σπίτι, house, Haus, casa , hus, talo, huset

-Καθάρισε το δωμάτιό σου!

-Μάζεψε τα ρούχα σου !

-Τακτοποίησε τα καλλυντικά σου, τα παπούτσια σου!

-ΜΑΖΕΨΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΟΥ, ΠΩΣ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΣΚΟΡΠΙΣΕΙ ΕΤΣΙ !!!

-Μωρέ, κάτσε να περάσω σε καμιά σχολή εκτός Αθήνας και να δεις πώς θα τα μαζέψω ! Έχουμε και μια αξιοπρέπεια, κυρία μου ! Δεν θα κάτσουμε εδώ να μας προσβάλλουν !

Και κάπως έτσι επιλέγεις ένα επαρχιακό πανεπιστήμιο. :D
 Πλάκα κάνω. Προσωπικά επέλεξα τη σχολή μου βασισμένη στο αντικείμενό της, αλλά μακάρι να είχα ακούσει τη μανούλα μου όταν μου έλεγε να είμαι λιιιιιίγο πιο τακτική γιατί μερικές φορές αναρωτιέμαι αν πρέπει να συγυρίσω το σπίτι ή απλώς να του βάλω φωτιά να το κάψω και να βρω ένα άλλο, τακτοποιημένο… :D
Βέβαια, το θέμα της καθαριότητας του σπιτιού δεν είναι και τόσο φοβερό, ακόμη και γι’ αυτούς που είχαν συνηθίσει να περιφέρονται στο βασίλειό τους με μια φουρκισμένη μαμά να μαζεύει από πίσω τις ακαταστασίες τους, όπως εγώ.

Αυτό που μας λείπει περισσότερο εμάς των... ξενιτεμένων είναι ό,τι ανήκε στο μέχρι τώρα οικείο περιβάλλον μας. Η οικογένεια, η φίλοι, η σχολική ατμόσφαιρα με το παρεΐστικο κλίμα της, η γειτονιά μας, το σπίτι μας…


Και, παραβλέποντας το πόσο πολύ μου λείπουν οι φίλοι μου και η οικογένειά μου, την τελευταία φορά που πήγα Αθήνα, έφαγα κόλλημα με το σπίτι μου!

Τα χρώματα, τα έπιπλα, η τόσο γνώριμη μυρωδιά του, η θέα από το μπαλκόνι.. Μπορεί να έφταιγε που έφυγα για Κέρκυρα χωρίς να χαρώ ιδιαίτερα την καλοκαιρινή όψη του και τις ανταύγειες  που κάνει ο ήλιος στους τοίχους αλλά ένοιωθα τέτοια ικανοποίηση και πληρότητα καθισμένη στον καναπέ μου μέσα στην ησυχία της νύχτας !
Ήξερα σε ποια γωνία είχα γδάρει το χέρι μου, πού είχα φάει μια φαντασμαγορική σαβούρα, σπάζοντας ένα kosta boda της μάνας  μου, πού κρυβόμουν όταν παίζαμε κρυφτό( κάτω από το κρεβάτι των γονιών μου, κρυψώνα στην οποία δεν χωράω πια :/ )

Ίσως αυτή η ξαφνική λαχτάρα να οφείλεται και στην μετάβαση από τη ζωή ενός σχολιαρόπαιδου σε μια ζωή πιο «ενήλικη», που την ευθύνη για τον εαυτό μου την έχω εγώ, χωρίς να τρέχει κάποιος άλλος για τις δουλειές που εγώ βαριέμαι να κάνω.

Αυτά προς  το παρόν.

Παρ’ όλα αυτά η ανεξάρτητη ζωή rocks γιατί πολύ απλά μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, ό,τι ώρα θέλεις.
Μου ‘ρθε να πάω να μαζέψω σαλιγκάρια στις  5 το πρωί ? Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω ! Kυρία ! :D

Σχόλια

  1. ...Maddie??? Με μαντήλι δεμένο με το Μαντώ, ε;

    Είναι πραγματικά υπέροχο, να μας έρχεται μια τέτοια ανταπόκριση απ΄ την Κέρκυρα - έστω, κι από ακατάστατο δωμάτιο!
    Και είναι σκέτη γιορτή να προστίθεται η Maddie στους συνεργάτες τού μαθητοαποφοιτοκαθηγητομπλόγκ μας.

    Χαλάκι να περάσεις, λοιπόν, σιδεροκέφαλη, και ... πάμε στα σχολιανά σου: Είδες παράπλευρο κέρδος, η φοιτητική ζωή; Να βλέπεις τα ίδια πράγματα με καινούρια ματιά..Να φεύγεις και να επιστρέφεις, να προχωράς στα καινούρια και ν' αγαπάς τα παλιά.
    Αλλά και τόσο γρήγορα να δίνεις δίκιο στη μαμά για τις περί τάξεως κατσάδες!

    Και, όλα, όσα γράφεις, και συγκινητικά και χαμογελαστά. Μόνο εκείνα τα σαλιγκάρια, σκέφτομαι, που στα άγρια χαράματα θα πέσουνε στο δρόμο σου, τα έρημα!

    Πολλά φιλιά στο νησί, στη Χριστίνα, στο Νίκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μόνο ως κέρδος θα μπορούσα να δω αυτήν την επιλογή !
    Νέος τόπος, νέοι άνθρωποι, πλουσιότερη ζωή ! Όπως ακριβώς το είπες !

    Όσο για τα (συμπαθητικά αλλά γλοιώδη) σαλιγκαράκια, ευτυχώς δεν τα τρώω ! :P

    Θα τους τα δώσω, αν και η Κέρκυρα τα δέχεται νοητά σχεδόν κάθε μέρα ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Α! Και ξέχασα: Τι τίτλος ήταν αυτός! Σαν πολυπολιτισμικό χωριό:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Xaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxax!!!!Ρε Μαντωωωωω!!χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!

    Και έψαχνα να δω ποιος στο καλό ήταν αυτος πάλι που ξεφύρωσε!!παπαπααα!!!
    Μια χαρά τακτοποιημένο είναι ρε χαμένο το σπίτι σου,το δικό μου στις δόξες του να το δεις!!

    Χαχαχαχα!!Αντεεε τα λεεμεεεεε εμεειιιις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1)Εγώ ξεφύτρωσα !

      2)Βλέπεις ότι το σπίτι μου δεν είναι και τόσο τακτοποιημένο τελικά, έτσι ? :P

      3)τα λέμε, είμαστε και μακριά !

      :D

      Διαγραφή
    2. 1)Ε να σε κλαδέψουμε τότε!:Ρ

      2)Το σπίτι σου είναι μια χαρά τακτοποιημένο!!Ακουυυς εκει λάσπες που σου ρίχνεις!!Έχεις δει ατακτοποιήτα σπίτια καθόλουυ να δεις τι σημαίνει αταξία;;;;:Ρ

      3)Πολύ μακριά!Μου πιάνεις ένα νερό;;:Ρ:Ρ:Ρ

      Διαγραφή
    3. 1) δεν είμαι και τόσο ψηλή για να μου αφαιρέσετε πόντους ! Να κλαδευτείς εσύ, φυτό ! :D

      2)Έχω δει, το δικό μου !!!!!

      3)κι άλλο? εδώ είναι Κέρκυρα, το αγοράζουμε εμφιαλωμένο ! Αν θες κάνε καμιά λάντζα για να το κερδίσεις !!! Δόξα τω Θεώ, πάνω στην ώρα ήρθες !

      Διαγραφή
  5. Αληθεια ? Πιο πολυ σαν διαφημιση της unicef μου φαινοταν ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα πού πήγε το σχόλιο που έγραψα χθες;;;;
    Τέλος πάντων!
    Δεν ξέρω αν μπορώ να το επαναλάβω γιατί ήταν αυθόρμητο! Μαντώ μου, αν και μας λείπεις από το σχολειό, νιώθω να ωριμάζεις τόσο όμορφα και να μετεωρίζεσαι ανάμεσα στην έφηβη μαθήτρια και την ενήλικη φοιτήτρια, έχοντας πάντα επαφή με το συναίσθημα σου, που παρηγοριέμαι!
    Νάσαι πάντα, φωτεινή δυνατή και αισιόδοξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ, κυρία, ευχαριστώ ! :) Να ξέρετε ότι εσείς, ο Μάνεσης, η Ζωγάκη, η Τζέτζου και το γενικότερο κλίμα του σχολείου περικλείοντας όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους συμβάλατε σε αυτήν την εξέλιξή μου ! Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, μέχρι τώρα, κοντά σας τα έχω ζήσει !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Maddie,
    Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε κι οι παντρεμένες έχω να πω εγώ κ παίζει να είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ αυτή τη φράση. :D

    Μικρό το τίμημα του συγυρίσματος απ'τη στιγμή που αποφεύγεις τα "τι ώρα γύρισες χθες;", που παρεμπιπτόντως είναι ερώτηση παγίδα, (με κάποιο τρόπο-οι μανάδες- πάντα ξέρουν τι ώρα γύρισες) οπότε, φιλική συμβουλή, πείτε την αλήθεια,υποστείτε για κανά πεντάλεπτο τη γκρίνια "μα καλά τι κάνατε μέχρι τις 6;" κ αποχωρήστε στα (πράγματι συγυρισμένα) ενδότερα.Και το τελευταίο είναι ένα ελάχιστο δείγμα του τι τραβάμε κι εμείς που δεν εγκαταλείψαμε τη "σπιτική θαλπωρή (;)"
    -κ.Χριστοπούλου πιθανότατα έχετε ενστάσεις, μάλλον τις ίδιες που θα'χε κι η μάνα μου αν διάβαζε αυτό το σχόλιο :P-

    Αχ...Η αλήθεια είναι πως λίγο καιρό αφότου πέρασα Αθήνα,συνειδητοποίησα πόσο δεν ήθελα να'χω περάσει Αθήνα.Απ'την άλλη, επειδή πολλοί φίλοι μου είναι πλεόν ξενιτεμένοι,τους ακούω να παραπονιούνται καμιά φορά γι'αυτό που γράφεις κι εσύ,για μια έλλειψη αίσθησης οικείου,για μια μοναξιά πού και πού,για ένα σπιτικό φαγητό που τους λείπει...

    Λεπτομέρειες :P

    ΥΓ.Καλώς όρισες κ επίσημα :) Άντε για κανά ξεσκόνισμα τώρα. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπάχαχαχαχα :) To ότι επικεντρώθηκα στα homesickness(νομίζω ότι εκφράζεται η έννοια καλύτερα στα αγγλικά :P )-συναισθήματα δεν σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω και την ελευθερία μου ! :) Η πλάκα είναι ότι όταν γυρίζω σπίτι και είναι να βγω, με ρωτάει η...μαμάκα μου τι ώρα θα γυρίσω και της λέω " ρε μάνα, όταν είναι να βγω στην Κέρκυρα, με παίρνεις να με ρωτήσεις ?" . Αλλά έτσι είναι, η μάνα είναι μάνα !

      Τώρα έχω συνηθίσει και το σπίτι μου και όλα ! :) Άρχισε λοιπόν να κάνεις κομπόδεμα να έρθεις ! :-*

      Διαγραφή
    2. Μα να σας πω εσάς (Ισμήνη και Μαντώ), μόνο μαμάδες έχετε;;; Ή μήπως απλά αυτές μπαίνουν μπροστά;
      Στα σοβαρά τώρα, κάνοντας και αυτοκριτική, σας καταλαβαίνω και σας δικαιώνω!
      Απλά ...να προσέχετε, γιατί σας αγαπάμε!

      Διαγραφή
  9. Όσο για το ξεσκόνισμα, βαριέμαιιιιιιιιιι :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λίγο μεγάλο, αλλά αξίζει τον κόπο:
      Η ΣΚΟΝΗ

      της Κικής Δημουλά

      Λυπάμαι τις νοικοκυρές
      έτσι που αγωνίζονται
      κάθε πρωί να διώχνουν απ'το σπίτι τους τη σκόνη,
      σκόνη, ύστατη σάρκα του άσαρκου.
      σκούπες σκουπάκια
      ρουφήχτρα φτερά τιναχτήρια
      ξεσκονόπανα κουρελόπανα κλόουν
      θόρυβοι και τρόποι ακροβάτες,
      μαστίγιο πέφτουν οι κινήσεις
      πάνω στην κατοικίδια σκόνη.
      Κάθε πρωί μπαλκόνια και παράθυρα
      ακρωτηριάζουν μια δράση και μιαν έξαψη:
      ασώματα κεφάλια χοροπηδάνε σαν γιογιό,
      χέρια εξέχουν και σφαδάζουν
      σαν κάτι να τα σφάζει από μέσα,
      σπασμένα σώματα μισά
      που τα πριόνισε το σκύψιμο.
      Άλλο ένα σπάσιμο του Ολόκληρου.
      Όλο σπάζει αυτό,
      πριν καν υπάρξει σπάζει
      και σαν να είναι γι 'αυτόν ακριβώς το σκοπό,
      για να μην είναι.
      Ολόκληρη ζωή σου λέει ο άλλος.

      Από πού ως πού ολόκληρη
      μ'ένα σπασμένο μέτρο πάντα που κρατάτε
      και μετράμε?
      Αξιολύπητη λέξη το ολόκληρο.
      Σωματώδης αλλοπαρμένη περιφέρεται.
      Γι'αυτ'ο τη φωνάζουν τρελή τα μπατίρια μεγέθη.

      Τινάγματα τινάγματα
      να φύγει η σκόνη απ'τις ρηχές
      να φύγει κι από τις βαθιές φωλιές του ύπνου,
      σεντόνια και σκεπάσματα.
      Κι εκείνες οι φορές
      'οπου πετάγεται το σώμα τρομαγμένο
      νύχτα και ουρλιάζει Θε μου μικραίνω
      θα τιναχτούν κι αυτές σαν σκόνη,
      σκόνη η ελάττωση κι ο τρόμος
      και πώς δεν τα αντέχω τα τινάγματα
      του μέσα βίου έξω.
      Πρησμένα μαξιλάρια του ύπνου
      φριχτά γρονθοκοπιούνται και φοβάμαι
      τρέμω μη γίνουνε ζημιές:
      ειν' οι κρυστάλλινες διαθήκες των ονείρων εκεί μέσα.
      Όλα τα όνειρα όνειρο τα κληρονομεί
      και άνθρωπος κανένα.
      Τρέμω τέτοια παγκόσμια αποκλήρωση
      δεν το αντέχω να τινάζεται σαν σκόνη.
      Χτυπήματα χαλιών
      να βγει η σκόνη απ' των σχεδίων τις φωλιές,
      να γκρεμιστεί απ'τα γεφύρια των χρωμάτων.
      Κι ο γρήγορος βηματισμός
      ο τρελαμένος πέρα δώθε μες στο σπίτι
      μες στη ρηχή εμπιστοσύνη των χαλιών
      να μην ακούν οι αποκάτω τι βαδίζει
      να μην ακούν τι δεν συμβαδίζει,
      θα τιναχτεί κι αυτός σαν σκόνη
      και πώς δεν τα αντέχω τα τινάγματα
      του μέσα βίου έξω.

      Λυπάμαι τις νοικοκυρές
      τον άγονό τους κόπο.
      Δεν φεύγει η σκόνη, δεν στερεύει.
      Κάθε που πάει ο καιρός καιρό να συναντήσει
      καινούρια συμφωνία σκόνης κλείνεται.
      Οι προφυλάξεις απ'αυτήν-το Καθαρό
      και η Σταθερότης-μέσα επιστροφής της.
      Τη φέρνουν πρώτες και καλύτερες.
      Δεν έχω δει πιο σκονισμένες επιφάνειες από δαύτες.
      Ως και το Φως το πεντακάθαρο
      χαρούμενη μεταφορά της σκόνης:
      ειν' ένα θαύμα να τη βλέπεις
      πώς προχωρεί ακίνητη πάνω σε ακτίνα ήλιου,
      σαν να πατάει σε σκάλα κυλιόμενη
      απ'αυτές τις μοντέρνες, τις υπνωτισμένες,
      με τα ευνουχισμένα σκαλοπάτια.
      Μεταφέρεται
      ορατή σαν αέρας χοντρά αλεσμένος
      να ξαναμπεί απ'τ'ανοιχτά παράθυρα
      τους ανοιχτούς της νόμους.
      Η ύπαρξή μας σπίτι της και μέλλον της.

      Ανοικοκύρευτη εγώ, την αφήνω να κάθεται.
      Μελετηρή στη ράχη ενός βιβλίου
      που μιλάει για το Γήρας.
      στη φρόνιμη φωτογραφία των παιδιών μου
      όταν αυτά με φόραγαν
      λευκή κολλαριστή ολοστρόγγυλη Μητέρα
      χαλαρά από μέσα ραμμένη
      με κρυφές αραιές βελονιές
      στη σχολική ποδιά τους.
      Τώρα ντυθήκανε Μεγάλα τα παιδιά μου,
      φοράει η σκόνη την ποδιά τους
      τον στρογγυλό γιακά,
      με φοράει Μητέρα η σκόνη
      -έτσι πρέπει να ράβονται
      οι σχέσεις και οι εξαρτήσεις,
      με αραιές χαλαρές βελονιές,
      για να μπορούν να ξηλώνονται εύκολα.
      Ποτέ δεν σκονίζω
      τον ορειχάλκινο αθλητή
      που διακοσμεί μεγάλο ορειχάλκινο ρολόι.
      Τόσο μυώδη τα μέλη του
      που μοιάζουν θυμωμένα.
      Ίσως γιατί τον αναγκάζουν να γυμνάζει
      κάτι πολύ αόρατο,
      μπορεί το χρόνο να γυμνάζει,
      μπορεί να θέλει ο χρόνος να μπορεί
      πιο γρήγορα να τρέχει απ'όσο τρέχει.
      Επίδοση που χαροποιεί τη σκόνη.

      _______

      Διαγραφή
    2. ( συνέχεια):

      Κάθεται στον καθρέφτη μου,
      δικός της, της τον χάρισα.
      χέρσο πράμα, τι να το ΄κανα?
      Έπαψα να καλλιεργώ τα πρόσωπά μου εκεί μέσα,
      δεν έχω όρεξη να οργώνω αλλαγές
      και να διπλασιάζομαι αλλιώτικη.
      Την αφήνω να κάθεται
      την αφήνω να έρχεται
      με το τσουβάλι να έρχεται
      την αφήνω να χύνεται απάνω μου
      σαν αλεσμένη διήγηση μεγάλης ιστορίας,
      την αφήνω να έρχεται γρήγορη γρήγορη
      σαν χρόνος που γυμνάστηκε
      πιο γρήγορα να τρέχει απ'όσο τρέχει
      και κάθεται βαριά μπατάλα σκόνη,
      την αφήνω να κάθεται, χρονίζει,
      μπατάλα με σκεπάζει, την αφήνω
      να με σκεπάζει την αφήνω
      με σκεπάζει
      να με ξεχνάς την αφήνω
      να με ξεχνάς αφήνω
      με ξεχνάς
      να με ξεχνάς
      σε αφήνω
      γιατι δεν τα αντέχω τα τινάγματα
      του μέσα βίου έξω.

      Διαγραφή
    3. To έχω ξαναδιαβάσει και το βρίσκω καταπληκτικό. Δημιουργεί πολύ ζωντανές εικόνες, η γυναίκα.
      Αυτό μόνο, γιατί μου ήρθαν αναμνήσεις αναγκαστικής ανάλυσης και δεν θέλω να πιεστώ.

      Διαγραφή
    4. Χα! Να το αναλύσουμε;; Να το ξεσκονίσουμε μάλλον:-)
      Μην πιέζεσαι. ξέρεις πως στη Δημουλά δεν αρέσει και πολύ η ανάλυση..

      Διαγραφή
    5. Ααααχχ. Από ποίηση δεν τα πάω και πολύ καλά και έχω τύψεις !

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις