Γεννημένος κάποιον Οκτώβρη: Γιοχάνες Βερμέερ

Ο Γιοχάνες Βερμέερ (. Johannes Vermeer, 31 Οκτωβρίου 1632 - 15 Δεκεμβρίου 1675), γνωστός και ως Γιαν Βερμέερ ή Γιοχάνες βαν ντερ Μέερ, ήταν Ολλανδός ζωγράφος που έζησε και εργάστηκε στην περιοχή του Ντελφτ της Δυτικής Ολλανδίας κατά το 17ο αιώνα.
 Προικισμένος με σπάνιο ταλέντο, ζωγράφισε 35 θαυμάσιους πίνακες. Ίσως εξαιτίας του ολιγάριθμου έργου του – κατά τη διάρκεια της ζωής του, υπολογιζόταν ως ένας σχετικά επιτυχημένος επαρχιακός ζωγράφος – δεν πλούτισε από την τέχνη του, μολονότι η ολλανδική αστική τάξη αποτύπωνε μετά μανίας την ευμάρεια από το εμπόριο σε πορτρέτα και σκηνές του καθημερινού της βίου.

                                                               
  " η γαλατού", 1659


Rijksmuseum, Amsterdam

    Τέτοια ζωγράφιζε και ο ανήσυχος Ολλανδός: εσωτερικά και εξωτερικά περιστατικά της καθημερινής ζωής της εποχής του.
   Παρά την μικρή 'παραγωγή' του, θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της χρυσής εποχής της ολλανδικής ζωγραφικής, μέσα στην οποία κατέχει περίοπτη θέση για την ιδιοφυώς αριστουργηματική χρήση του φωτός και την απαράμιλλη απόδοση των ‘ανάγλυφων’ φωτοσκιάσεων στους πίνακές του.Πέθανε 43 ετών αφήνοντας τη γυναίκα του και τα 11 παιδιά τους σε μεγάλη φτώχεια.

Τα έργα του - ξεχασμένα για δύο περίπου αιώνες - έγιναν περιζήτητα από τα τέλη τού 19ου και μετά. Μαζί με τον Ρέμπραντ θεωρείται σήμερα ένα; από τους σημαντικότερους ζωγράφους της Χρυσής Εποχής (1584-1702) της Ολλανδίας.






“Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι» εμπνεει την  Τρέισι Σεβαλιέ, συγγραφέα του ομώνυμου  μπεστ σέλερ, το οποίο προσάρμοσε για τον κινηματογράφο ο Πίτερ Ουέμπερ με πρωταγωνίστρια τη Σκάρλετ Γιόχανσον.


"δρόμος στο Ντελφτ", 1657
"Να βλέπεις σε ένα κόκκο άμμου ολόκληρο το σύμπαν", έλεγε ενάμιση αιώνα αργότερα ο William Blake. Έτσι και ο Vermeer, μέσα από την επαρχιακή πόλη του Delft, χαρτογραφούσε ως ο κατ' εξοχήν γεωγράφος του φωτός μια άλλη μακροκοσμική διάσταση επί του μικροκόσμου της καθημερινότητας.
                                                                  http://www.artmag.gr/art-history/artists-faces/989-jan-vermeer           

"άποψη του Ντελφτ", 1660
Αναζητώντας πηγές στο διαδίκτυο, ανακαλύψαμε ένα «θησαυρό» με τίτλο
Οι κρυφές συναντήσεις τους μέσα στον χρόνο
                                                                                 Του Βλάσση Τρεχλή
Περιοδικό Οδός Πανός, απρίλιος -ιούνιος 2010
Ο Ολλανδός ζωγράφος Γιαν Βερμέερ έζησε από το 1632-1675. Ο Μάνος Χατζιδάκις έζησε από το 1925-1994. Ο ζωγράφος του 17ου αιώνα ανακαλύπτει την απόλυτη ομορφιά του ορατού κόσμου. Επενδύει με μοναδικά χρώματα τους καθημερινούς ανθρώπους και τα αντικείμενα που τους περιβάλλουν, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από το περιεχόμενο του θέματος, από τη φόρμα, στο χρώμα.
Τριακόσια χρόνια αργότερα, ένας δεκαοχτάχρονος μουσικός αναζητεί κάποιες φωτεινές άκρες μέσα στα σκοτάδια της γερμανικής κατοχής.
Οι ζωγράφοι, από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι μέχρι τον Βερμέρ και από τον Βερμέερ μέχρι τον Πικάσο, συμφωνούν πως η στιγμή δεν έχει χρόνο, πως στην τέχνη δεν υπάρχει ούτε παρελθόν ούτε μέλλον, και όλος ο αγώνας είναι πώς θα ακινητοποιήσουν τη στιγμή.
Από την άλλη, ο συνθέτης, ενώ όλη του η προσπάθεια είναι να ενώσει μέσα σε ένα τραγούδι τις μικρές-μικρές στιγμές, παίζοντας με τον χρόνο, με τους στίχους του αυτοαναιρείται εκφράζοντας την αντίθετη επιθυμία:
-Τι προσπαθείς;
-Να σταματήσω τη στιγμή
-Μας προσπερνά, δεν ωφελεί
-Αν φύγεις, φεύγει
-Δεν μπορώ. Ο χρόνος φεύγει , όχι εγώ…
-Ανέβα πάνω στο λεπτό, στον λεπτοδείχτη. Κράτα γερά
-Οι δείχτες σπρώχνουν το λεπτό, είναι από σίδερο γερό, δεν τους βαστώ..
Δεν γνωρίζω αν ο Χατζιδάκις στη ζωή του ένιωθε μόνος. Σίγουρα όμως στο συννεφοπατάρι όπου συχνάζει τώρα θα έχει κάποιες συναντήσεις που σε εμάς τους γήινους θα φαίνονται απίθανες.
Ιανουάριος 2010
Από το blog «Ιδιωτική οδός»
                                                                   http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2010/07/blog-post_06.ht

                                                             
                                                                "ο γεωγράφος", 1668

κι ένα βίντεο σχετικά με το έργο του Βερμέερ:

Σχόλια

  1. Πολυ ωραία προσπαθεια και πολυ ωραιο blog

    http://vagelisstories.blogspot.gr/


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στέλλα, ευχαριστούμε. Όπως πάντα. Λακωνικά, ευαίσθητα, καίρια.

    ...Ώστε 11 παιδιά και 35 πίνακες ο Βερμέρ, ε;
    Αλλά κι αυτό το Delft, τι τυχερή πόλη! Εκεί δεν είναι το ωραίο μουσείο του ζωγράφου; Πες μας γι' αυτό, ξέρω ότι έχεις να μας πεις! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Διονύση, το Ντελφτ είναι μια πολή τυχερή και μαγική, με κανάλια, παλιά σπίτια και πράσινο και ένα υπέροχο μουσείο Βερμέερ, που καταφέρνει χωρίς κανένα πίνακα του, να σε βάζει μέσα στο εργο του και την εποχή του! Ίσως κα΄ποιο εδώ θα έπρεπε να κάνουν μια βόλτα προς τα εκεί, για να πάρουν ιδέες! Καλημέρα σε όλους!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις