Περιπλάνηση στο παρελθόν

             
         Ο άνθρωπος έχει τόσο ανάγκη να ταξιδεύει, να περιπλανιέται, 

να έρχεται  σε επαφή μια νέα τοπία και ανθρώπους. Η εξερεύνηση και η 

αναζήτηση   αποτελούν  αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας που είναι 

απαραίτητο για την  ψυχική και  σωματική μας υγεία. Τα μάτια είναι ο 

καθρέπτης της ανθρώπινης  ψυχής   και  χρειάζονται το πάθος 

και την ένταση  που μας δίνουν τα ταξίδια   και  η  ποικιλία των τοπίων 

προκειμένου να καλλιεργήσουν την ψυχή μας με γαλήνη  και αισιοδοξία.  



    Η Περιβαλλοντική μας ομάδα διατηρώντας σταθερά τους θεσμούς των εξορμήσεων και των εκδρομών αποφάσισε να εξερευνήσει μια μικρή πολιτεία,μια νησίδα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς, τα Αναφιώτικα. 


    Η λιλιπούτεια αυτή λοιπόν δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα , όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή εργάτες από την Ανάφη, που είχαν έρθει στην Αθήνα να εργαστούν ως χτίστες, στην ανοικοδόμηση της πόλης και στην ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα. Αν και λαθραία αυτά τα σπιτάκια αποτελούν ένα από το ομορφότερο στολίδι σκαρφαλωμένο στη βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης.

  Περπατώντας ανάμεσα από τα στενά δρομάκια 

που χάραζαν το δρόμο μέσα στα Αναφιώτικα,  

διέκρινες  απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, 

κυρίως ηλικιωμένους

οι οποίοι έκαναν τις καθιερωμένες δουλειές 

του σπιτιού,  πότιζαν τα λουλούδια τους, 

άπλωναν τη μπουγάδα τους. 

Ωστόσο, έβλεπες κάτι διαφορετικό πάνω τους. 

Το  χαμόγελο τους ήταν διάπλατο και φωτεινό 

και τα μάτια τους 

σου μετέδιδαν τόση ζεστασιά

 που πριν ακόμα σε  καλημερίσουν,

 σε έκαναν να νιώθεις ήδη μέρος της 

μικρής τους πολιτείας . 

Τέτοιες στιγμές είναι άσβηστες 

από το μυαλό και τη ψυχή 

καθώς τέτοιοι  άνθρωποι είναι 

είδος υπό εξαφάνιση να μην πω 

εξαφανισμένο.

Κοιτώντας προσεκτικά τα σπιτάκια 

μπορούσες  να καταλάβεις 

με πόσο αγάπη και νοσταλγία τα 

έχτισαν οι άνθρωποι προκειμένου να 

απεικονίσουν την ακριβή εικόνα    

της πατρίδας  τους, της Ανάφης.

Τα Αναφιώτικα αποτελούν χώρο 

συναντήσεως Ελλήνων και ξένων 

οι οποίοι προσπαθούν να βρούν 

έναν τόπο 

να ανασάνουν και να γαληνέψουν 

ψυχικά 

μακριά από την ασφυκτική εικόνα 

των   σύγχρονων μεγαλουπόλεων. 


Τεράστια ήταν η έκπληξη των μαθητών κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης. 

Ήταν αδύνατο να συνειδητοποιήσεις αυτή την αλλαγή τοπίων, κτιρίων και 

προσώπων. Ανηφορίζοντας προς τον βράχο της Ακρόπολης ο χρόνος άλλαζε 

πορεία, έκανε στροφή προς τα πίσω. Μια μαύρη τρύπα του χωροχρόνου σε 

πήγαινε στη παλιά παραδοσιακή Αθήνα του 19ου αιώνα. Όμως όλα αυτά δεν 

είναι παρά μόνο μια ανθρώπινη ψευδαίσθηση ξέροντας ότι σε λίγα μόλις

 λεπτά   μπορείς να βρεθείς πάλι πίσω στο παρόν....


Σχόλια

  1. Ζηλεύω πάντα αυτή τη βόλτα των φοιτητικών μου χρόνων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με την παραπάνω περιγραφή, μας θύμισες Κωνσταντίνε πόση ομορφιά κρύβεται μέσα στην πολύβουη και χαοτική πρωτεύουσά μας!! Άνοιξη μύρισε,ευκαιρίας δωθήσας να (ξανα)επισκεφθούμε τα Αναφοιώτικα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις