Γιορτή του Πολυτεχνείου, η συνέχεια...

Είναι 17 Νοέμβρη 2014

χλωμός φθινοπωριάτικος ήλιος 

και στο σχολείο μας από το πρωί υπάρχει

πυρετός προετοιμασιών για τη γιορτή.

Μια γιορτή που προετοίμαζαν η κ Βαγιατίδου

και τα παιδιά, πολλές Κυριακές πριν,

με πάθος και συνέπεια, μαζί και την έκθεση 

με βιβλία και υλικό για το Πολυτεχνείο,

προβολή και ταμπλό με κείμενα και φωτογραφίες.

Αφανείς αλλά ...ήρωες ,πραγματικοί!

Χορωδία και ορχήστρα! Τους απολαύσαμε και ...μπράβο!

Μια μικρή σημείωση για την Ελεάννα , περσινή μας απόφοιτη, που μας τίμησε  με την παρουσία της. Την ευχαριστούμε πολύ!

Η ώρα έφτασε και η Αναστασία είχε τον λόγο,

μόνη στη σκηνή, με λόγια από καρδιάς.

Και να τι μας είπε:

"Αγαπητοί μαθητές και καθηγητές,κύριε Μίχα, καλημέρα σας.

   

       Θα σας παρακαλέσουμε να κάνετε ησυχία, γιατί δεν θα χρησιμοποιηθούν μικρόφωνα για την σημερινή παράσταση, δεν θα σας απασχολήσουμε πολύ, μονάχα μια ώρα. Λοιπόν, όταν σας ρωτάνε «τι γιορτάζουμε στις 17 Νοέμβρη», τι απαντάτε; Το Πολυτεχνείο σωστά; Εδώ είναι το λάθος. Ότι εμείς οι Έλληνες συνεχώς φλυαρούμε και όταν μας ρωτήσουν για μια εθνική μας εορτή, δεν ξέρουμε να απαντήσουμε! 

     Και δεν είναι ντροπή να ζούμε σε μια χώρα με τόσο πλούσια ιστορία και να εξευτιλιζόμαστε στα αυτονόητα; Και δεν φταίει το σύστημα όπως κάποιοι θα λέγατε. Φταίει το γεγονός ότι εμείς, και αναφέρομαι στους συμμαθητές μου, ερχόμαστε τόσα χρόνια στις γιορτές και το μόνο που κάνουμε είναι να ασχοληθούμε με το Facebook, να μιλήσουμε με το διπλανό μας, να σχολιάσουμε το διπλανό μας ή τον συμμαθητής μας πάνω στη σκηνή που έκανε ένα σαρδάμ και μετά σηκωνόμαστε να πούμε τον εθνικό ύμνο, μαζευόμαστε με τους φίλους μας και πάμε στις καφετέριες και ξεχνάμε τι έγινε στο σχολείο. 

        Μερικοί από εμάς, πάνε και γράφουν και κανένα status στο Facebook «Ζήτω στους φοιτητές του Πολυτεχνείου, που αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία!» και παίρνουμε και 80 likes και λέμε «Ναι! Είμαι στο πνεύμα!» και όταν μας ρωτάνε «Τι γιορτάζουμε την 28^η Οκτωβρίου;», λέμε «Εεε, το όχι!». Ποιο όχι; Το όχι που είπαν οι Τούρκοι στους Γερμανούς; Βέβαια, και οι μεγάλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης. Γιατί και αυτοί, δεν μας έβαλαν κάτω να μας μάθουν σωστά και κυρίως δεν ξέρουν, ορισμένοι, ούτε αυτοί να μας πουν σωστά τα γεγονότα. Αυτό το τριήμερο προσπάθησα να σας προσεγγύσω αλλιώς σε αυτό που λέμε γιορτή Πολυτεχνείου. Ελπίζω να σας ταύτισα με τους φοιτητές και τα γεγονότα που συνέβησαν.  

        Γι΄ αυτό, λοιπόν, σεβαστείτε σήμερα τους συμμαθητές σας, που ξοδέψαν τις Κυριακές τους για να σας ετοιμάσουν κάτι αντάξιο της σημερινής μέρας , σεβαστείτε πάνω απ’ όλα αυτούς που πεθάναν πριν 41 χρόνια και σας εξασφάλισαν την ελευθερία σας, αλλά κυρίως σεβαστείτε τους εαυτούς σας, γιατί όταν σας ρωτάνε κάτι για την ιστορία της πατρίδας σας και δεν ξέρετε να απαντήσετε, είναι σαν να μην σέβεστε τον εαυτό σας.

Παρακαλούμε να μην χειροκροτήσετε κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Καλή σας παρακολούθηση. "

Ο  Πάνος, στυλοβάτης στα τεχνικά, αλλά και ένας καλός ηθοποιός!

Καλλιτεχνικές  φωτογραφίες από τον κύριο Κρυωνίδη! 

Υπόκλιση και χαμόγελα ικανοποίησης.

Η κυρία Βαγιατίδου χαιρετίζει τη γιορτή με ζεστά και συγκινητικά λόγια.

Ο διευθυντής μας, Σωτήρης Μίχας, κλείνει την εκδήλωση.

Πολλά ευχαριστώ στον κύριο Κρυωνίδη, που  τόσο πρόθυμα κάλυψε, με καλλιτεχνικό τρόπο τη γιορτή, αποτυπώνοντας τις στιγμές σε υπέροχες φωτογραφίες. Εδώ τον βλέπετε με τον Πασχάλη τον Ντούρα, λίγο πριν, με τη μηχανή στο χέρι και το  χαμόγελό του για το οποίο του είμαστε ευγνώμονες!