Το αλογάκι





Αργύρης Χιόνης

Καβάλα σ'ένα κουνιστό αλογάκι,
με χάρτινο καπέλο και ξύλινο σπαθί,
πήρα κι εγώ μέρος στη μάχη,
στο αίμα,στη φωτιά,στην αρπαγή,

Καβάλα σ ένα κουνιστό αλογάκι,
μπρος-πίσω,πίσω-μπρος,
γύρισα ολόκληρο τον κόσμο,
των ίσκιων στρατηλάτης κι αρχηγός,
γύρισα ολόκληρο τον κόσμο
κι έφτασα τώρα εδώ,
στην κουνιστή μου πολυθρόνα,
μπρός-πίσω,πίσω-μπρός...

Τσαλακωμένο πια το χάρτινο καπέλο
και τσακισμένο το ξύλινο σπαθί.
η μάχη,το αίμα,η φωτιά κι η αρπαγή
θαμπές εικόνες στου μυαλού μου την οθόνη.
καίει ο ήλιος μα το αίμα μου παγώνει,
ψίθυρος βγαίνει από το στόμα μου η κραυγή.


Το δικό μας χάρτινο καπέλο θα τσαλακωθεί; Έχει τσαλακωθεί; Θα το ξανά φορέσουμε;
Το ξύλινο σπαθί μας θα λυγίσει στη μάχη;
Ξεχάσαμε τον κόσμο που γυρίσαμε; Και που πάμε; Πες μου που πάμε...

"Οι γενναίοι πεθαίνουν μια φορά...μα οι δειλοί πεθαίνουν κάθε μέρα"

Πάρτε τα ξύλινα σπαθιά σας,τα αλογάκια σας.Πάρτε τις αναμνήσεις σας από τον κόσμο που θαυμάσατε.
Άραγε δεν αφυδατωθήκαμε από τότε που χάθηκε η δίψα για ζωή;




Σχόλια

  1. Βρίσκω το χώρο της Σχεδίας
    να εκφράσω τον φόβο μου για ραδιοφωνα και τηλεοράσεις που κλείνουν στην πατρίδα μου (εστω και αν κάποιες φορές μού είχαν φανεί βαρετές οι εκπομπές τους)με αποφάσεις που βγαίνουν χωρίς το λαό για το λαό.
    Να εκφράσω τον τρόμο μου γιατί θα υπάρχουν περιοχές της χώρας μου που δεν έχουν τηλεόραση με ...ελληνική γλώσσα .
    Να εκφράσω την απορία μου με τα λόγια της
    Δανάης "Και πού πάμε; Πες μου πού πάμε;;;"

    Αλήθεια, σας λέω. Φοβάμαι... Τρομάζω... ΚΑληνυχτα (!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη φοβάσαι...Θα βρούμε τον προορισμό μας.Αρκεί να τον στοχεύσουμε.
      Και ίσως μια μέρα,εμείς θα την επιλέξουμε ,να προσπαθήσουμε να τον προσεγγίσουμε...αλλά ο φόβος μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει.Όπως μπορεί να χεις δει σε ένα κείμενο της λογοτεχνίας "Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος"

      Διαγραφή
  2. ΚΑι μην μου πείτε ότι έτσι έχουν κλείσει και σχολεία και πανεπιστήμια και και...Αυτά ακριβώς που παρουσιάζονται σαν το καλό της...χώρας μου και της ζωής μου χωρίς εμένα, με τρομάζουν. Καληνυχτα(!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι ποιητές τα γράφουν, Δανάη. Μένει κι εμείς να καλύπτουμε την άλλη μισή απόσταση που μας φέρνει κοντά τους, ακούγοντάς τους, καταλαβαίνοντάς τους, κρίνοντας, αντιδρώντας.

    Υπέροχος ο Χιόνης - πού είναι ο κόσμος που γυρίσαμε;πού πάμε;πού πήγε η δίψα για ζωή;τα ξύλινα αλογάκια μας;
    Και, βέβαια,-πώς αλλιώς;- γίνεται τραγικά επίκαιρος τώρα που ο πολιτισμός αφυδατώνεται με τραγικές συνέπειες.

    Σ' ευχαριστούμε για την ανάρτηση, την επιλογή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι μάχες δεν τελειώνουν ποτέ! Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές..... ευτυχώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Α,εσύ το εννοούσες ότι σ'άρεσε...

    Τώρα που μ'έκανες να το προσέξω μ'άρεσε κι εμένα.

    Κουνιστό αλογάκι-κουνιστή πολυθρόνα...εικόνες βγαλμένες λιγάκι από άλλη εποχή κι όμως νιώθω να καταλαβαίνω πολύ καλά τη σύνδεση.Κι ας μην είχα αλογάκι όταν ήμουνα μικρή. Κι ας μην έχω κάτσει σε κουνιστή πολυθρόνα παρά μόνο για να παίξω.

    Αχ,βρε Δανάη,έψαχνα που έψαχνα αφορμές α μη διαβάσω, να δω πώς θα συγκεντρωθώ τώρα:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις