Δημοκρατικός Ολοκληρωτισμός

Ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός εξαρχής φαίνεται σαν κάτι αντίθετο, με τις δυο λέξεις που αποτελούν τον όρο να είναι εντελώς αντίθετες και εχθρικές η μία προς την άλλη. Όμως εάν κάποιος σκεφτεί λίγο θα διαπιστώσει ότι τα πράγματα μόνο έτσι δεν είναι,καθώς δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο.Έτσι έχουμε το φαινόμενο άτομα δημοκρατικά εκλεγμένα να δρουν,να διοικούν και να συμπεριφέρονται σαν μικροί δικτατορίσκοι.Βάζουν το προσωπικό τους όφελος μπροστά όπως κάνουν οι δικτάτορες και προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό παρουσιάζοντας το άσπρο σαν μαύρο και τούμπαλιν. Υπηρετούν δε πολλές φορές σκοτεινά συμφέροντα που μόνο για καλό δεν είναι.Συμπεριφέρονται αλαζονικά και δεν ενδιαφέρονται για το λαό που κυβερνούν είτε αυτός υπάρχει είτε έχει εξαφανιστεί εξαιτίας των πολιτικών τους. Συνήθως το καθεστώς αυτό,διότι περί καθεστώτος πρόκειται,στηρίζεται στην παραπληροφόρηση και την τρομοκρατία μέσω των Μ.Μ.Ε. και καταπνίγει με κάθε τρόπο την ελεύθερη έκφραση και σκέψη με διάφορους τρόπους που φτάνουν από την απλή συκοφάντηση και δυσφήμηση εώς ακόμα και την φυσική εξόντωση. Βασικό συστατικό στοιχείο του είναι η αδικία και η καταπίεση που εκδηλώνεται με όλους τους τρόπους που έχει εφεύρει το ανθρώπινο μυαλό. Μεγάλο εμπόδιο στην στερεοποίηση του φόβου στις καρδιές των ανθρώπων είναι η θρησκεία,τα ήθη,τα έθιμα και ο πολιτισμός ενός λαού,για αυτό και οι εκπρόσωποι του έχουν βαλθεί να τα ξεριζώσουν απ' τις καρδιές των ανθρώπων. Ένα άλλο σημείο ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι η προσπάθεια του να πείσει τους ανθρώπους ότι όλα είναι φυσιολογικά,ενώ όταν απειλείται χρησιμοποιεί δημοκρατικά ιδεώδη για να αμυνθεί και να κινητοποιήσει τους απλούς ανθρώπους που κάνουν το λάθος και τους εμπιστεύονται.Έτσι αυτό το καθεστώς είναι εφτάψυχο,διότι χρησιμοποιεί τα συναισθήματα των ανθρώπων για την προστασία του. Ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός είναι στη πραγματικότητα ένα φασιστικό καθεστώς με την επικάλυψη δημοκρατικών διαδικασιών όπως των εκλογών και της βουλής που απλώς επικυρώνουν προειλημμένες αποφάσεις. Ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός φαίνεται ανίκητος,αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια που αν χτυπηθεί στα αδύναμα σημεία του καταρέει.Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνει κάθε λαός που ζει κάτω από τέτοια χαρακτηριστικά,αλλά και να προσέχει διότι πολλοί εμφανίζονται ως θιασώτες των λαϊκών δικαιωμάτων,αλλά στη πραγματικότητα είναι όργανα του καθεστώτος. Τέλος καλό θα ήταν να θυμηθούμε και το λόγο του Πλάτωνα σύμφωνα με το οποίο η δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα,αλλά το πολίτευμα που έχει τις λιγότερες αδυναμίες σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Καθήκον μας λοιπόν είναι να διορθώσουμε τις ατέλειες της όσο το δυνατόν περισσότερο.

Έχω δίκιο ή άδικο?Ισχύουν τα παραπάνω ή όχι?Αυτό μόνο εσείς μπορείτε να το βρείτε.

Ανάρτηση:Νίκος Κατσιαούνης