Εντροπία #14


     Πρέπει να πω πως η ανάρτηση που τώρα διαβάζεις είναι για μένα , μια από τις πιο περίεργες αναρτήσεις που έχω κάνει.....

Όχι τόσο γιατί γράφω μια νέα Εντροπία ένα χρόνο και κάτι μετά την τελευταία μου ανάρτηση, αλλά γιατί είναι η πρώτη ανάρτηση που κάνω χωρίς να έχω την ιδιότητα του μαθητή...

Πάμε όμως στο θέμα....

Φέτος είναι η πρώτη φορά που κάνω μάθημα σε άτομα Α Λυκείου...


Αφού λοιπόν δεν υπάρχει το φάντασμα που υπάρχει στην Γ Λυκείου που σου λέει : 
" Έλα πάμε γρήγορα , πρέπει να βγει η ύλη "
  έχεις την δυνατότητα να πεις και 2 λόγια με τα παιδιά...

Μέσα από αυτές τις συζητήσεις λοιπόν είδα κάτι που έβλεπα από τότε που ήμουν και εγώ μαθητής (Ναι λες και έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τότε  :P ) ...

Έκανα λοιπόν το λάθος να πω :

 " Και δεν μου λέτε ρε παιδιά, γιατί κάνετε φυσική ; Θα χρειαστούν στην  καθημερινή σας ζωή οι τύποι του Νεύτωνα π.χ. και θα είναι πρέπει να τους μάθετε ή δεν έχουμε βρει άλλο τρόπο να σας ζαλίσουμε και το κάνουμε με την Φυσική , τα Μαθηματικά και τα Αρχαία ; "


 Και εκεί είδα αυτό που πίστευα από τότε που ήμουν πίσω από τα θρανία...

Κάποιος δεν θέλει να σκέφτεσαι... 
Κάποιος θέλει να κάνεις κάτι γιατί σου έδωσαν εντολή και όχι κίνητρο να το κάνεις...

Γιατί δεν σου είπαν πότε το γιατί πρέπει να ξέρεις φυσική , μαθηματικά , γλώσσα ή αρχαία...
 Και το κυριότερο ,δεν σου είπαν πως 
Φυσική ΔΕΝ είναι να βρεις μια ταχύτητα....
Μαθηματικά ΔΕΝ είναι να λύσεις μία εξίσωση...
Γλώσσα ΔΕΝ είναι το πως θα γράψεις μία λέξη σωστά...
Αρχαία  ΔΕΝ είναι να μάθεις απ 'έξω μία μετάφραση....

Δεν σου είπαν πως όλα τα παραπάνω δεν είναι μαθήματα αλλά επιστήμη....


 Φτάνεις στο σημείο λοιπόν , όταν για χρόνια δεν σου δίνουν κίνητρο αλλά μια εντολή , να μην ζητάς και εσύ από την μεριά σου το κίνητρο αλλά απλά να εκτελείς....
Δεν ρωτάς κανέναν γιατί να κάτσεις να διαβάσεις αλλά κοιτάς πως θα πάρεις καλό βαθμό ...

Φτάνεις στο σημείο , ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνεις , να εκτελείς απλά και όχι να σκέφτεσαι....


Όμως σίγουρα είναι πιο εύκολο να σου δίνω εντολές παρά κίνητρα...
Και σίγουρα με βολεύει να εκτελείς μόνο και όχι να σκέφτεσαι....

  

Σχόλια

  1. Πέστα !!!!! Με εντολή και χωρίς κίνητρο καλούνται όλοι οι μαθητές να ανταγωνιστούν και στο τέλος, όταν πλέον έχεις δώσει πανελλήνιες (που σε τελική ανάλυση είναι και ο υποτιθέμενος στόχος της εκπαίδευσης) και έχεις πέραση -ίσως- εκεί που θέλεις ή σε πολλές περιπτώσεις εκεί που σε κάνουν να νομίζεις ότι θέλεις, μένεις με μια ψεύτικη ικανοποίηση η όποια σου φεύγει στις πρώτες 5 μέρες μετά τις εξετάσεις μαζί με όλες τις πληροφορίες που αναγκαστικές να απομνημονεύσεις! Σκέτη φάρσα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι πως πραγματικά μερικά τα ξεχνάς αμέσως....
      Εγώ την Βιολογία , π.χ. , την ξέχασα όταν βγήκα από την αίθουσα των πανελληνίων, όχι σε 5 μέρες....
      Αλλά το θέμα δεν είναι ότι την ξέχασα αλλά ότι την έμαθα απ'έξω μόνο και μόνο γιατί έπρεπε.....και το χειρότερο, την έμαθα λάθος...!!!

      Διαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα με τα συμπεράσματα και μοιράζομαι τον προβληματισμό. Έχω περιέργεια να μάθω τι απάντησαν τα παιδιά, γιατί το ξέρω ότι πολλά προβληματίζονται πάνω σε αυτά που επισημαίνεις, Γιώργο! Κατά τα άλλα ...σε καμαρώνω!
    Ε.Σ., έχεις δίκιο. Πόσο δύσκολο είναι να βρεις τον εαυτό σου μέσα στον "θόρυβο" των γύρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είχα και πολλές απαντήσεις....
      Μόνο ένα- δύο παιδιά μου είπαν : "Θα μας χρειαστούν αυτά στην ζωή μας για αυτό τα κάνουμε " , αλλά δεν το πίστευαν και πάρα πολύ αυτό που έλεγαν.....
      Όταν το συνέχισα και εγώ και τους είπα να μου πουν κανένα παράδειγμα, σταμάτησαν να μιλούν και αυτά τα ένα- δύο παιδιά.....

      Διαγραφή
  3. Γεια σου, Γιώργο!

    Όπως τα λες. Αλλά ακόμα κι αν έδιναν κίνητρο, τι είδους κίνητρο φαντάζεσαι πως θα μπορεί να ήταν; Μήπως κι αυτό δε θα αντικατόπτριζε το στεγνό των μυαλών αυτών που καταστρώνουν τα προγράμματα; Μήπως δε θα εκπορευόταν από το "αξιακό" σύστημα που επικρατεί στην κοινωνική ομάδα;

    Άρα;

    Εκεί πάντα ήθελα να μπαίνει ο προσωπικός παράγοντας που, όπως εσύ τώρα, αφού παρατηρεί και καταδικάζει τα φαινόμενα, να "μπαίνει σαν Πανσέληνος", να εμπνέει, να φρεσκάρει τη ματιά των μαθητών, να συνομιλεί με τη ζωή και τον πλούτο της. Ευτυχώς, ο εκπαιδευτικός (μπορεί να) αποτελεί ακόμα την αχίλλειο πτέρνα της πτώχευσης του εκπαιδευτικού συστήματος. Και να ζωντανεύει διαθέσεις, να προσφέρει κίνητρα, να "στραβώνει" την οπτική γωνία, να χρωματίζει το ασπρόμαυρο πεδίο. Κι έτσι να ξεπερνιέται από κάποιους η φάρσα, όπως πολύ καλά τη λέει η Ε.Σ, και να βρίσκεται ο δρόμος του εαυτού μας "μέσα στο θόρυβο", όπως παρατηρεί και η Στέλλα.

    ( Ε.Σ: Τι καλά να βρισκόμαστε σ' αυτό το παλιό καταφύγιο, ε;)

    Χαιρετισμούς σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Διονύση !!!
      Τι κίνητρο θα μπορούσαν να δώσουν... ;;;
      Έλα πες μου ;
      Μπορώ να σου πω το κίνητρο που προσπάθησα να δώσω εγώ στα παιδιά....
      Το κίνητρο που θα δώσω και σε εσένα....
      Θα σου πω φίλε μου πως είναι χρήσιμο να ξέρεις λίγο από φυσική, λίγο από μαθηματικά , λίγο από γλώσσα κ.τ.λ.
      Για την φυσική πχ, ακόμα και εσύ που έχεις ακολουθήσει μια άλλη επιστήμη, ακόμα και εσύ πρέπει να ασχοληθείς με την φυσική....
      Θα μου πεις τώρα, καλά επειδή εσύ έχεις λόξα με την φυσική θα πρέπει και εμείς να μάθουμε φυσική , άλλη δουλεία δεν έχουμε.. ;;;
      Και όμως πρέπει!
      Πρέπει , γιατί η φυσική είναι η επιστήμη που ασχολείται με την φύση και τα φαινόμενα της...
      Μέρος της φύσης είσαι όμως και εσύ!
      Και θες να ζήσεις μέσα στην φύση, οπότε πρέπει να την μάθεις...
      Θα σου έλεγα να σκεφτείς απλά πως θα ήταν η ζωή σου αν δεν είχες ένα τρελό φυσικό που να κάνει πειράματα και να σου βγάζει τα αποτελέσματα του...
      Πως θα ήταν αν δεν ερχόταν αυτός ο τρελός να σου πει ότι η δύναμη κατά την κρούση ενός αντικειμένου με το πεζοδρόμιο , όταν αυτό πέφτει από ένα ύψος, είναι τόσο ισχυρή που έχει ως αποτέλεσμα το αντικείμενο να σπάσει και έπρεπε να το δεις μόνο σου...
      Σκέψου ότι θα έπρεπε να ρίξεις ένα δύο αντικείμενα για να τα δεις να σπάνε....
      Και αν έμπαινες στο σκεπτικό πως τα αντικείμενα είναι διαφορετικά και μπορεί το ένα να αντέξει πιο πολύ , στο τέλος θα είχες όλο το σπίτι σου στο πεζοδρόμιο...
      Σκέψου αν εγώ ήθελα να δω αν θα " σπάσει " και ο άνθρωπος ή αν θα αντέξει....
      Θα χάναμε μερικούς...(Μην σου μπαίνουν ιδέες, φίλε, και ρίξεις κανένα από το μπαλκόνι,ε...)
      Αυτό θα σου έδινα εγώ ως κίνητρο....
      Όσο για την γλώσσα και τα μαθηματικά... χωρίς αυτά δεν θα ήσουν άνθρωπος...
      Και κάπου εδώ θα μπει και η φιλοσοφία κ.α.
      Δεν ξέρω αν είναι αρκετά αυτά που είπα σε εσένα και στα παιδιά, αλλά ήταν καλύτερα από το να δώσω μια εντολή....

      Διαγραφή
    2. Εμένα, πάντως, θα με έπειθες!)

      Γιώργο, μάλλον δε θα σε ικανοποιήσω με την απάντησή μου, αλλά:
      Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο από την έμπνευση της χαράς της γνώσης. Της γνώσης που θα σε φέρει στην οικειότητα και θα γεννήσει συναισθήματα, που θα γεμίσει τα άδεια, χωρίς αυτήν, μέσα σου πεδία. Που θα φέρει το νοιάξιμο για τα πράγματα, τους ανθρώπους, τον κόσμο. Την κατανόηση και ευκολότερη αποδοχή του άλλου. Που θα χτίσει ένα στέρεο αξιακό υπόβαθρο.

      Ωραίες κουβέντες, θα μου πεις, αλλά κουβέντες. Θυμάμαι, όμως, το χαμόγελο του μωρού όταν ανακαλύπτει κάτι ( το συνηθισμένο μου παράδειγμα: όταν ανακαλύπτει ότι ο διακόπτης στον τοίχο, όταν πατιέται, ανάβει το φως ) και η επιμονή του ("πάλι, πάλι!") να εφαρμόσει την ανακάλυψη αυτή. Θυμάμαι τη φυσική μας περιέργεια για γνώση. ( "Τι έχει μέσα το κουτί;" " Τι έκανε αυτός εκεί τη νύχτα;" κλπ) Και λέω πως το σχολείο απλώς ( πόσο δύκολο είναι πάντα το "απλώς"..) θα πρέπει να μη σκοτώνει αυτό το χαμόγελο της ανακάλυψης και τη φυσική περιέργεια. Είτε πρόκειται για το μάθημα της Φυσικής είτε για ο,τιδήποτε.

      Να ψάχνουμε μαζί, λοιπόν, είναι το κίνητρο, να θαυμάζουμε μαζί, που σημαίνει να απορούμε και να ανακαλύπτουμε, να προχωράμε προς τη χαρά της γνώσης -ακόμα κι όταν αυτή προϋποθέτει κόπο, προσπάθεια.

      Όσο για τις "δικές σας" επιστήμες, και μια και ο peter έδωσε κινηματογραφική παραπομπή, ας κάνουμε και βιβλιογραφικές παραπομπές στα βιβλία π.χ του Ανδρέα Κασέτα και του Γιώργη Γραμματικάκη. Νομίζω πως τη ματιά που προτείναμε πιο πάνω προβάλλουν κι αυτά.

      Πολλές καλημέρες σε όλους

      Διαγραφή
  4. Σαν απάντηση στους ενδιαφέροντες προβληματισμούς σου, νομίζω πως αξίζει να δείς την ταινία "Το καναρινί ποδήλατο"
    http://www.youtube.com/watch?v=3sjKO13SEG4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν κρατήθηκα να μην μπω ξανά στην παρέα σας, ειδικά μετά το "χτύπημα" ¨Εντροπίας της οποίας είμαι "θαυμάστρια¨".
    Η δική μου απορία είναι λίγο κάπου αλλού: Γιατί να θεωρούνται μαθήματα πάντα τα "βασικά" και τα εξεταζόμενα και τα άλλα σχεδόν να μην αναφέρονται και να είναι υποβαθμισμένα στις συνειδήσεις όλου του σχολικού συστήματος;
    Και δεν αφορά το σχόλιο μου το συγκεκριμένο ερώτημα του δημιουργού της Εντροπίας που απευθύνθηκε στους μαθητές του, αλλά την αντίδρασή μου σε μια εκπαιδευτική πραγματικότητα που οριοθετεί την κάθε γνώση που πρέπει να παρέχεται στο σχολείο και την αξιολογεί ως λιγότερο ή περισσότερο "χρήσιμη" για το μέλλον του μαθητή. Και μην πείτε πως δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ, γιατί όλη η ελληνική κοινωνία γίνεται συμμέτοχη και συνένοχη σε μια τέτοια "αξιολόγηση" της γνώσης που δίνει ή δεν δίνει βαρύτητα σε μαθήματα.
    Λοιπόν, αν αφήσω τον εαυτό μου να ανατρέξει στα σχολικά μου χρόνια, θυμάμαι με λεπτομέρειες το μάθημα της οικιακής οικονομίας, με εκτίμηση το μάθημα των θρησκευτικών στην Γ Λυκείου γιατί ο θεολόγος μας έκανε να σκεφτόμαστε, με πολύ αγάπη τα νέα ελληνικά που δεν εξετάζονταν στην θεωρητική και ήταν και αυτά παραγκωνισμένα, την ευκλείδειο γεωμετρία (που τώρα είναι κάπως ..παραγκωνισμένη από τους μαθητές) και ένα μάθημα για τους πλανήτες που ούτε ...θυμάμαι πως το έλεγαν. Και απορώ που μέσα στον πανικό της μαθητικής ζωής, μου έτυχε!!! Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιος που να μην έχει ανάλογη προσωπική εμπειρία.
    Δεν θα ασχοληθώ με το γιατί, αλλά θεωρώ ότι αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα δεν αδικεί μόνο αυτά τα μαθήματα που δίνονται αλλά και αυτά που δεν δίνονται εξετάσεις για είσοδο στην ανώτατη εκπαίδευση.
    Μήπως στα "δευτερεύοντα και μη εξεταζόμενα μαθήματα" του σχολικού προγράμματος κρύβονται πρωτεύουσες γνώσεις της ζωής μας;;; Και είναι καλότυχοι όσοι είχαν-έχουν κάποιους εκπαιδευτικούς με υπομονή και μεράκι που, μέσα στο πανικό του φιλεξεταστικού μας συστήματος, έβρισκαν-βρίσκουν το δικό τους τρόπο (γιατί το δικό μας χρόνο, αποκλείεται!!!) να "διδάξουν" την γνώση τους.
    Υ.Γ. Δυναμική αρχή η σελίδα σας. Μπράβο σας. Συνεπιβάτις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πωπω! Τεράστιο κείμενο μού βγήκε! Συγνώμη! συνεπιβάτις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με εκφράζουν απόλυτα αυτά που γράφεις, συνεπιβάτις! Δυστυχώς στέλνουμε τα παιδιά στα σχολεία για να πάρουν ένα χαρτί και όχι "για να μάθουν γράμματα" , όπως έλεγαν οι άνθρωποι κάποτε!

      Διαγραφή
  7. εξαιρετικό κείμενο ,συγκινητικές ,ενδιαφέρουσες ,με χιούμορ ,οι αναρτήσεις με τα σχόλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις