Σκέψεις για τη βία

φωτ. από το ιστολόγιο της http://roadartist.blogspot.com/


Τα τελευταία γεγονότα, εκτός από την εύλογη θλίψη και περίσκεψη που προκαλούν, ανοίγουν και πάλι τη συζήτηση για το θέμα της βίας. Της κάθε είδους βίας, με όσες διαφοροποιήσεις κι αν αυτή παρουσιάζει ως προς την πηγή της, την έκφρασή της, το στόχο της.

Ζητάμε τη συνδρομή των κειμένων του αείμνηστου καθηγητή της νομικής Γεωργίου Κουμάντου, ενός επιστήμονα και ανθρώπου μαχόμενου ως τις τελευταίες στιγμές της ζωής του:

" Η βία, σαν κάθε κοινωνικό φαινόμενο, παράγεται βέβαια από την κοινωνία. Αυτό πρέπει να μην ξεχνιέται ακόμα κι όταν επισημαίνονται οι συνωμοτικές ή εγκληματικές απόψεις αυτού του φαινομένου ή και οι διεθνείς του διασυνδέσεις. Αυτά όλα υπάρχουν, αλλά υπάρχει και το γεγονός ότι η σύγχρονη κοινωνία, με την κρίση της, με τα αδιέξοδά της και με τους παραλογισμούς της, παράγει ανθρώπους πρόθυμους να υιοθετήσουν τη βία σαν μέθοδο για να πραγματώσουν ευγενικά, κοσμοδιορθωτικά οράματα. Αυτή η άποψη διαχωρίζει κρίσιμα το φαινόμενο της βίας από την υπόλοιπη εγκληματικότητα.

Οι συγκεκριμένοι φορείς που εφαρμόζουν τη βία ανήκουν σε δυο κατηγορίες:σ' εκείνους που πιστεύουν ότι έτσι θα διορθώσουν την κοινωνία και σ' εκείνους που μπαίνουν στην υπηρεσία του κατεστημένου για να τη συντηρήσουν. Και οι δύο όμως καταστρέφουν το στόχο τους. Η βία γεννάει πάντα μια αντι-βία και μέσα απ'αυτόν το φαύλο κύκλο ούτε μια καλύτερη κοινωνία μπορεί να γεννηθεί ούτε η υπάρχουσα συντηρείται..."

φωτ. από το ιστολόγιο του μαθητή του σχολείου μας http://dreamworld7.blogspot.com/

Και παρακάτω:
" ' Πού βαδίζει ο κόσμος μας;' Το ερώτημα τίθεται από χιλιάδες σκεπτόμενους ανθρώπους σε όλες τις χώρες.

Το να χαρακτηρίζουμε όσους καταφεύγουν στη βία σαν αναρχικούς δεν σημαίνει τίποτε, και γιατί οι περισσότεροι δεν είναι αναρχικοί, αλλά και γιατί, και αν ακόμα ήταν αναρχικοί, δε θα κάναμε τίποτα άλλο, παρά να αλλάξουμε το ερώτημα. ' Γιατί τόσοι νέοι γίνονται αναρχικοί ή τρομοκράτες;Τι τους σπρώχνει στη βία και την τρομοκρατία;'

Οι ειδικοί δίνουν διάφορες απαντήσεις, οι οποίες μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:

Οι σημερινοί νέοι καταπιέζονται από μια κοινωνία ( την καταμαλωτική) και από μια κοινωνική και οικονομική δομή, από ένα κατεστημένο που αν και είναι βαριά άρρωστο, όχι μόνο δε λέει να πεθάνει και να παραχωρήσει τη θέση του σε άλλες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, αλλά γίνεται όλο και πιο επιθετικό και καταπιεστικό, στην προσπάθειά του να ξεπεράσει την κρίση του και να επιζήσει, έστω και σαν 'ζωντανός νεκρός΄.

Οι νέοι δε βλέπουν κανένα άλλο μέσο αντίδρασης - αφού τα συστήματα που επικρατούν σήμερα δεν ντους δίνουν καμιά διέξοδο - εκτός από τη βία, πιστεύοντας πως με την τρομοκρατία θα τρομοκρατήσουν τους τρομοκράτες του κατεστημένου".

Παραθέσαμε τις σκέψεις του Γ. Κουμάντου ως μια συμβολή στη συζήτηση για το δύσκολο θέμα της κοινωνικής ( και όχι μόνο) βίας.
Οι δικές μας σκέψεις ποιες είναι;

Σχόλια

  1. Και εχει δικιο ο καθηγητης.Απλα πραγματα λεει που ως φαινεται για την κυβερνηση ειναι ψιλα γραμματα...
    Μακαρι τετοιες σκεψεις ζυμωνονται απ τους μαθητες σας.
    Μακαρι τετοιες σκεψεις να τις βαζεται εσεις οι καθηγητες σε συζητηση μεταξυ των μαθητων σας. Αν ναι (αφου ετσι φαινεται) τοτε
    Μπραβο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια ζεστή αγκαλιά από εδώ..
    που κυριαρχεί το σκοτάδι και η παγωνιά..αλλά όχι τόση όση στη ψυχή μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Πού βαδίζει ο κόσμος μας;" ένα διαχρονικό ερώτημα που κανένας δεν έχει καταφέρει να απαντήσει. θα ακουστουν πολλά και θα γραφτούν άλλα τόσα. ποιός όμως θα μπορέσει να κάνει τα λόγια και το μελάνι πραγματικότητα, να μας πει ότι θα κάνει εκείνο για να αλλάξει αυτό και θα γίνει πιστευτός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κ.Μάνεση, χαίρομαι ιδιαίτερα για την τοποθέτησή σας ,απέναντι στα σχόλια του Ανώνυμου σχετικά με τους... Θεοδωρακiστές!!!
    Αν και νομίζω πως με αυτό τον όρο εννοεί τους ψευτοαγωνιστές που αβίαστα χρησιμοποιούν τα ιδανικά που πρεσβεύει ο Έλληνας δημιουργός.
    Χαίρομαι επίσης που με την τοποθέτησή σας , πιστεύετε στην διαύγεια του πνεύματος αυτού του μεγάλου δημιουργού, μολονότι λέτε μόνος σας ότι είναι 84 ετών. Το ίδιο πιστεύουμε και πολλοί άλλοι νομίζω, και με αφορμή όλη την πορεία του Αγωνιστή αυτού , θα ήθελα να προβληματίσω όσους βλέπουν το ιστολόγιό σας.
    Ο κ. Θεοδωράκης ,πιστός στα οράματά και στα ιδανικά του για ένα καλύτερο κόσμο άλλαξε πολλές παρατάξεις. Αυτό ,βεβαίως, θεωρώ δεν έγινε γιατί ο άνεμος τον παρέσυρε!!! Μάλλον στην αρχή θεωρούσε πως μέσα από κομματικές παρατάξεις θα υπερασπιστεί τα αγνά πιστεύω του και ιδανικά του , αλλά στην πορεία διαπίστωνε πως τα ιδανικά που πρέσβευαν τα κόμματα (και μιλάω για αυτά της μεταπολίτευσης που τα απαρτίζουν ακόμη και σήμερα παιδιά του ένδοξου Πολυτεχνείου!!!) μάλλον «μεταλλαγμένα» ήταν και περισσότερο ανθυγιεινά για την υγεία των πολιτών , παρά αγνά !!!
    Γιατί (δεν πιστεύω πως θα διαφωνήσετε), πως τα ιδανικά που πρέσβευαν πολλοί από αυτούς που μας κυβερνούν και τους έχουμε ΕΜΕΙΣ εκλέξει για να μας αντιπροσωπεύουν στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, καμία σχέση δεν έχουν με αυτά που έκαναν στην πράξη!!! (και δεν μιλάω μόνο για τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30ετών ,αλλά και για τους 300).
    Το αποτέλεσμα των δικών τους χειρισμών είναι τα γεγονότα που βιώνουμε σήμερα και κατ’επέκταση και των δικών μας επιλογών.
    Το θέμα είναι να αντιληφθούμε πως πήραμε λάθος δρόμο και έχουμε πέσει στο βάλτο. Και εδώ να σημειώσω πως δεν εκφράζω αντιλήψεις μηδενισμού !!!
    Κάθε άλλο…Αυτή τη στιγμή ,θεωρώ πως καλούμαστε όλοι οι ενήλικες να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και οι πνευματικοί ηγέτες (που τους έχει πάρει μάλλον ο ύπνος) το ρόλο που πρέπει να παίζουν στην κοινωνία μας. Είναι καιρός να αποξηράνουμε το βάλτο και να βοηθήσουμε όλοι μαζί να γίνει ο πιο εύφορος κάμπος και οι σπόροι να είναι οι πιο δυνατοί.
    Πάντα στην ιστορία υπήρξαν συγκρούσεις και μάχες , αυτό είναι βέβαιο.
    ΤΟ ΠΙΟ ΛΥΠΗΡΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΙΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ.
    Δεν φταίνε σε καμία περίπτωση τα παιδιά ,ούτε το ΚΡΑΤΟΣ ,φταίμε εμείς…γιατί εμείς είμαστε το ΚΡΑΤΟΣ, το ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ .Εάν υπάρχει η άποψη ποια πλευρά να διαλέξω, όπως χαρακτηριστικά γράφουν οι μαθητές του σχολείου σας στην επιστολή τους, τότε χαθήκαμε για ακόμη μία φορά. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΥΡΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ , πρέπει να ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ «ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ».

    Υ.Γ. Μία μικρή διόρθωση ο μεγάλος ποιητής είναι Γκάτσος και όχι Γάτσος όπως εκ παραδρομής τον αναφέρετε στο σχόλιο σας, του οποίου ποιήματα μελοποίησε και ένας άλλος μεγάλος συνθέτης ,ο κ.Χατζηδάκης που κι αυτός με διαφορετικό τρόπο υπεράσπισε τα ιδανικά του για ένα καλύτερο αύριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τα προβλήματα είναι πολλά και υπαρκτά.
    Δεν δημιουργήθηκαν τώρα..από χρόνια σιγοβράζει η κοινωνία.
    Μια αφορμή ζητούσε.
    Δυστυχώς αυτά τα παιδιά που κάψανε την Αθήνα, είναι γέννημα αυτής της πόλης.. Οτι κ αν σημαίνει αυτό..κάποιοι δεν αγαπούν τη πόλη που ζουν.. Αυτό είναι το χειρότερο.

    Από την άλλη τα νέα παιδιά, ζώντας σε ένα κράτος που κάθε χρόνο προβαίνει (ή θέτει συνεχώς) αναθεωρήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος, ας σκεφτούμε όλη τη ψυχολογία τους..
    Με λειπεί οτι λυπεί η παιδεία σήμερα. Τέλοσπαντων.. δε ξέρω που βαδίζουμε.. με τρομάζει αυτό αρκετά. Εχω παγώσει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. exoapotonkyklo,

    Στα σχολεία γίνονται πολλές συζητήσεις. Και στο χειρότερο σχολείο, πιστεύω, ένα παιδί έχει περισσότερες ευκαιρίες να συζητήσει απ'ό,τι έχει έξω απ' αυτό.

    Ωστόσο, το θέμα είναι πόσο τις συζητήσεις αυτές τις νιώθουν ουσιαστικές τα παιδιά. Γιατί μέσα στο ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο και φυσικό. Στενά περιθώρια χρόνου, απαξίωση του σχολικού θεσμού, εκ των προτέρων απόρριψη, χρησιμοθηρικός προσανατολισμός και και και..δυσκολεύουν τα πράγματα.
    Πάντως, ναι. Γίνονται (και) τέτοιες συζητήσεις - ευτυχώς.

    Σ'ευχαριστούμε για την επίσκεψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. mareld,

    Κι εδώ σκοτάδι, καλή μας φίλη, αυτές τις μέρες. Αστείο να μιλάμε για κέρδη, τέτοιες ώρες - κι όμως: Χρειάζεται. Η ένταση των γεγονότων και των εντυπώσεων θεωρώ πως μας δίνει την ευκαιρία να ευαισθητοποιηθούμε, να σκεφτούμε, να αντιδράσουμε. Όχι σπασμωδικά. Αργά και ουσιαστικά. Προς το καλύτερο.

    Εγώ αυτές τις μέρες, πίσω από τα παιδιά που τα σπάγανε, είδα και παιδιά που σκέπτονταν, που νοιαζόντουσαν κι είναι βάλσαμο αυτό για μένα που το αναζητάω πάντα στα παιδιά, αλλά έλεγα πως δεν το συναντούσα τόσο εύκολα.

    Θυμάμαι τα λόγια του Ρίτσου στην τελευταία (ραδιοφωνική) του συνέντευξη. Σε κάποιο σημείο έλεγε, πάνω-κάτω:" Είμαι αισιόδοξος, ταυτόχρονα ΘΕΛΩ και να είμαι αισιόδοξος. Θα κάτσω να δω μια χούφτα χούλιγκανς που τα σπάνε και δε θα δω τις χιλιάδες του λαού που διαδηλώνει [αναφερόμαστε στην εποχη του 1989], τους ειρηνόφιλους, εδώ, στη Βηρυττό, σ'όλο τον κόσμο;"

    Κάπως έτσι κι εδώ. Χρειάζεται. Χρειάζεται να δούμε και πίσω από την καταστροφή.

    Καλό απόγεμα. Μη σ'ενοχλεί το σκοτάδι, όταν διαθέτεις τόσο μέσα φως :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. evlahos,

    Kαλησπέρα. Δεν πιστεύω να περιμένεις απάντηση στο ερώτημά σου!..Μήπως πάντως, όσο να βρεθεί απάντηση, ο καθένας σε ό,τι τον αφορά θα μπορούσε να απαιτεί και να επιβάλλει συνέπεια των λόγων και των πράξεών του; Σε μικρές δόσεις αυτό δεν είναι κάπως εφικτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ άκουσα κ την άποψη ενος συμμαθητη μου η οποια ηταν η εξης: - Στα Ζωνιανα σκοτωθηκαν 2 αστυνομικοι κ ενας τριτος εμεινε αναπειρος... Γιατι κανεις δεν διαδηλωσε ποτε γι'αυτους;;

    Φοβαμαι οτι δεν εχει καταλαβει ομως οτι η νεολαια δεν αντεχει αλλο οι δυνατοι να τα βαζουν με τους ανυπερασπιστους, δεν εχει καταλαβει επισης οτι τα επεισοδεια αυτα επαψαν να αφορουν τον Αλεξανδρο κ εξυπηρετουν πλεον τις διαφορες πολιτικες..

    Λυπαμαι εξισου για τους αστυνομικους αλλα σκεφτομαι οτι εκεινοι επελεξαν να κανουν αυτη τη δουλεια, με καθε ρισκο κ εν γνωσει τους.. Ο Αλεξανδρος δεν ειχε φανταστει οτι ηταν η τελευταια του βολτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμε,

    Πολλά τα θέματα που βάζεις, πού να πρωτοαπαντήσουμε!
    Υπερασπιζόμενος τις θέσεις των παιδιών, να πω πως δεν αναρωτήθηκαν, όπως αναφέρεις, ποια πλευρά ("παιδιά ή κράτος/κατεστημένο) να διαλέξουν. Άλλο, νομίζω, έλεγαν.

    Για την πορεία και την προσφορά του Μίκη κάτι έγραψα και χτες, νομίζω είναι περιττό και αχρείαστο να προσπαθώ την υπεράσπιση και...αποκατάστασή του.

    Τώρα, ναι, για τα ιδανικά που βουλιάζουν σιγά σιγά ( ή και γρήγορα) στο βάλτο, παλιά ιστορία. Φοβάμαι πως ακόμα και στοιχεία νομοτέλειας μπορεί να φέρει.

    Και, ακόμα, για το δεοντολογικό μέρος του σχολίου σου, εννοείται, ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει; Να βοηθήσουμε όλοι κλπ. Προτάσεις, πράξεις και έργα λείπουν, όχι διάθεση. Ιδέες;

    ...Γάτσος; Έτσι τον έγραψα; Ξέρεις, δεν το είδα πως μου ξέφυγε, γιατί δεν ξαναδιαβάζω τα σχόλιά μου, πριν πατήσω το "δημοσίευση". Θα μου πεις, δεν τα διαβάζεις εσύ και θες να τα διαβάζουν οι άλλοι;! Δίκιο θα έχεις! :-)

    Ας αποκαταστήσουμε τον αγαπημένο αρκάδα ( κι άχι...αράδα) ποιητή με ένα τραγούδι του που πολύ επίκαιρο μου φαίνεται, αν και γραμμένο καμιά 25αριά χρόνια πριν...

    Ο εφιάλτης της Περσεφόνης, λοιπόν:


    Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
    ( Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις )

    Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
    κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
    τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
    και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

    Κοιμήσου Περσεφόνη
    στην αγκαλιά της γης
    στου κόσμου το μπαλκόνι
    ποτέ μην ξαναβγείς.

    Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
    ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
    τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
    και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.

    Κοιμήσου Περσεφόνη
    στην αγκαλιά της γης
    στου κόσμου το μπαλκόνι
    ποτέ μην ξαναβγείς.

    Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
    κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
    τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
    άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
    Κοιμήσου Περσεφόνη
    στην αγκαλιά της γης
    στου κόσμου το μπαλκόνι
    ποτέ μην ξαναβγείς.

    Καλό σου απόγεμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Roadartist,

    Για την παγωμάρα σου, καλλιτεχνάκι, θα σου κάνει καλό ( ένα τσαγάκι :-) και ) ένα δίστιχο του Ρίτσου, που το ξέρεις πολύ καλά, αλλά πρέπει και να το θυμάσαι συχνότερα. Ρωτάει ο ποιητής το αδύναμο/δυνατό κυκλάμινο:
    "Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα, πού βρήκες χρώματα κι ανθείς, πού μίσχο και σαλεύεις; "

    Δεν έχεις θαυμάσει ποτέ ένα κυκλάμινο που ξεφυτρώνει εκεί, ανάμεσα στα βράχια συνήθως, ή ένα κρινάκι της άμμου, που ξεφυτρώνει μέσα στον άνυδρο τόπο, εκεί, πέρα από κάθε λογική;
    Να γιατί τα έβγαζε στη φύση τα παιδάκια να μαθαίνουν ο Ρουσό! :-)

    Επίσης: Θυμήσου:Η Αθήνα πέρασε και έναν πόλεμο, μια κατοχή, έναν εμφύλιο. Ο Ρίτσος ( πάλι), αμέσως μετά απ' αυτά γράφει την "Ανυπότακτη Πολιτεία", που πεισματικά αγωνίζεται και προχωράει πιστεύοντας στους νέους καιρούς.

    ( Πώς πήγε η προσπάθεια τόνωσης; Απέδωσε καρπό;! :-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ANGELique,

    Λέμε, λέμε, λέμε (ναι, κυρίως εγώ!..)..Τι μένει στο τέλος; Πώς ξεκινάει η αυριανή μέρα; Τι κουβαλάμε στη ζωή μας απ' αυτές τις μέρες;
    Δεν είναι ρητορικά τα ερωτήματα. Υπάρχουν απαντήσεις; Τι λέτε εσείς, που σκέφτεστε ακόμα ευαίσθητα και ολοζώντανα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ κ.Μάνεση,

    Αν και το σχόλιο μου ήταν πιο πολύ για προβληματισμό και όχι ότι περίμενα κάποια απάντησή σας … τελικά μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι δεν μου απαντήσατε!!!

    «Τώρα, ναι, για τα ιδανικά που βουλιάζουν σιγά σιγά ( ή και γρήγορα) στο βάλτο, παλιά ιστορία. Φοβάμαι πως ακόμα και στοιχεία νομοτέλειας μπορεί να φέρει.»
    Τότε μπορούμε να το δεχθούμε σαν αξίωμα και άρα να μην πράξουμε τίποτε. Άρα καλώς γίνονται όλα όσα γίνονται κάθε στιγμή στον πλανήτη μας ,καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, πολιτικοί διωγμοί, θρησκευτικοί διωγμοί κ.ο.κ. Μπορούμε λοιπόν να αφήσουμε τα νέα παιδιά ,τα σημερινά 15χρονα ή και τα μικρότερα που έρχονται, να μοιάσουν αυτούς που πολεμάνε… γιατί τα γεγονότα που βιώνουμε αυτό μας αποδεικνύουν πως το μέχρι χθες θύμα γίνεται θύτης και μάλλον το απολαμβάνει!!! (τελικά νίκησε αυτό που πολεμούσε ή έγινε ακριβώς το ίδιο ή και χειρότερο?)
    Η ΕΞΟΥΣΙΑ είναι αυτό που εξιτάρει και τελικά αλλοτριώνει τους πάντες.
    Κάποιοι με το να βανδαλίζουν και να ενεργούν ως μέλη αγέλης αισθάνονται ΔΥΝΑΜΗ … και βεβαίως εκείνη τη στιγμή την έχουν … αλλά ως προς ποιά κατεύθυνση? Μάλλον λανθασμένη θα έλεγα, και μάλιστα εύκολη προς εκμετάλλευση από επιτήδειους τρίτους !!!!
    Σωστά λέτε πως πρέπει να πούμε και να βρούμε λύσεις !!!
    Σε σχόλιο προηγούμενο ειπώθηκε το πιο σωστό : ΠΑΙΔΕΙΑ και ΑΓΩΝΑΣ .
    Για την ΠΑΙΔΕΙΑ ,που πάντα όλοι μιλάμε λες και είναι κάτι το γενικό… εμείς πάλι δεν έχουμε ευθύνη? ΠΑΙΔΕΙΑ δεν είναι το πιο απλό ? να λέμε καλημέρα στον συνάνθρωπό μας , να μην πετάμε σκουπίδια στο δρόμο κ.ο.κ.?(πόσο μάλλον να ξέρουμε να χαλιναγωγούμε την οργή μας και να μην καταστρέφουμε σαν τον TERMINATOR ό,τι βρίσκουμε μπροστά μας!!!!)
    ΠΑΙΔΕΙΑ δεν είναι το πώς λειτουργούν τα σχολεία μας και πως συζητάνε χωρίς κομματικά πάθη οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ?
    ΠΑΙΔΕΙΑ δεν είναι η στάση του δασκάλου να ξεφύγει από το «ΚΑΝΩ ΜΑΘΗΜΑ» , και να περάσει στο «ΔΙΔΑΣΚΩ»?.
    Είναι λέξεις που γράφονται και εκ πρώτης όψεως φαίνονται όμοιες ,αλλά νοηματικά, γνωρίζετε ότι έχουν ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ.
    Για αυτό έγραψα πως πρέπει να αναλογιστούμε όλοι οι ενήλικες την ευθύνη που έχουμε… γιατί γονείς, δάσκαλοι και λοιποί πολίτες (γιατί και οι κυβερνώντες … πολίτες είναι με υψηλά αξιώματα από εμάς παρμένα) και να κοιτάξουμε μαζί τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε από χθες κιόλας και όχι από τώρα μόνο!!! Γιατί οι πρώτες λέξεις που έγραψα ήταν χθες και οι επόμενες το αύριο.

    « Για την πορεία και την προσφορά του Μίκη κάτι έγραψα και χτες, νομίζω είναι περιττό και αχρείαστο να προσπαθώ την υπεράσπιση και...αποκατάστασή του.»

    Αποκατάσταση των σχολίων των δικών σας εννοείτε? Γιατί σίγουρα το έργο του εν λόγω κυρίου δεν χρειάζεται καμία υπεράσπιση και αποκατάσταση!!!

    «Υπερασπιζόμενος τις θέσεις των παιδιών, να πω πως δεν αναρωτήθηκαν, όπως αναφέρεις, ποια πλευρά ("παιδιά ή κράτος/κατεστημένο) να διαλέξουν.» Άλλο, νομίζω, έλεγαν.»
    «Στην ατομική και κοινωνική ενεργοποίηση ή στην κοινωνική αναλγησία?»

    Σύμφωνα με αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ (και πιστεύω πως όχι μόνο εγώ) Η «ατομική και κοινωνική ενεργοποίηση» σημαίνει δική μου πλευρά και πρίσμα (και κάνω ό,τι μου κατέβει χωρίς καλά- καλά να το σκεφτώ ,όπως μας φανερώνουν τα γεγονότα) / και « κοινωνική αναλγησία» … δική σας πλευρά και κατεστημένο ,την οποία τελικά πρέπει να ασπαστώ, γιατί μου το επιβάλλετε.
    Αν καταλαβαίνετε κάτι άλλο πείτε το και σε μένα !!!
    Βέβαια εδώ χάσαμε το δάσος και βλέπουμε μόνο το δένδρο…. Μάλλον η Περσεφόνη θα κάτσει με τον έρωτά της στον Άδη και δεν θα θέλει να ξανανέβει στην Γη όχι μόνο για την ΕΛΕΥΣΙΝΑ ,ούτε γιατί της το είπε ο μαρτυριάρης ο Γκάτσος!!!!

    Εν κατακλείδι , ο ΑΓΩΝΑΣ γίνεται μέσα από την ίδια μας τη ζωή ,το πώς περπατάμε, μιλάμε, αναπνέουμε….Δεν ξεκινά ένα απόγευμα ξαφνικά στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ,ή καίγοντας το ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ και την ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ,από όπου μπορούμε να αντλήσουμε στοιχεία ΠΑΙΔΕΙΑΣ .(ειδικά τα τελευταία τα κάνανε οι ΝΑΖΙ!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμε,
    Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Μου γράφεις λες και υποστηρίζω τη βία, λες και δεν υποστηρίζω την παιδεία, λες και κάνω μάθημα, όπως λες, και δε διδάσκω.

    Έτσι είναι, αν έτσι επιθυμείτε.

    Επειδή, όμως διακρίνω κάποια εμπάθεια, προτιμώ να σταματήσω το διάλογο εδώ.
    Δεκτή η ηλεκτρονική σύμβαση της ανωνυμίας, αλλά εντός κάποιων ορίων ευγενείας. Με συγχωρείς, δεν έχω διάθεση να τα ξεπεράσω.

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. θα έπρεπε να γίνεται καλύτερη δουλειά από όλους μας,ώστε να μην αφήνουμε περιθώρια σύγχυσης στους νέους μας... και να βιώνουμε την απόλυτη απαξίωση.'Αραγε γιατί ούτε το σχολείο δεν τους βοηθάει να μπορούν να αναγωρίσουν το σωστό από το λάθος? Οι γονείς που βρισκόμαστε? Δεν έχω κάποιο άλλο σχόλιο με καλύπτει το κείμενο που σας παραθέτω
    "Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας: έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
    Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητέ κε Μάνεση.

    Εύχομαι να βοηθήσω να επιστρέψουμε στο θέμα:

    Η 'βία' είναι το πρωτογενές, νομίζω, το γονιδιακό, το 'προ της κοινωνίας', δεν μπορεί να 'παράγεται' απ' την κοινωνική οργάνωση αφού απλά την καταλύει. Το μωρό επειδή δεν έχει άλλον τρόπο την 'βία' χρησιμοποιεί, κλαίει.
    Αργότερα το 'παιδεύουμε', το εκ-παιδεύουμε, αποκτά 'λόγο' και παύει να είναι 'βίαιο', ζητά δια του λόγου, συ-ζητά.

    Η κοινωνία, η οργάνωση, ακριβώς προέκυψε για να υποκαταστήσει την 'βία'.
    Αναμφίβολα έχει κι αυτή πλευρές, παρατάξεις, αντικρουόμενα συμφέροντα, ταξικές 'μάχες', αλλάζει, κυοφορεί, κοιλοπονάει, γεννάει -τέρατα πολλές φορές- αλλά υπό ιδανικές συνθήκες δεν θα έπρεπε ποτέ να 'επιστρέφει' στην αρχέγονη βία.

    Για παράδειγμα η κρατική 'βία' θα έπρεπε να είναι πάντοτε νόμος και πολιτική. Η επαναστατική 'βία' θα έπρεπε πάντοτε να είναι ψήφος, συνδικαλισμός κομματικός αγώνας. Η οικονομική βία θα έπρεπε να είναι υγιής ανταγωνισμός, καταναλωτική συνείδηση. Η πολεμική βία θα έπρεπε να είναι εμπόριο, διαπραγμάτευση, διεθνείς κανονισμοί.

    Όταν όλα αυτά 'απουσιάσουν', ο νόμος, το δίκαιο, η πολιτική, (κυβέρνηση και αντιπολίτευση), το μέτρο στην οικονομία, μοιραία επανέρχεται η αρχέγονη βία.
    Ασφαλώς και δεν μπορεί να δώσει λύσεις. Βροντοφωνάζει όμως, επισημαίνει, υπογραμμίζει, προβληματίζει, και καμιά φορά αλλάζει και τον κόσμο.

    ΥΓ 1. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως αυτή τη στιγμή στην χώρα μας έχουμε μια απούσα κυβέρνηση, μια απούσα αντιπολίτευση, και ταυτόχρονα μια διεθνή οικονομική κρίση, μια 'απούσα' δηλαδή οικονομική 'τάξη'.

    ΥΓ 2. Επίτηδες δεν θέλω να αποδώσω κανένα 'ηθικό' προσδιορισμό στην λέξη βία.

    ΥΓ 3. Παρακολουθώ την γωνιά σας συχνά κε Μάνεση, είναι η πρώτη φορά που παίρνω μέρος.
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημερα.
    Κε Μανεση μην ειστε και τοσο σιγουρος οτι γινονται τετοιες συζητησεις στα ολα τα σχολεια.
    Εχω κατ επαναληψη διαφωνησει στο μπλογκ μου με καθηγητες οι οποιοι μου περιγραφουν μια κατασταση οπου οι ιδιοι αρνουνται να μιλησουν στα παιδια για μια σειρα ζητηματων (παιδειας, δημοκρατιας, κλπ κλπ) επειδη λεει α) δεν εχουν χρονο, Β)δεν υπαρχει ανταποκριση γ) οτι κι αν πουν κινδυνευουν να παρεξηγηθουν απο κομματικοποιημενους μαθητες και γονεις δ) υπαρχει χασμα με τους γονεις και τις οικογενειες των παιδιων ε) δεν εχουν την προτροπη των προισταμενων τους.
    Την ιδια προσωπικη εμπειρια εχω κι εγω ο ιδιος απο το γυμνασιο του γιου μου. Τελευταια αφορμη τετοιων διαφωνιων ειχα στο μπλογκ μου οταν ειχα επισημανει οτι ειναι λογικο να γινονται μαθητικες εκλογες με ελαχιστη συμμετοχη και ενδιαφερον κι αυτος ο θεσμος να ειναι στην πραξη ενας νεκρος κι απαξιωμενος θεσμος αφου ποτε (πριν απ αυτες) κανεις καθηγητης δεν εκατσε να εξηγησει στα παιδια το παραμικρο σχετικα.
    Φυσικα αρνουμαι να πιστεψω πως αυτο το χαλι επικρατει σε ολα τα σχολεια αλλα απο την αλλη εχω πεισθει πια οτι αυτα συμβαινουν στα περισσοτερα σχολεια.
    Γι αυτο και τα συγχαρητηρια μου για τη δικη σας δουλεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Συμφωνώ με τις απόψεις του κ.Θανάση Ξ. και θα ήθελα να συμπληρώσω στις παρατηρήσεις του exoapotonkyklo, ότι οι εκλογές στα σχολεία θα πρέπει να υπάρχουν και να τονιστεί ο θεσμός από τους καθηγητές. Εκείνο που πρέπει να εκλείψει είναι ο κομματισμός από τα σχολεία ,που δυστυχώς υπάρχει και κατευθύνεται και εκ των έσω. Δεν μιλάω για το συγκεκριμένο σχολείο…αλλά δυστυχώς όλοι μας λίγο πολύ ,από τους γύρω μας λαμβάνουμε τέτοια μηνύματα.
    Σε πολλές περιπτώσεις που έχουν πέσει στην αντίληψή μου , η αποχή από τα κοινά του σχολείου οφείλεται στο φόβο των μαθητών να μην στιγματιστούν ως μη επαναστάτες ,αν διαφωνήσουν με μία χωρίς λόγο κατάληψη!!!
    Και δυστυχώς , τα μέχρι τώρα συμβούλια των μαθητών έχουν συνδυαστεί μόνο με καταλήψεις και αποφάσεις για εκδρομές και χοροσπερίδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Θανάση Ξ,

    Η πολύ καθαρή ανάλυσή σου* βοηθάει πολύ στην κατανόηση του φαινομένου. Συμφωνώ, η βία φαίνεται να προϋπάρχει της οποιουδήποτε είδους κοινωνικής οργάνωσης.

    Μεταφέρεται, όμως, από τα υποκείμενα, σ'αυτήν. Και πιθανώς, τρέφεται και από κοινωνικούς παράγοντες - ή,καλύτερα, βρίσκει κοινωνικές διεξόδους να εκφραστεί.
    Νόμος, πολιτική, δημοκρατία, οικονομία, θα έπρεπε, όπως αναφέρεις, υγιώς λειτουργώντας, να θέσουν τη βία στο περιθώριο.
    Κι αυτό δε συμβαίνει. Οι τομείς αυτοί πάσχουν.

    Άρα;

    Στηρίζουμε τους τομείς; Την υγιή λειτουργία τους; Χρειαζόμαστε
    ( πάλι και ξανά..) την παιδεία που θα διδάξει και θα εμπνέυσει σεβασμό στους κοινωνικούς θεσμούς;
    ( Γιατί πάντα στο "δέον" έχουμε πρόβλημα..)

    Να παρεμβαίνεις συχνότερα, αν είναι να φωτίζεις έτσι καλά τα ζητήματα! :-)

    * Διαβεβαιώνω πως η όλη ευγένεια του λόγου σου δε θα έχανε καθόλου, αν δεν συμπεριλάμβανε το "κε" της προσφώνησης! ( Δε βλέπεις το θράσος του ενικού μου;! )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. exoapotonkyklo,

    Μπα, για τίποτα δεν είμαι σίγουρος..

    Ναι, συμφωνώ, υπάρχουν πολλές αντικειμενικές ( αλλά και υποκειμενικές...) δυσκολίες στα σχολεία, για να γίνονται τα πράγματα. Και ίσως περισσότερες κι από αυτές που απαριθμείς.

    Το ζητούμενο, όμως, μονότονα εξακολουθώ να επαναλαμβάνω, είναι η καθημερινή μας πράξη στο χώρο ευθύνης μας. Μέχρι να αλλάξω τις αντίξοες συνθήκες, ας ελιχτώ με όποιο μέσο για το καλύτερο.

    Ναι, ευτυχώς στο σχολείο μας αυτή η τάση επικρατεί. Αλλού όχι. Επειδή παντού όμως θα υπάρχουν μονάδες ή μειοψηφίες που ασφυκτιούν, που διαθέτουν δυνατότητες και που θα θέλουν να τις ξεδιπλώσουν, θεωρώ ότι καλό είναι σιγά σιγά τα θετικά να φαίνονται, να συζητιούνται, να κοινωνούνται, να απλώνουν το κουράγιο και το φως τους όπου.

    Κι άλλωστε η σιωπή, η απραξία, σα συνενοχή δεν είναι;
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Η σιωπή κ η απραξία ΕΙΝΑΙ συνενοχή!!

    Αφήστε τους νέους να δράσουν κ να αντιδράσουν..
    Με τον δικό τους τρόπο, σωστό Ή λάθος..

    Ας μν αφήνουμε κάποια τραγικά κ άδικα πράγματα να περνούν κ εμείς να μοιάζουμε ανίκανοι, αποσβολωμένοι κ εν τέλει θύματα..

    Μας αποκαλουν παντου Η γενια του κινητου κ του υπολογιστη... Δεν περιμεναν ποτε τετοια αντιδραση... Τους διαψευσαμε, στηρίξτε μας!

    Καλό απόγευμα ...

    (Διαβαζω γιατι γραφουμε λογοτεχνεια τη Δευτερα κ. Μανεση!! xexe.. :P)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Angelique,
    Ευτυχώς, με πρόλαβε η τελευταία σου παρένθεση..Κι ό,τι θα έλεγα τι κάνει εδώ αυτό το κορίτσι και δε διαβάζει Λογοτεχνία για τη Δευτέρα! :-)

    Έχεις δίκιο, Αγγελική. Και 'γω έτσι νομίζω: πως ένα πράγμα απ' όσα γίνονται αυτές τις μέρες είναι ότι μπορεί να γεννηθεί μία νέα δυναμική. Όσο για τη σιωπή, ε, αυτές τις μέρες ράγισε, ε;

    Άντε, καλό Σολωμό και Βιζυηνό! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κε Μανεση καλημερα.
    Κλεινοντας την επικοδομητικοτατη συζητηση μας να πω το εξης.
    Συμφωνω απολυτως με το τελευταιο σας σχολιο.
    Ετσι σκεπτομενος κι εγω (αν και το μπλογκ μου θα ελεγε κανεις πως δεν εχει και πολλα να κανει με τα σχολικα δρωμενα) το υπεροχο μπλογκ σας το εχω απο καιρο λινκ σ αυτα που τακτικοτατα παρακολουθω.
    Να στε καλα. Τα σεβη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις