Αποτυχία

Γράφει ο Διαμαντής Κρυωνίδης

"Αποτυχία.
        Εξετάσεις γραπτές, προφορικές, πάντα εξετάσεις. Λίγο πριν τα αποτελέσματα οι σκέψεις επιστρέφουν πάντα στην πιθανή αποτυχία. Την τρέμω την αποτυχία, την αίσθηση να πέφτεις στο κενό, φοβάμαι την πτώση. Μα πιο πολύ με πειράζει το τι σημαίνει αυτή η αποτυχία για το πρόσωπό μου, για την κριτική που θα δεχθώ. 

         Και απορώ γιατί σκέφτομαι πως θα εξακολουθώ να είμαι το ίδιο πρόσωπο στο οποίο πάντα βασιζόμουν, πίστευα, εμπιστευόμουν, θεωρούσα άξιο να ζήσει την επιτυχία, να του αναγνωριστούν οι προσπάθειες, η μοναδική αξία της ύπαρξής του, των αισθημάτων του, των σκέψεων και των ονείρων του, το δικαίωμα του λάθους, μα κι αυτής ακόμη της ίδιας της αποτυχίας. 

         Μπορεί τελικά να μην πετύχω και θα με πειράξει. Θα είναι η πρώτη μου ίσως φορά που αποτυγχάνω σε κάτι που θεωρούσα σημαντικό, σε κάτι που ήθελα ή που άλλοι ήθελαν για μένα - γι αυτό το τελευταίο δεν είμαι ακόμη σίγουρος. Και με πληγώνει ίσως πιο πολύ από καθετί εκείνη η πρωτόγνωρη για μένα αίσθηση πως ο υπόλοιπος κόσμος, πως οι φίλοι μου θα προχωρήσουν στις ζωές τους, ενώ εγώ μένω δεμένος στο λιμάνι με τσακισμένα κατάρτια, πνοή της θάλασσας αλυσσοδεμένη στην στεριά. 

          Σύντομα μπορεί να βρίσκομαι εγώ στην αγκαλιά της αποτυχίας, να νιώθω το κρύο σφιχταγκάλισμα εκείνο που κόβει την ανάσα, που στερεί την ζωή. Κι όμως θα είμαι ακόμη το ίδιο πρόσωπο, εκείνο το μοναδικό, ανόμοιο, ανεπανάληπτο πρόσωπο, η αξία του οποίου δεν καθορίζεται, μα ούτε και προσδιορίζεται από κάποιες εξετάσεις θνητών ανθρώπων. Εγώ ο ποιητής, ο δημιουργός, το μικρό θαύμα του κόσμου δεν μπορώ να περιοριστώ από την συμπτωματική κατάσταση της μη επίτευξης απλώς ενός στόχου. Η αποτυχία δεν είναι το τέλος." [dk, 10.6.2015]

Στα αλάνια που περιμένουν με αγωνία κάποια αποτελέσματα...