Ξένος. Συμβολή ενός μικρού βιογραφικού σημειώματος παιδιού του σχολείου μας στη συζήτηση.

Στη συζήτηση που είχε ξεκινήσει στα θεωρητικά τμήματα της Β΄ τάξης για τον ξένο, την ταυτότητα και την ετερότητα, συμβάλλει και το μικρό βιογραφικό ιστορικό που μας έδωσε ένα παιδί που ήρθε πριν έντεκα χρόνια από την Αλβανία και που απλά και ανεπιτήδευτα περιγράφει κομμάτι της πραγματικότητας από τη ματιά του μετανάστη.

Πρέπει να πω πως και αυτό βοήθησε τα παιδιά στην τάξη να δούνε ψυχραιμότερα, νηφαλιότερα, ουσιαστικότερα και όσο γίνεται ανεπηρέαστα από στερεότυπα το ζήτημα του Ξένου.

Το παραθέτουμε:
" Ονομάζομαι [Χ.] Είμαι από τηνΑλβανία. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα ήμουν 5-6 χρονών. Εδώ έχουμε περίπου 11 χρόνια. Έχω μιαν αδερφή και έναν αδερφό.
Ο μπαμπάς μου έχει περισσότερα χρόνια εδώ από μας. Όταν μάθαμε ότι θα έρθουμε στην Ελλάδα χαρήκαμε πάρα πολύ. Πού να ξέραμε τι θα αντιμετωπίζαμε! Το πρώτο μας σπίτι ήταν ένα με ένα μόνο δωμάτιο όπου μέναμε 5 άτομα. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι οι κούκλες και τα αρκουδάκια που μας είχε αγοράσει ο μπαμπάς μου. Πετούσαμε από τη χαρά μας. Μετά από δυο τρεις μέρες αρχίσαμε να στενοχωριόμαστε και να θέλουμε να γυρίσουμε πίσω. Δε γινότανε. Άρχιζε μια νέα ζωή για μας, πολύ δύσκολη, όμως.
Οι γονείς μου μας έφεραν εδώ, για να μας εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον. Οι δυσκολίες όμως εδώ ήταν περισσότερες απ' ό,τι στην Αλβανία. Ο μπαμπάς μου μόνο δούλευε και όχι καθημερινά. Υπήρχαν μέρες που δεν είχαμε να φάμε. Όλα αυτά, όμως, πέρασαν. Τώρα πια είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από τότε. Δεν ξεχνάω και ούτε θα ξεχάσω ποτέ αυτά που περάσαμε.Παρόλο που ήμουν μικρή, τα θυμάμαι και θα τα θυμάμαι πάντα.
Αυτό που με ενοχλεί πάρα πολύ είναι που και στην Αλβανία και εδώ αισθάνομαι ξένη. Εδώ οι άνθρωποι με κρίνουν απ' την καταγωγή μου, χωρίς να με ξέρουν, λέγοντας με απαξίωση " Α! Η Αλβανίδα ". Στην Αλβανία, όταν πηγαίνουμε, οι γείτονές μας λένε " Α! Ήρθε η Ελληνίδα ", με την ίδια ακριβώς έκφραση. Δεν ξέρω πού ανήκω τελικά. Εδώ το δικαιολογώ να με θεωρούν ξένη, γιατί είμαι, αλλά να με θεωρούν και στην πατρίδα μου!..
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι κρίνουν τους ανθρώπους από την καταγωγή τους, το χρώμα τους, τη θρησκεία τους. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι, με τα ίδια δικαιώματα. Επειδή κάποιος ή κάποιοι Αλβανοί κάνουν κάποια άσχημα πράγματα δε σημαίνει ότι όλοι οι Αλβανοί κάνουν τα ίδια. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή ντρεπόμουν να πω ότι είμαι από την Αλβανία. Δεν ντρεπόμουν για την καταγωγή μου, αλλά φοβόμουν για το πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι ( αν θα με κάνουν παρέα κλπ.)
Είμαι πολύ χαρούμενη που οι φίλοι που έχω ενδιαφέρονται όχι για την καταγωγή μου αλλά για το χαρακτήρα μου. Αυτή για μένα είναι πραγματική φιλία. Να δέχεσαι τον άλλο γι' αυτό που είναι. "