Ένα ανώνυμο σημείωμα
Το είδα την περασμένη Παρασκευή πηγαίνοντας στην τάξη για μάθημα. Ήταν καρφιτσωμένο πάνω σε άλλες ανακοινώσεις, σε ένα από τα ταμπλό της εισόδου. Δέκα γραμμές γραμμένες σε ένα φύλλο τετραδίου. Καρφιτσωμένο εκεί ίσως γιατί ήθελε να το ακούσουμε, ίσως γιατί είχε έναν καημό που ήθελε να τον μοιραστεί. Έγραφε: 10/4/2008
Σχολείο… Σχολειάκι μουουου…
Αχ…Μην τελειώσεις… Σ' αγαπώ… Σε λατρεύω.
Τι θα κάνουμε μακρυά σου;;;
Θα μας λείπεις κάθε μέρα…κάθε πρωί…
Φέτος βέβαια μας λείπει ο ύπνος…αλλά αυτό με έναν
καφέ διορθώνεται…ενώ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, Η ΤΑΞΗ, ΤΑ ΘΡΑΝΙΑ,
ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ…Η ΑΥΛΗ, ΟΙ ΚΕΡΚΙΔΕΣ, ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ,
ΟΙ ΦΙΛΟΙ, ΟΙ ΠΛΑΚΕΣ, ΟΙ ΑΠΟΒΟΛΕΣ…
αυτά είναι ό λ α αναντικατάστατα!!!
Αχ! Μακάρι να μην τελείωνες…Μακάρι
Γ΄
Σχολείο… Σχολειάκι μουουου…
Αχ…Μην τελειώσεις… Σ' αγαπώ… Σε λατρεύω.
Τι θα κάνουμε μακρυά σου;;;
Θα μας λείπεις κάθε μέρα…κάθε πρωί…
Φέτος βέβαια μας λείπει ο ύπνος…αλλά αυτό με έναν
καφέ διορθώνεται…ενώ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, Η ΤΑΞΗ, ΤΑ ΘΡΑΝΙΑ,
ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ…Η ΑΥΛΗ, ΟΙ ΚΕΡΚΙΔΕΣ, ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ,
ΟΙ ΦΙΛΟΙ, ΟΙ ΠΛΑΚΕΣ, ΟΙ ΑΠΟΒΟΛΕΣ…
αυτά είναι ό λ α αναντικατάστατα!!!
Αχ! Μακάρι να μην τελείωνες…Μακάρι
Γ΄
Με συγκίνησε τόσο το αυθόρμητο μικρό κειμενάκι, όσο και η πράξη να καρφιτσωθεί εκεί, με το θάρρος της γνώμης του και του..πόνου του. Στο πιο βάθος, ίσως, η συγκίνηση πως αυτός ο χώρος που ζούμε και μοιραζόμαστε μεγάλοι και παιδιά, για τρία χρόνια, εντυπώνεται με τέτοιο τρόπο στις συνειδήσεις μας που μπορεί να αποτελεί ένα τρυφερό χώρο νοσταλγίας. Κι αυτό, για ένα σχολείο, το θεωρώ πολύ σημαντικό.
Γι' αυτό, με όλο το θάρρος, το "καρφίτσωσα" κι εγώ στο ιστολόγιό μας, να το δούμε και να το μοιραστούμε περισσότεροι.
Ημουν στο καράβι όταν γύριζε η Γ Λυκείου από 5νθήμερη. Όλα κλαίγανε. Τους λείπει μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέψου πως η δική μας Γ΄ δεν είχε πάει ακόμα πενθήμερη..
Υπό ευνοϊκές συνθήκες ότι σπέρνεις θερίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φως της γνώσης, που δέχονται τα παιδιά
με τρυφερότητα, σας το επιστρέφουν με χάδι.
Να περνάτε όμορφα!
Το παιδί αυτό αγάπησε το Σχολείο μας Διονύση για τί διέκρινε με σαφήνεια ότι εμεις τα αγαπάμε πραγματικά,και αναλώνουμε τον εαυτό μας για τη δική τους πνευματική ανέλιξη,και έτσι πρέπει παντού και πάντοται να γίνεται.Είναι δε σίγουρο ότι εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία των παυδιών που πέρασαν από το Σχολείο μας.Πάλι με συγκίνησες με αυτό το σημείωμα Νιόνιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάντησε και δικά μου συναισθήματα αυτό το παιδί, μια που και εγώ από τη μεριά μου σκεφτόμουν τις προάλλες ότι θα μου λείψουν οι μαθητές μου της Τρίτης και όταν με πλημμύριζε μια μελαγχολία, εύρισκα ένα αντίβαρο στη χαρούμενη εικόνα των νέων ανθρώπων που ανοίγουν τα φτέρα τους έχοντας στις αποσκευές τους την αγάπη μας!Σκέψεις που γεννιώνται κάθε Μάιο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα το πρωί,άφησα σχόλιο,(ήμουν και συγκινημένη γιατί θυμήθηκα τα δικά μου μαθητικά χρόνια), αλλά πρέπει να 'χω κάποιο πρόβλημα και κόβεται η σύνδεση πριν δημοσιεύσω. Το όνομα μου στο πλάι είναι Φωτεινή S και το link είναι λάθος. samafoti.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊδιες στιγμές έμπνευσης (από την πλευρά όμως του διδάσκοντα) οδήγησαν σε βίντεο όπως αυτό
Καλη συνέχεια
Καταπληκτικό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά βαθιά συγκινητικό!
mareld,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ακόμα χειρότερα: ( κατά το γνωστό )καμιά φορά ανέμους σπέρνεις, θύελλες θερίζεις. Πάντως, και μακρυά από λαϊκισμούς, πιστεύω κι εγώ πως τα παιδιά έχουν περίπου αλάθητο κριτήριο, αντιλαμβάνονται αμέσως τις προθέσεις και τις επιστρέφουν, τις "απαντάνε" αναλόγως.
Να είσαι καλά.
δημήτριε βάγια,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνούμε - αν και, νομίζω, εμείς τα αυτονόητα κάνουμε, αυτά που η ίδια η θέση μας ηθικά ορίζει. Τύχη θεωρώ ότι πολλές φορές έχουμε δείγματα από τα παιδιά πως η σχολική τους ζωή εγγράφεται με ομορφιά μέσα τους. Κι εμένα με συγκίνησε το σημείωμα, my dear Watson!
Στέλλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα άλλο πράγμα που δειλά δειλά αρχίζω και χαίρομαι σ' αυτό το ιστολόγιο είναι πως αφήνουμε κι εμείς από κάποιες χαραμάδες ( όπως κι εσύ τώρα με το σχόλιό σου ) και ελευθερώνουμε κάποιες σκέψεις ή, ακόμα περισσότερο, κάποια συναισθήματα, τα οποία η σχολική καθημερινότητα συνήθως εμποδίζει. Ξεπερνώντας την πεπατημένη, λοιπόν, αντιλαμβάνεσαι πως βρίσκεσαι σε μια περιοχή με...κοιτάσματα. Πλούτος δεν είναι αυτό;
Φωτεινή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπομονή μαζί μας, μαθαίνουμε, μαθαίνουμε. Προσπάθησα και νομίζω πως το διόρθωσα. Για κοίταξέ το και πες μας.
Φωτεινή S Εντάξει είναι;
xrysostomos,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είδα το βίντεο. Πετυχημένο και συγκινητικότατο. Έχουμε ανάγκη να τα βλέπουμε αυτά, να αισθανόμαστε αυτή τη συγγένεια της ανησυχίας που βοηθάει, που μας κρατάει με διάθεση. Είναι αυτό που έλεγες σε προηγούμενο σχόλιό σου, κάτι σαν " κράτα με να σε κρατώ ν' ανεβούμε το βουνό.."
( Εντάξει...ζήλεψα και λίγο(μτφρ:"όσο δεν πάει άλλο!!!")για τις τεχνικές γνώσεις που προϋποθέτει η κατασκευή του φιλμακίου, καθώς και η "ανάρτησή" του στο μπλογκ, αλλά μη δίνεις σημασία: Θα μεγαλώσω και θα τα καταφέρω κάποτε! )
roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες; Η ομορφιά στα απλά πράγματα.
Ασπασμούς.
Διονύση,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΚ το link!
Εγώ παιδεύομαι τόσες μέρες να βγάλω δικό μου βίντεο και δεν τα καταφέρνω.
Πολύ συγκινητικό όλο αυτό!... Μια κατάσταση που εκτιμάται αργότερα, κατόπιν εορτής, όπως όλα τα ωραία της ζωής μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπ.κ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Και αν καταφέρουμε να αποσπούμε κάτι απ' την εκτίμηση έγκαιρα, θα είναι σπουδαίο!
Σευχαριστώ για τα καλά σου λόγια διονύση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως μην ανησυχείς, το τεχνικό κομμάτι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Τουλάχιστον όχι πιο δύσκολο από το να συντηρείς ένα μπλογκ όπως αυτό.
Μπορείς να ξεκινήσεις κατεβάζοντας το Photostory από εδώ.
Είναι πολύ απλό προγραμματάκι και είναι και δωρεάν. Χρειάζεται να έχεις διαλέξει τις φωτογραφίες που θα βάλεις και να έχεις και χρόνο + διάθεση!
Αν το προσπαθήσεις πάντως και συναντήσεις δυσκολίες, εδώ είμαστε!
Γεια και χαρά
Έκανα λάθος στο προηγούμενο σχόλιο και υπέγραψα με το nick της κοπέλας μου (eleftheria)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρυσόστομος εδώ...
Χrysostome,
ΑπάντησηΔιαγραφή...με το link της κοπέλας σου; Τώρα τα ξέρουμε όλα για σένα! :-)
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες-αν και, ως φιλόλογος, μη φαντάζεσαι πως μπορείς να μου έχεις τόση εμπιστοσύνη σε τέτοια θέματα...
Καλημέρα.