"...και τότε είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση"


Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε·
αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα,
θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου,
θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας.

Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος
για μια συνάντηση, πολλές φορές ματαιωμένη,
και τότε είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση.
«Το νόημα της απλότητας», 1-4, 9-11. Παρενθέσεις (1946-1947). Ποιήματα, Β´. Εκδόσεις «Κέδρος», 1961. 453.


Στην αναζήτηση της «συνάντησης», τα παιδιά του Α3 διάβασαν ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου και διάλεξαν στίχους . Να οι επιλογές τους:
Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες ,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ΄ακούσω. Σώπα.
( Η Σονάτα του Σεληνόφωτος)
Χ.Κ

Θα καθήσουμε λίγο στο πεζούλι , πάνω στο ύψωμα,
κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας
μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε.
( Η Σονάτα του Σεληνόφωτος)
Η.Μ.

…Ωστόσο –ποιος ξέρει-
Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία , που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου…
(Eλένη)
Ανώνυμο

Οι ωραίοι οι μόνοι οι ανυπεράσπιστοι
οι σιωπηλοί οι περήφανοι
αυτοί που ερωτεύονται τ΄αγάλματα.
(Μετάγγιση)
Δαμιανός Κουτσελένκο


Η αυθάδεια του φωτός
κηλιδώνει το δάκρυ μου
……
Οι αγαπημένοι μου νεκροί
με ανάστησαν
για να τους κλαίω.
(Το τραγούδι της αδελφής μου)
Ανώνυμο

Αδελφή μου σου ΄χα τάξει
να σου φέρω τ΄αθάνατο νερό
Σου ΄χα τάξει να ρίξω τον ήλιο
στην ποδιά σου.
Τώρα κραυγάζεις:

“Αδελφέ μου κρυώνω
πού ΄ναι ο ήλιος
Να ζεστάνω τα χέρια μου;”
(Το τραγούδι της αδελφής μου)
Αγγελική Κροντηρά



Α, ποιος θα φράξει τότες τη μπασιά και ποιο σπαθί θα κόψει το κουράγιο
και ποιο κλειδί θα σου κλειδώσει την καρδιά που με τα δυο θυρόφυλλά της διάπλατα
κοιτάει του Θεού τ΄ αστροπερίχυτα περβόλια;
(Ρωμιοσύνη)
Μ.Κ.
Το ψωμί σώθηκε, τα βόλια σώθηκαν ,
τώρα γεμίζουν τα κανόνια τους μόνο με την καρδιά τους
(Ρωμιοσύνη)
Δ.Κ.



Είπες:
ένα καράβι
γραμμένο με κιμωλία
στη μέσα πόρτα της φυλακής .

Τον ξεγελάς το θάνατο;
Δεν τον ξεγελάς.
(Ημερολόγιο εξορίας ΙΙΙ)
Δημήτρης Παντελάκης.

Όταν οι άνθρωποι έγιναν μουγγοί, τότε κατάλαβες
πως είχαν μάθει πια την αλήθεια, ή, τουλάχιστον,
Είχαν εγγίσει εκείνη την κρυφή περηφάνια
να μην επαναλαμβάνουν το αποστηθισμένο ψεύδος.
(Σιωπή)
Θοδωρής Μαρινόπουλος.

…..Κι άντε να βρεις μες στα βαθιά πηγάδια
το μυστικό των πεθαμένων που ακουμπάνε το λιγνό τους σβέρκο
(Θρύλοι)
Σ.Μ.

Η πέτρα θα γυρίσει, θα ξαναβρεί την πέτρα.
χρόνια με τις φραγκοσυκιές, με κομμένες κουβέντες.
καθυστερούν τα καράβια. ο καπνός πλάι στο φανοστάτη.
(Επίγνωση)
Βαγγέλης Κουνέλλας.

Συντηρεί την οργή της με την ένταση της ίδιας της φωνής της –
….. θαρρώ πως φοβάται την εκπλήρωση της τιμωρίας, μη και δεν της μείνει τίποτα…
(Ορέστης)
Ανώνυμο

Σαν να μετακινούσε τρία τέσσερα αστέρια στο μέτωπο του κόσμου,
σαν να ΄βαζε να φιληθούν δυο μαργαρίτες πλάι στην κρήνη
ή σαν να κοίταζε με τόλμη στοργική δύο σκυλιά
να κάνουν έρωτα καταμεσίς του σκονισμένου δρόμου
(Ορέστης)
Κώστας Λιαπάτης.

Λίγο ψωμάκι ζήτησες και σου ΄δωκαν μαχαίρι
Τον ίδρωτά σου ζήτησες και σου ΄κοψαν το χέρι.
(Επιτάφιος)
Ανώνυμο

Γλυκέ μου, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι
Γιε μου στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε
…………………….
Kι ο ήλιος αργός θα καρτερά στα μάτια σου να φέξει
(Επιτάφιος)
Λ.Π
Α.ΤΑΣΣΟΣ

Η τσάντα του δικηγόρου αφημένη στο πάτωμα
Τα γάντια της πυγμαχίας στην κρεμάστρα. Ο φρουρός
είχε γυρίσει κόντρα στο φεγγάρι ν΄ανάψει το τσιγάρο του.
Ύστερα μπήκαν οι τρεις διαρρήκτες με το σάκο
Δε γύρισαν το διακόπτη. Εγώ είχα προφτάσει
κι είχα ρίξει τα κλειδιά στο πηγάδι
(Μεσάνυχτα)
Θάνος Μπούργος.



…σ΄ένα φέγγος διπλό, από ανταύγεια σ΄ανταύγεια, υδάτινο, - το αναθυμάμαι
από τα παιδικά μου χρόνια – αυτό μου μένει ασκίαστο-
υδάτινο φέγγος, λεπταίσθητο, ουδέτερο – μια αοριστία.
(Ορέστης)
Θέμης Λεκάκης.



Σχόλια

  1. Πολύ ωραία η ιδέα σου, Λίλα, να κάνεις τα παιδιά κοινωνούς της ποίησης του Ρίτσου!
    Μου επιτρέπεις κι εμένα;

    "Εκείνα που μαζεύεις στο σεντούκι σου, στο θάνατο πάνε.
    Εκείνα που χαρίζεις, πάνε στη ζωή".
    (Νύξεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πω πω καιρό έχω να περάσω από το ιστολόγιο ..πόσες αναρτήσεις ¨)

    Ααα..θα διαλέξω και εγώ στίχους ...

    ...κάθε αυγή χιλίαδες περιστέρια φεύγουν απ' τα χέρια τους
    για τις τέσσερις πόρτες του ορίζοντα ..
    (Ρωμιοσύνη )

    και ένς ακόμα

    ..Καμιά φορά, θαυμάζοντας, ξεχνάς, ό,τι θαυμάζεις,
    σου φτάνει ο θαυμασμός σου ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ειρήνη,
    1. χμ,ναι, και τα πρωτάκια στο ωραίο ταξίδι!

    2. Πολύ καλό. Και πολύ αναγκαίο!
    Να ΄σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. →º°TغØ�←Stغllar •dust°º

    Καλώς το Θοδωρή!
    Με τους στίχους σου, με το χιούμορ σου, τι άλλο θέλουμε!
    Σ΄ευχαριστούμε για τις επιλογές σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ( Εύγε, Λίλα!)

    Η ιδέα της Εαρινής Συμφωνίας, να γεμίσουν αυτή τη βδομάδα, κοντά στην πρωτομαγιά, τα μπλογκ Ρίτσο, συνδυασμένη και με την αδιαφορία των κεντρικών φορέων να τιμήσουν τον ποιητή,ήταν, είναι υπέροχη.
    Σαν την ευγενική χειρονομία των χεριών που αναλαμβάνουν το βαρύ φορτίο, να το μετακινήσουν πιο πέρα. "Αφήστε, θα το πάω εγώ"
    Όσο και να ασχοληθήκαμε πολύ φέτος, διαβάζοντας τις επιλογές των παιδιών βλέπεις πως τα όρια του Ρίτσου είναι περίπου όπως αυτά της παραπάνω ανάρτησης: του σύμπαντος. Ανύπαρκτα. Αστείρευτη πηγή φωτός, ποίησης, δύναμης.
    Ας κρατήσουν οι χοροί! Λίλα, παιδιά του Α3, ευχαριστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εύγε, Λίλα. Συγχαρητήρια, παιδιά. Επιμένω πως ο Ρίτσος παίρνει νιότη απ΄τη νιότη σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευχαριστούμε Λίλα και μαθητές του Α3 που τόσο ωραία τιμάτε τον ποιητή, πλησιάζοντας η γενέθλια μέρα του.
    Επιτρέψτε μου να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου στη γιορτή του, με δυο λόγια του από επιστολή που έστειλε από την εξορία(Μακρόνησος):


    ...Σ' έναν κόμπο του μαντηλιού μας είναι δεμένος πάντα ο όρκος του κόσμου.Ξεχνάμε την πίκρα. Το φως δεν το ξεχνάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διονύση:
    Τελικά, όπως αποδεικνύεται, οι ιδέες της Αγγελικής και υπέροχες είναι και φέρνουν τα πάνω κάτω!
    Έχεις καταλάβει τι κίνητοποίηση υπάρχει στα ιστολόγια;;;
    « … και όλες οι αντένες μιας γης πληγωμένης…».

    Και ….άντε, ας κρατήσουν κι οι χοροί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εαρινή συμφωνία.
    Αγγελική,
    ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός;;;
    Τα καλά σου λόγια θα μεταφερθούν και στα παιδιά!
    Ευχαριστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιώργο,

    εσύ Γιώργο, αθόρυβα, βάζεις ΠΟΛΛΑ λιθαράκια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μια γιορτή ποίησης!
    Ο Ρίτσος θα ήταν πολύ ευτυχής
    αν σας έβλεπε!
    Καντηλάκι στη μνήμη του και
    μικρές γουλιές ευτυχίας για εσάς!
    Πολύ ωραία ανάρτηση Λίλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις