ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ... ΑΝΩΝΥΜΕΣ...
Πόρτα
κλειστή
Μου λείπεις μου λες
αλλά δεν το δείχνεις
μου λες πως δεν φταίς
Τα λόγια σου ψέμα
Αφήνεις ένα δάκρυ
Εγώ αφήνω εσένα
Αυτό δεν είναι αγάπη
Κι εγώ Προσπαθώ να σε ξεχάσω
Προσπαθώ να σε διαγράψω
κι αν θέλεις μαζί μου επαφή
να ξέρεις η πόρτα μου θα είναι κλειστή
Πίσω δεν γυρίζω
Δεν σε αντικρίζω
κι αν θες μαζί μου επαφή
να ξέρεις η πόρτα μου θα είναι κλειστή
Song 2
Μέσα στο άδειο μου κεφάλι
Μέσα στο κέντρο του μυαλούβ
κυριαρχείς (μονάχα) εσύ
Μια σκέψη βασανιστική
Που στηριζόταν σ’ ένα ψέμα
Πάνω σε μια αυταπάτη
Σε μια μονόπλευρη αγάπη
Που σβήνει με τα χρόνια
Και τώρα εγώ χωρίς εσένα
μπροστά όλα φαντάζουν ψέμα
Όμως είναι η αλήθεια
Και κει που πιστεύω πως θα σε ξεπεράσω
Και επιτέλους βρήκα χαρά σ’ αυτή τη μίζερη ζωή
Ξανά εσύ μπροστά μου
(ψιθυριστά) : και ξανά
ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Ποίηση με παθος! Μπράβο στα παιδιά μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει όνομα η ποίηση, Ευγενία, τη λένε έρωτα εφηβικό, τη λένε ομορφιά του αισθήματος και του συν-αισθήματος, τη λένε γενναιότητα της ντροπαλότητας και υπαινιγμό ή και λυγμό της αλήθειας που είναι η ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι καλό να γράφουν ποιήματα οι μαθητές μας, τα δικά τους ποιήματα έτσι... ανώνυμα.Ετσι κι αλλιώς η ποίηση δεν επιβάλλει, υποβάλλει.