωνία και στα καλέσματα των καιρών,

με ουσιαστικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη του.

Και κάτι τελευταίο: Η αίθουσα κατάμεστη - κι όμως:

Απόλυτη ησυχία, πηγαίος σεβασμός στη δουλειά των συμμαθητών,

ζεστή ανταμοιβή στο τέλος, με συμμετοχή και χειροκρότημα.
Η ουσιαστικότερη επιβράβευση.

Πρόβες, μετά το σχόλασμα, στο χειμωνιάτικο ήλιο

τα ταμπλό στην είσοδο

αρχίζουμε. σκοτεινή η αίθουσα, υποβλητικές αναγνώσεις,

συνοδεία ευαίσθητα επιλεγμένου οπτικού υλικού

παρεμβάλλονται τραγούδια.

παιγμένα απ' τα παιδιά

ή οπτικοποιημένα

κι άλλες αναγνώσεις κι άλλα τραγούδια. how many roads, Στέλιο,

Κεμάλ, imagine, Δωροθέα, Λίζα, κι άμα τα πάρεις, Γιώργο

ξαφνιάσματα:

αναγνώσεις απ' τις θέσεις του κοινού

we are thε world, we are the children, όλοι μαζί μια αγκαλιά,

η Δωροθέα στο μικρόφωνο κι όλοι μαζί...φωνές!

Λε-λε-λευτεριά,

λευτεριά στην Παλαιστίνη
και

ειρήνη ανθρωπιά δικαι-ο-σύνη

τα συνθήματα

της επί σκηνής διαδήλωσης του τέλους

Παιδιά, Άννα, συνάδελφοι,

μας συγκινήσατε και σας καμαρώνουμε!