Αγαπητέ μας φίλε ,αγαπητή μας φίλη.....

ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ

Αγαπητέ μας φίλε ,αγαπητή μας φίλη,

                               … θέλουμε να σε ενημερώσουμε για το θέμα της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Να σε βοηθήσουμε να εντοπίσεις και να αναγνωρίσεις τα περιστατικά της βίας και τους πρωταγωνιστές και να μπορέσεις κι εσύ να βάλεις το δικό σου λιθαράκι στη γενικότερη προσπάθεια αντιμετώπισης της σχολικής βίας. Η έρευνα έχει δείξει πως ο αγώνας κατά της σχολικής βίας είναι δύσκολος ενώ απαιτείται μεγάλη, συστηματική και μακροχρόνια προσπάθεια από όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς) για την αντιμετώπιση και ΚΥΡΙΩΣ για την πρόληψη του φαινομένου αυτού που μας αφορά όλους.

     Το πρώτο πράγμα που θα μπορούσες να κάνεις είναι να μην είσαι απαθής και βουβός. Αν συμβεί σε σένα, νιώσε άνετα να μιλήσεις σε κάποιον. Μην κλείνεσαι και μην περιμένεις «απλά» να «περάσει και αυτό το συμβάν». Μίλησε σε κάποιον συμμαθητή σου που εμπιστεύεσαι και τον θεωρείς δικό σου φίλο, μίλησε στους γονείς σου, μίλησε στους εκπαιδευτικούς σου. Το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ εδώ είναι να μιλήσεις και να μοιραστείς με κάποιον άλλον το πρόβλημά σου. Μην περιμένεις βουβά. Το πρόβλημα της σχολικής βίας και του εκφοβισμού αφορά όλη τη σχολική κοινότητα που έχει υποχρέωση να παρέμβει. Αν η βία χτυπήσει την πόρτα ενός δικού σου φίλου, στάσου πλάι του. Η παρουσία σου δίπλα του μπορεί να είναι καταλυτικής σημασίας και να σημαίνει πολλά για τον ίδιο. Να νιώσει πως έχει ένα άτομο δίπλα του που νοιάζεται για τον ίδιο και δεν τον αφήνει μόνο του στα δύσκολα. Δυο άτομα είναι περισσότερα από ένα - και δεν είναι μόνο θέμα αριθμητικής υπεροχής. Είναι η αίσθηση που γεννάται στο «θύμα» πως έχει κάποιον πλάι του να τον στηρίξει και να του σταθεί στα δύσκολα. Φυσικά και στην περίπτωση αυτή είναι εξίσου σημαντικό να ΜΙΛΗΣΕΙΣ κι εσύ σε κάποιον (έναν καθηγητή για παράδειγμα) για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο φίλος σου στον οποίο συμπαραστέκεσαι.

      Περνώντας από το ατομικό στο ομαδικό επίπεδο παρέμβασης: Τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ως τμήμα, ως τάξη, ως σχολική κοινότητα; Για παράδειγμα, είδαμε πως οι μαθητές-«θύτες» δεν διακρίνονται για τις δεξιότητες επικοινωνίας τους.

     Ως μαθητές, θα μπορούσαμε να εκφράσουμε τις επιθυμίες μας και τα θέλω μας με τρόπο ειρηνικό και μέσα από τον διάλογο. Μέσα σε αυτό το κλίμα διαλόγου και επικοινωνίας, εκφράζουμε όλοι (ελεύθερα) τις απόψεις μας για τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία τα δικά μας και των άλλων. Διάλογος σημαίνει ακούω και μετά μιλάω. Μιλάω με επιχειρήματα και προσπαθώ να έρθω σε μια συμφωνία με τον άλλο. Δεν σημαίνει να τον νικήσω. Στο θέμα της σχολικής βίας και του εκφοβισμού δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Όλη η κοινότητα χάνει όταν συμβαίνουν τέτοια περιστατικά. Πολλές φορές νιώθουμε θυμωμένοι με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ο θυμός που νιώθουμε μπορεί να οδηγήσει σε επιθετική συμπεριφορά. Το να ξέρω πώς να διαχειριστώ το θυμό μου, να εκφράσω λεκτικά τα συναισθήματά μου και να επιλέξω σωστές μορφές συμπεριφοράς είναι ένα άλλο βήμα. Υπάρχουν δημιουργικοί τρόποι, για να εκφράσεις τον θυμό σου και την οργή σου. Ζήτησε βοήθεια από έναν ειδικό σύμβουλο. Εκφράσου εναλλακτικά. Δεν χρειάζεται να ξεσπάς στο σχολικό περιβάλλον και να το καταστρέφεις. Δεν σου φταίει το παρκάκι του προαύλιου χώρου ούτε και οι γλάστρες του γείτονα.

    Ως σχολική τάξη, εργαζόμαστε σαν μια ομάδα. Βάζουμε κανόνες συμπεριφοράς και τους τηρούμε. Στηριζόμαστε ο ένας τον άλλον. Φροντίζουμε ο ένας τον άλλο. Όλοι έχουν δικαίωμα έκφρασης των απόψεών τους και κανενός οι απόψεις δεν είναι κατώτερες από τις απόψεις κάποιου άλλου συμμαθητή. Στη σχολική μας τάξη, στη σχολική μας οικογένεια, όλοι είμαστε ισότιμα μέλη. Κανείς δεν είναι καλύτερος από τους υπόλοιπους. Όλοι είμαστε μια μεγάλη και δυνατή συντροφιά. Ο καθένας έχει τον ρόλο του και όλοι φροντίζουν όλους.

   Στη σχολική μας κοινότητα είμαστε όλοι ίσοι μεταξύ ίσων. Αν σας επιτεθούν, αν δεχθείτε προσβολές ή επιθέσεις από άλλους συμμαθητές σας, η λύση δεν είναι να ανταπαντήσετε και να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Η βία γεννάει βία. Αντίθετα, απομακρυνθείτε από το συμβάν και αναζητήστε έναν μεγαλύτερο (γονιό, εκπαιδευτικό), για να επιληφθεί του επεισοδίου. Αυτή η πράξη δεν σας κάνει αδύνατους, αλλά δείχνει πως μπορείτε με τρόπο ήρεμο και νηφάλιο να αντιμετωπίσετε μια δύσκολη κατάσταση. Στη συνέχεια, μαζί με τους εκπαιδευτικούς σας, προσπαθήστε μέσα από διάλογο και συνομιλία να βρείτε την αιτία και να δώσετε λύση στις συγκρούσεις.

                         Θυμηθείτε: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΘΥΜΑΤΑ ΒΙΑΣ

(απόσπασμα  από το επιμορφωτικό ,εκπαιδευτικό  υλικό για τη  σχολική βία από το ΚΕΝΤΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ -  ΙΔΡΥΜΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΑΤΣΟΥ)