Περπατάς ανέμελος/η στο δρόμο. Κάποιος περνά από δίπλα σου, σταματά για ένα λεπτό, σε κοιτάζει εξεταστικά  και  με απόλυτη φυσικότητα ξεφουρνίζει: «τα χάλια σου έχεις».
Βγάζεις βόλτα το μωρό σου, μια γιαγιάκα σκύβει να το κανακέψει και σηκώνοντας το κεφάλι, σχολιάζει : «πω, πω κακάσχημο είναι, έμοιασε στη γυναίκα σας».

Εξωφρενικό, έτσι ;

Κι όμως, σε έναν κόσμο όπως αυτός που ζει ο Μαρκ Μπέλισον (Ricky Gervais) στην ταινία The Invention Of Lying (H εφεύρεση του ψέματος ), όλοι μιλούν με απόλυτη ειλικρίνεια και ευθύτητα, πληγώνοντας ,βέβαια, συχνά χωρίς να το θέλουν, τους συνανθρώπους τους. Κι αυτό, γιατί δεν γνωρίζουν τι πάει να πει ψέμα. Ό,τι ειπώνεται είναι η απόλυτη αλήθεια, αν και πολλές φορές οι άνθρωποι φαίνεται να απολαμβάνουν την αναπόφευκτη κακεντρέχεια.



Μάλιστα, κατά τα πρότυπα της δικής μας κοινωνίας, το χρήμα, η δύναμη και η αψεγάδιαστη εξωτερική εμφάνιση θεωρούνται οι απόλυτες «αρετές». Είναι μάλιστα εμφανέστατη μια προσπάθεια-τάση για καλό ζευγάρωμα,  τέλειο γονιδιακό συνδυασμό, που φυσικά αποκλείει όσους  δεν τις διαθέτουν. Αυτοί θεωρούνται αποτυχημένοι, άχρηστοι.  Με λίγα λόγια, ένας κόσμος επιφανειακός, γεμάτος ταμπέλες.

Στην κατηγορία των αποτυχημένων ανήκει και ο Μαρκ, καθώς ούτε διακεκριμένος στο επάγγελμά του είναι, ούτε όμορφος -με τη συμβατική έννοια- είναι, ούτε λεφτά έχει. Και φυσικά αυτό είναι κάτι που του το τρίβουν στη μούρη κάθε μέρα γείτονες, συνάδελφοι, φίλοι, άγνωστοι.



Ώσπου μια μέρα, σε μια κατάσταση πλήρους αδιεξόδου, ανοίγει το στόμα του και ξεφουρνίζει κάτι που δεν είναι αλήθεια! (Βγάλτε τις κουδουνίστρες σας, το πρώτο ψέμα μόλις γεννήθηκε!)
Στην αρχή χρησιμοποιεί αυτή τη μοναδική ικανότητά του για την προώθηση των συμφερόντων  του στη δουλειά,  για φήμη, αναγνώριση ή απλώς για να κερδίσει τη συμπάθεια των συνανθρώπων του, οι οποίοι δεν αμφισβητούν τα λεγόμενά του, ούτε στο ελάχιστο.

Λίγο καιρό αργότερα, βέβαια, βλέποντας τη μητέρα του να εξαϋλώνεται σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου , πάντα με το φόβο ότι θα χαθεί σε μια «αιωνιότητα ανυπαρξίας», αρχίζει τα ψέματα παρηγοριάς, παραμυθίας, σκιτσάροντας έναν «άνθρωπο στον ουρανό», ο οποίος θα της χαρίσει μια ζωή ευτυχισμένη σ’ ένα μέρος που λέγεται «παράδεισος».
Έτσι, ξυπνάει το ενδιαφέρον των υπολοίπων, που ζητούν εναγωνίως λεπτομέρειες για το Θεό, που μέσα απ’ τα λόγια του Μαρκ, μια φαίνεται πανάγαθος και μια τιμωρός ("good guy and a prick") κλπ κλπ…

Όπως φαίνεται, η ταινία αγγίζει μπόλικα θέματα:

Τα λευκά, κατά συνθήκη ψεύδη,

Το πώς η κοινωνία διαστρεβλώνει και διαμορφώνει την οπτική μας και το τι αναγνωρίζουμε ως ωραίο,

Τη θρησκεία,

Κι άλλα πολλά.

Η αλήθεια είναι ότι σε βάζει σε σκέψεις.


Πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος αν το γειτονόπουλο δεν θεωρούνταν πια ως «ο κοντός, χοντρομπαλάς Μπράιαν» αλλά «ο Μπράιαν με το όμορφο χαμόγελο »;

Σχόλια

  1. Πω, Μαντώ..χάλια η ανάρτηση.

    Είναι εύκολο να πεις ψέματα.

    Είναι εύκολο να πεις ψέματα;

    Επειδή τα σχόλια και οι απορίες σκάνε στο κεφάλι μου με τη μορφή βροχής μετεωριτών θα τα πω όπως μου' ρχονται.

    Μ'αρέσουν τα σενάρια που στηρίζονται σε ένα: φανταστείτε έναν κόσμο που είναι "έτσι". Και το "έτσι" είναι το αντίθετο του καθιερωμένου, του συνηθισμένου,του δεδομένου, του συμβατικού. Είναι ευρηματικά, έξυπνα και σε κάνουν να καταλαβαίνεις λίγο καλύτερα πού και πώς πατάς στον κόσμο. Ή πού και πώς πατάει ο κόσμος σε σένα.

    Τη θέση θα είχε η μεταφορά σε ένα τέτοιο κόσμο;
    Ποια η σχέση της κυριολεξίας με την ειλικρίνεια;

    Έβλεπα ένα βιντεάκι χθες συμπτωματικά με μια μαρκετίστα να "αποκαλύπτει" τις μεθόδους πειθούς και δημιουργίας εντυπώσεων στους καταναλωτές σχετικά με την αγορά τροφίμων. Τρία ήταν τα στοιχεία που αποκάλυψε με το τρίτο να είναι το "μεγάλο μυστικό". Το οποίο βέβαια δεν ήταν άλλο απ' τη willful ignorance, την ηθελημένη άγνοια της πραγματικότητας.

    (http://www.upworthy.com/no-one-applauds-this-woman-because-theyre-too-creeped-out-at-themselves-to-put-their-hands-together?g=2 )

    Δεν ξέρω πόση αλήθεια αντέχουμε για να είμαι "ειλικρινής" ( :P)

    Έψαξα τον ορισμό της αλήθειας στο λεξικό: ό,τι δεν είναι ψέμα,λέει, η πραγματικότητα.

    Το ψέμα δεν ορίζεται ως το αντίθετο της αλήθειας, αλλά "ανακρίβεια που λέγεται ή γράφεται με σκοπό να εξαπατήσει/να ξεγελάσει".

    Πολλά σκέφτομαι με αφορμή τους ορισμούς και κυρίως τη διαφορά στον ορισμό τους. Ένα που μου έρχεται πρόχειρα είναι ότι το ψέμα το χρησιμοποιείς, την αλήθεια όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμ χμ...πάτησα δημοσίευση κατά λάθος πριν τελειώσω τη σκέψη μου...

    Τέεεελος πάντων, θα το πάρω σα σημάδι :P

    Μ'έψησες πάντως. Θα τη δω.

    : )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χεχε, ασυγκράτητη είσαι! Μ' άρεσε το σημείο με τον κόσμο πατά σε μας :D
    Τεσπά, επειδή η εξεταστική τρέχει, θα είμαι σύντομη :P
    Και την αλήθεια δεν χρησιμοποιείς, αλλά για ν' αποκαλύψεις το ψέμα,που βέβαια το χρησιμοποιείς για να πετύχεις δεν-ξέρω-γω-τι; Ναι, ντάξει, ουσιαστικά η δήλωση της αλήθειας χρωστά την ύπαρξή της στο ψέμα
    Επίσης το "καλό" ψέμα δεν είναι και δείγμα φαντασίας; Μόλις άρχισε να κυλά λίγο η γλώσσα του τύπου και τσουπ, γέννησε Θεό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επίσης, είδα το βίντεο...boy,oh, boy. "everyone is prepared to look the other way", τέλος.
    Επίσης πόσο έξυπνη η ιδέα με το βιβλίο ζωγραφικής; συστηματική πλύση εγκεφάλου από τα γεννοφάσκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ασυγκράτητα είναι τα ορθογραφικά που κάνω -έχω αρχίσει να ανησυχώ :P

    Μμμμ αν χρησιμοποιείς την αλήθεια, αν την κατέχεις, το ψέμα μάλλον έχει ήδη πεθάνει. Εγώ σκεφτόμουν ότι την αλήθεια την αναζητάς. Και ότι ενώ κομμάτι του ορισμού της είναι η πραγματικότητα συχνά είναι πιο αφηρημένη από το ψέμα. Που το πλάθεις το δημιουργείς το χρησιμοποιείς.

    Όσο για το ψέμα που λέγεται θεός -το τελευταίο μάλλον δεν είναι και πολύ πολιτικά ορθό,αλλά δεν πειράζει :P ε-,ναι..πόσες και πόσες φορές λέμε ψέματα για να απαλύνουμε πόνους,φόβους υπαρξιακούς και μη κλπ. Όσο πιο "δημιουργικά",μάλλον τόσο καλύτερα πετυχαίνουν το σκοπό τους.

    Και τώρα που έπιασες τη φαντασία, ναι, μια μορφή ψέματος μοιάζει να είναι κι αυτή.

    Ααα φτάνει, δίνω στατιστική το βράδυ και οι πιθανότητες λένε ότι θα κοπώ. Και δεν είναι ψέμα :P

    Καλημέρααα! : )



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κοιτάζω και ξανακοιτάζω και ακόμα μπερδεύομαι. Πότε έγινε η ανάρτηση; Ιούνιος 2014; Γιατί μου μοιάζει ψέμα; Μήπως 2011;
    Μόνο ο Γιώργος λείπει ( για την ώρα, τουλάχιστον). Να μας έλεγε ότι αφού δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, τότε πώς υπάρχει ψέμα και γιατί μια αλήθεια που είναι άλλη αλήθεια από την αλήθεια δεν είναι ψέμα κλπκλπ. Ευτυχώς, δε θα μπούμε σ' αυτή τη συζήτηση κι έτσι δε θα μείνουμε στην είσοδο του σχολείου να συζητάμε και να μας ψάχνουν σπίτια μας.

    Μαντουλίν, η ταινία έχει παιχτεί εδώ; Υπάρχουν υπότιτλοι; Συστήνεται για την προβολή της 25ης ιουνίου στο γνωστό σινε σχολείον;

    Ισμήνη, κι οι πιθανότητες ξέρουν κι αυτές από ψέματα.

    ( Και βέβαια, αφιέρωση το τραγούδι όπου τα ψέματα επιζητούνται για να σώσουν ζωές..:https://www.youtube.com/watch?v=uAEHSaHwCtA )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ελπίζω να μην υπονοείται από μερικούς ότι το διανοητικό μας επίπεδο έχει μείνει σε προ τριετίας επίπεδα :P

    Ξέρουν ξέρουν. Αλλά χθες αποφάσισαν να μείνουν στο πλευρό της αλήθειας. :/

    Εμένα μου ήρθε συνειρμικά το "κάτι σαν ψέμα" από Xάσμα.

    Χάσμα.

    Δεν τον αφιερώνω σε κανέναν πάντως τον συνειρμό :P

    Καλημέρα!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οχι,δεν θα γίνει αυτό με κανέναν τρόπο!Wake up maddie,αυτος ο κόσμος δεν αλλάζει ποτέ!

    ΥΓ1:Καλά ρε Μαντώ και Ισμήνη τι πολυλογία είναι αυτή;;Από την ζούγκλα σας απελευθέρωσαν;;;

    ΥΓ2:ΔΙονύση με λυπεί το γεγονός ότι δε με συμπεριελαβες στο κατάλογο των δυνητικών συνομιλητών!!Τσ τσ τσ,ντροπή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τον Μάρτη!! Βρε αθεόφοβε, εσύ στις συζητήσεις μπαίνεις σαν Πανσέληνος - για να το πω ποιητικά και να μη φάω ξύλο - γιατί να σε αναφέρω ιδιαιτέρως;!

      Ο κόσμος, Ρας, το πιθανότερο:δε θα αλλάξει ποτέ. Αλλά για κάποιες μικρές αλλαγούλες μέσα μας και σε έναν περιορισμένο κύκλο θα μπορούσαμε να συζητάμε; Τι λες;

      Επίσης: Άλλο να ξέρεις ότι δεν αλλάζει κι άλλο να ονειρεύεσαι ότι θα αλλάξει και ότι θα συμβάλεις σ' αυτό. Ή, αν το πούμε και με όρους ιστορίας: το "είμαστε υπεύθυνοι για την Ιστορία μας" του Καστοριάδη, το βρίσκεις άστοχο;

      Χαιρετισμούς, καλά τελειώματα.

      Διαγραφή
    2. Δεν ειμαι μονο Μάρτης,ειμαι ολο το ημερολόγιο μαζι! :p Θα επρεπε,ειναι απρέπεια να ΜΗΝ με αναφέρετε!!Τσ τσ τσ!

      Σαφώς μικρές αλλαγές στο κόσμο,αρκεί να εξοντώσουμε τα ανθρωπάκια!Μου χαλάνε το ζεν! :p

      Αστοχο δε το βρίσκω,οπως το Καστοριαδη γενικα,απλά οι μαζες ήταν,ειναι και θα ναι ηλιθιες,και αυτές καθοριζουν τον ρου εντέλει!Απλά τις εκμετταλεύεσαι!!

      Εχω καιρο να τελειώσω ακόμα!!Μ αγαπαν πολύ και θελουν να με κρατήσουν εδώ! :p

      Διαγραφή
    3. Έλα τώρα! Οι άλλοι αποτελούν τόσο μάζα όσο ακριβώς κι εσύ γι' αυτούς. Αλήθεια ή ψέμα;

      Διαγραφή
    4. Ούτε το ένα ούτε το άλλο,παρανόηση!!Απλα υπάρχουν άνθρωποι που είναι πιονια στη μαζική κουλτούρα και άλλα που στέκονται κριτικά εναντίον της! :)

      Διαγραφή
  9. 1)Ωραία ανάρτηση Μαντώ (Και αυτό δεν είναι ψέμα!!)
    2)Νομίζω πως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ψέμα!
    Αν έρθει ένα 5χρονο παιδί και σου τραγουδήσει ,όσο χάλια και να είναι ,εσύ θα του πεις πως τραγουδάει πολύ ωραία!
    Αν θες να πάρεις μια δουλειά δεν θα πεις στον διευθυντή σου πως είναι χοντρός
    Βέβαια σήμερα έχουμε φτάσει σε ένα άλλο σημείο και δεν λέμε τίποτα , ούτε αυτά που πρέπει να πούμε!
    Δεν είναι λογικό να περπατάς στο κέντρο της Αθήνας πχ , να βλέπεις ανθρώπους να κάνουν χρήση ναρκωτικών μπροστά σου και να κάνεις σαν να μην έγινε τίποτα, να κοιτάς αλλού...
    Ακόμα και σε ανθρώπινες σχέσεις δεν μπορείς να λες όλη την αλήθεια! Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να πληγώσουν τον άλλο, οπότε αυτά δεν θα τα πεις!
    Και Διονύση υπάρχουν και αντικειμενικά ψέματα
    Ψέματα που όλοι λέμε!!!
    Ψάξε σε μεγάλες εξουσίες (Θρησκεία , Πολιτική ) και θα βρεις πολλά τέτοια
    Γιατί (για μένα τουλάχιστον ) το να μην λες την αλήθεια είναι και μια μορφή ψέματος

    Και επειδή πρέπει να λέμε και καμία αλήθεια , και μια από αυτές είναι πως είμαι άχρηστος και δεν θυμάμαι τον κωδικό για το gmail και δεν μπορώ να συνδεθώ θα κάνω σχόλιο σαν ανώνυμος

    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΈΕΕΕΕΕΙΙΙΙ :D Ξυπνήσαμε λίγο βλέπω! Πολύ χαίρομαι που μαζευτήκαμε, έστω και 'μεις οι ολίγοι! :) (Σπίτι χωρίς Μαντουλίν, δεν βλέπει προκοπήν χε χε χε)
    Λοιπόν:
    1) Διονύσηηη, δεν ξέρω αν την έχετε προβάλει την ταινία, το σίγουρο είναι ότι γουστάρω πολύ να έρθω στο σινε-σχολειάκι μας! Ισμήνη, το ξέρω ότι είσαι το ίδιο ξεχασιάρα με μένα, αλλά αν το θυμηθείς, θυμησέ το μου :P
    2) Γιώργο, βέβαια δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα μικρά ψεματάκια! Γι' αυτό και θα σου πρήξει το 5χρονο τ' αυτιά και θα πεις κι "ευχαριστώ" και το μισοκαμμένο κεκάκι-να-το-κάνει-ο-θεός που σου έφτιαξε θα κατεβάσεις με ύφος ευγνωμοσύνης για την πρωτόγνωρη γευστική εμπειρία :P
    Όσο για τους ναρκομανείς και για όλα τ' άσχημα γύρω μας, πρόκειται γι' αυτό που είπε η Ισμήνη, ηθελημένη άγνοια της πραγματικότητας. Όσο είμαστε καλά εμείς, χεστήκαμε. Όταν θίγονται και τα δικά μας, τότε ξεσηκωνόμαστε, δυστυχώς.
    Φιουφ! υπάρχουν τόσα πολλά να πούμε και βαριέμαι να τα γράφω εδώ! κανονίστε, βρε παιδιά να μαζευτούμε καμιά μέρα να σχολιάσουμε!
    Τώρα πάντως που αναφέραμε τα παιδιά, σκέφτηκα μέχρι πότε και πώς πρέπει να τους "χαιδεύουν τ' αυτιά" οι γονείς (πνιγμένοι από υπερηφάνεια που ο γιόκας/κοράκλα τους έκανε αυτό-κι-εκείνο-κ-τ'άλλο), πώς θ' αποκτήσουν μια ρεαλιστική εικόνα για τον εαυτό τους μεγαλώνοντας κλπ κλπ, γιατί πιστεύω ότι κι αυτά τα "ψέματα"(γιατί έβαλα εισαγωγικά;)του στυλ "είσαι ο καλύτερος/ο πιο έξυπνος/δεν υπάρχει άλλος στον κόσμο σαν κι εσένα, κλπ κλπ" μπορούν να βλάψουν.
    Πού σταματάει η απλή παρηγοριά και πού ξεκινά η πλύση εγκεφάλου. Και τι άτομα προκύπτουν τελικώς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραία, Μαντώ. Επινόησες ένα καινούριο είδος μπλογκ. Θέτει θέματα και κλείνει ραντεβού για ζωντανή συζήτησή τους.
      Το χάιδεμα ( κι όχι μόνο των αυτιών) έχει κι αυτό βαθιές ρίζες. Ένα από τα εργαλεία του είναι και η κολακεία - υποκατηγορία κι αυτή ψέματος; Μάλλον χρειάζονται περισσότερες συναντήσεις για συζήτηση.

      Το σινεσχολειάκι θα είναι στις 25 - Τετάρτη; Θα είσαι εδώ; ( Γιατί, κατά δήλωσίν σου, σινε σχολείον χωρίς Μαντουλίν σιγά μη κάμει προκοπήν..) Υπάρχουν αρκετές προτάσεις για επιλογή ταινίας - θα δούμε.

      Καλή συνέχεια στην εξεταστική

      Διαγραφή
    2. Ναι, βρε! 21 έρχομαι!
      Ευχαριστώωωω :)

      Διαγραφή
    3. Διονύση δεν έρχεται μόνη της,εγώ τη διώχνω με τις κλωτσιές γιατί τη βαρέθηκα! :p

      Διαγραφή
    4. Μην μιλάς, ρε βλακέντιε, να ευχαριστείς μόνο την τύχη σου που δεν σου 'χω κάνει ευθανασία ακόμη
      (* ̄m ̄)

      Διαγραφή
    5. ( Πάντα καμάρωνα για τις στέρεες σχέσεις που αναπτύσσονται σ' αυτό το σχολείο..)

      Διαγραφή
    6. (...."για ένα πράγμα μόνο δεν καμάρωνα ποτέ, για τον Ρασκόλνικωφ, γιατί γεννήθηκε για να σπάει τα νεύρα των φτωχών των ανθρώπων"...)

      Διαγραφή
    7. Ρας να θυμάσαι πως εμείς σε αγαπάμε για αυτό που είσαι!!!
      :P:P:P

      Διαγραφή
    8. Μαντώ ευθανασία θα σου κάνω εγώ!!θα σου ριξω δηλητήριο στα πιατα!!:p

      Διονύση ο φονος ειναι εκφραση συμπάθειας στο ανθρώπινο ειδος!

      Γιώργο,επίτηδες το κάνω!πλήττω βλέπεις! :p

      https://www.youtube.com/watch?v=HtwnBNyGhlg

      Διαγραφή
  11. Επίσης, Διονύση, τώρα συνειδητοποίησα τι με ρώτησες-το μυαλό μου έχει γίνει πουρές από την ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ(αποτυχημένη)- να διαβάσω, οπότε πάρε το τρέιλερ https://www.youtube.com/watch?v=_ThtN7qoWgM
    Κοίτα, δεν πρόκειται για κορυφαίες ερμηνείες αλλά είναι καλή αφορμή για κουβέντα.
    Απ' ό,τι βλέπω, υπότιτλοι υπάρχουν! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τόσες μέρες παρακολουθώ αυτά που γράφετε και δεν καταφέρνω να μπω στην κουβέντα, λόγω της γνωστής κατάστασης του Ιουνίου για καθηγητές, μαθητές και φοιτητές! Μαντώ δεν μπορώ να σου περιγράψω το πόσο με αγγίζει αυτό το θέμα! Ομολογώ ότι δεν μπορώ να ξεφύγω από τα "κατά συνθήκην ψεύδη" , με τα οποία μεγάλωσα, ούτε από τη σύγκρουση με την προσπάθεια να είμαι ειλικρινής. Νομίζω ότι κατάφερα να τα περιορίσω αρκετά, επιλέγοντας ....τη σιωπή! Τα υπόλοιπα από κοντά, ελπίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πω, πω, κυρία Χριστοπούλου, σας καταλαβαίνω γιατί πέφτω κι εγώ στην παγίδα αυτή αρκετά συχνά και μετά το μετανοιώνω. Νομίζω ότι συνειδητοποιείς ότι δεν είναι πάντα αναγκαία και απαραίτητα παρηγορητικά τα λευκά ψεματάκια, όταν ο ίδιος αποκτάς αυτογνωσία και δεν πιάνουν πια όταν σου τα λένε, δεν σε παρηγορούν..γιατί πλέον ξέρεις-ας πούμε :P

      Διαγραφή
  13. Από την άλλη (για να κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου ) έχετε σκεφτεί πως θα ήταν η ζωή μας σε συνθήκες απόλυτης αλήθειας ;;;
    Πως θα ήταν αν :
    Μας κατηγορούσαν αμέσως για το κάθε μας λάθος...
    Λέγαμε ελεύθερα πόσο αντιπαθούμε το άτομο που μας μιλάει εδώ και ώρα και εμείς απλά χαμογελάμε χωρίς να μιλάμε...
    Λέγαμε πόσο κακός είναι ένας καθηγητής μπροστά του ή από την άλλη σε μια ενημέρωση ο καθηγητής να έλεγε πόσο κακός είναι ένας μαθητής...
    Θα είχαμε άραγε την ίδια σχέση με όλους αν λέγαμε ελεύθερα την πρώτη άποψη που σχηματίσαμε για τον καθένα...
    Θα ερωτευόμασταν ποτέ ένα άτομο που θα έλεγε ότι σκέφτεται για εμάς όπως ακριβώς το σκέφτεται....
    Νομίζω πως ο καθένας έχει αποδεχτεί αυτά τα <> ψέματα και υπάρχουν ώρες και στιγμές που όλοι θέλουμε να ακούσουμε ένα τέτοιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *
      Νομίζω πως ο καθένας έχει αποδεχτεί αυτά τα ''αθώα'' ψέματα και υπάρχουν ώρες και στιγμές που όλοι θέλουμε να ακούσουμε ένα τέτοιο...

      Διαγραφή
  14. Το βρήκα στο διαδίκτυο και νομίζω πως ταιριάζει!
    Σαν το σιτάρι σπέρνεται στον κόσμο η αλήθεια
    Kι απ’ τον καθάριο σπόρο της φυτρώνουν παραμύθια.
    Kαλότυχος όποιος μπορεί τα στάχυα να θερίσει
    Kαι το σιτάρι απ’ τ’ άχυρο καλά να ξεχωρίσει.
    Για τον μικρό τον κόπο του μεγάλο κέρδος μένει:
    Όλη η αλήθεια που θα βρει στα ψέματα κρυμμένη!
    Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Είδατε η ποίηση τα λύνει όλα. Έξη στίχοι και καθαρίσαμε..... Τα ψέματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν γιατί απλά είμαστε καλοκάγαθοι παλιάνθρωποι. Πολλές φορές λέμε ψέματα για να βοηθήσουμε, να παρηγορήσουμε, να δώσουμε ελπίδα και πολλές φορές λέμε για να θάψουμε, να κρύψουμε κάτι, να κάνουμε κακό. Ελάχιστοι είναι αυτοί που το έχουν σχεδόν αποβάλει από τον οργανισμό τους. Δυστυχώς είναι στην φύση του ανθρώπου... But we will keep trying..... Am i right???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Απαντήσεις
    1. Εγώ προτείνω αυτό το τραγούδι: "Σας είπα ψέματα πολλά ας πούμε και μια αλήθεια..." με τη φωνή του Αντώνη Καλογιάννη και στίχους του Μ. Ποντίκα. "Πονηρό" τραγουδάκι ... Κάτι θα προσθέσει στον προβληματισμό μας. Συνεπιβάτις

      Διαγραφή
  17. Συνεπιβάτισσα,
    Η μία έγινε πολλές κι εγώ κάπου μπερδεύτηκα.

    Ποιος ο Παράδεισος άραγε και πού είναι το "εδώ";

    Γιώργο,
    Καλά, το φαντάζεσαι,δε μου πολυάρεσε το κομμάτι αλλά:
    Με έβαλε σε σκέψεις το "η πιο μεγάλη αλήθεια κρύβεται μες στη σιωπή" και το "γιατί αλήθειες κυνηγάς,αφού στο τέλος σε τρομάζουν".

    Κ.Χριστοπούλου,
    "Κι απ'τον καθάριο σπόρο της φυτρώνουν παραμύθια".

    Πόσες;7-8 λέξεις;
    Και πόσες σκέψεις μετά από αυτές.

    Μια λέξη γυρίζει εδώ και λίγες μέρες στο μυαλό μου με αφορμή την ανάρτηση.

    Παραμυθία.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις