Σαν σήμερα πριν 20 χρόνια. Μνήμη Τάσου Λειβαδίτη (1921 - 30 Οκτωβρίου 1988)

«Ό, τι κι αν κάνουν θα νικήσουμε – ο κόσμος μας ανήκει.
Το μέλλον είναι μες στην τσέπη μας σαν το κλειδί
του σπιτιού μας».


Λίγους στίχους μόνο σήμερα του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, σαν ένα μπουκέτο απ'τις αγαπημένες του ορτασνσίες.
Δρόμοι που χάθηκα

Δρόμοι που χάθηκα
γωνιές που στάθηκα
δάκρυα που πίστεψα
παιχνίδια στο νερό.

Πικρό το βράδυ φτάνει.
Νύχτες που έκλαψα
γέφυρες που έκαψα
άστρα π' αγάπησα
που πάω και τι θα βρω.

Πικρό το βράδυ φτάνει.
Λόγια που ξέχασα
φίλοι που έχασα
καημέ μεγάλε μου
ας πάμε τώρα οι δυο.
Πικρό το βράδυ φτάνει.


Το ποίημά του " αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος", όπως το βρήκαμε στο youtube, από την kirkh70:





Αὐτὸ τὸ ἀστέρι εἶναι γιὰ ὅλους μας.

V
Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.
Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο
νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα
νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα
νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι,
νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες
νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους
νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους.
Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο
καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει.
Νὰ τ᾿ ἀκούσει ὁ χρόνος καὶ νὰ μὴν σ᾿ ἀγγίξει, ἀγάπη μου, ποτέ.

"Αλλά τα βράδια..", μελοποιημένο από τον αξέχαστο Γιώργο Τσαγκάρη, από το Β. Παπακωνσταντίνου και το Μιχαλακόπουλο, όπως το βρήκαμε στο youtube από τον locco1:



Ερωτικό γράμμα
Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι.
Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο.
Περισσότερα για τον Τάσο Λειβαδίτη σε επόμενη ανάρτηση.

Σχόλια

  1. Παρότι ομολογώ, ότι δεν τον έχω μελετήσει όσο θα έπρεπε, υποκλίνομαι μπροστά στο δυσθεώρητο Ύψος του!!!

    Ευχαριστώ για τη μετάληψη λόγου πανάκριβου και υπερπολύτιμου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πέρασα για μια καληνύχτα!
    Ενώ είμαι πολυλογού είπαμε, τα γραπτά μου είναι λιγοστά!
    Καληνύχτα λοιπόν

    ΥΓ. Κύριε καθηγητά, απορία: Επιτρέπεται παιδί Α' Λυκείου να μην ξέρει την αποταμίευση? Παλιά γράφαμε εκθέσεις και πέρναμε κουμπαράδες με το "φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι" ή "σταλαγματιά σταλαγματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νιόνιο όσο και να σου φανεί παράξενο μου άγγιξες την ψυχή με το Λειβαδίτη.Είναι παλύ καλός και έχει πολύ ευαίσθητο στίχο.Θα συζητήσουμε να μου προτείνεις ένα βιβλίο του που να πληρεί τις προτιμήσεις μου που σου είναι γνωστές.Καληνύκτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΜΠΡΑΒΟ. Μεγάλο το κενό και ποιός θα το καλύψει. Πολύ όμορφο αφιέρωμα. Άλλη μια σπουδαία προσωπικότητα.

    Σας αξίζει το βραβείο για την δουλειά που κάνετε. Αν θέλετε περάστε μια βόλτα από το blog μου να το παραλάβετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διονύση!

    .."ω γενιά μου χαμένη –πήραμε μεγάλους δρόμους, μείναμε στη μέση"..

    Όμορφη παρουσίαση!

    Συγκίνηση βαθιά!

    Αγαπημένος Ποιητής..

    ΒΙΟΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ (απόσπασμα)

    1. Σελίδες από μια χαμένη επανάσταση που στα περιθώρια γράψαμε
    κι εμείς τη ζωή μας

    2. κι εσείς νεκροί μου σύντροφοι, καμιά φορά βαδίζω μαζί σας και το
    Παλτό μου ανοίγει σαν φτερούγα,
    ύστερα ακουμπάω κάπου κι ονειροπολώ ή μοιράζω την αστροφεγγιά
    στους άτυχους αυτού του κόσμου.

    3. Ήταν τις μέρες που ανακαίνιζαν το άσυλο. Οι ελαιοχρωματιστές
    μου φέρονταν καλά, μας κουβεντιάζανε, μας έδιναν τσιγάρα,
    εγώ τους έδειχνα πώς να βγάζουν έξω το χρυσάφι – τσιμουδιά,
    αλλά στο άσυλο είχαμε πολύ.
    Τα τσιγάρα βέβαια δεν τα κάπνιζα, τα φύλαγα για τους συντρόφους
    μου –όλους νεκρούς, απ’ την Καντόνα ως το Γουαδαλκιβίρ…

    4. Τελικά δεν είμαι παρά ένας σύντροφος τρελός από καλύτερες μέρες.

    5. ω γενιά μου χαμένη –πήραμε μεγάλους δρόμους, μείναμε στη μέση.

    6. Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά
    απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό.

    7. …Αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ μια νύχτα σ’ εκείνη
    τη μεγάλη εξέγερση, οι τραυματιοφορείς μ’ ακούμπησαν για μια στιγμή
    κάτω και τότε κοίταξα τα’ άστρα, θεέ μου, πως έλαμπαν,
    και ξαφνικά δε μ’ ένοιαζε που είχαμε νικηθεί, «όλο το άπειρο είναι
    δικό μας», είπα μέσα μου κι έκανα όρκο να φέρω ως το τέλος το
    πεπρωμένο μου.

    Σε ευχαριστώ!
    Καλό Σαββατοκύριακο!
    Φιλιά σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Π.Κ,

    " Κι ω, αναμνήσεις, που συγκρατείτε κάτι πιο πολύ απ' αυτό που ζήσαμε"
    Λόγος πανάκριβος και υπερπολύτιμος, όπως, γενικότερα, ίσως, ο ποιητικός. Κοίτα πώς έβλεπε τους ποιητές ο Τ.Λ:

    ΠΟΙΗΤΕΣ
    Φτωχοί λαθρεπιβάτες πάνω στις φτερούγες των πουλιών
    την ώρα που πέφτουν χτυπημένα
    ( Στα χειρόγραφα του φθινοπώρου)

    Καλή σου νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φωτεινή,
    Άργησα να ανταποκριθώ κατά μία μέρα στην καληνύχτα σου ( "Η αγάπη άργησε μια μέρα.." )

    Τώρα, όσο για την αποταμίευση, μη με βάζεις να σου απαντώ πολύ σοβαρά. Να σου θυμίσω, απλώς, ότι κι εμείς που μάθαμε τι σημαίνει, ακόμα με άδειο το σακκούλι και τη στάμνα την πλατειά είμαστε...
    Καληνύχτα, λοιπόν, φιλιά στο νησί σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. δημήτρη,

    ΚΑΘ'ΗΜΕΡΑΝ ΒΙΟΣ
    Οι άνθρωποι βιάζονται:έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί - πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους.
    ( από το "βιολέτες για μια εποχή")

    Τα είπαμε και κατ'ιδίαν. Και στην περίπτωση του Λειβαδίτη η μελοποίηση και ειδικότερα ο Μίκης ( αλλά και ο Λοΐζος, ο Τσαγκάρης κι άλλοι ) έκαναν το θαύμα τους. Δίσκος αρκετά γνωστός τα "Λυρικά" του Μίκη, όλος σε ποίηση του Λειβαδίτη. Μπορεί κανείς και έτσι να προσεγγίσει δείγματα ποιητικά.
    Χαίρομαι που "σου μίλησε".
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. evlahos!!!

    Μόλις πέρασα από το ιστολόγιό σου!

    Τι τιμή! Είναι η πρώτη φορά, αν δεν κάνω λάθος, που απονέμεται στο ερασιτεχνικό μας μπλογκάκι ένας τέτοιος έπαινος. Επειδή νιώθω πως είναι αυθόρμητος και ειλικρινής, σε ευχαριστώ εκ μέρους όλων και εκ βάθους καρδίας.

    Ξέρουμε πως οι αναρτήσεις μας, προϊόντα πίεσης χρόνου και περίπου ολικής περί των τεχνολογικών άγνοιας, δεν είναι αυτές που θα θέλαμε. Ωστόσο, προσπαθούμε να υπάρχει υλικό τέτοιο που να προσφέρει κάτι σε όποιον το επισκέπτεται. Έστω, και λίγο από τη διάθεσή μας..

    ..Που όσο υπάρχει, υπάρχουν και ελπίδες να βελτιωνόμαστε.
    Καταλαβαίνεις, βέβαια, πως κι εσάς, τους εξωσχολικούς φίλους, σας έχουμε πια "υιοθετήσει"..:-))

    Πολύ σ'ευχαριστούμε και πάλι. Καλή συνέχεια και σε σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλή μας mareld,
    Αν δεν αφήσεις και τα καλούδια σου στις επισκέψεις σου δεν μπορείς, ε;!
    Η αλήθεια είναι πως κιεγώ από τις συλλογές του Λειβαδίτη το "Βιολέτες για μια εποχή" έχω ως βιβλίο αναφοράς. Κάτι σαν ελεγεία ζωής για τον πικραμένο τα τελευταία χρόνια της ζωής του ποιητή.

    Αντιγράφω την τελευταία παράγραφο του βιβλίου:
    " Όμως, εδώ τελείωσα. Ώρα να φύγω. Όπως θα φύγετε κάποτε κι εσείς. Και τα φαντάσματα της ζωής μου θα μ'αναζητούν τώρα τρέχοντας μέσα στη νύχτα και τα φύλλα θα ριγούν και θα πέφτουν. Έτσι συνήθως έρχεται το φθινόπωρο. Γι'αυτό, σας λέω, ας κοιτάξουμε τη ζωή μας με λίγη περισσότερη συμπόνια
    μιας και δεν ήτανε ποτέ πραγματική"
    (Πικρό το βράδυ φτάνει)..

    Μελαγχολικά ίσως, λίγο, παρόλο που εμείς "πάντα το ξέραμε πως δε χωράει μέσα σε τέσσερεις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο"..

    Φιλιά στα βόρεια κλίματα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σε ευχαριστώ, ζακυνθινέ μου!

    Ξέρεις πόσο με συγκινεί
    η ποίηση αλλα η συγκεκριμένη
    με φθινοπωριάζει..!!

    Φιλιά!
    Καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τέλειος ο Λειβαδίτης...
    Ευχαριστουμε για το υπέροχο αφιέρωμα..και τα βιντεο εξαιρετικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. roadartist,
    ένσταση: το αφιέρωμα αρκετά πρόχειρο και λειψό. Όμως,ούτως ή άλλως, το λίγο καιρό που "είμαστε" στα μπλγοκ παρατηρώ ότι κι αυτά, δυστυχώς, ακολουθούν τους ταχείς της εποχής ρυθμούς ( με ελάχιστες εξαιρέσεις -βλ. τα έξοχα αφιερώματα της mareld,π.χ)
    Θα έχουμε περιθώρια για καλύτερα αφιερώματα, όταν βραδύνουμε τους ρυθμούς μας. Βλέπουμε...
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ανώνυμε,

    :-) Αποκλείεται να μην ξέρεις τι παλιοχαρακτήρας είμαι!
    Ελπίζω τα άφθονα έως υπερβολής εγκώμια να είναι γραμμένα δίκην αστείου..Αλλιώς δύσκολα αντέχονται!
    ( Όπως το λέει κι ο Λειβαδίτης: "(...)και πώς τότε ν'αντικρύσεις τόσο φως;" )

    ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ιστολόγιο αυτό το καλό/κακό έχει:μπορείς και να παραμένεις ανώνυμος. Γράφε, λοιπόν, κι ας μένεις ανώνυμος. Το διάλογο επιζητάμε, την επικοινωνία και την παρέα.
    Καλό βράδυ και καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ...εμείς πάντα το ξέραμε
    πως δεν χωράει
    μέσα στους τέσσερις τοίχους
    το μεγάλο μας όνειρο....
    υπέροχοι στίχοι
    υπέροχα και τα video!
    Ευχαριστούμε Διονύση και ...μπράβο, για τη συνεχή εξέλιξη στα τεχνολογικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Στέλλα,

    Έχεις ακούσει τι όμορφα έχει μελοποιήσει αυτούς τους στίχους ο Μίκης; ( Είναι μέσα στο δίσκο "Της εξορίας" και το τραγουδάει ο Παπακωνσταντίνου )
    ..Εξέλιξη στα τεχνολογικά;; Όπως τα πιτσιρίκια που πρωτομιλάνε. Όταν πουν το "α" πανηγυρίζουν όλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. "το αφιέρωμα αρκετά πρόχειρο και λειψό"

    τστστσ...Τι ταπεινότητα και τι μετριοφροσύνη είναι αυτή;;.. :))

    Η αγάπη για ένα θέμα, δεν εξαντλείται ποτέ σε μια ανάρτηση, το ότι γίνεται αναφορά σε αυτούς τους καιρούς..με τους ταχείς τους ρυθμούς για μένα είναι μεγάλη υπόθεση. Μην υποτιμούμε κανένα αφιέρωμα. Ακόμα και να διαβαστεί ξανά ένα ποίημα του Λειβαδίτη, πιστεύω οτι είναι μεγάλη υπόθεση. Καλή συνέχεια στην αξιόλογη (!!!)προσπάθεια ;)
    Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. roadartist
    Δεν είναι ταπεινότητα και μετριοφροσύνη. Εγωισμός είναι. Σημαίνει πως ...ξέρουμε τις πραγματικές μας δυνατότητες!!!
    ( χειροκρότημα δεν ακούω, έλααα!!)
    :-))
    Καλή βδομάδα και σε σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. χαχαχαχαχαχα!!!!
    Γιατί να μη σε είχα καθηγητή??
    Γιατί???? χααα να είσαι καλά Διονύση, καλή εβδομάδα και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις